Brzeg rzeki Arakawa

Brzeg rzeki Arakawa — Sob Lis 11, 2023 3:44 pm

Brzeg rzeki Arakawa

Rzeka Arakawa (nazywana także po prostu "Ara", gdyż samo kawa oznacza rzekę), jest 173-kilometrowym potokiem przepływającym przez Prowincję Musashi. Swój bieg rozpoczyna na Górze Kobushi, a kończy go w zatoce Edo.

en.wikipedia.org

Re: Brzeg rzeki Arakawa — Pon Gru 18, 2023 6:50 pm

Nie miała coś szczęścia do ubrań, najczęściej do górnej części. Ale to przecież nie była jej wina! To wina tych wszystkich zabójców, na których wpada i mysi używać sztuki krwi. Dobra, to małe niedopowiedzenie, ona akurat lubi jej używać! Z reguły nie przeszkadzały jej dziury w tkaninie ani tym bardziej że była brudna od krwi. Ale planowała odwiedzić dzieciaka, a nie mogła przecież się wybrać do niego w takim stanie. Choć bardziej nie chciała, żeby widział i czuł zapach starej krwi. Klęczała więc zanurzona po brzuch w lodowatej wodzie przy brzegu i prała swoją yukatę w rękach. Szlag trafił jej Hakama po walce z dwoma zabójcami. - Mogliby trochę celniej ciskać tymi swoimi mieczami.. czasami mam wrażenie że ich celem są moje ubrania a nie kark.. jakby w życiu gołego tyłka na oczy nie widzieli.. - w głosie bardziej było rozbawienie niż irytacja. Wyłoniła z wody granatową yukatę i przyglądała jej się uważnie, dostrzegając miejscami niedotarte, ciemne plamy westchnęła z irytacją już. - Kurwa.. jestem demonem a nie jakąś wioskową, nabrzeżną praczką do kurwy nędzy! - warknęła wyłaniając się z wody całkowicie. Taszcząc yukatę za kołnierz, wylazła na brzeg cała mokra i zaczęła energicznie strzepywać tkaninę z nadmiaru wody. Słysząc za plecami kroki zerknęła przez bark w kierunku skąd dochodził odgłos zbliżającej się osoby. - Czego? - warknęła, odwracając się tak że teraz stała bokiem do nowego przybysza. Jedyny demoniczny aspekt jaki był widoczny to jej 'sukubi' ogon. Rogi miała schowane, oczy barwy intensywnego jadeitu. Może była naga i bez broni, ale zdecydowanie nie była bezbronna.

Re: Brzeg rzeki Arakawa — Czw Gru 21, 2023 1:31 pm

Ziewam przeciągle, nie bezwarunkowo, z potrzeby, co z przyzwyczajenia i wyuczenia się typowych zachowań ludzkich, które wyszły z obiegu demonicznej egzystencji. Ostatnio mam odrobinę gorszy humor, nie trafił się bowiem dawno nikt, kogo mógłbym z czystym sercem określić jako smacznego. Nawet przy próbie naprawienia, doprawienia, przygotowania smaków tak, żeby wyciągnąć z nich najlepsze cechy, finalnie okazywały się one co najmniej przeciętne. Wzdycham jeszcze, próbując nie myśleć o nienajlepszej kolacji dzisiejszego wieczoru, puszczając na chwilę kramik, który stanął z lekkim skrzypieniem drewnianych kół.
Nie mam pomysłu gdzie dziś się finalnie zatrzymać, nie mam określonej destynacji na dziś, aczkolwiek fajnie byłoby mieć gdzie się zatrzymać - ukrywanie się przed słońcem pod jakimiś prowizorycznymi kryjówkami nie leży w zakresie moich zainteresowań i wolę takich ostateczności unikać.
Spoglądam w głąb tafli rzeki odbijającej nocne promienie księżyca oświetlające dzisiejszą noc. Lustrując spojrzeniem płynący nurt, przypadkiem wzrokiem natrafiam na niespodziewany widok innej osoby. Co by nie mówić, widok kogokolwiek w nocy jest raczej rzadki. Mrużę oczy, by lepiej dostrzec z kim mam do czynienia i raczej nie ukrywam się z swoją egzystencją tutaj. Dostrzegam nagie, kobiece ciało, prawie w pełni ludzkie - sukkubi ogon wybija się tutaj swoim rarytasowym charakterem. I jak na zawołanie - memu odkryciu szybko towarzyszy pytanie ze strony obserwowanej, która wyraźnie zauważyła moją obecność.
- Niczego - odpowiadam, uśmiechając się lekko pod nosem - jestem przejazdem, ciebie zobaczyłem przypadkiem. A ty co, kusisz przechodniów jak jakaś... nimfa wodna? - Pytam, dodając po zastanowieniu, ale nadając zdaniu takiego tonu, by nie dało się go zinterpretować inaczej niż żart. Nie czuję od niej zagrożenia (co może być moim błędem), aczkolwiek lepiej nie przeginać pały, kiedy nie znam człowieka (demona) i nie wiem na co ją stać.

