Feiran

Feiran — Sro Mar 16, 2022 9:45 pm

Płomień

DEMON SLAYER

Nin'hen Feiran
20/03/1630, Mikura-jima, Nagoja, Wygnańcy
Brak lewego oka - miejsce przesłonięte opaską.

OPIS POSTACIKP W TRAKCIE POPRAWEK. WORK IN PROGRESS

_______

Na Mikura-jima trafiasz, jeżeli w jakiś sposób podpadłeś. Twoja matka puściła się z chińskim marynarzem? Powód do zesłania równie dobry, co morderstwo. Wielu uzna nawet, że rozcieńczenie krwi z wrogiem narodu jest gorsze, niżeli uwarunkowane politycznie wbicie komuś noża w plecy.
Rodzisz się i na dzień dobry masz przesrane. Zamiast rozciągniętych w radosnym uśmiechy twarzy rodziców, widzisz zapłakaną matkę i prawowitego męża tej kobiety, który sprawdza, po kim dziecko odziedziczyło swój kolor skóry. A ten, jak na złość, jest w ziemistych tonach po kapitanie "Sardynki".

Pierwsze imię otrzymała dopiero w wieku dwóch lat - Uwaki, czyli dyshonor, zdrada. Tak dla pewności, że niewinne dziecko i matka na zawsze zapamiętają, dlaczego zesłano je na wyspę.
Dziewczynka była diabełkiem z obliczem utuczonej świnki. Zawsze przyjemnie rumiana, odkarmiona i energiczna. Perełka wśród liczącej sobie niecałe trzystu zesłańców politycznych populacji Mikura - morderców, fałszerzy, zdradliwych żon i niemoralnych mnichów. Innych dzieci w jej wieku była zaledwie dwójka: Małpka - kilkulatka o zdeformowanej głowie i Pies - zapchlony niemowa z kręconymi włosami opadającymi mu na oczy. Uwaki była, rzecz jasna, królową tej bandy.
Na wyspie bieda współżyła z bezprawiem, dosłownie i w przenośni. W brudzie i smrodzie niemytych ciał rodziły się ułomne dzieci, którym bliżej było do ziemi, niż któregokolwiek boga. Większość umierała, zanim udało im się postawić pierwsze kroki, dlatego wszechobecna śmierć przestała robić na Uwaki wrażenia. Przywykła do walki o każdy oddech, o każdy kęs zapleśniałego chleba. Wyrosła na egoistyczną, pewną siebie i tylko siebie dziewczynkę, której żadna siła nie mogła utrzymać dłużej na wyspie. Nikt z resztą, może poza Małpką i Psem, by za nią nie tęsknił.

Część rejsu na główną wyspę spędziła skulona w beczce zakonserwowanych w soli ryb. Była na tyle niska, że mieściła się pod pokrywą, a z kryjówki wygoniły ją dopiero potrzeby fizjologiczne. Marynarze kursujący z zaopatrzeniem po archipelagu przygarnęli znajdę i traktowali ją nieco jak niegroźne zwierzątko. Dla zabawy poili alkoholem i uczyli sprośnych żartów, które Uwaki niczym papuga powtarzała bez wstydu.
Nie była też wcale bardzo brzydka. Być może to krew chińskiego poławiacza sprawiła, że egzotyczne rysy wzbudzały wśród miejscowych zachwyt. Kiedy wreszcie dotarli do głównego portu w Shizuoka, marynarze wcale nie zamierzali się jej pozbywać. Stała się maskotką wielu statków, którymi pływała za bezcen swoich estetycznych walorów. Wtedy pierwszy raz poczuła się kimś więcej niż tylko dzieckiem z nieprawego łoża.

---

Odkrycie prawdy o "Sardynce" zajęło jej kolejne trzy lata, podczas których pływała wokół całego kraju, sypiała w portowych sieciach, albo skulona wraz z resztą rybaków. Statek został zatopiony wiele lat temu, nikt nie przeżył. Nikt też nie pamiętał jego załogi, która ze względu na swoje pochodzenie została wymazana z urzędowej dokumentacji. Informacja przyjęła z uprzejmą obojętnością. Nigdy nie przywiązała się do wizji jednego ojca; tego zastąpili jej liczni marynarze, którzy zresztą równie pieszczotliwie określali znajdę mianem morskiej córy. Lecz nawet w ich objęciach nie potrafiła znaleźć sobie miejsca.
Imienia pozbyła się spontanicznie. Ciężar jego znaczenia nigdy nic dla niej nie znaczył; nie brała na siebie winy wyrodnej matki i mściwego ojca. Posługiwała się nim równie lekko, co przekleństwami - z dystansem i humorem. Nie potrafiła co prawda czytać, lecz doskonale wychodziło jej wkradanie się w łaski młodocianych pracowników księgozbiorów. Ledwo jakiegoś poznała, ten czytał jej już wyrywki z ksiąg opisujących chińskie bóstwa. Cáishén, bóg bogactwa i majątku; Jīnshén, bóg złota; Doumu, bogini nieba... Im więcej imion poznawała, tym trudniej było jej się zdecydować. Wybrała zatem wszystkie. Nin'shén Feilan.

