Styczeń 1653

Śledziła młodą dziewczynę o słodkim zapachu, którego nigdy by nie zapomniała, od dłuższego czasu. Chowała się w tle mgły utrzymując odpowiedni dystans. Z początku planowała tylko za nią pójść, ale im dłużej skupiała się na polowaniu tym bardziej nie potrafiła się już cofnąć. Niczym prawdziwy drapieżnik czający się na wybraną ofiarę. T e n zapach. Był wyjątkowy. Przypominał jej zjedzonego człowieka, dzięki któremu udało jej się uciec z zamknięcia wiele lat temu. Teraz miała okazję poczuć go ponownie. na samą myśl głodniała, ale nie przyszła tutaj na jedzenie Wręcz przeciwnie.

To co chciała od młodej dziewczyny znacznie wykraczało poza horyzonty zdrowych umysłów. Zabójczyni w końcu kojarzyła jej się tylko z Bramą Ryżową. Z atakiem, który ktoś jej drogi przypłacił zranieniem. Przyczepiła się do dziewczyny niczym cień nie opuszczając jej o krok. Miała na sobie ładne białe kimono wtapiające się w mdły kolor pobliskiego lasu. Lasu, który był przecież przeklęty. Podobno mieszkały tutaj demony. Zwłaszcza teraz, gdy dzień zamieniał się w noc. Słońce powoli chowało się za koronami drzew zbyt gęsto zakryte powłoką chmur, żeby zagrozić demonowi.

Obecnie grasował tutaj tylko jeden.
O karmazynowych oczach, ślicznej buzi i lisich uszach.

- Zgubiłaś się, dziewczynko? - Rzuciła nagle opierając się o korę pobliskiego drzewa. Zdecydowanie chciała zwrócić na siebie jej uwagę. Spojrzała pionowymi źrenicami na Zabójczynię. Jej pełne usta wygięły się w słodkim uśmiechu i gdyby nie szaleństwo w jej oczach mogłaby uchodzić za słodką. Obydwie wiedziały na co było ją stać. Czy ona również słyszała krzyki umierających w bólu ludzi przygniecionych przez gruz bramy w okolicach Nagoi? - Pomogę ci.

Została wysłana w okolice Osaki, bo miała się tam zająć napadającym na mniejsze, okoliczne wioski demonem. Trafiła na dwa współpracujące ze sobą drapieżne osobniki, ale musiały być dość świeżo przemienione. Walka nie trwała długo a poziom między zabójczynią i żarłocznymi bestiami był zbyt kolosalny, aby były dla niej jakimkolwiek zagrożeniem z takim długim już doświadczeniem w korpusie. "Nadal nie potrafię sobie wyobrazić tego miłego demona o którym Sekomura mówił.. demony są przebiegłe i chcą tylko jednego.." miała swoją chwilę refleksji po tym zadaniu, kolejnym z wielu.
Nie zauważyła że od jakiegoś czasu była śledzona przez uroczego drapieżnika, pozostającego w ukryciu ale w niezmiennym dystansie od białowłosej zabójczyni. Zrobiła mały postój przy strumyku w którym przepłukała twarz i kark, klęcząc wyjęła zza pazuchy małe pudełeczko z kokardką. Przyglądała się mu z troską i czającą się ciekawością. Chciała wiedzieć co jest w środku! Ale obiecała zabójcy wiatru że tego nie zrobi do momentu ich kolejnego spotkania, ale tak bardzo chciała wiedzieć! Opuszka palca dotknęła wstążki i dziewczyna pokręciła gwałtownie głową na boki. - Nie, nie mogę.. obiecałam.. - z trudem ale oparła się pokusie zajrzenia do środka.
"Zgubiłaś się, dziewczynko?"
Wyrwana z zamyślenia, spojrzała przez ramię na wyłaniającą się z zza drzewa piękną istotę z lisim atrybutem. Dłonie zacisnęły się na pudełeczku i szybko schowała je za pas, podnosząc się na równe nogi gwałtownie. "Nie wyczułam jej.." pomyślała dopiero czując jakieś wibracje gdy dystans się zmniejszył nieco. Patrząc jak Demon którego widziała już raz, opiera się o pień drzewa. - Niby w czym chcesz mi pomóc? - spytała łapiąc za obie rękojeści swoich mieczy, z charakterystycznym odgłosem wysuwając je z say. Jasne błękitne oczy wpatrywały się w zalane ?obłędem? dzikie oczy o pionowych źrenicach. Była sam na sam z prawdziwym drapieżnikiem, takim który znajdował się na szczycie łańcucha pokarmowego tych czasów. Przełknęła głośniej ślinę. "Czy mam z nią szansę?! Jedna z nich kontrolowała.. ciemność a ta druga.. te pokraczne stwory.. ale.. nie pamiętam która była od której sztuki krwi.." zamyśliła się ani na chwilę nie odwracając wzroku od uroczej bestii. - Przez was.. wielu niewinnych ludzi straciło pod bramą życia.. wielu było ciężko rannych.. okaleczyłyście niewinnych, słabych ludzi! Jak mogłyście?! Tak się nie robi.. nie wybaczę Ci tego.. - im dłużej na nią patrzyła tym bardziej wracała wspomnieniami do tamtej nocy. Powinna stawić czoła tej demonicy.. powinna ją wyeliminować dla dobra społeczeństwa!

Przyglądała się Zabójczyni od jakiegoś czasu. Trzymała odpowiedni dystans i zachowywała się nad wyraz ostrożnie, jednak nie miała nic przeciwko temu, żeby ta w końcu dowiedziała się o jej obecności. Nie zamierzała przecież czaić się za nią w nieskończoność. Dopilnowała, żeby nikt im nie przeszkadzał. Grzecznie poczekała, aż obydwie znajdą się w głębi lasu z dala od reszty ludzkości. Chociaż czasami lubiła się popisywać, zwyczajnie nie chciała, żeby ktoś im przerywał. Miały w końcu do obgadania pewne sprawy - jak to baby.

Gęsta mgła mieszała się z nadchodzącą ciemnością, która powoli zapadała w zacienionym lesie. Ona jedynie lekko ją podsycała przygotowując się do przywitania z Zabójczynią. Tak więc gdy wyszła zza drzewa była już przygotowana. Wiedziała przecież, że bez rękoczynów się nie obejdzie. Nawet jeśli tak bardzo nie lubiła sobie brudzić rąk. Tym razem zamierzała zrobić wyjątek.

Oparta o korę drzewa przyjrzała się młodej dziewczynie. Tak ludzkiej; tak kruchej. Jej życie było samo w sobie tak krótkie. Co by się stało, gdyby ukróciła je jeszcze bardziej?
- Jeśli wycelujesz we mnie swoje ostrze będę musiała cię wziąć na poważnie - ostrzegła wskazując szponem na jej Nichirin. Uśmiechnęła się pobłażliwie, jak by tłumaczyła coś niesfornemu dziecku. Mówiła śmiertelnie poważnie. - Czy na pewno tego chcesz?

Odbiła się od drzewa ruszając powolnym krokiem w bok. Nie spieszyła się. Bose stopy prawie bezszelestnie szurały o przyjemną, leśną trawę. Zachowywała się ostrożnie, jak by miała do czynienia ze spłoszonym zwierzęciem i nie chciała go wystraszyć. Nie zbliżała się do Zabójczyni, zaledwie okrążała ją w odpowiedniej odległości jak drapieżnik własną ofiarę.

- Ah tak, tak było - zgodziła się machając dłonią, jak by odganiała jakieś nieistotne i denerwujące muchy. Chociaż zdecydowanie chodziła swobodnie, jej czerwone tęczówki wpatrywały się w dziewczynę nieustannie. Pilnując, gdyby ta zechciała ruszyć do ataku.

- Przyszłam się z tobą pobawić. Mamy tyle spraw do obgadania - westchnęła chichocząc pod nosem, jak by mówiła do starej znajomej. Ciemność wzbierała ledwie zauważalnie z każdą sekundą gdzieś nisko wokół ich stóp. Wciąż niematerialna niczym poranna mgła, a jednak okropnie niebezpieczna. Nie atakowała, ale czekała. Gdyby Zabójczyni się na nią rzuciła zamierzała wytworzyć z ciemności macki i unieruchomić jej stopy do ziemi. W końcu chciała t y l k o z nią porozmawiać.  - To jak będzie, Zabójczyni? Spokojnie czy z agresją.