Re: Brzeg rzeki Arakawa — Wto Gru 26, 2023 7:03 pm

Szansa na to że trójka obcych sobie demonów znajdzie się w jednym miejscu nie mając tak naprawdę wspólnego celu - to znaczy nie będąc wezwanymi przez siły wyższe bądź w poszukiwaniu posiłku - była naprawdę znikoma, a jednak jakoś się to stało. On sam potrzebował nieco rozprostować nogi poza statkiem, na którym i tak musiał siedzieć podczas dnia. Poza tym... Gdzieś jego ulubione jedzenie na pewno biegało gdzieś w okolicy.
Życie na statku nie zmieniło jednak jego sposobu ubierania się. Poza kimonem i mieczem przy pasie, nadal nosił Kasę z doczepionymi wstęgami, które miały mu pomóc w maskowaniu nienaturalnego wyglądu. Pomagały w też rękawice okrywające dłonie oraz haori skutecznie zasłaniające ogon. Sei siedziała w wodzie, Mijikuma zmierzał z jednej strony drogi, a Ookami z drugiej. Szedł normalnym tempem, a jednak bardzo cicho. Szkoda jednak że nie było możliwości żeby ich ominąć. Nawet gdyby zdecydował się przebiec po powierzchni wody. Wymiana zdań nie umknęła jego wilczym uszom. - Kąpiąc się w tym miejscu rzeczywiście ściągasz uwagę. Zwłaszcza ogonem. - Który wskazał palcem jedynie nieco zwalniając kroku. Miał jedynie nadzieję że nie nadbiegnie nagle tu jakiś nadgorliwy zabójca służbista, a on siłą rzeczy zostanie w to wplątany.
Zlustrował również wzrokiem tego drugiego, który nazwał pływaczkę kusicielką. On chyba też był demonem? Chociaż tego już aż tak pewien być nie mógł. Miał już w nawyku żeby nikogo nie oceniać po wyglądzie. Także obydwu traktował z lekką dozą ostrożności.

Re: Brzeg rzeki Arakawa — Wto Sty 02, 2024 9:13 pm

"A ty co, kusisz przechodniów jak jakaś... nimfa wodna?"
Uniosła brew na komentarz zbliżającego się w jej kierunku samca. Sam fakt że mówił to ze spokojem w głosie, widząc jej ogon sugerował że nie ma do czynienia z człowiekiem. Zaciągnęła się jednak powietrzem gdy zmniejszył dystans, tak dla pewności że ma do czynienia z demonem. Nie miała zbyt dobrych relacji z własnym gatunkiem, większa cześć ją wkurwiała do tego stopnia że mogłaby pociąć skurwieli na tyle części żeby się nie zdążyli zregenerować przed wschodem słońca. Były może dwa demony, które zdołały zaskarbić sobie jej sympatię i jeden jej szacunek, bo zdawał się mieć zadatki na prawdziwego lidera. Ale z całą resztą miała od zawsze kosę, sama obecność innego demona z jakiegoś powodu budziła w niej większą dzikość za każdym razem.
Choć od dłuższego czasu nie miała takiej sytuacji, o dziwo teraz nie czuła tej agresji. Zmierzyła wzrokiem Mijikumę i słysząc po chwili słowa za plecami, zerkając przez bark dostrzegła zakapturzonego samuraja.
"Kąpiąc się w tym miejscu rzeczywiście ściągasz uwagę. Zwłaszcza ogonem."
Tak jak miała pewność że ten typ, ciągnący swój mały kramik był zdecydowanie demonem to już nie miała pewności co do zakapturzonego przybysza. Strzepnęła z ogromną siłą swoją mokrą yukatę, ochlapując pierwszego przybyłego nieco. Po czym narzuciła na na plecy nieco mniej ociekającą wodą tkaninę. - Może wabię zabójców tylko po to żeby ich zarżnąć.. o dziwo są łatwiejsi w obsłudze podczas mojej nagości.. nawet jeśli mają do czynienia z czymś co może je rozszarpać jednym ruchem. A ty.. - zaciągnęła się powietrzem gdy Ookami podszedł bliżej. -.. śmierdzisz demonem.. nie wstydź się.. pokaż mordę przed swoim bratem i siostrą.. - skomentowała wywijając ogonem na prawo i lewo tak, aby szpic końcówki lawirował to nad jednym, to nad drugim ramieniem czarnowłosej, niczym jadowity szpic skorpiona. Jak na kogoś kto został 'otoczony' z obu stron przez inne demony nie sprawiała wrażenia zaniepokojonej, choć nigdy nie przejawiała obawy przed kimś innym niż ich stwórca czy Kizuki. Choć do księżycy straciła w jakimś stopniu szacunek.. Zwłaszcza do osoby, która zablokowała jej sztukę krwi tylko dlatego że walczyła zawzięcie do końca. O to miała żal i czuła straszny gniew do stopnia że nie chciała mieć z NIM nic do czynienia jeśli nie byłaby do tego zmuszona siłą.