Kraj szybko zweryfikował jej marzenia. Za sprawą nowego miana wszyscy okrzyknęli ją chińską podlotką, nieletnią kurewką, która przyszła szukać szczęścia na wyspach. Z Nin'shén została więc Nin'hen, a Feilan łatwiej było wypowiedzieć, gdy znajdowało się tam 'r'. Sceptyczni używali wyłącznie formy Fei. Samodzielnie wybrana godność pozwoliła jej nabrać wiatru w żagle i jak prawdziwa córa morza, podniosła kotwicę pozwalając wichrom pchnąć się w dal.

---

Usui Daijin był niczym więcej jak kolejnym przystankiem na drodze rozszalałego sztormu. Fei błyskawicznie odnalazła z nowym mistrzem wspólny język, a on doskonale potrafił przekierować energię i bojowe zapędy dziewczynki na właściwy tor. Była względem niego tak uległa, jak mogła tylko zakochana nastolatka. Wpatrywała się w niego jak w obrazek, mieliła na języku wszystkie słowa i przejmowała jego nawyki. Chociaż Hashira Płomienia nie pochwalał alkoholizmu piętnastolatki, zamiast krzyczeć, wymyślał dla niej kolejne zajęcia, które miały odciągnąć dziecko od niechlubnych nawyków niższej klasy. Stało się oczywistym, że tylko on pośród wszystkich filarów był w stanie ujarzmić społeczny odpad w postaci dziecka-wyrzutka. Zapalił w jej wnętrzu iskrę, a ona przekuła podarowaną inspirację na niegasnący płomień. Wyznaczył jej cel, który już zawsze miał dziewczynie przyświecać.
Brak ogłady był wszystkim, co odróżniało ją od Tsuyi - starszej uczennicy mistrza, z którą Nin'hen uwielbiała rywalizować. Chociaż przez wszystkie lata wspólnej nauki dzieliły je różnice zdań, w momentach tak uroczych jak pogrzeb Daijina raz na zawsze zaprzestały walk. Rozeszły się w swoich kierunkach, który dla Fei oznaczał Nagoje. A tam czekał ją ostateczny test, po którym miała otrzymać swoją własną broń, z rąk nikogo innego tylko najmłodszej Hashiry.

---

Bronią posługiwała się bez przesadnej finezji. Nauczona przekuwać chaos na swoją korzyść walczyła brutalnie, nieczysto i przede wszystkim skutecznie. Kiedy przyszło jej zmierzyć się z demonem, nie zamierzała pozostawić mu żadnych szans. Przejęła inicjatywę wabiąc bestię świeżą krwią; sama wytaplała się w wilgotnym błocie, które miał maskować jej zapach. Zaczaiła się na drzewie i kiedy usłyszała, że przeciwnik nadchodzi, zeskoczyła z góry wprost na kark nieświadomego niczego demona. Mimo to starcie nie zakończyło się tak szybko, jak chciałaby tego dziewczyna. Walka zmusiła ją do wykorzystania wszystkich technik, których nauczyła się przez ostatnie lata treningu, a mimo to, dopiero kiedy zza jej pleców wychyliło słonce, odcięła łeb potwora.
Utaplana w brudzie i krwi przeciwnika, pozbawiona lewego oka i naznaczona wieloma ranami przetrwała, osiągnęła kolejny z celi, który przed sobą postawiła. Poczucie władzy i kontroli buzowało w jej żyłach razem z gorącą posoką, krążyło przez ciało napawając Nin'hen podnieceniem i ekscytacją. Otworzyły się przed nią nowe perspektywy.

CIEKAWOSTKI
☽ Posiada dalsze pokrewieństwo z rodami samurajskimi, jednak z racji wygnania utraciła prawowite nazwisko i możliwość pobierania właściwej edukacji. Nawet po obyciu szkolenia nie radzi sobie wybitnie w piśmie i podstawowej matematyce. Ma wiejski akcent i bezpośredni sposób wyrażania się.
☽ Gra na instrumencie - taiko - na którym często wyładowuje frustrację.
☽ Spożywa alkohol od wielu lat, sporadycznie popala też opium i suszoną wisterie.
☽ Nie nawiązuje ścisłych relacji z ludźmi, jest towarzyszka, ale wszystkie znajomości traktuje powierzchownie.

Re: Feiran — Sob Mar 19, 2022 7:10 pm

Karta gotowa do sprawdzenia.