Karasawa Hayase

Karasawa Hayase — Pon Gru 27, 2021 10:22 am

PŁOMIEŃ

DEMON SLAYER

KARASAWA HAYASE
01/04/1629, OSAKA, YONEZAWA, KLASA SAMURAJSKA
Wysoki mężczyzna o zwalistej budowie ciała. Jego twarz podkreśla surowy podbródek, przecinająca pozioma blizna, znajdująca się pośrodku kości nosowej oraz równoległe pasy na gardle. W miejscach, gdzie założono wcześniej szwy, powstały gruzłowate zabliźnienia. Hayase jest właścicielem złotych tęczówek oczu oraz (odziedziczonych po ojcu) mahoniowych włosów.

OPIS POSTACI

Hayase leżał na plecach, wpatrując się w niebo. Demon, który spoglądał na niego z góry, stał wyprostowany, ochlapany szkarłatem krwi. Przerażenie i ból piętnastoletniego chłopaka, zostały zastąpione przez pełen lęku zachwyt nad potęgą tej istoty. Stwór otworzył paszcze, ukazując mu szereg śmiercionośnych zębisk — wydał z gardła ostatni ryk, który odbił się w umyśle Karasawy jak odległy sen. Zdawał sobie sprawę z rozmiarów kolosa, który nad nim wisiał; niemal czuł zapach jego wilgotnych włosów — jakby był na wyciągnięcie ręki.
Zawieszony nad jego głowa rozjaśniony księżyc, stał się czernią.

Kasarasa Hayase przyszedł na świat w 1629 roku, w pierwszy dzień kwietnia, jako trzecie dziecko Tsuyoshiego oraz Mikoto. Jako pierwszy męski narodzony potomek, był potężną radością dla obojgu rodziców. Bardzo szybko zaczęli postrzegać chłopca jako dar i nadzieję, która zdoła podarować klanowi rozkwit i potęgę. Znamię, z którym miał okazję przyjść na świat, nie zamierzało zblednąć, a rozrosnąć się i pożreć pozostałości jego swobody i wolności. Jako odgórny spadkobierca był wychowywany w większej mierze przez swojego surowego ojca, który nie szczędził mu treningów i wykładów na temat rodzinnych interesów czy gospodarki wojennej. Życzeniem Tsuyoshiego było, aby jego syn został najbardziej szanowanym zastępcą i strzegł rodu oraz ludzi. Jako małe dziecko został zmuszony przez głowę rodziny do nauki samurajskiej etykiety w ramach systemu edukacji tak surowego, że przez niego samego był uważany za graniczący z przemocą. Tsuyoshi wykorzystywał okazję do szkolenia Hayase od momentu gdy, ten zaczął stawiać pierwsze kroki. Kiedy inne dzieci bawiły się w najlepsze, siedziały na ziemi, wciskając w swoje usta garście piasku, tak on biegał po ogrodzie, wymachując treningowym, małym mieczem, a w późniejszych latach czas wolny spędzał na przepisywaniu setek zwojów. Najdrobniejsze przewinienia były w jego przypadku okazją do kary, jakoby nie miał prawa do żadnych błędów. Jeśli w jego uderzeniu zabrakło, choć odrobiny precyzji, jeśli jego cios był zbyt wolny, lub – co gorsza – wykonał choć jeden krok za dużo, był upominany i karany dyscyplinarnie. Wiele zdarzeń, które miały miejsce podczas ich prywatnych spotkań nie zostały wyciągnięte na światło dzienne po dziś dzień, sam Hayase nie był nigdy skory o tym rozmawiać. Nieraz z zazdrością spoglądał jak Sayaka i Yuu przesiadują na kolanach matki, śmiejąc się wniebogłosy. I choć mógł pozwolić sobie na przyjemność ich towarzystwa, tak zawsze miał nieodparte wrażenie, że pozostaje w tyle: nie w stosunku do wiedzy, jaką wpajał mu ojciec, ale w stosunku do relacji ze swoją matką, ze swoimi siostrami, a później w stosunku do relacji ze swoim młodszym bratem, z którym nigdy nie potrafił znaleźć wspólnego języka.
W wieku dwunastu lat zgodnie z życzeniem ojca, Hayase poddał się rygorystycznemu treningowi, aby stać się godnym nazwiska Karasawa. W wieku trzynastu z łatwością przeszedł próbę u trenera Azawe; przysiągł chronić kraj i zdecydował się ruszyć ścieżką demon slayerów, aby wykorzystać pełen potencjał w walce.
Nauczyciel, do którego trafił, był cichy i spokojny — kompletne przeciwieństwo jego ojca. Mężczyzna bardzo szybko dostrzegł potencjał w młodzieńcu. Pomimo iż chłopak sprawiał wrażenie zgorzkniałego i zrzędliwego, miał duże poczucie sprawiedliwości i potrafił dbać o osoby, na których mu zależało. Trenował pod jego ostrzem do osiemnastego roku życia, rzadko pojawiając się w domu, a jeśli już do niego przybywał, były to spotkania stricte rodzinne i najczęściej dotyczyły ważnych interesów. Jedno z takich spotkań miało miejsce na wiosnę 1647 roku. Zwołany do rodzinnej posiadłości został postawiony przed oficjalną decyzją jego rodziny: poślubi córkę zwaśnionego rodu Kashiyamy — Yenne w celu złagodzenia konfliktów i otrzymania praw do większych połaci terenów. Nie dało się jednak przeskoczyć różnic, jakie od zawsze ich dzieliły. Kłótnie w tym zaaranżowanym związku stały się niezmienną rutyną.
W dzień egzaminu Hayase dowiedziawszy się o planach Yenny, utrudnił jej dotarcie na egzamin. Nie pochlebiał zamiłowania dziewczyny do walki — zresztą widział ją w roli żony, a nie wojowniczki walczącej z demonami. Dotarł na egzamin razem z Sayako — swoją starszą siostrą. Był gotów poddać się ostatecznej próbie siły i determinacji. Miał okazję pokazać wszystko, czego nauczył się przez lata; co było obkupione potem i łzami.
Zamierzał przeżyć.