Re: Brzeg rzeki Arakawa — Sro Sty 03, 2024 5:47 pm

Zwyczajowo nie zatrzymałbym się nawet z uwagi na to, że z demona ciężko mi przygotować posiłek, dziś natomiast coś mnie skłoniło do zupełnie innego zachowania. Oczywiście nie z przyczyn czysto kusicielskich, o których sam wspomniałem, a raczej ciekawości, jako że przecież nie spotykam za często swojego pobratymca. Kiedy to było ostatni raz? Gdzieś zaraz po moim ponownym odrodzeniu, zmartwychwstaniu jako demon. Czyli gdzieś koło trzech lat. Dużo! Nie narzekam jednak, zwykłem raczej gustować w ludzkim towarzystwie, smaczniej smakuje.
Zdecydowanie gdybym został dzisiaj w mieście, w jakiejś dzielnicy hazardowej, zarobiłbym fortunę. Bo jaka jest szansa, że spotka się nie jednego demona, a dwóch? Zdecydowanie mała i szczerze to cieszę się, że do takiego splotu naszych losów doszło akurat teraz, kiedy już mogę czuć się częścią tej szalonej i krwiożerczej społeczności. Jako człowiek wolałbym unikać tychże jegomości! Obracam się niespełna za plecy, by spojrzeć na tego, co doszedł i dodał swoje dwa grosze. Gdyby nie zapach, to nie powiedziałbym, że demon, ale na pewno nie dałbym się nabrać, miłym gościem on nie jest. Tak ukryty w gąszczu swoich własnych szat? Jeśli ukrywa swoje ciało, to nie może być w pełni darzony moim zaufaniem. Nie to co koleżanka obok.
Żartuję!
- Póki co słabo ci idzie, bo zamiast zabójców to zwabiłaś dwa demony. – Zauważam, unosząc lekko kąciki ust. Jakoś tak mam dobry humor, czuję się jakbym doświadczył na własnej skórze czegoś w rodzaju niespodziankowej uroczystości.
- To skoro już tak się wylosowało, to przystańmy na tym, nie zdarza mi się spotykać innych demonów, a tym bardziej takich wstydzioszków jak ty. – Wskazuję palcem na tego co przyszedł po mnie, a który zdecydowanie nie chce ujawnić jak wygląda. – Renji – przedstawiam się, nie odrywając jednak wzroku od dziewczyny, nawet jeśli moje imię adresowałem do ich obojga. On po prostu jest ubrany aż nadto, ona wręcz odwrotnie, kalkulacja wyboru jest więc dość prosta i jasna.

Re: Brzeg rzeki Arakawa — Pon Lut 05, 2024 3:16 am

Ledwie co wyszedł na spacer, a tu już dwa demony każą mu się rozbierać. No, przynajmniej częściowo. W końcu chodziło tylko o nakrycie głowy z którym dosyć niechętnie się rozstawał. Popatrzył jeszcze przez chwilę na demonicę bawiącą się w praczkę. Oj gdyby łaziły tędy jakieś wsioki zdecydowanie zaczęłyby się na nią gapić i dyszeć jak jakieś psy. Cóż... Każdy ma swoją metodę polowań. - On polując na zbójów zazwyczaj czaił się i porywał znienacka. Rzadko kiedy robił rzeź. Czasem pod wpływem chwili i impulsu, ale nie zdarzało się to często
Obydwoje poniekąd na niego naciskali, a zazwyczaj nie ulegał presji innych. Swojej twarzy praktycznie nikomu nie pokazywał. Nawet dziewczyna którą wychowywał, a którą oddał klanowi na przeszkolenie nigdy nie zobaczyła jego demonicznego łba. Z drugiej strony jaka była szansa że kiedyś ponownie się z nimi spotka? Poza nazwanie go wstydzioszkiem delikatnie naruszyło jego samurajskie ego. Nie wstydził się swojego wyglądu, ale był na tyle unikalny że nie dało się go pomylić z innym demonem. No i w sumie nie polował teraz, nie walczył z zabójcą... Do tego przemieszcza się jeszcze szybciej niż kiedyś, bo na statku. Mógł ściągnąć kapelutek. Niechętnie, ale jednak. -No skoro tak ładnie prosicie... Kawałeczek klaty również został odsłonięty, ponieważ wraz z Kasą zabrał również te długie wstęgi, które przykrywały również kawałek tej górnej części. - Zadowoleni? - No miał nadzieję że tak. Górował nad nimi wzrostem, a żółte jego oczy świeciły w ciemności i z łatwością przebijały się przez ciemność. Miał też nadzieję że nie przyjdzie żadnemu pytać o jego miecz. Jego już na wierzch wolał nie wyciągać. Czasy w których wyciągał go przeciwko demonom już dawno minęły.
W międzyczasie jeden z nich się przedstawił. Więc i on poczuł się zobligowany go przedstawienia się. - Ookami. - Jego surowe spojrzenie powędrowało na to co targał ze sobą Renji, przez co odruchowo i delikatnie uniósł brew. - Ale demona handlarzyny to od dawna nie widziałem - Każdy mial swoje dziwactwa, a nie jemu było oceniać.

