Minęły może z dwa tygodnie odkąd dowiedział się o istnieniu demonów i to kompletnie wywróciło jego życie do góry nogami. Zastanawiał się czy każdy tak samo zaczynał jako zabójca demonów. Nobu przyprowadził go do Yonezawy kilka dni temu i już zaczęli nawet wspólne treningi żeby przygotować chłopaka pod trening oddechu wody. Ale dostał zlecenie specjalne od Mistrza i musiał zniknąć na kilka dni, więc Heisuke miał dla siebie trochę czasu. Nie znaczyło to jednak że będzie leżał do góry brzuchem całymi dniami bo jego senseia nie było w okolicy. Trenował wszystko to co robił gdy Nobu miał go na oku, w końcu to kwestia poprawienia się.

Zmęczony od intensywnych ćwiczeń postanowił zrobić sobie odpoczynek. Wyczaił jakieś spore drzewo na niewielkim wzgórzu z którego było widać większą cześć Yonezawy i biorąc ze sobą coś do jedzenia i picia ruszył w tamtą stronę. Po dotarciu na miejsce okazało się że to nie jest tylko jego miejscówka. Pod rozłożystym konarem leżał jakiś rudzielec. Nie żeby Heisuke był jakiś płochliwym gnojem, podszedł więc bliżej i stuknął pięścią lekko o konar drzewa, jakby pukał do pokoju przed wejściem. Z grzeczności. - Yo.. widzę że nie tylko mi to miejsce przypadło do gustu.. - zagadał, szczerząc bielusieńkie ząbki do Kagamiego. Po czym przeniósł spojrzenie w dół przez chwilę obserwując błąkających się między budynkami zabójców. - Wszystko stąd widać.. - dodał z zadowoleniem w głosie. - Masz coś przeciwko żebym się dosiadł? Nie przychodzę z pustymi rękami. - pomachał mu sporym zawiniątkiem w prawej ręce. - Mama kazała się dzielić.. - dodał z łobuzerskim uśmiechem na ustach.

Rutyna podczas szkolenia to był chleb powszedni, każdy dzień był bardzo podobny, co najwyżej zmieniały się ćwiczenia, sparing partnerzy, no i to, co serwowali na stołówce. Gdyby jeszcze codziennie podawali ryż i kurczaka, to faktycznie można by pomyśleć, że to miejsce wypacza czas i żyję się tutaj w pętli. Zwłaszcza w moim przypadku, gdyż moje postępy były bardzo powolne i ledwo zauważalne w aspektach fizycznych, a poziom opanowania oddechu płomienia praktycznie w ogóle się nie zmieniał i tylko czasami jakieś iskierki pojawiały się przy moim ostrzu.
Tak jakby ryba przy próbie zacięcia i zakotwienia haczyka zrywała się. Mimo wielu różnych rad, od innych zabójców i filara, dalej nie byłem w stanie przekroczyć tego milowego kamienia, czegoś mi brakowało i musiałem to rozwiązać własnym rozwiązaniem. Dłuższe podążanie wydeptaną ścieżką nie zaprowadzi mnie na samą górę, musiałem wyciąć sobie nową trasę.

Pomimo ambitnego planu, dalej miałem trochę czasu na własne przyjemności. Dlatego po wykonaniu wszystkich obowiązków szkoleniowych i pomocy zasiadłem przy swoim ulubionym drzewie, gdzie pozostało mi tylko relaksować się i oczekiwać zachodu słońca, wiatr tego dnia był bardzo znikomy, a chmury na horyzoncie mozolnie posuwały się po niebie. Nie śpieszyło im się nigdzie i przy okazji dawały całkiem sporo cienia i ukojenia rośliną od ostrego i parzącego światła. W sumie to, co chroniło nas przed demonami, równie dobrze mogłoby zabić i również normalne życie, pamiętam kilka susz i bardzo gorących lat, które zabijało dużo planów, zwierząt i nawet ludzi. Nikt nie lubi się gotować żywcem, tylko na demony to działało znacznie mocniej i nie chodziło tutaj o temperaturę.

