Keiha

Keiha — Wto Gru 21, 2021 8:43 pm

PIORUN

DEMON SLAYER

Keiha
01/07/1633, EDO, RZEMIEŚLNIK
pieczołowicie zapuszczane ciemnobrązowe włosy, zazwyczaj częściowo spięte w kok lub kitkę; drobna blizna z prawej strony szczęki oraz ledwo widoczne piegi na nosie i przy oczach; oliwkowo-złote oczy; nieprzeciętnie niski wzrost i stosunkowo drobna budowa; miękki, delikatny głos

OPIS POSTACI 軽花

Rodzina Keihy od pokoleń znana była z produkcji doskonałej jakości alkoholu, który prócz wyśmienitego smaku był również bardzo mocny. Rodzinny biznes, wedle tradycji, przekazywany był z ojca na syna - nic więc dziwnego, że przyjście na świat szóstej z kolei córki nie zostało powitane z nadmiernym entuzjazmem. Zrezygnowany Kamosu Daiseki, mimo dezaprobaty starego Kamosu, zdecydował się posłać tradycję do diabła i rozpoczął przyuczanie swej pierworodnej do roli przyszłej właścicielki; wszak nie mógł pozwolić, by wieloletni interes popadł w ruinę tylko dlatego, że nie przyszło im posiadać męskiego potomka.

Jak się parę lat później pozornie okazało, nie wszystko było stracone. Mimo zaawansowanego wieku pary, los postanowił obdarzyć ich siódmym - i ostatnim - potomkiem. Było to niemałe zaskoczenie dla wszystkich, lecz postanowili nie nastawiać się z góry na chłopca. Nawet imię, które wybrała żona Daisuke odzwierciedlało brak wiary w narodziny męskiego potomka - a brzmiało ono "Keiha".
Poród był długi i ciężki, co nie zdziwiło nikogo, choć i tak wywołało niemało stresu. Na szczęście bogowie musieli mieć w opiece kobietę, bo zdołała przetrwać tę próbę, a wraz z nią noworodek - chłopiec! Początkowo nazywany był Keihą tylko umownie, z myślą o wybraniu lepszego - męsko brzmiącego - miana, gdy emocje opadną... po czym wszystkim ta kwestia wyleciała zupełnie z głów, a gdy gburowaty dziadek zwrócił na to uwagę parę tygodni później, Daisuke zbył go machnięciem ręki.

Wychowywanie się jako najmłodszy brat szóstki sióstr wcale nie było takie proste, jak się mogło wydawać. Najstarsza, która wraz z ojcem nadzorowała interes, była odpowiedzialna i silna... lecz przy tym absolutnie przerażająca! Jej żelazna dłoń bez trudu przywoływała rozbiegane rodzeństwo do porządku, gdy zachodziła taka potrzeba. Druga z kolei była drobna i delikatna, zakochana we wszelkiego rodzaju literaturze. To ona zaszczepiła w swoim bracie miłość do książek już od najwcześniejszych lat. Trzecia i czwarta - urodzone w tym samym dniu, choć różne wyglądem - prowokowały większość kłótni i spięć, czy to w obrębie rodziny, czy poza nią. Wbrew powszechnie panującej opinii uważnie dobierały swoje bitwy, zawsze pozostawiając sobie drogę ucieczki, w razie gdyby sytuacja wymknęła się spod kontroli. Nieraz wiązało się to z szukaniem ratunku u najstarszej z rodzeństwa. Piąta siostra była najpoważniejsza ze wszystkich, szorstka w obyciu; fascynowała ją sztuka walki wręcz, a jej ambicją było móc bronić swoją rodzinę przed wszelkimi niebezpieczeństwami. Zawsze pakowała się w potyczki z większymi od siebie przeciwnikami, co kończyło się różnie. Szósta i najmłodsza była jej przeciwieństwem - wciąż dziecinna w swej niedojrzałości, nieco naiwna i wiecznie uśmiechnięta. Choć z zachowania była bardziej chłopczycą, lubiła wiele typowo kobiecych zajęć.