Oddychała głęboko, uważnie śledząc wzrokiem swojego wroga.
"Jeśli wycelujesz we mnie swoje ostrze będę musiała cię wziąć na poważnie.."
Dłonie na rękojeściach obu nichirin się zacisnęły mocniej. Starała się zachować spokój. Ostatnio spojrzenie Kitsune sprawiło że Hayamiri straciła panowanie nad swoim ciałem. Sparaliżował ją wtedy strach wywołany tymi dzikimi karmazynowymi oczami i całą aurą demona. Ale ćwiczyła swoją siłę woli, hartowała ją niczym kowal stal podczas wyrabiania nowej broni. I przyniosło to rezultaty. Nie czuła tego nieprzyjemnego uczucia, które sprawiało że włosy na ciele stawały dęba, nogi nie odmawiały posłuszeństwa.
"Czy na pewno tego chcesz?"
Zacisnęła mocniej szczęką, obracając się tak aby frontalnie być zwróconą do Kitsune przez cały czas jej obchodzenia dookoła zabójczyni. Wzrok skupił się na demonie, mimo iż czuła wibracje od każdej strony to nie spodziewała się że mogły być wywołane ciemniejącą mgłą przy stopach wkoło. Zwyczajnie myślała że to sama prezencja demona tak działa na jej zmysł dotyku.
"Ah tak, tak było"
Spięła się widząc zirytowany gest dłoni na potwierdzenie słów o krzywdzeniu niewinnych, słabych ludzi. Poczuła gorycz, nieprzyjemna gula podniosła się do gardła zabójczyni. Widząc jak z gracją Kitsune porusza się, jak wdzięczy swoim zgrabnym, nieskazitelnym ciałem. Poczuła ukłucie zazdrości na myśl że jakaś demonica kokietowałaby jej zabójcę wiatru. "A jeśli to ona?! Czy mam jedyną okazję się dowiedzieć?!" przygryzła mocniej dolną wargę na propozycję konwersacji. - Możemy porozmawiać.. nie widzę w tym nic złego.. ale najpierw powiedz mi.. czy.. czy ty... czy twoje imię to.. Seiyushi?! - zapytała nie umiejąc ukryć emocji na wodzy. Musiała wiedzieć czy to była ona! W końcu Sekomura nie dał opisu demona. Cały czas jednak trzymała gardę z mieczami, nawet jeśli póki co tylko rozmawiały.

Noc chociaż jeszcze młoda powoli zaciskała swoje dłonie na leśnej aurze. Z każdą kolejną sekundą robiło się odrobinę bardziej szaro; bardziej przerażająco. Może sama obecność demona dodawała leśnym odgłosom grozy. A może chodziło o to co czaiło się wciąż w cieniu; wciąż niezauważone. Tak blisko a jednak poza zasięgiem. Ciemność wiła się mieszając z mdłą pokrywą mgły. Gotowa a jednak wciąż w spoczynku.

Okrążając Zabójczynię przyglądała jej się czujnie. W kontraście do lekceważących gestów ciała. Zacmokała niezadowolona widząc jak kobieta zaciska mocniej dłonie na ostrzach. Zaśmiała się przy tym pod nosem. Czyżby szykowało się więcej zabawy niż sama planowała? W końcu zdawała sobie sprawę, że od ich ostatniego spotkania Zabójczyni na pewno nie próżnowała. Nie wyglądała już niczym wystraszony szczeniak kryjący się za swoim towarzyszem. Była samowystarczalna. Potrafiła o siebie zadbać. Nie zamierzała jej ubliżać. Szanowała ten opór, ten błysk w oku świadczący o woli walki. A jednak coraz bardziej pragnęła ją złamać. W końcu nie przyszła nieprzygotowana. Zastawiła na Zabójczynię zasadzkę.

Zmrużyła lekko powieki słysząc słowa dziewczyny. Przystanęła nagle jak by zirytowana. Spojrzała na nią spod długich rzęs przekrzywiając lekko głowę w bok jak by się nad czymś gorączkowo zastanawiała.
- Nie porównuj mnie do kogoś tak słabego - syknęła cicho nie wiedząc nawet, czy kobieta ją usłyszy. Zaśmiała się głośniej, tym razem bez cienia wesołości. Nie miało znaczenia czy wymienione imię należało do najsilniejszej z Kizuki czy do jakiegoś śmiecia. Nie chodziło o umiejętności czy o rangę. Kitsune chciała być wyjątkowa. Pragnęła być rozpoznawalna. Ta jedyna. Ta najlepsza. Ta najpiękniejsza i najsilniejsza. Była zwyczajnie pyszna. Jak każdy demon.

- Mówią na mnie Kitsune - przedstawiła się dumnie witając lekkim skinieniem głowy. Lisie uszy drgnęły, gdy wyciągnęła dłoń wskazując szponiastym palcem na swoją przeciwniczkę - Podaj mi swoje imię. A wtedy pobawimy się razem - dodała z ślicznym uśmiechem na pełnych ustach. Tak dziewczęcym i przyjemnym. Innym niż rozbawiony ton, którego używała. Czekała. Gdyby Zabójczyni zdecydowała się poruszyć spróbowała stworzyć z ciemności macki owinąć oraz je wokół jej kostek i nadgarstków.

"Kolejny zuchwały demon.." pomyślała uważnie się przyglądając swojej przeciwniczce. Tylko ten był groźny, już widziała ją w jakimś stopniu w akcji, tylko jeszcze nie była pewna która z mocy jakich doświadczyła pod bramą była jej. Mrok panujący w lesie wraz z tą paskudną mglistą poświatą w koło, do których przywykła spacerując po tym miejscu nie były czymś co zaprzątało jej myśli. Nie tak jak piękny drapieżnik przed nią. Może dlatego nie patrzyła pod nogi, nie dostrzegła niebezpieczeństwa czającego się przy jej stopach. Mgła była w końcu wszędzie, więc jej chłód dotykał odsłoniętej skóry zabójczyni wszędzie w równiej mierze. Będąc już w pułapce, nie zdając sobie z tego nawet sprawy, nawet jeśli wiedziała że Demony były przebiegłe. To czuła że ta demonica jest silniejsza niż chciała sprawiać wrażenie.
Po zadanym pytaniu o imię lisica się zatrzymała. "Trafiłam?! To Ona?!" pomyślała, czując jak gula w przełyku rośnie.
"Nie porównuj mnie do kogoś tak słabego"
- Ah.. - mruknęła zaskoczona irytacją w głosie. "Kogoś.. tak.. słabego.. więc.. ona jest silniejsza.." przełknęła głośniej ślinę, nie zamierzała opuszczać gardy tym bardziej. Ale przyszło też swojego rodzaju poczucie ulgi, że nie znała Mitsu, a Suki nie nie zamierzała pozwolić na ich spotkanie w przyszłości! "Nie pozwolę by skrzywdziłą Mitsu czy kogokolwiek innego.. to moja powinność.. jako zabójcy.." pomyślała wpatrując się w demona.
- Kitsune.. - powtórzyła wyraźnie, zapamiętując jej imię z jakiegoś powodu. Może dlatego że była rozumnym demonem i z szacunku na to że była kiedyś człowiekiem. Na rozkaz podania swojej własnej godności skinęła lekko głową. - Hayamiri Suki.. - odpowiedziała grzecznym tonem. Nadal zachowując czujność. - Czy wszystkie silniejsze demony chcą rozmawiać z zabójcami? Trochę to dziwne, skoro jesteśmy naturalnymi wrogami.. więc.. musi być coś czego chcesz się pewnie dowiedzieć.. bo szczerze wątpię żebyś szukała koleżanek w korpusie, który chce Ciebie jak pozostałe twoje 'rodzeństwo' wytępić z tego świata.. więc? - rzuciła uważnie obserwując Kitsune.

Przechadzała się swobodnie, jak by znajdowały się na jej terytorium; jak by noc i las był jej domem. Miała przewagę, nawet jeśli przeciwniczka nawet o tym nie wiedziała. Jeszcze. Jeszcze trzymała się złudnej nadziei, że były sobie równe. Ona jednak wiedziała lepiej, chociaż niepozornych rozmiarów, chociaż o ślicznej buzi i puszystych uszach. Była drapieżnikiem i każdy kto o tym zapominał kończył marnie. Można by pomyśleć, że Zabójczyni znalazła się w złym miejscu o złej porze, jednak było to dalekie od prawdy. Kitsune chciała się z nią spotkać. Wszystko zaplanowała, bo miały sobie do pogadania. A noc dopiero się zaczynała.

Kitsune.
Zdecydowanie podobał jej się sposób w jaki Zabójczyni wymawiała jej imię. Jak by się nad czymś zastanawiała. Ciekawe jak będzie brzmiało, gdy będzie błagać ją o litość. Bardziej desperacko? Bardziej ludzko? Uśmiechnęła się delikatnie bardziej w odpowiedzi na swoje myśli niż powitanie dziewczyny. Skinęła lekko głową na przywitanie.