Usłyszałem uderzanie knykciami o drzewo, zwróciłem wzrok w kierunku dźwięku i zobaczyłem tam chłopaka w podobnym wieku, który przyszedł chyba zrobić sobie tutaj piknik. To nie był pierwszy raz, gdy ktoś siadał w tym samym miejscu co ja, nie miałem wyłączności na cokolwiek, więc musiałem po prostu się dzielić.
- Tak... bardzo dużo stąd widać. - Odpowiedziałem krótko i neutralnie. Lubiłem obserwować zarówno niebo jak i panoramę Yonezawy, można powiedzieć, że to też były ćwiczenia dla mojego wzroku. - Nie mam nic przeciwko, w końcu to nie mój pokój. Także siadaj sobie i nie przejmuj się mną. - Gestem ręki wskazałem mu, że może sobie siadać, gdzie chce, gdzie tylko ma ochotę. A w środku wolałbym, żeby siedział dalej niż bliżej, każdy załatwi tu swoje sprawy i ruszymy w swoje strony.
- Nie musisz się ze mną niczym dzielić. No i poza tym nie jesteś za duży, żeby ciągle słuchać się Mamusi? - Nie byłem do niego wrogo nastawiony, po prostu chyba ciężko było mi brać od obcych ludzi, gdy jeszcze z własnej woli się izolowałem od nich.

Skinął głową, gdy dostał przyzwolenie zajęcia miejsca pod rozłożystym konarem drzewa. Usiadł obok ale w zdrowym dystansie od drugiego zabójcy. Nie dlatego że się wstydził, po prostu szanował swoją jak i jego przestrzeń prywatną. Zerknął na panoramę Yonezawy i kręcących się po niej zabójcach. Nic nadzwyczajnego się nie rzuciło mu w oczy, więc zaczął rozpakowywać zawiniątko. Bento w którym miał porobione kanapki i tykwę z zimną herbatą do popicia. Wziął jedną i postawił pojemnik między nimi. - Z tym byciem za dużym to nie do końca tak działa.. ale to powinieneś wiedzieć z pierwszej ręki.. matki są jakie są.. zawsze zbyt opiekuńcze, zawsze zbyt wścibskie w sprawach w których nie powinny.. ale to nadal nasze rodzicielki.. - mruknął w odpowiedzi i zrobił pierwszego gryza, nie czekając na Kagamiego. Nie czuł się urażony jego słowami. Komentarz wpadł w jedno uch i wyszedł drugim nie drażniąc Tairy w żaden sposób. - Długo już tu jesteś? - spytał z ciekawości. Nie czuł się najlepiej z tym że był takim świeżakiem wśród zabójców. Zbyt słaby i zdecydowanie za mało doświadczony. - W życiu bym nie pomyślał że potwory faktycznie istnieją.. i są kurwy tak blisko nas.. - dodał między gryzami, nadal wpatrując się w błąkających się uliczkami zabójców. - Swoją drogą, jak rzuci ci się w oczy laska z wypłowiałą, rudą czupryną.. miej serce i uprzedź za wczas. - rzucił przy okazji, unikał jednej osoby jak ogień wody. I nie zamierzał tego zmieniać. Miał tylko nadzieje że nie trafił na wrednego typa. W końcu nie bez powodu przypadło mu do gustu to miejsce, jak by na horyzoncie pojawiła się ONA, to miałby czas żeby spierdolić..

Niestety białowłosy, był z tych, co lubili pogadać albo się tłumaczyć i nie miałem mu tego za złe, tylko no po prostu odpowiadałem z grzeczności niż chęci prowadzenia konwersacji, ale jedno trzeba było mu przyznać, zignorował wszystkie zobojętniające znaki. Pytanie, czy faktycznie zignorował, czy po prostu był zbyt subtelne?
- Może wiem, ale to nie zmienia faktu, że gdybym dalej miał jej słuchać, to nie rozmawialibyśmy tutaj. Urodziły nas i wychowały, ale powinny wiedzieć kiedy trzeba wypuścić z gniazda, a nie próbować przetrzymać w złotej klatce. - Wiedziałem, jakie są matki, ale przecież tutaj jej nie było i nikt jej nie doniesie, no, chyba że to jakaś gruba szycha w korpusie i on miał całodobowy nadzór, ale to i tak nie zmieniało tego, że nie zamierzałem wyciągać swoich łap, po to co nie było moje. Niedługo i tak będzie kolacja, wytrzymam te kilka godzin do tego czasu.