Keiha nie mógł narzekać na życie w cieniu tylu sióstr. Choć nieraz mu dokuczały, uczył się też od nich wielu rzeczy. Jedną z nich była sztuka malowania twarzy. Najmłodsza z sióstr często zaciągała go w sekrecie do pokoju mamy i razem szlifowali swoje umiejętności, robiąc sobie nawzajem makijaż - wpierw nieudolnie, lecz z czasem zaczęli nabierać wprawy. Gdy dziadek raz ich przyłapał na miejscu zbrodni, niemal dostał apopleksji. Reszta członków rodziny zareagowała na tę rewelację zdziwieniem, zaś tata poprosił ich, by tak nie robili. Oczywiście, nie posłuchali się go.
Z niewiadomych przyczyn chłopak bardzo wcześnie nabrał niechęci do czegokolwiek związanego z alkoholem; nawet najstarsza siostra nie była w stanie go zachęcić do podążenia śladami przodków. Z biegiem czasu jasnym się stało, że nie zamierzał ani odziedziczać biznesu - gdy tylko nadarzała się okazja uciekał w siną dal i ukrywał się przed pracą, preferując obserwację drobnych stworzeń i czytanie książek. Daisuke był niepocieszony takim obrotem wydarzeń, choć na tym etapie głównie przez narzekania swojego ojca. Bądź co bądź, jego syn okazał się mieć niezwykle nikłe predyspozycje do prowadzenia działalności i mężczyzna podejrzewał, że puściłby z dymem cały rodowy dorobek w mgnieniu oka. Z premedytacją.

Z córką lokalnego karczmarza znał się przez pracę ojca i siostry - to od niej zaczął dostawać damskie rzeczy, gdy przypadkiem dowiedziała się o jego zainteresowaniu nimi. Zdarzało im się wspólnie szukać przygód, szczególnie gdy któryś z miejskich dzieciaków ich do tego wyzwał. W ten właśnie sposób wymknęli się pewnej nocy do starej chaty na skraju Edo, w której ktoś rzekomo został zjedzony przez demona. Wtedy też bardzo dobitnie się przekonali, że demony nie były wcale bajką dla dzieci. Mieli szczęście w nieszczęściu - w okolicy znajdował się zabójca, który od jakiegoś czasu próbował dopaść grasującego w okolicy stwora. Wykorzystał to, że skupiony był na dwójce i przeciął jego szyję, tym samym go uśmiercając. Po całym wydarzeniu na twarzy chłopaka pozostała blizna.

Od tamtego wydarzenia Keiha uświadomił sobie dwie rzeczy: był dużo bardziej śmiertelny niż mu się wcześniej wydawało... i było to w pewien sposób fascynujące. Zaczął przy tym zbierać więcej informacji na temat zabójców demonów, co było niemałym wyzwaniem, a gdy wreszcie udało mu się któregoś przyłapać, opowiedział mu o swoim zainteresowaniu walką i o tym, jak bardzo chciał ratować ludzi przed demonami. Trochę zajęło mu przekonanie mężczyzny i wyglądało na to, że bardziej dla świętego spokoju wyraził zgodę. Keiha wziął trochę pieniędzy, zostawił dramatyczny list pożegnalny z obietnicą powrotu i wybył za swoim nowym nauczycielem.

Był to, jak się okazało, jego najgorszy życiowy wybór - ale nie powiedział tego nikomu na głos. Trening był ciężki, a jego ciało słabe, nie wspominając o wszelkich wygodach, które zostały mu odebrane. Chyba tylko dzięki wstydowi udało mu się w ogóle dotrwać do końca - nie miał twarzy, by pokazać się rodzicom zbyt szybko po swym niespodziewanym zniknięciu. Ponadto, perspektywa bycia skazanym na ożenek z pierwszą lepszą kobietą i na nudne życie przy produkcji alkoholu była zwyczajnie zbyt przytłaczająca. Zdążył zauważyć, że choć cała ta organizacja zabójców była co najmniej dziwna, to mieli dużo wolności do działania. Na dodatek zarabiali! Chyba tylko dzięki tym motywatorom nie zrezygnował, a po pewnym czasie, gdy jego organizm zaczął się przyzwyczajać, stało się nawet znośnie. Odkrył nawet parę rzeczy o sobie, a wśród nich to, że miał wyjątkowo wyczulony zmysł smaku. Skłoniło go to do podjęcia nauki gotowania, i choć początkowo nie interesowała go tak bardzo, to jego zdanie zmieniły pierwsze pozytywne efekty - jedzenie, jak się okazało, również mogło być prawdziwą przyjemnością.

Opanowanie oddechu pioruna było niespodziewane nawet dla niego samego, ba, od początku nastawiony był na zostanie zabójcą z rangą Ne. Nie narzekał jednak, szczególnie gdy okazało się, że formy, których się uczył wzmacniały do pewnego stopnia jego ataki. Była to bardzo miła niespodzianka od losu i oznaczała, że nie musiał rozglądać się za tym, co będzie najmniej bolesne do wyuczenia się jako Ne. Na sam egzamin ledwo się zakwalifikował i zaliczył niemałą wtopę, gdy wpadł w pułapkę zastawioną przez demony, ale na szczęście uratował go inny zabójca - podszedł razem z nim do egzaminu ze względu na to, że władali tym samym oddechem i mieli termin akurat w ten sam dzień. Ostatecznie oboje zdali, a wciąż odrobinę wstrząśnięty Keiha zapomniał podziękować swojemu wybawcy.

