Opis wyglądu

---

Dai od zawsze wyróżniał się w tłumie dzięki swojemu wyjątkowemu wyglądowi i charakterystycznemu urokowi. Jego atletyczna budowa ciała, o subtelnym, lecz widocznym umięśnieniu, była owocem lat spędzonych na ciężkiej pracy na polach ryżowych oraz łowieniu ryb. Z wzrostem mierzącym dokładnie 172 cm i wagą 67 kg, Dai jest postacią harmonijnie zbudowaną, co dodaje mu pewności siebie i naturalnej gracji. Jego jasna, aczkolwiek opalona cera, o delikatnym blasku, przypomina poranek wiosenny, kiedy to promienie słońca delikatnie rozświetlają zieleniące się liście drzew. Prosta, lekko wydłużona twarz z subtelnym nosem i wąskimi ustami emanuje spokojem i głęboką refleksją. To jednak jego oczy są najbardziej niezwykłe – odcień kwiatu brzoskwini, jasnoróżowy z delikatnym złotym połyskiem, w tajemniczy sposób przyciąga uwagę i odzwierciedla głębokie wewnętrzne bogactwo jego duszy. Te głębokie, refleksyjne oczy wydają się zawsze poszukiwać czegoś więcej, kontemplując dalekie horyzonty i marząc o nieznanym. Jego proste, czarne włosy, delikatnie opadające na czoło i sięgające do łopatek, są starannie przycięte. Dawniej, Dai często zawijał włosy w tradycyjny japoński chusteczkowy turban podczas pracy na polu czy rybackich wypraw, dodając swojemu wyglądowi tradycyjnego charakteru.

---

Ubiór Daia jest prosty, ale funkcjonalny. Nosząc jedwabne koszule i spodnie z lnu w stonowanych, naturalnych kolorach - beżu, brązu i zieleni, idealnie komponuje się z wiejską scenerią. Jego codzienna garderoba jest praktyczna i dobrze przemyślana, co odzwierciedla jego prosty, ale autentyczny charakter. Na nogach zawsze ma wygodne, tradycyjne japońskie sandały, które umożliwiają mu swobodne poruszanie się po kamienistych ścieżkach wioski oraz leśnych drogach.

---

Kiedy Dai się uśmiecha, co zdarzało się dość często, a przy tym zawsze szczerym i prawdziwym uśmiechem, twarz młodzieńca rozkwita ciepłem i pozytywną energią. Jego delikatne rysy, połączone z siłą i pewnością siebie, tworzą niezwykłą mieszankę urody i charyzmy, która czyniła go niezapomnianą postacią w sercach mieszkańców wioski.

---

Krótka historia

---

W odległej, zacisznej wiosce na obrzeżach Japonii, tam gdzie rzeki tańczą w świetle księżyca, kiedyś mieszkał chłopak o imieniu Dai. Jego przeciętnie atletyczna budowa ciała kontrastowała z jasną cerą i ciemnymi włosami opadającymi na czoło. Jednak to jego oczy, o subtelnym odcieniu kwiatu brzoskwini, najbardziej przyciągały uwagę – były pełne głębokiej refleksji i tajemniczego niepokoju.

---

Dai żył w harmonii z matką i starszą siostrą, Hana. Wioska, choć malownicza i spokojna, skrywała w sobie mroczne tajemnice i opowieści, które krążyły wśród mieszkańców. Dla młodego i pewnego siebie chłopaka, demoniczne legendy były jednak jedynie starodawnymi mitem, wymyślonymi przez starszych, by przestraszyć dzieci. Niewiele było trzeba, aby jego przekonania nagle zostały podważone w dramatyczny sposób. W nocy, gdy ciepłe światło księżyca oświetlało wioskę, niespodziewanie pojawiły się demony. Atak był brutalny i bezlitosny. Dai stał się świadkiem chaosu i zniszczenia, które demony zgotowały jego rodzinnej wiosce. Jego siostra Hana została ciężko ranna, a matka, broniąc swoich dzieci, zaginęła w mroku nocy.

---

Te wydarzenia wstrząsnęły Daiem i zmusiły go do przewartościowania swoich przekonań. Czy demoniczne legendy mogły być rzeczywistością? A może to byli tylko zwykli rzezimieszki?  Te pytania męczą go do tej pory. Brak było dowodu na udział sił nadprzyrodzonych, a jednak nigdy wcześniej pospolici bandyci nie byli aż tacy odważni. Po upewnieniu się, że Hanie nic już nie grozi, Dai postawił sobie misję - znaleźć matkę i odpowiedzi na dręczące go pytania. Wyruszył w samotną podróż, uzbrojony jedynie w prosty nóż i niezachwianą determinację. Podczas jednego z jego licznych spotkań z innymi podróżnikami, Dai dowiedział się o tajemniczych postaciach, które rzekomo walczą z demonami. Choć nigdy nie słyszał o łowcach demonów, to wiedza o ich istnieniu, przynajmniej w formie plotek i legend, dodała mu nadziei i determinacji w dalszym poszukiwaniu prawdy. Skoro te opowieści, które traktował jako bajki, powielają się również poza jego rodzimą wyspą, to być może faktycznie jest w nich jakieś ziarenko prawdy. Tylko co z tego? Nawet gdyby młodzieniec faktycznie odkrył, że za zniknięciem jego matki stoją siły nadprzyrodzone, to jak miałby im się przeciwstawić? Do tej pory pamięta jakie zniszczenie siały siły agresorów. Nic, ani nikt nie było w stanie stanąć im na drodze. Pomimo tego, że on sam stał się silniejszy niż kilka lat temu, nadal nie miał nawet najmniejszych złudzeń, że miałby jakieś szanse w razie walki.