- Chyba jakoś dwa i pół roku będzie, może ciut więcej albo mniej. Ciężko dokładnie powiedzieć, dni są bardzo podobne i zlewają się ze sobą. - Sporo już czasu upłynęło i pewnie jeszcze trochę upłynie, nim skończę to szkolenie. W końcu jak na razie się nie zanosiło na takie rzeczy, ale kto wie, może niedługo się miło zaskoczę.
- To chyba zrozumiałe, że ciężko uwierzyć w coś takiego. Zawsze babki tym straszyły, ale finalnie nie zobaczyłem żadnego przez okres dorastania. Może po prostu za mało mięsa dla demona, żeby był sens w ogóle brać się za dzieci? - Rzuciłem głośną myśl w eter, w końcu takie miałem doświadczenie, przez tyle lat zero kontaktu. A dorośli zawsze gdzieś znikali czy umierali, jak nie na wojnie to w karawanie innych dziwnych przypadkach.

- Masz na myśli Hiryu Yone? Podpadłeś jej, że się boisz? Chyba jesteś tu całkiem świeży, co? - Zwróciłem wzrok w jego stronę, aby się dokładnie, przyjrzeć.  Miał typowe urazy dla świeżo rozpoczynającego szkolenie, masę odcisków, i widoczne zmęczenie. Nic dziwnego w końcu nauka oddechu nie należała do prostej rzeczy.  Byłem ciekawy, co takiego zrobił, że podpadł Yonie, ona sama przecież nie była złą osobą, może czasami trochę aż za bardzo ekspresyjną czy przemądrzałą, ale tak to była całkiem miła i towarzyska przecież.

Parsknął pod nosem słysząc o wypuszczeniu z gniazda i złotej klatce. - W tym wypadku to my, pisklaki chcemy uciec z gniazda, gotowi skoczyć na złamanie karku by poczuć odrobinę wolności między piórami.. ale nadal.. - wzruszył lekko ramionami. - ..zaszczepiły w nas pewne cechy, które nie znikają gdy tylko znajdziemy się zbyt daleko by dać się złapać za kołnierz.. - dodał po chwili i wziął większego gryza, delektując się jedzeniem. Złote ślepia z lekkim znudzeniem obserwowały okolicą w dole. Od małego było mu wpajane że jak coś ma, to powinien się podzielić z drugą osobą. I tak mu już zostało, jeśli komuś się to nie podobało, to już był problem tej osoby a nie Heia. Sumienie miał czyste, skoro zaproponował drugiemu zabójcy część posiłku.
- Ho! To ty już praktycznie na końcówce jesteś.. farciarz.. ja dopiero zacząłem. Znaczy no, nie jestem tu od wczoraj ale mój staż przy twoim jest żałośnie krótki.. - skomentował z lekkim nie zadowoleniem. Westchnął pod nosem. Kolejny zabójca który pewnie już opanował wszystkie formy i szykuje się do tego swojego egzaminu.
- No powiem Ci, że musieliśmy obaj być bardzo lichą przekąską skoro dożyliśmy tylu lat.. - skomentował z lekkim rozbawieniem w głosie. W gruncie rzeczy był lekko zirytowany że tak późno się dowiedział o tym wszystkim. Miał wrażenie że jest na samym końcu kolejki po coś fajnego i nie podobało mu się to. Ale z drugiej strony, nie zamierzał odpuszczać tylko dlatego że był na gorszej pozycji względem innych zabójców.
"Masz na myśli Hiryu Yone? Podpadłeś jej, że się boisz?"
Aż mu kącik ust mimowolnie drgnął i włos na karku mu się zjeżył na sam wydźwięk godności zabójczyni. - Więc miałeś już okazję poznać prawdziwe zło.. zdziwiony że jest coś gorszego i bardziej krwiożerczego od demona..? - spytał z czystej ciekawości. - I to nie tak że jej podpadłem.. nie mamy najlepszych relacji od lat.. jedno miejsce w którym liczyłem ze jej nie będzie.. parszywy los, że ona tu jest.. - westchnął. Ze wszystkich miejsc w tym cudownym kraju, nawet to schowane przed oczami całego świata źródło musiała z pewnością już zatruć. - Skąd właściwie Ty ją znasz? - spytał nagle bo jak to był typ co może był nią zainteresowany, to Taira zaraz dostanie w ryj.. albo co gorsze. Yona się dowie że Taira jest w Yonezawie a wtedy rudzielec nie spocznie zanim go nie odnajdzie, tylko po to żeby go znowu za coś zjebać.