Re: Brzeg rzeki Arakawa — Wto Lut 06, 2024 4:36 pm

"Cóż... Każdy ma swoją metodę polowań."
Wzruszyła ramionami na jego słowa. - Nie bierz tamtych słów poważnie.. nie wpierdalam zabójców.. moje gusta leżą w najgorszym ścierwie jakie pałęta się po świecie.. jest go tak dużo że głodna nie chodzę.. - przyznała wzruszając lekko ramionami z rozbawieniem w głosie. Czemu czuła potrzebę żeby zaznaczyć fakt że nie żywi się członkami korpusu? Nie powinna tego mówić na głos przecież. Ale miała swoje powody czemu tak właśnie było. Jeden Kizuki znał na to odpowiedź, bo jemy pierwszemu powiedziała czemu tak było. Co chodziło jej po głowie i żałowała że te prywatne myśli kiedykolwiek uciekły z jej niewyparzonej jadaczki w obliczu kogoś tak potężnego. Ale skoro ON wiedział, to nie miała powodu żeby nie mówić o tym innym.
"Póki co słabo ci idzie, bo zamiast zabójców to zwabiłaś dwa demony."
- Zabójca.. Demon.. co za różnica skoro obaj krwawią.. i obu można zapierdolić tak .. o.. - pstryknęła palcami przy swojej twarzy. Czy to była groźba?! Możliwe. Seiyushi była chyba najbardziej agresywnie nastawiona właśnie do własnej rasy. Możliwe dlatego że była cholernie terytorialna, zachłanna do stopnia że chętnie odrąbie komuś łeb, jeśli jej własność była naruszona. I nie miało znaczenia kto był sprawcą.
"Renji"
- Seiyushi.. - odpowiedziała patrząc na demona stojącego przy swoim małym wózeczku z pierdołami. Nie przeszkadzało jej że się na nią gapił, poły yukaty luźno zwisały po bokach eksponując w jakiejś części jej nie skalane żadną ryską ciało. Spojrzała na zamaskowanego demona, który podszedł bliżej. Spojrzenie utknęło w jego mieczu, przy pasie. Widząc jak odsłania mordkę ze szmat, przechyliła lekko głowę w bok zaciekawiona. - A to ci dopiero.. - szepnęła z lekkim rozbawieniem. Podchodząc nieco bliżej obrośniętego futrem demona. - Twoja manipulacja ciałem jest dobrze rozwinięta.. - sięgnęła wilgotną dłonią do pyska i przejechała palcami po futrze aż za jego wilcze ucho i z ciekawości podrapała go za nim z bezczelnym uśmieszkiem goszczącym na ustach. Obserwując go dość uważnie, a raczej reakcję na dotyk z zaskoczenia. - Nie zbyt oryginalne masz to imię.. Wilk zwący się wilkiem.. - skomentowała zastanawiając się czy sam je sobie wybrał czy ktoś mu je nadał. Zabrała w końcu dłoń i wskazała palcem broń przy pasie. - Pokażesz mi swój miecz? - spytała, wpatrując się w jego sprzęt do mordowania innych.

Re: Brzeg rzeki Arakawa — Pią Kwi 12, 2024 10:22 pm

PRZERWA!

W związku z wydłużającą się nieobecnością jednego z graczy i brakiem odpisów, wątek zostaje zakończony, a lokacja oddana do użytku reszty użytkowników.

Sesja wciąż może być kontynuowana w dziale z retrospekcjami, który znaleźć można tutaj.