- Jesteś naprawdę niecierpliwa, Hayamiri Suki - skwitowała z westchnieniem, jak by karciła małe dziecko, chociaż z wyglądu przypominały pewnie rówieśniczki. - Ale tak masz rację. To nie jest przypadkowe spotkanie, a my nie będziemy koleżankami.

Zachichotała pod nosem w ten typowy dziewczęcy sposób. Dokładnie wtedy ciemność czyhająca pod stopami dziewczyny wyskoczyła ku górze w formie pętli oplatających jej kostki, ramiona i dłonie. Zamierzała je wykręcić tak, żeby przeciwniczka nie mogła utrzymać swojej broni. Jedynego zagrożenia, jakie sobą prezentowała. Bez nichirin była bezbronna, a Kitsune w końcu mogła się nią pobawić.

- Chciałam cię wypytać o naszego wspólnego znajomego. Kagami Yuichiro. Kojarzysz? - rzuciła nonszalancko, chociaż łobuzerki uśmiech na ustach zdradzał jej podekscytowanie. Zamierzała trzymać przeciwniczkę w garści, aż ta opadnie z sił. Wyczekalal chwilę kontrolując jej reakcję zanim zdecydowała się powoli do niej podejść.

"Jesteś naprawdę niecierpliwa, Hayamiri Suki"
- Tak myślisz? - spytała ani na chwilę nie spuszczając jej ze wzroku. Trzymając swoje katany w pewnym uchwycie, nie wiedziała jak bardzo silna była ta demonica. Próbowała sobie przypomnieć sytuację z pościgu, jak goniła je z Kagamim. Były znacznie szybsze od niej. A przynajmniej wystarczająco żeby uciec, gdyby nie jej krew. Choć pamiętała że jej to nie ruszyło tak jak jej koleżankę. "Ta mroczna poświata z której zrobiła wtedy tarczę.. to musiała być jej moc.." przełknęła głośniej ślinę przypominając sobie jak ciemność ogarnęła cześć miasta i zburzyła bramę. Kropla potu zsunęła się po skroni.
"Ale tak masz rację. To nie jest przypadkowe spotkanie, a my nie będziemy koleżankami."
- Tyle mogła sama wywnioskować.. ciężko byłoby się przyjaźnić z kimś tak okrutnym jak ty.. może gdybyś była człowiekiem.. to mogłybyśmy być przyjaciółkami.. ale nie jesteś.. - ostrożnie się poruszyła, obracając się tak aby ta nie miała okazji zajścia jej od tyłu. Oddech miała ciężki, nie ze strachu ale z napięcia. Atmosfera między nimi była tak gęsta, że można by ją kroić mieczem na plastry.
Dziewczęcy chichot demonicy rozproszył ją tylko na ułamek sekundy, wystarczający aby zaatakować. Ciemność wyskoczyła na białowłosą od spodu. Białowłosa wyskoczyła w tył, ale była za wolna! Została pochwycona za kończyny prawie że z miejsca. Ale zdołała nabrać wystarczająco powietrza w płuca żeby użyć oddechu. - Kaze no Kokyou! - odezwała się zabójczyni. - Ni no kata: Sōsō - Shinato Kaze.. - przyjęła wysoką pozycję, umieszczając swój miecz z boku swojej głowy, a następnie wykonała szybkie cięcie po skosie, które stworzyło cztery powietrzne ostrza przypominające szpony wędrujące w stronę przeciwnika z zawrotną prędkością. Rozcinając mrok, który trzymał jej lewą kostkę i nadgarstek. Dwa pozostałe powietrzne cięcia poszybowały w kierunku Kitsune, alby przez pochwycenie, były tak niechlujnie wypuszczone z jej miecza, że lisiczka bez większego problemu mogła je ominąć. Syk wyrwał się z ust Suki, gdy jej prawa ręka została boleśnie wykręcona po ataku mieczem. - ..a.. aaa.. AAAA..AAAAAA! - rozniósł się z początku nieco tłumiony ale potem dobrze rozwinięty okrzyk bólu. Miecz z prawej ręki poszybował na ziemię, wbijając się w podłoże pionowo. - Kaze no Kokyou!!! Roku no kata: Kokufū E.. EEEAAAAAAA... - nie zdołała wykonać formy po pochwycona lewa ręka trzymana za ramię zaczęła się boleśnie, nienaturalnie wykręcać, sprawiając znacznie więcej bólu. Ale pomimo cierpienia jakie czuła, łez napływających do oczu z bólu, nie chciała puścić katany. Czując jak łzy ciekną po twarzy, palce się zaciskały na katanie do ostatniej chwili aż coś nie chrupnęło w stawie łokciowym wyrywając z gardła zabójczyni przeraźliwy okrzyk bólu. Spośród konarów wyrwał się czarny kruk, bardzo szybko wznosząc się w górę, szybując w kierunku z którego mógł sprowadzić pomoc. O ile ktoś był w okolicy. Nichirin z czarnym oplotem wysunął się z jej palców z brzdękiem uderzając o twardą, ubitą ziemię.

"Chciałam cię wypytać o naszego wspólnego znajomego. Kagami Yuichiro. Kojarzysz?"
Dudnienie i szum w uszach, promieniujący z lewej ręki ból nie pozwalał się skupić na słowach demona aż nie wyłapała dwóch tak dobrze znanych słów. - Ka.. ga..mi.. Y.. Yui.. chi.. ro.. - wymamrotała jakby każdy fragment tych słów był problematyczny w wypowiedzeniu. Błękitne oczy wpatrywały się w lisicę. "Skąd.. ona.. skąd.. zna.." przemknęło jej przez myśl gdy tak wlepiała w nią swoje spojrzenie przez chwilę, zanim kątem oka nie dostrzegła wystającej rękojeści parę centymetrów pod jej ręką. Wystarczyło się zaprzeć i sięgnąć po miecz. Nie mogła się dać tutaj zabić. Poruszyła się prawą stroną, sprawdzając ruchomość sprawnej ręki. - Odpuść sobie Yuiego! Nie jesteś w jego typie! - próbowała wybadać powód zainteresowania przyjacielem, starając się jakoś wpłynąć na demona. Wyczekać momentu aby pochwycić nichirin zdrową ręką.

Na nieszczęście zabójczyni, Kitsu miała doświadczenie z takimi jak ona. W końcu mieszkała dosyć długo z jednym z nich. Był jego piwkiem, przynajmniej teraz tak to wspominała. Kiedyś widziała to zdecydowanie inaczej. Wspólna wymiana. Nie zabijała dobrych ludzi, a on dawał jej smakować swojej słodkiej krwi. Tak pysznej. A jednak nijakiej i bezbarwnej w porównaniu do szkarłatnej posoki, którą miała zamiar spróbować dzisiejszej nocy. Krew marechi była czymś więcej. Nigdy nie zapomniała tego zapachu ani smaku.

Przyglądała się poczynaniom Zabójczyni jak by oceniała jej możliwości obrony. Czmychnęła dwa razy w bok unikając lecących na oślep wietrznych sierpów.

- Zabójca wiatru. Dawno żadnego nie widziałam - ucieszyła się klaskając w dłonie z radości. Suki była jak Takuya. Jej Takuya. Kiedy odbywa ostrza wylądowały na ziemi jednym ruchem dłoni odgoniła je przy pomocy ciemności z dala od dziewczyny. Jeden wylądował daleko po prawej, drugi daleko po lewej. Nie zamierzała za bardzo ryzykować. Chociaż bawiła się przednio była pozornie ostrożna. Gdy już miała ją jak na tacy większą część ciemności zniknęła, pozostawiając tylko silne macki unieruchamiające jej wszystkie cztery kończyny.
-
Podeszła do dziewczyny wesołym krokiem, gdy Lisie uszy nastroszyły się jak u zwierzątka.
- Skąd wiesz? Może ty jesteś? - zapytała nagle zainteresowana, bo oprócz bycia krwiożerczym demonem była także zwykłą kobietą. Chociaż ciemność nie poluźniła swojego uścisku nie wykręcała już tak dłoni zabójczyni przynajmniej do momentu, w którym ta ponownie nie zaczęła się szarpać. Nie zapowiadało się, żeby miała jej odpuścić. Westchnęła nagle nad czymś się zastanawiając. A raczej nad kimś. - Może wpadłabym mu w oko… - zastanawiała się na głos. Żartowała? Kto wie. Zaśmiała się cicho. Może Suki była po prostu zazdrosna? Może było parą. Może bała się o niego. Dobrze. Powinna.