- Chyba dziwnie Cię rodzice wychowywali, skoro jesteś ich marionetką. Tego, jaki naprawdę jesteś, nie zawdzięczasz matce, nie da się w pełni pozbyć swojej natury czy jej zmienić. Po prostu mogła Cię nauczyć ładnie się uśmiechać i udawać względem innych, kogoś innego przez odpowiednie maniery. - Odpowiedziałem pewnym głosem, ale lekko rozbawiony. Nie da się w kimś zaszczepić cech, których nie miał. To jedynie fasada, która ma ukryć twoje wnętrze. Ktoś chciwy może publicznie rozdawać drobniaki, a gdy nikt go nie widzi podnosić podatki, żeby tylko odrobić to co jego. Zastanawiałem się, czy dobór jego słownictwa był przypadkowy, czy faktycznie nie był prawdziwym sobą tutaj teraz, tylko odgrywał rolę.
- Raczej nie, to nie tak, że po trzech latach jesteś zabójcą. To twój nauczyciel wyślę Cię na egzamin dopiero wtedy kiedy uzna, że jesteś gotowy. A na to nie ma reguły. - Wyprowadziłem go z błędu, ilość lat przebytych podczas szkolenia wcale nie była dobrym miarodajnym źródłem informacji. Jedynie drobną sugestią, która potrafi płatać figle i inne takie.


- Trzeba było być pulchnym dzieciakiem, może wtedy byś skusił jakiegoś demona wcześniej. W moim przypadku to spotkanie było bardzo niefortunne. - To wszystko było za sprawą Mao i jej nie chęci do małżeństwa. Dobrze, że tego dnia byliśmy razem, bo inaczej mogłaby skończyć w brzuchu tamtego demona. A ja dalej żyłbym, w nieświadomości tego co czai się w mroku na każdym kroku.
- Eeee no nie wiem, czy gorsza od demonów co jedzą ludzi. A jak jej nie lubisz, to przecież nie musisz się z nią widywać? - Zapytałem nie pewnym, nie do końca rozumiałem, w czym miał on problem. Jesteśmy chyba już na tyle duzi, żeby, pojąć jak funkcjonuje dorosły świat i, że nie musimy się widywać z ludźmi, z którymi nie chcieliśmy.
- Ciężko mi sobie wyobrazić, że to aż taki problem, ale skoro nie uczysz się u filara płomienia, to raczej nic ci nie grozi.- Wydawało mi się, że on robi z igły widły, ale z drugiej strony to nie moja sprawa. Nie obchodziły mnie sprawy Yony, nie byliśmy tak blisko. Mięliśmy zakład, który chciałem wygrać i tylko tyle.
- Jestem z Nagoi, a tak w ogóle czy przypadkiem mówienie takich rzeczy do nowo poznanej osoby, było mądre? - Spojrzałem na niego badawczo, byłem ciekawy, co mu się tam w głowie roiło, żeby z czymś takim wypalać już podczas pierwszego spotkania.

Uniósł brew zaskoczony jego pierwszymi słowami, a po chwili jeszcze zmarszczył nasadę nosa gdy Kagami rozwinął myśl. - To jaki naprawdę jestem, raczej zawdzięczam temu jak mnie rodzice wychowali. Oni wpoili mi wartości, których się trzymam. Od małego tłumaczyli jak działa świat, pokazywali jak się w nim odnaleźć.. więc nie zgodzę się z tym co mówisz. Jestem jaki jestem i jestem sobą. Ale to.. - przesunął dłonią w powietrzu od wysokości twarzy w dół jakby prezentując mu swoją osobę. -..to zasiane ziarna i podlewane latami przez moich rodziców.. i sytuacje z jakimi przyszło mi się zmierzyć.. - dodał po chwili. Widocznie mieli odmienne zdanie na ten temat. Hei się zastanawiał jak bardzo różnili się jeszcze w sowich poglądach.