Jego ostrze nabrało jasnożółtego blasku, ze względu na opanowany przez niego oddech. Wrócił do Edo jakiś czas po zdaniu egzaminu, o masakrze wiedząc zawczasu - nie brał w niej udziału, będąc zbyt niedoświadczonym zdaniem swojego nauczyciela. Na szczęście okazało się, że ta część miasta nie ucierpiała za bardzo i szkody były stosunkowo łatwe do odbudowania. Z jego rodziny zmarł jedynie mąż drugiej siostry, a ojciec stracił prawą rękę, przez co biznes niemal całkowicie przeszedł w ręce pierwszej siostry - teraz też nazywanej Kamosu. Keiha, ku zaskoczeniu wszystkich, pomógł przy naprawie szkód, choć wciąż nie tykał się samego alkoholu i nie miał zamiaru przejmować biznesu. Nie wyjaśnił również dokładnie czym była jego praca i w jaki sposób przyczyniła się do tego, że stał się - w ich kryteriach przynajmniej - zdecydowanie silniejszy i sprawniejszy fizycznie. Nie był pewien na ile po ostatnich wydarzeniach świat dowiedział się o zabójcach, dlatego postanowił korzystać ze spokoju... cóż, póki mógł! Nie przejmował się przesadnie potencjalnym rozwojem wydarzeń. Choć doceniał to, co zyskał dzięki organizacji zabójców, nie zależało mu na ratowaniu nikogo prócz ważnych dla niego osób. Wszak jego głównym celem od początku była wolność i możliwość życia po swojemu, bez ludzi dyszących mu w kark i mówiących jak miał żyć.

CIEKAWOSTKI♪ często chodzi w co najmniej lekkim makijażu

♪ jego ulubione kolory to róż, czerwień i zieleń

♪ po skończeniu treningu wrócił do Edo i nie planuje zbyt często zaglądać do Yonezawy, chyba że na wezwanie

♪ nauczył się gotować z potrzeby, choć z czasem to polubił; nienawidzi bardzo intensywnych lub zbyt mdłych smaków, dlatego rzadko je cokolwiek nieprzygotowanego przez siebie

♪ posiada pokaźną kolekcję wachlarzy, różnego rodzaju ubrań i ozdób do włosów; prowizorycznych kosmetyków również, lecz je w szczególności musi chować przed ojcem i dziadkiem

♪ ma bardzo słabą głowę do alkoholu, stąd go nie cierpi

♪ jak na zabójcę jest dość słaby fizycznie i kruchy

♪ ma dziwną tendencję do podejrzanych zachowań i trudno powiedzieć, czy robi to celowo, czy przypadkiem

♪ od pierwszego spotkania z demonem fascynuje go śmierć; nie czuje też obrzydzenia na widok drastycznych scen, a wręcz sam ich szuka, przez co dość często pakuje się w kłopoty

♪ mimo raczej negatywnych - przynajmniej dotychczas - doświadczeń z demonami, niespecjalnie zależy mu na zabijaniu ich; tak samo inni zabójcy są mu całkiem obojętni

♪ od dłuższego czasu ma świadomość, że preferuje mężczyzn, zaś w kwestii kobiet nie potrafi jednoznacznie się określić

♪ robienie niebezpiecznych rzeczy ma tendencję do wywoływania u niego ekscytacji, choć wiele zależy od kontekstu sytuacji, stopnia zagrożenia i potencjalnego zysku

♪ trening na zabójcę demonów nie nauczył go w ogóle pokory, lecz z pewnością wzmocnił jego charakter, nawet jeśli nie zawsze to pokazuje po sobie

Re: Keiha — Czw Sty 06, 2022 6:28 pm

Witaj, KEIHA!Twoja Karta Postaci została zaakceptowana, a ty właśnie wstąpiłeś w szeregi Demon Slayerów. Jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś, uzupełnij swój profil, a następnie przystąp do uzupełnienia informatora, do którego wzór znajdziesz tutaj.

Co więcej, na start dostajesz 50 punktów, które wydać możesz na zakupy w Sklepiku Mistrza Gry lub zamienić je na punkty do statystyk. Do zobaczenia na fabule!