Stanęła twarzą w twarz z Suki blokując z nią karmazynowe tęczówki.
- Tak się składa, że twój ukochany skrzywdził kogoś mi bliskiego - wyjaśniła konspiracyjnie, jednak zamiast wyglądać na smutną wyglądała na szczerze zadowoloną z tego faktu. W końcu chciała, żeby Katsu cierpiała. Ale tylko z jej własnej ręki. - Może przypomnisz mi co zrobił tamtej nocy, Suki? - zapytała unosząc powoli dłoń i kładąc ją płasko na policzku zabójczyni. Tak delikatnie, z taką czułością. Uśmiechnęła się do niej miło, w tym samym momencie wbijając w jej skórę lekko przydługi szpon.

Liczyła że szarpiąc się, będzie w stanie dosięgnąć swoją jedną katanę, ale mrok odrzucił oba miecze w dal, na wystarczający dystans żeby były poza zasięgiem zabójczyni. Mrok u podłoża się rozszedł a jedynie cztery macki zacisnęły się na kończynach zabójczyni. Próbowała napiąć mięśnie, wyrwać się, ale uścisk był zbyt mocny.
"Zabójca wiatru. Dawno żadnego nie widziałam"
Drgnęła na te słowa, czując nieopisaną ulgę w sercu że nie trafiła jeszcze na Katsumitsu. To było teraz najważniejsze! Że On był bezpieczny. Zachowanie lisicy było tak bardzo nieprzewidywalne. Cieszyła się jak mała dziewczynka z tego fakty że miała przed sobą zabójcę z oddechem wiatru. "Czy te silniejsze demony miały jakieś preferencje co do zabójców na których trafiali?" przemknęło jej przez myśl. Starała się uspokoić, pogłębiając swój oddech, nie myśleć o paskudnym bólu jaki czuła w lewej ręce teraz. Starała się nie ronić więcej łez przy niej, musiała być silna!
"Skąd wiesz? Może ty jesteś?"
- C..co? - wymamrotała zaskoczona jej pytaniem. Czy Kitsune sugerowała właśnie że Suki miałaby być w strefie zainteresowania Yuichiro?! Pokręciła z niedowierzaniem głową na boki. Pamiętała jak go poznała w pokoju wspólnym w Yonezawie. Ich szczerą, długą rozmowę. Te insynuacje demona musiały być łowieniem informacji, bo to nie była prawda. Suki wiedziała lepiej w tej sytuacji.
"Może wpadłabym mu w oko…"
- Nie wpadłabyś! On już kogoś ma na oku.. i wiem że nie jesteś to ty.. - szarpnęła się gwałtownie. Wiedziała że Kagami nie zwróciłby uwagi na takiego potwora jak Kitsune. Nie mógł! Był zbyt szanującym się zabójcą demonów, miał za dobre serce żeby dać się złapać w sidła spaczenia! Nie miało znaczenia że nie widziała go ponad rok, nie miało znaczenia co by teraz słyszała na jego temat. Nie uwierzy w żadne bzdury wciskane jej przez tego potwora.
"Tak się składa, że twój ukochany skrzywdził kogoś mi bliskiego"
Poczuła oburzenie wewnątrz słysząc ze Yuichiro był przypisany jako jej ukochany. Zrozumiała że to mógł być powód dla którego była celem demona. Bo ta lisia bestia ewidentnie coś sobie ubzdurała. Nie chciała nic zdradzać na temat Yuiego, ale może jak będzie szczera choć odrobinę to przeżyje to spotkanie. W końcu jak Kitsune chciała skrzywdzić kogoś bliskiego rudzielca, to powinna się wziąć za pioruna. - Yui nie jest moim ukochanym! To mój przyjaciel.. bliski przyjaciel i nic poza tym.. jak chciałaś się zemścić na jego ukochanej.. to upolowałaś złą osobę.. - widać było determinację na jej twarzy. Nie powinna zdradzać żadnych detali, jakie wiedziała na temat osoby, która była dla niego ważna. Ale ona też nie chciała tracić tutaj życia. Był ktoś kogo chciała jeszcze zobaczyć! "Katsumitsu.." szepnęła w myślach jego imię czując niepokój w sercu.
"Może przypomnisz mi co zrobił tamtej nocy, Suki?"
Pochwycona za twarz, cicho syknęła, czując jak ostry pazur rozcina jej delikatną skórę policzka. - Uratował wielu ludzi.. - odezwała się, wbijając swoje jasne, niebieskie oczka w ślepia Kitsune. - Prawie zabił tą drugą demonicę.. z którą uciekałaś.. ciebie też by pewnie ściął.. jest silny.. to najsilniejszy zabójca jakiego znam! I nie będzie miał dla nikogo litości.. głupotą jest na niego polować.. jeszcze większą na osoby które są dla niego ważne.. - wymamrotała wpatrując się w twarz demonicy.

- Znałam kiedyś takiego jednego zabójcę wiatru, wiesz? - Dodała na koniec spoglądając na swoje dzieło związanej i unieruchomionej dziewczyny. Fakt, że w tym wszystkim nie mogła jej po prostu zabić naprawdę ją ograniczał, ale mimo wszystko zamierzała się przednio bawić. W końcu dopiero co się spotkały, a noc była jeszcze długa. Chociaż tego nie skomentowała nie umknął jej kruk lecący wzdłuż Korony jednego z drzew. Nie mogła być pewna czy należał do zabójczyni, czy był tylko przypadkiem. Pamiętała, że Takuya też takiego posiadał. Nie miało to jednak większego znaczenia. Zanim przybędą ją uratować będzie już po wszystkim.

- Oh no nie łam innej dziewczynie serca - zacmokała z dezaprobatą jak by rzeczywiście zależało jej na relacji z Yu. Może właśnie tak było? Jej dłoń mimowolnie powędrowała do szyi dotykając znaku, który zostawił na niej Kizuki. Już po krótkiej sekundzie na jej dłoni pojawiło się niewielkie, czarne kociątko. Było śliczne o miękkim futerku i dziwnie demonich, niebezpiecznych oczach. Pogłaskała je z czułością po główce. Kładąc na zimnej trawie. Kotek przeciągnął się, jak by właśnie został obudzony, i jak gdyby nigdy nic zaczął bawić się pojedynczymi źdźbłami trawy.
-
- Przyjaciel czy ukochany. Nie czuję różnicy. Demony nie znają miłość - wzruszyła ramionami, bo było jej to obojętne. Byli sobie bliscy, więc na pewno zaboli go to, co zamierzała jej zrobić. Lustrowała dziewczynę dokładnie, sunąć paznokciem wzdłuż jej policzka aż do szczęki. Pozwoliła, żeby pojedyncza kropla krwi spłynęła na opuszek własnego palca. Sam zapach był wyjątkowy. Miała okropną ochotę zlizać krew do cna, jednak przerwało jej przeciągle miauknięcie. Zacisnęła mocniej szczęki schylając się do małego zwierzątka domagającego się uwagi. Przysunęła palec pozwalając mu zlizać pierwszą kroplę cudownej krwi Marechi, którą udało jej się dzisiaj zdobyć.

- Prawie to prawie tamto - westchnęła z politowaniem, prostując się i znowu poświęcając dziewczynie swoją uwagę. Przewróciła oczami słysząc jak wychwalała tamtego zabójcę. Był za słaby, żeby temu zapobiec. Nie chcąc słuchać dziewczyny do końca zamachnęła się uderzając otwartą dłonią jej policzek. Długie paznokcie zahaczyły przy tym jej skórę. - Chcę żebyś dokładnie wyjaśniła mi co zrobił twój przyjaciel. Jak dokładnie ją zranił - syknęła ostrzej nagle tracąc cierpliwość. Chwyciła za ramię dziewczyny wbijając nie mocno pazury. Potrząsnęła nią lekko, a macki mocniej wykręciły jej nadgarstki.
-
- Jak będziesz grzeczna nie zrobię ci dokładnie tego samego co on zrobił jej, więc lepiej się postaraj, Suki. - ostrzegła cicho przytykając umazane jej krwią palce do uchylonych warg. Cudowny smak eksplodował, gdy zlizała posokę z pojedynczego palca.