"Raczej nie, to nie tak, że po trzech latach jesteś zabójcą. To twój nauczyciel wyślę Cię na egzamin dopiero wtedy kiedy uzna, że jesteś gotowy. A na to nie ma reguły."
- .. Pierdolisz.. - mruknął wpatrując się w niego z niedowierzaniem. - Czyli co? Jak Nobu stwierdzi że potrzebuję 10 lat na przystąpienie do egzaminu to tyle to właśnie zajmie? Przecież to bezsens.. słyszałem że wielu zabójców kończy swój trening między drugim a trzecim rokiem.. - powiedział nieco zrezygnowany, gdy okazało się że to wcale nie musi tak wyglądać w przypadku Tairy.

- Chyba w każdym przypadku spotkanie do fortunnych nie należy.. ja na szczęście nikogo nie straciłem co prawda podczas ataku demona.. a ty? Jest ktoś kogo ci odebrały te skurwysyny? - dopytał z czystej ciekawości, ale łapiąc się na tym że to nie koniecznie musiał być przyjemny temat, szybko się poprawił. - Sorry.. to było nie na miejscu. Nie musisz o tym opowiadać.. - dodał prawie że z miejsca.

"Eeee no nie wiem, czy gorsza od demonów co jedzą ludzi. A jak jej nie lubisz, to przecież nie musisz się z nią widywać?"
Parsknął na pierwsze słowa porównujące Yone do pożerających ludzi demonów. - Demona jak człowieka zeżre to koniec i może iść w lepsze miejsce.. Yona pożera duszę i wysysa energię jak mało który pomiot Muzana. I to wcale nie tak że ja mogę machnąć ręką i ona się odpierdoli. Tylko zacznie łazić za mną, drążyć temat.. - złapał się za nasadę nosa jakby łapała go migrena. - To jak niektóre baby się przyczepią bo myślą że mogą coś ugrać.. tylko Hiryu jest po prostu gorsza.. bo nie spocznie jak nie ma po jej myśli.. - dodał wzdychając i łapiąc za tykwę z której upił trochę zimnej herbaty.
- No to chwała za oddech wody.. bo wolałbym chyba randkę z demonem niż uczenie się tego samego oddechu co ona.. - na twarzy pojawiła się drobna ulga. Wiedział chociaż którego dormitorium unikać, dosłownie jak ognia.

"Jestem z Nagoi, a tak w ogóle czy przypadkiem mówienie takich rzeczy do nowo poznanej osoby, było mądre?"
Uniósł brew na Kagamiego. - A co? Podpierdolisz mnie do niej? - spytał prawie że z miejsca i zaczął się mu uważniej przyglądać. - Jak masz o niej dobre zdanie to jestem w szoku, no chyba że ta sympatia do Hiryu to coś więcej.. jeśli tak jest to poczekam aż przejrzysz na oczy i postawisz mi sake przyznając mi rację.. i jestem na to w stanie poczekać tak długo jak tylko będzie trzeba.. - skomentował. - Choć z drugiej strony jak by coś głębszego między wami było to pewnie już bym dostał w ryj za wcześniejsze słowa.. więc? - i tu autentycznie spojrzał na Kagamiego z wyczekiwaniem w oczach. - Lecisz na rudzielca? Czy uważasz się tylko za jej przyjaciela? A może posłuchasz kogoś kto ma więcej doświadczenia w obyciu z szarlatanem i będzie trochę ostrożniejszy przy niej.. - rzucił kilka opcji. Jakby Hei był fałszywą kurwą, to pewnie słowem by się nie wypowiedział na temat swojej 'pseudo-kuzynki'. Ale świat powinien wiedzieć z czym ma do czynienia zanim stanie w płomieniach.