Już po kilku dniach został oddzielony od siostry i postawiony przed ostatecznym nadciągającym niebezpieczeństwem. Prawdę mówiąc, nie martwił się o nią — ród Karasawa posiadał w sobie krew najczystszych wojowników. Obejrzawszy się za siebie, ujrzał cztery zmierzające w jego kierunku demony — wyłaniały się zza gęstych zarośli, jakieś czterysta jardów za nim. Ze spokojem rozejrzał się dookoła, szukając jakiegokolwiek sposobu na wykorzystanie otoczenia na swoją korzyść. Najbliższe drzewa znajdowały się w odległości ponad dwustu jardów. Nie zdążyły tam dociec. Mógł tylko pozostać pośrodku pustkowia i walczyć licząc, że nadciągające ku niemu stwory, to jedyni przeciwnicy w tym starciu. Z każdym kolejnym wymierzonym ciosem czuł rosnącą fascynację i potęgę. Nie był już niepewnym piętnastolatkiem, oszołomionym potęgą nienaturalnych istot.
To on był potęgą.
Biegnąc w kierunku szczytu, czuł spełnienie. Nie miał czasu nawet na spokojne oględziny otrzymanych w walce ran. W porównaniu z tym, co przeżył kilka lat temu, Hayase przyjął swą sytuację niemal z ulgą. Miał wprawdzie parę siniaków i otarć powstałych podczas starć z krwiożerczymi istotami, ale nie były to obrażenia, warte jego uwagi. W zimnym powietrzu najbardziej odczuwał stare rany, te, które sprawiły, że stawił czoła treningom i ostatecznemu testu charakteru.
Wyszedł więc z egzaminu cały.
Z nową rodzącą się w nim determinacją.

CIEKAWOSTKI• W wieku piętnastu lat po raz pierwszy zmierzył się z demonem; spotkanie ze stworem, tak przerażającym, że wszystkie opowiadane za dziecka historie zdawały się zwykłymi bajkami. Został uratowany przez swojego mentora Danzou i ledwo uszedł z życiem. To właśnie po tym zdarzeniu zachował na swojej twarzy podłużne szramy (nasada nosa oraz okolice gardła). Jego gardło było w tak kiepskim stanie, że podejrzewano, że chłopak już nigdy nie będzie mógł wydusić z siebie słowa; nie był w stanie ani połykać, ani gadać. Wbrew pozorom po długich miesiącach odzyskał głos, jednakże nie był już taki jak kiedyś — stał się rzęsiście chrapliwy i niski, niezdolny do wysokich tonów.

• Jego największą miłością okazuje się być jeździectwo. Na każdą daleką podróż zabiera ze sobą Kyourana — swojego, potężnego karego konia.

• Istnieją na ziemi osoby, które wywołują w mężczyźnie skrajne uczucia. W Hayase takie odczucia wywołują dzieci. Są one jedynymi organizmami, których nie byłby w stanie skrzywdzić. Gdyby przyszło co do czego z pewnością stanął by w ich obronie.

• Lubi walczyć — sprawia mu to wielką przyjemność. Bardzo często nie wykorzystuje w pełni swoich sił i bawi się z przeciwnikiem, aby przedłużyć sparing.

• Koneser wszelkiego rodzaju alkoholu.

Re: Karasawa Hayase — Pią Gru 31, 2021 4:21 pm

Witaj, HAYASE!Twoja Karta Postaci została zaakceptowana, a ty właśnie wstąpiłeś w szeregi Demon Slayerów. Jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś, uzupełnij swój profil, a następnie przystąp do uzupełnienia informatora, do którego wzór znajdziesz tutaj.

Co więcej, na start dostajesz 50 punktów, które wydać możesz na zakupy w Sklepiku Mistrza Gry lub zamienić je na punkty do statystyk. Do zobaczenia na fabule!