"Znałam kiedyś takiego jednego zabójcę wiatru, wiesz?"
- I.. co z nim zrobiłaś? - spytała lekko niepewnym głosem, nie wiedziała czy powinna pytać. W końcu to nie brzmiało do końca jak stwierdzenie. "A co mogła zrobić innego niż go zabić i zjeść?!" pomyślała karcąc się w głowie za głupie pytanie. Wątpiła szczerze, że Kitsune puściła go wolno. Choć może uciekł w jakiś sposób. Ciężko było określić, demonica sprawiałą wrażenie dość sadystycznej ale i nieco niezrównoważonej. Ciężko przez to było wyłapać i dostosować swoje zachowanie. W końcu mogła odbierać informacje w złą stronę i to co powinno ją rozzłościć wprowadzi ją w euforię i odwrotnie, to co powinno ją usatysfakcjonować może wpędzić ją w istną furię.
"Oh no nie łam innej dziewczynie serca"
Wzdrygnęła się lekko na te słowa, nie do końca rozumiejąc o co jej chodzi. Obserwowała jak Kitsune wyciąga znikąd małego czarnego kociaka i lekko jedynie rozchyliła usta, z jakiegoś powodu wpatrując się w małą puchatą kulkę. Stworzonko nie bało się jej, co było w jakimś stopniu fascynujące, ale z drugiej te bestialskie kocie oczka zdawały się być zdradzieckie. - Nie przedstawialiśmy się tam.. pod bramą.. skąd.. znasz jego pełną godność..? - zadała w końcu pytanie, które chodziło jej po głowie odkąd usłyszała jej pytanie o niego. Przypominając sobie wyznanie Sekomury, który miał jakąś dobrą relacje z demonicą, to jej umysł zaczął pracować na wyższych obrotach zastanawiając się czy Yuichiro też miał takie relacje z jakąś demonicą, na przykład z NIĄ. Pokręciła głową na boki "Yuichiro nie jest taki! Nie ma pozytywnych relacji z demonami..to tylko kłamstwa.." upewniła się w myślach ale i tak chciała znać odpowiedź na zadane pytanie.
"Przyjaciel czy ukochany. Nie czuję różnicy. Demony nie znają miłość"
- Skoro tak to się okłamujesz! Robisz to dla niej! Bo została skrzywdzona! Więc nie jesteś obojętna, zależy ci więc kochasz! Demony też kochają! Muszą! Bo ci innego by wam zostało z tej długowieczności.. życie w samotności przez dekady.. to okrutniejszy los niż kilka lat w ramionach ukochanej osoby! - zawołała czując jak łzy napływają jej do oczu. Nie wiedziała czemu, ale czuła żal dla Lisiczki jeśli faktycznie to co mówiła, było prawdą.
"Prawie to prawie tamto.."
Poczuła nagle siarczysty policzek, odrzucający jej twarz w bok z impetem, skóra w miejscu uderzenia zapiekła a z rozcięć po pazurach demona pociekły ciepłe stróżki krwi.
"Chcę żebyś dokładnie wyjaśniła mi co zrobił twój przyjaciel. Jak dokładnie ją zranił"
Jęknęła z bólu gdy Kitsune wbiła swoje długie szpony w jej bark, szarpiąc nią gwałtownie, wyrywając skamlania bólu zabójczyni. Ostre szarpanie spowodowało że spomiędzy tkaniny wypadło małe czarne pudełeczko z czerwoną kokardką. Oczy Hayamiri zrobiły się większe, obserwując jak w zwolnionym tempie, klatka po klatce, mały przedmiot lawiruje w powietrzu przez chwilę na wyciągnięcie jej ręki. - nn.. Nie.. - szepnęła próbując się wyrwać z objęć ciemności, zbierając w sobie nieprawdopodobną siłę, pozwalającą zerwać jedną z macek. Dłoń pomknęła z niewiarygodną siłą i precyzją za pudełeczkiem, muskając je opuszkami palców zanim pomknęło na trawę. - .. Mitsu.. - szepnęła zawieszając spojrzenie na małym, czarnym pudełeczku. Macka nagle wykręciła boleśnie nadgarstek, zmuszając Suki do przesunięcia wzroku z podarunku od czarnowłosego, na demona.
"Jak będziesz grzeczna nie zrobię ci dokładnie tego samego co on zrobił jej, więc lepiej się postaraj, Suki"
Słowa Kitsune sprawiły że zamarła w bezruchu. -..c..co..? - wydusiła z siebie. W oczach miała istne przerażenie. - On.. on jej.. uciął nogi w połowie.. - wymamrotała, skupiając całą swoją uwagę na demonicy. W oczach zbierały jej się łzy, nie chciała zginąć tutaj z jej rąk za to co zrobił inny zabójca jej ukochanej. Nie chciała żeby jej twarz była ostatnią którą zobaczy. Tak strasznie chciała teraz zobaczyć JEGO, choć zdając sobie sprawę z tego że i Mitsu byłby w niebezpieczeństwie, to już wolała umrzeć w samotności, byle tylko go nie narażać w tej chwili. "Skoro ja.. nie jestem w stanie sobie z nią poradzić.. to On.. on też nie byłby w stanie.." łzy napłynęły jej do oczu jeszcze bardziej, rozmazując obraz, który miała przed sobą.

I co z nim zrobiłaś?, zbyła lekkim uśmiechem. W końcu tłumaczenie się nie miało sensu. To co łączyło ją z Takuyą było jedynie wspomnieniem; przeszłością. Nie wiedziała czy Zabójca jeszcze żył, czy zjadł go inny demon. Może chciała, żeby Suki sama wyciągnęła wnioski, fałszywe za pewne. Mogłaby jej powiedzieć o tym jak Takuya dobrowolnie ją karmił. Może wciąż żył gdzieś w szeregach korpusu i na pewno by mu tym zaszkodziła. Mimo wszystko nie potrafiła się na to zdobyć. Pewnie z sentymentu.

Wpatrywała się kilka chwil w kotka doskonale wiedząc, że zwierzątko było szpiegiem; nie pomocą. Słodkie i puszyste, żeby uśpić jej czujność, ale zwodnicze. Przypominało o obroży i łańcuchu, jaki założył jej Minoru. Mimowolnie dłonią dotknęła znaku na własnej szyi. Słowa dziewczyny przywróciły ją do rzeczywistości, gdy ponownie poświęciła jej całą swoją uwagę.

- Twój przyjaciel ma z demonami więcej wspólnego, niż mogłoby się wydawać - odparła wzruszając ramionami, jak by nie było to nic wielkiego. - Może sama go zapytasz? - Dodała uśmiechając się przepraszająco, bo nie zamierzała więcej jej zdradzać. Fakt, że akurat Katsu znała jego imię i nazwisko również nie za bardzo jej się podobał. To co ich łączyło pozostawało dla niej zagadką, było zaledwie błędem przeszłości, a jednak nie potrafiła zahamować czystej zazdrości. Bratanie się w wrogiem było czymś niewybaczalnym, a jednak ona sama nie była lepsza. Kiedyś, dawno temu. Czasami wspominała, gdy Takuya drapał ją za uchem. Tylko czasami.

- Tak uważasz? - Zainteresowała się, kiedy lisie uszy nastroszyły się lekko. Podeszła do Suki stając tuż przed nią. Nachyliła się zaciągając się pięknym zapachem Marechi. - Jeśli rzeczywiście ją kocham to moja miłość będzie jej przekleństwem - stwierdziła śmiejąc się smutno pod nosem. Chociaż mściła się za Katsu, nie wybaczyła także demonicy. Katsu również miała jej zapłacić za to, że wybrała Minoru zamiast niej. Minoru miał je zapłacić za to, że przyjął także Katsu zamiast skupić się tylko na niej. Sięgnęła do twarzy zabójczyni opuszkiem palca zbierając z jej policzka słoną łzę. Roztarła ją między palcami wpatrując się w nią jak w okaz jakiegoś egzotycznego zwierzęcia. Tak żywa. Nie czuła jednak współczucia. Nie znała litości.

Jej uwaga skupiła się na niewielkim pudełeczku turlającym się po ziemi. Uniosła jedną brew bosą stopą odpychając przedmiot z dala od zasięgu zabójczyni. Kotek od razu zainteresował się zawiniątkiem. Podbiegł do pudełeczka i zaczął się nim bawić trącając go na boki małymi łapkami. Uśmiechnęła się upiornie widząc jej przerażenie.
- Tak. Tak właśnie. Wiesz jak bardzo boli utrata kończyny? - Zapytała nachylając się nad zabójczynią. Gorącym oddechem musnęła jej ucho, gdy wyszeptała: - Jeszcze nie, ale może ci pokażę.