- Gdyby tak było, to dobrzy ludzie mieliby dobre dzieci, a źli złe, a jak chyba każdy wie. W każdej rodzinie trafi się czarna owca, która nie podąża za takimi samymi ideałami. Dalej chcesz się spierać, że to jaki jesteś, zawdzięczasz komuś, a nie sobie? - Spojrzałem na niego z pytającą miną, gdyby było, tak jak on mówi, to wcale bym nie rozrabiał, nie bił się z innych dzieciakami i wyznawał ideały ojca i matki. A jednak odstawałem mocno od jego wizji i sposób rozumowania, no, chyba że wyparłem ze wspomnień te momenty kiedy mnie tego uczyli. - Może jeszcze pojmiesz, poglądy podobno się zmieniają co jakiś czas. - Odparłem krótko i wzruszyłem ramionami, z drugiej strony co mnie obchodziło, jak on postrzegał świat, nawet jeżeli jego podejście było niczym dziecka we mglę.
- Radzę nie podpadać filarowi i robić to co prosi bez dyskutowania. To, że w lecie jest głównie słońce, nie stoi na przeszkodzie, żeby spadł grad nie? Zawsze są jakieś wyjątki od reguły, które je potwierdzają... - Urwałem, wypowiedz, nim powiedziałbym coś więcej, ale gdyby tak na to spojrzeć to przecież zachowywał się jak gówniarz, który nie zna życia. Może Nobu zechce, go przez to przytrzymać nim dojrzeje do odpowiedniego podejścia.

-Nikogo tak naprawdę... Może poza bratem, którego i tak ledwo pamiętam, ale on był samurajem, więc mógł zginąć w walce z kimkolwiek podczas oblężenia Shimabary. Nie dołączyłem do korpusu z powodu zemsty, z własnego kaprysu. Nie chciałem być bezsilny, gdy była okazja, aby zyskać na silę. No i pewne słowa popchnęły mnie do tego, nie lubię gdy ktoś czegoś mi zabrania. - Nie miałem mu za złe takiego pytania, to  w sumie było standardowe, jakie zawsze padało tutaj. Musiałem coś udowodnić filarowi płomienia i to mnie motywowało do dalszego działania i kolejnych kroków.

- Wydaje mi się, że chyba psioczysz trochę jak panienka... Ale nie wyglądasz jak kobieta, rodzice chcieli bardziej córkę? - Zaczynał mnie delikatnie irytować i nie chodziło, że mówił to o Yonie, nie byliśmy jakimiś bliskimi przyjaciółmi, nie znaliśmy swoich sekretów i nie rozmawialiśmy zbyt często. Założyliśmy się i to głównie dlatego zwracaliśmy na siebie uwagę, bo wyścig trwał i nikt nie chciał go przegrać. Po prostu strasznie marudził i narzekał. - Sugerujesz, że coś z moim oddechem jest nie tak? - Spojrzałem na niego tak odrobinę spod byka, on naprawdę za dużo mieli ozorem i chyba szybciej mówił, niż myślał.

- Nie, ale może powinienem, wtedy zacznie męczyć Cię i mniej przyłoży się do treningów, a wtedy ja wygram zakład. - Zacząłem głęboko się zastanawiać, nad tą opcją. W końcu miałbym korzyść z tego, ale finalnie nie chciałem wygrać takim podstępem z nią.
- Chyba bardzo lubisz insynuować co?.. Nie szukam tutaj przyjaciół, mam już dwójkę i nie zamieniłbym ich na nikogo. Tyle mi wystarczy, wszyscy inni to po prostu znajomi i osoby, których nie da się ominąć... Brawo szerloku, jak do tego doszedłeś? - Pokiwałem głową ze zrezygnowaniem. - Gdyby tak było, to raczej nie skończyłoby się to na miłej rozmowie, nie sądzisz? - On chyba raz za dużo upadł na głowę w kołysce, bo inaczej ciężko było mi zrozumieć jego tok rozumowania.
- Na zaufanie trzeba sobie zasłużyć, a jak na razie to ufam ci, tak samo co wygłodniałem psu, który zagląda mi do miski. Nie jestem jej obrońcą honoru, więc nie obchodzi mnie, jakie tam plotki, czy prawdy o niej rozgłaszasz, ale lepiej dla Ciebie, żeby kiedyś nie zaczął opowiadać takie rzeczy o moich bliskich. - Rzuciłem do niego, próbując mu wytłuścić, że wypalanie z takimi rzeczami do obcych to trochę tak nie tego. Wiele osób zaraz weźmie go za wariata albo jakiegoś matoła. - Za nim zaczniesz oświecać lud, to może najpierw daj im się polubić? -