Chwyciła ją za szczękę mocno wbijając w nią paznokcie. Czułym gestem przetarła kąciki oczu dziewczyny, zmazując napływające do nich łzy.
- Przekażesz mu wiadomość, a ja w zamian oddam ci pudełeczko. Umowa? - Zapytała konspiracyjnie. puściła jej szczękę chwytając obydwiema dłońmi za jej ramię. Rozszarpała skrawek jej ubrania na tyle, żeby odsłonić część skóry, po czym nie czekając na odpowiedź wgryzła się głęboko w jej mięsień w końcu smakując upragnionej krwi Marechi.[/b]

"Twój przyjaciel ma z demonami więcej wspólnego, niż mogłoby się wydawać"
- C..co?! - odezwała się zaskoczona tymi słowami. - O czym ty?! Nie wierzę.. to kłamstwa! Nie ma bardziej lojalnego członka Korpusu! - odezwała się nagle, próbując zagłuszyć oszczerstwa Kitsune. "Yui nie jest taki! Yui nie jest... on nie jest.. On nie jest Zdrajcą!" powtarzała w myślach poruszona dogłębnie kłamstwami demona. Przypominając sobie wszystkie interakcje z rudzielcem. Moment ich spotkania, jaki był dla niej wtedy miły, jak bardzo chciał pomóc jej z uśmierzeniem bólu rany na plecach. Ich szczere rozmowy! Był zabójcą tak samo jak ona i robił wszystko co mógł dla korpusu. Pamiętała jak poświęcił jej czas w górach, pomagając jej stać się silniejszej. Nauczył ją walczyć w zwarciu żeby mogła lepiej o siebie zadbać. To wszystko co mówiła Kitsune musiało być kłamstwem! Ale to że znała jego godność, w jakimś stopniu psuła ten idealny obraz Kagamiego, pozostawiając rysę na jego portrecie. Pokręciła mocniej głową na boki. "Nie mogę w niego wątpić! Nie będę w niego wątpić! Na pewno może to jakoś wyjaśnić.. musi być wyjaśnienie.." pomyślała uparcie.
"Może sama go zapytasz?"
- Tak zrobię.. - rzuciła tylko, wpatrując się w nią tymi swoimi zapłakanymi oczkami. Kiedy Kitsune podeszła bliżej i zaciągnęła się jej zapachem to białowłosa aż się wzdrygnęła nieprzyjemnie. Nie podobało jej się to że była obwąchiwana przez demona, wiedziała co było tego powodem. Powinna się cieszyć ze Lisica potrafiła zachować opanowanie przy jej zapachu i krwi. Ale gdyby to słabsze demony miały z tym problem, a te już przestały stanowić dla niej zagrożenie. Problem pojawiał się z kimś kto miał silną Demoniczną Sztukę, tak jak lisia demonica.
"Jeśli rzeczywiście ją kocham to moja miłość będzie jej przekleństwem"
Wzdrygnęła się zaskoczona jej słowami. - Prawdziwa miłość nie jest przekleństwem.. jest siłą.. która popycha nas do stania się jeszcze silniejszymi.. bo chcemy chronić tą najważniejszą osobę.. - skomentowała Hayamiri dosłownie wyobrażając sobie czarnowłosego zabójcę. Wpatrując się między drzewa, miała złudną wizję jakby tam stał odwrócony plecami do niej. Ubrany w czarną yukatę, z dwoma ostrzami przy boku. Napięła wszystkie mięśnie, czując mocny opór spowodowany ciemnością, która nie pozwoliła jej się wyrwać. Czuła paskudny ból. Widząc jak zabójca wiatru odwraca powoli głowę w bok i zerka przez ramię w jej stronę, jego obraz się rozmył w powietrzu. - ..Katsumitsu.. - szepnęła ze łzami w oczach. "..przepraszam.. że nie jestem silniejsza.." pomyślała z bólem serca. Obiecywała mu że umie o siebie zadbać, a teraz była w łapskach cholernie silnego demona i zdana na jego łaskę.
Widząc jak Kitsune odsuwa pudełeczko bosą stopą w tył i małe kociątko zaczyna się nim bawić, zaczęła drżeć.
"Tak. Tak właśnie. Wiesz jak bardzo boli utrata kończyny?"
Spojrzała na Demona z przerażeniem w oczach. To było okrutne pytanie, padające z jej ust. "Demonowi odrastają kończyny.. ludziom nie.." pomyślała z goryczą, zbierającą się na języku ale zacisnęła szczękę, nie chcąc sprowokować bestii.
"Jeszcze nie, ale może ci pokażę."
- .. n.. nie chcę.. błagam nie rób tego.. - wydukała ze łzami. Pamiętała rozgoryczenie Kagamiego jak dowiedział się że tamta zabójczyni straciła rękę. Nie chciała tego samego bólu dla Katsumitsu. Nie chciała żeby musiał przez to samo przechodzić. Łzy ciekły jej bardziej z oczek. Syknęła z bólu gdy Kitsune pochwyciła boleśnie jej szczękę, wbijając w nią ostre pazury. Wzdrygnęła się, czując jak zgarnia opuszkami jej łzy z twarzy. Nie chciała być w taki sposób dotykana przez kogoś innego poza drugim zabójcą wiatru.
"Przekażesz mu wiadomość, a ja w zamian oddam ci pudełeczko. Umowa? "
- Tak! - odezwała się bez zastanowienia. Jeśli tylko odzyska pudełeczko, które podarował jej Katsumitsu w stanie nienaruszonym, była gotowa coś zrobić dla tej okropnej bestii. Słysząc rozrywany materiał jej yukaty, odchyliła głowę w bok czując wstyd. Krzyknęła z bólu gdy kły demona zatopiły się w jej ciele. Uczucie było okropne! Żaden jej jeszcze nie ugryzł! To był pierwszy raz, zawsze jakoś obronną ręką wychodziła ze starć z tymi potworami. Nie dało się zaprzeczyć, to musiało być jedno z najgorszych doznań jakie jej się przytrafiły do tej pory..

Prychnęła pod nosem kręcąc z niezadowoleniem głową. Odrzuciła długie włosy na plecy, żeby jej nie przeszkadzały.
- Myśl sobie co chcesz - skwitowała nie zamierzajac za bardzo zagłębiać się w temat Yuichiro. Nie znała go osobiście. Tak naprawdę sama nie miała o niczym pojęcia. Zwyczajnie wiedziała, że Katsu znałą jego imię. Tylko tyle, albo aż tyle. Równie dobrze mogła je przypadkiem gdzies usłyszeć. Nie miała dowodów i nie chciała ich nawet szukać. A jednak nie przeszkodziło jej to w zasianiu ziarna niepewności w młodej zabójczyni. Może spędzanie czasu z Akumą jednak czegoś ją nauczyło? Jakiś zwykłych podstaw manipulacji. Zachichotała, była z siebie wyraźnie dumna.

Od momentu, w który wgryzła się w skórę dziewczyny przestała być rozmowna. Krew zalała jej usta, gdy upiła pierwszy łyk cudownej, metalicznej posoki.  Nie potrafiła się powstrzymać łykając kolejną dawkę narkotyku, od którego miała się właśnie uzależnić. Niczym narkoman czekający na swoją działkę. W końcu ostatkami siły woli udało jej się puścić ramię dziewczyny. Oddychała ciężko, przecierając wierzchem dłoni krew z własnych ust. Od razu się oblizała zlizując także resztę posoki ze swojej skory. Nic nie mogło się zmarnować.

- Krew kogoś takiego jak ty pomogła mi się kiedyś uwolnić - wyjaśniła decydując się na odkrycie chociaż pojedynczego szczegółu przed dziewczyną. - Lata zamknięcia przerwane przez kilka kropel słodkiej krwi marechi. Tyle wystarczyło - dodała chwytając dłoń rozmówczyni, której nadgarstek wciąż trzymała w mackach ciemności. Odsłoniła jej przedramię ponownie wbijając w nią zęby. Tym razem z większym wyczuciem, zanurzyła tylko kły ponownie pijąc krew. Można powiedzieć, że jak na demona obchodziła się z nią wyjątkowo delikatnie.

- Umowa stoi. Jeśli mnie zawiedziesz ktoś ucierpi - zgodziła się przechodząc za plecy dziewczyny. Jednym ruchem szarpnęła za jej ubranie zakrywające szczupłe plecy. - Będzie bolało, więc błagaj dalej Suki - powiedziała zahaczając długim paznokciem o skrawek jej skóry u góry pleców. - Błagaj, a przeżyjesz.

Nie czekając jednak na odpowiedź dziewczyny zaczęła skrupulatnie grawerować jej plecy. Pismo było staranne, bo zajęło jej sporo czasu. Niespiesznie się pisząc pazurem po skórze Suki. Nie była delikatna, ale ewidentnie chciała, żeby łatwo dało się wszystko odczytać. Na koniec podpisała się tuż nad jej prawym biodrem.

"Drogi Yuichiro Kagami,

Skrzywdziłeś kogoś mi bliskiego.
Oko za oko, ząb za ząb.
Widzisz Zabójco łaskę z jaką potraktowałam Twoją przyjaciółkę?
Liczę na wdzięczność.
Spotkaj się ze mną zanim ucierpi bardziej.
Stęskniłam się.

Kitsune"

Po skończeniu swojego dzieła przeciągnęła się teatralnie.
- Ładnie wyszło - poinformowała Suki z nagłym entuzjazmem. Obeszła ją i z dziecięcą uciechą chwyciła jej twarz w dłonie głaszcząc policzki. Była z niej dumna. - Jeśli mnie zawiedziesz ucierpi Katsumitsu.

Ból był okropny, zwłaszcza że Suki miała zmysł dotyku i bardziej czuła to nieprzyjemne potraktowanie jej ciała. - Błagam... prze..stań.. - wydukała czując jak ta karmi się jej krwią. Jedyne z czego mogła się cieszyć, to że Kitsune powstrzymała się od wygryzienia fragmentów jej mięśnia, ale i tak ból był nie do zniesienia. Widząc jak ta w końcu odrywa się od jej ramienia, chciała się odsunąć. Trzymana w powietrzu przez jej ciemność byłą wręcz bezbronna, nie ważne jak bardzo się siłowała, nie potrafiła się uwolnić. Krew na ustach demona przyprawiała ją o mdłości, widząc jak ta się oblizuje z każdej drobinki jej posoki ze smakiem, aż odwróciła twarz w bok obrzydzona tym widokiem.
"Krew kogoś takiego jak ty pomogła mi się kiedyś uwolnić"
Zacisnęła mocniej powieki, czując jak ciepłe łzy ciekną jej po policzkach, nieprzyjemnie szczypiąc poranione miejsca na jej twarzy po pazurach demona. Słowa demona sprawiły że szczęka sama jej się mocniej zacisnęła na chwilę. - Co się stało.. z tamtym Marechi.. któremu zawdzięczasz odmianę swojego losu? - spytała przez łzy, uchylając powieki i patrząc na Kitsune z wyrzutem w błękitnych, zalanych łzami oczach. Pochwycona za dłoń aż się wzdrygnęła, czując jak ta przykłada ostre kły do jej przedramienia. - Błagam.. nie.. - jęknęła zdesperowana zabójczyni. Uczucie bycia gryzioną do krwi było okropnym przeżyciem. Nie ważne jak delikatna próbowała być Kitsune. Suki nie chciała być już gryziona, nie w taki sposób.. nie przez nią!
"Umowa stoi. Jeśli mnie zawiedziesz ktoś ucierpi"
Śledziła mętnym wzrokiem za powabną sylwetką Demonicy aż ta nie zniknęła jej z widoku. Odgłos rozdzieranego materiału i po chwili jego usunięcie się po ciele zabójczyni obnażające jej ciało. - Co robisz..? - szepnęła przerażona. Ale kiedy i rozszarpany pazurami bandaż pomknął w dół, szarpnięty podmuchem zimnego powietrza aż się spięła czując chłód na górnej części ciała.
"Będzie bolało, więc błagaj dalej Suki "
"Błagaj, a przeżyjesz."
Wydarła się, czując jak ostry niczym brzytwa pazur sunie po jej nagich plecach, rozcinając delikatną skórę do krwi. - To boli... tak bardzo boli.. błagam.. przestań.. dość.. - skamlała, błagalnym głosem. Płacz się nasilił a rozpacz białowłosej wezbrała na intensywności. Każdy drobny ruch jej ostrym pazurem, nie ważne jak płytki, był cholernie bolesny. Każdy wyrywał z jej ust mnie lub bardziej zdesperowane okrzyki, błagania o litość i skamlanie. Powoli zdzierając gardło od krzyków aż do końca rycia w jej skórze wiadomości dla Kagamiego. Kiedy Kitsune obeszła Suki i pochwyciła jej twarz, miała przed sobą obraz nędzy i rozpaczy. Oczy całą miała zaczerwienione i lekko spuchnięte od płaczu, wzrok mętny, pusty jak u kogoś kto był na granicy poddania się z dalszą walką o życie. Rozchyliła delikatnie usta jakby chciała coś powiedzieć.
"Jeśli mnie zawiedziesz ucierpi Katsumitsu."
Imię wypowiedziane przez demona sprawiło ze Suki się poruszyła, w oczach pojawił się delikatny blask wywołany jego imieniem. - Błagam.. nie.. nie zawiodę.. przy-się-gam.. - ledwo słyszalny, ochrypły szept wydobywał się z jej ust, łzy ponownie zaszkliły mętny wzrok. To co wycierpiała teraz było niczym w porównaniu do straty JEGO..

Nie czuła potrzeby tłumaczenia się przed obcą, nic nie znaczącą dziewczyną. Ugryzła ją tej nocy kilkukrotnie, jak by naznaczając jej ciało. Zdecydowanie łatwiej byłoby wygryźć jakąś część jej ciała w całości. Poskubać aż do kremowych kości. A jednak nie uszkodziła jej trwale. Przynajmniej jeszcze nie. Suki okazała się wyjątkowo podatna. Wyjątkowo wrażliwa i przede wszystkim bierna. Nie wyrywała się specjalnie, jak by pogodziła się już z własnym losem. Tak było po prostu łatwiej.

- Nakarmiono mnie nim już w kawałkach - odparła beztrosko, wzruszając lekko ramionami. Tamten czas wydawał jej się tak odległy, że aż nierzeczywisty. Jak by to co kiedyś się stało, chociaż na zawsze wyryte w jej pamięci, powoli bladło. Zastępowane nowymi, ciekawszymi wspomnieniami.

Bawiła się nią jeszcze chwilę, zanim w końcu przeszła do napisania wiadomości. Gdy jej pazury kompletnie ubrudziły się już w krwi dziewczyny wyjęła niewielki skrawek papieru pisząc na nim krótką wiadomość, którą zamierzała wysłać później. W końcu stanęła przed Zabójczynią ponownie. Prawie mierząc ją jak równy z równym. Nie były jednak sobie równe. Trzymając mocno jej podbródek nachyliła się do dziewczyny.

- Dobrze. Postarałaś się, Suki - pochwaliła ją ledwie wyczuwalnie składając na jej mokrym od łez policzku delikatny pocałunek. Wyprostowała się chwytając w dłoń jej szyję. - A teraz dobranoc - szepnęła zaciskając palce mocno wokół jej ścięgien i tętnic. Naciskała równomiernie czekając aż brak tlenu odbierze Zabójczyni przytomność. Dopiero, gdy ta odpłynęła całkowicie zdecydowała się ją puścić. Była po prostu ostrożna. Nie potrzebowała niespodzianek i bezsensownej, heroicznej próby walki ze strony zmęczonej Zabójczyni.

Dopiero po wszystkim ciemność krępująca kończyny zniknęła pozwalając ciału dziewczyny opaść bezwładnie na ziemię. Kotek uniósł lekko główkę, gdy podniosła go wraz z pudełeczkiem, a które wbijał ostre jak igły ząbki. Oderwała go od pudełka, na co zareagował niezadowolonym miauknięciem. Uchyliła wieczko jedynie na tyle, żeby zobaczyć jego zawartość. Z uśmiechem wymalowanym na ślicznej twarzy, gdzieniegdzie ubrudzonej krwią swojej ofiary, odłożyła pudełko obok leżącej Suki.

- Do zobaczenia. Suki - odparła odchodząc w formującą się wokół noc.

Zt

Już dawno pogodziła się ze swoim losem jako Marechi, wielokrotnie zastanawiając się kiedy do tego dojdzie i los był tak cholernie łaskawy dla niej przez te wszystkie lata! Aż do teraz.. kiedy poczuła na własnej skórze kły demona i to jak brutalnie potrafił się wgryźć w ciało. A może to jej zmysł potęgował doznanie bólu, wyrywając się w jej umyśle jako coś najgorszego co człowiek mógł przeżyć. Bycie pożartym żywcem! Ta myśl przerażała! I w tym całym okrucieństwie sytuacji, los zlitował się nad nią po raz kolejny. Choć Kitsune by się pewnie wykłócała że to jej dobra wola a nie łaskawy los. I z pewnością miała rację!
"Nakarmiono mnie nim już w kawałkach"
Czego się spodziewała?! W sumie chyba właśnie tego.. że Marechi byli w oczach demonów rarytasem, który nie mógł się zmarnować. Co pokazała jej Kitsune oblizując się zachłannie, nie pozostawiając nawet drobnej smugi krwi na swojej nieskazitelnie, pięknej skórze.

Jasne błękitne, zapłakane ślepia wpatrywały się z przerażeniem w Lisicę.
"Dobrze. Postarałaś się, Suki "
Wzdrygnęła się widząc jak Kitsune powoli zbliża swoją twarz do jej. Próbowała się odsunąć, ale żelazny uścisk w którym demon trzymał szczękę zabójczyni uniemożliwił ten ruch. Delikatne, pełne usta przylgnęły do zapłakanego policzka. Tak czuły jakby złożony przez ukochaną osobę. Białowłosa aż zacisnęła mocniej szczękę z obrzydzenia że musiała poczuć ten gest właśnie od niej! Nie chciała tego! Nie chciała żeby ktokolwiek ją całował poza jedną osobą..
"A teraz dobranoc"
Pochwycona nagle za szyję, wycharczała ledwo słyszalnym głosem. - .. błagam.. nie.. rób.. tego.. - z ledwością wymamrotała te cztery słowa, czując jak nacisk zwiększa się odcinając jej dopływ tlenu. Mroczki pojawiły się przed oczami, a po chwili cały obraz zaczął się rozmywać. Nie chciała umierać! "Jak mam się.. bronić.. przed innymi..?" przemknęło jej przez myśl zanim straciła całkowicie przytomność. Nie była naiwna ani głupia. Nieprzytomny, zakrwawiony Marechi to martwy Marechi. Nieprzytomne ciało poleciało z hukiem na ubitą ziemię. Leżąc na brzuchu w rozdartą yukatą, która ledwo wisiała na pasie przepasającym jej talię. Lewa dłoń spoczywała przy czarnym pudełeczku z czerwoną kokardką. Lewa ręka była pogryziona do krwi, ślady po ostrych szponach wbitych w ramię. Sińce na przegubach i tuż nad kostkami dawały obraz tego co się mogło stać. Na plecach wyryta wiadomość dla zabójcy Płomienia. Oba nichirin zbyt daleko aby po nie sięgnąć. Jej jedyna nadzieja to kruk, który poleciał szukać zabójców w najbliższej okolicy. Kogokolwiek, kto ruszy białowłosej z pomocą..

Katsumitsu wracał z patrolu gdy nagle usłyszał dźwięk kruka, znajomego kruka. Nie wróżyło to nic dobrego. "Silny Demon! Potrzebna, pomoc!" -Prowadź!- Krzyknął, w między czasie dostrzegając jasną niebieską wstążeczkę przy jego nóżce. To musiał być kruk Suki, rzucił się sprintem w kierunku który wskazywał mu kruk.
Trochę czasu minęło zanim dobiegł ale, gdy dotarł na miejsce zobaczył makabryczną scenę rodem z jego najgorszych koszmarów, bez namysłu podbiegł i chciał sprawdzić czy żyje ale nie wiedział jak pod wpływem stresu. W końcu nikt go nie nauczył jak sprawdzać puls, przynajmniej nie do tego stopnia żeby umiał to zrobić pod stresem. Więc krzyknął do swojego kruka pod wpływem chwili. -Ruszaj po medyka!- Miał nadzieje że żyje bo co innego mógł mieć. Wypełniała go złość i smutek oraz gorycz że nie przybył wcześniej. A do głowy przychodziły same złe myśli "Co jeśli nie żyje?", "Zawiodłem?", "Czy.. to.. koniec?" które efektywnie niszczyły jego nadzieje. Czarne pudełeczko nie rzuciło mu się w oczy w tych ciemnościach, lecz usłyszał demony które najpewniej zwęszyły krew marechi. Zrzucił swoją białą haori na zabójczynie i stanął między nią a demonami, zacisnął z całych sił swoją dłoń na rękojeści Haruka Mirai. Nie miał siły, ani ochoty na ostentacyjne krzyczenie formy której miał użyć, czuł tylko ból w klatce piersiowej. Gdy demony się zbliżały dobył miecze, zrobił drobny krok w kierunku demonów trzymając miecze w dole. Wyglądał na przybitego, można było by powiedzieć nawet że jak pusta skorupa która z całych sił trzyma swoją broń. Gdy demony prawie były w zasięgu jego formy, coś w nim pękło. Widać było w jego wzroku nagłą iskrę nadziei, którą zdobył nagle przypominając sobie co się działo w herbaciarni, "Musi żyć" ta myśl wypełniała jego głowę. Jednak jak szybko to zyskał, tak szybko z tej iskry było można już tylko dostrzec zimne obsydianowe oczy, od których można było wyczuć tylko i wyłącznie chęć mordu. Nakierowaną na demony nie tylko na te pobliskie, ale na wszystkie. Chciał zemsty za to co spotkało jego ukochaną, nawet jak będzie musiał zabić wszystkie a nie tylko sprawce. Wykonał 1 forme oddechu wiatru, z dużą prędkością wykonując zryw do przodu obracając się horyzontalnie do podłoża i wykonując wiele cięć w celu zabicia wszystkich demonów. Ruch ten przypomina nadchodzący cyklon, którego zabójca jest epicentrum.

Pierwsze demony padły bardzo szybko, jednak równie szybko pojawiły się nowe i nadciągały aż z czterech stron. Krew Marechi zbierała chyba wszystkie demony z okolicy, oprócz tego który zranił Suki. Co miał na celu ten demon, zranił ją i zostawił. Fakt że żyła dodawał mu otuchy, jednak emocje dalej go trzymały. Czyżby chciał jej zadać boleśniejszą śmierć przez rozszarpanie i wyręczyć się licznymi demonami? Dziwne, demon który się opanował przed krwią marechi. Katsumitsu nie widział innej opcji, niż wrócenie do pozycji zabójczyni i bronienie jej przed każdym demonem po kolei. Przynajmniej tak by zrobił jakby nie był przepełniony smutkiem oraz gniewem. Więc najpierw szybko wykonał ruch prawym mieczem aby z ciąć głowę demona który był przed nim. Następnie pobiegł w stronę Hayamiri i przeskoczył nad nią wykonując cięcie aby z ciąć głowę kolejnego demona, który był już bardzo blisko. Nie miał czasu aby zająć się pozostałą dwójką pojedynczo bo pewnie byli już za blisko, więc wykonał cięcie z obrotu dwoma mieczami na rożnych poziomach aby skrócić dwa demony o głowę lub je znacznie zranić. Chociaż tyle dobrze że demony były tak bardzo zahipnotyzowane przez krew marechi, że biegły w linii prostej do celu. Po tym spojrzał w kierunku korony drzewa na którym było słychać szelest. Kolejny demon? Czy może zwierzę? Co by to nie było musiał ją bronić, do świtu.

Ile była nieprzytomna? Czas byłby teraz dla niej abstrakcją, zwłaszcza nie czuła już zimnej trawy na nagiej skórze, mało tego nie czuła nic twardego pod sobą. Drgnęła w objęciach potwora, który ją teraz trzymał w dziwnej pozycji. Silne przedramię napierające na dekolt, nad piersiami i boleśnie wbite palce wyższego osobnika w prawy bark. Cicho syknęła czując promieniujący z tego miejsca ból na dalszą część prawej kończyny i w okolice łopatki. Poruszyła stopami, nie czując nic pod nimi, zawieszona w powietrzu jak wtedy podczas spotkania?! Nie.. Czuła jak inna, silna ręka dociska ją w pasie do czyjegoś ciała. - Mi.. tsu? - szepnęła, ale zbyt cicho by ktoś może poza demonem ją usłyszał.
Coś jeszcze, co czuła teraz, na obolałych po torturach zadanych przez lisicę plecach, coś ciepłego, wilgotnego.. Mruknęła zaskoczona tym dziwnym uczuciem, delikatnym ale stanowczym dotykiem.. Powoli uchyliła powieki, czując jaka była słaba w tej chwili. Ale wraz z przytomnością wrócił ból, teraz i w okolicy brzucha, promieniujący na resztę ciała. Z początku widziała rozmazany obraz zielenie, patrząc w dół. Ciepły oddech przy skórze prawego barku sprawił że zamarła. Kątem oka dostrzegając jego twarz i ostre kły.
"zjem twoje kończyny i zanim umrzesz przemienimy Cię w jednego z nas? Co na to powiesz kwiatuszku?"
- n.. nie.. p.. puść.. - powiedziała nieco ochrypłym głosem. Próbując się jakoś wyrwać, co jedynie sprawiło że jęknęła z bólu, próbując ruszyć prawą ręką. Za to lewa dłoń mocniej się zacisnęła na jego lewym przedramieniu. No przynajmniej na tyle na ile miała sił obecnie, czyli nie wiele pewnie. Jeszcze nie rozeznała się w sytuacji. Białowłosy był pierwszą osobą jaką zobaczyła, bo był najbliżej. Odchyliła głową w przeciwną stronę nie chcąc czuć jego ciepłego oddechu na skórze policzka i wtedy błękitne tęczówki dostrzegły inne demony odgradzające ją od jej ukochanej osoby. Łzy stanęły jej w oczach. - mi.. Mitsu! - krzyknęła za nim. - Zostawcie go..! - kolejny okrzyk padł w kierunku trzech demonów, które ruszyły na zabójcę wiatru.
Próbowała się wyrwać z objęć demona. - Puść mnie.. puść.. nie chcę.. - mamrotała sfrustrowana. Chciała pobiec do Katsumitsu, upewnić się że nic mu nie było, nawet jeśli to ona byłaby w gorszym stanie.