Jedna z grywalnych ras na forum i najwięksi przeciwnicy Zabójców Demonów. Są to mityczne istoty posiadające wiele nadnaturalnych zdolności, z których najważniejszą jest nieśmiertelność.

Narodziny

Narodziny to kluczowy moment w życiu każdego człowieka, ale i również demona. Pierwszym, co ważne jest nadmienienia, to czynnik umożliwiający przemianę. Jest nim sam Muzan, a dokładnie jego krew. To ona, wprowadzona do organizmu człowieka, rozpoczyna długą i bolesną przemianę. Jest to proces, który nie zawsze kończy się powodzeniem i doprowadza do śmierci "obiektu". W przypadku kiedy ciało człowieka jest jednak w stanie wytrzymać ogromny, wręcz piekielny ból, przemienia się w demona. Sam Muzan uznaje się za boga, a więc wszystkie osoby, którym "udało" się wytrzymać cały proces uznaje za "wybranych do wyższych celów".
Proces ten nie bez powodu nazywa się narodzinami. Podczas przemiany demon traci wszystkie wspomnienia związane ze swoim poprzednim życiem, a jego pozostałości pojawić się mogą jedynie jako chwilowe, niezrozumiałe przebłyski w umyśle. Dlatego też po tym procesie demonowi nadawane jest nowe imię, które jako jedyne identyfikuje byt - nie posiadają one nazwisk.

Wygląd

Demony to w większości humanoidalne istoty, które wyróżnia jedynie kilka różnic – do tych zaliczyć można niemalże białą cerę, a także pionowe źrenice o niecodziennej kolorystyce tęczówki. Większość pojawiających się różnic, takich jak rogi, tatuaże na ciele czy zmiana koloru włosów jest całkowicie przypadkowa i wykształca się podczas pierwszej przemiany. Demony wyższych szczebli, mające na swoim koncie sporą liczbę ofiar, są w stanie jeszcze bardziej wpływać na swoje ciało, modyfikując je na przeróżne sposoby – dodatkowe pary rąk, oczu, czy nawet dodatkowa głowa.

---

Styl życia

   Demony nie są łatwe w obyciu i kształtowaniu relacji społecznych. Awans przez wygryzienie konkurencji nie ułatwia budowania trwałych więzi, ale nie znaczy to, że w świecie demonów nie ma miejsca na współpracę. Świadczy o tym chociażby relacja łączącego Tadao i Yamę - pierwszego i drugą Kizuki. Sojusze są kruche a prawdziwe zaufanie - cenniejsze niż nieśmiertelność.
   Niektóre demony koncentrują się na pożeraniu ludzi i sianiu zniszczenia, ale łatwo tym mogą ściągnąć na siebie uwagę zabójców. Inni starają się wtopić w ludzkie społeczeństwo i kierować ludźmi zza kurtyny, budując swoją pozycję i pozostając w cieniu.
   Demon może być butnym indywidualistą, ale musi mieć na uwadze, że rozkazy czy zachcianki silniejszych od niego powinny być uwzględniane i spełniane jeśli nie chce narobić sobie problemów kosztujących go rękę czy nogę. Nawet jeśli demona dopada kryzys i zadaje sobie w głębi pytanie co doprowadziło go do zostania pionkiem Muzana - odpowie mu cisza.

---

Dieta oraz głód

Demon jest w stanie pożywiać się na dwa sposoby. Pierwszym z nich jest oczywiście ludzkie mięso – to ono, jako podstawowy budulec, jest w stanie w sposób ciągły rozwijać demona, zarówno pod względem jego fizyczności, jak i zdolności. Ciało człowieka to jedyna struktura, która jest w stanie zaspokoić pragnienie demona do takiego stopnia, że może chwilowo pozbawić go chęci na "dokładkę". Osobnik jest w stanie wytrzymać 72 godziny bez jedzenia. Po tym czasie pojawiają się typowe oznaki odstawienia, takie jak dreszcze, brak koncentracji czy nadmierna agresja i irytacja. Po kolejnych 48 godzinach utrzymywania takiego stanu demon wkracza w tryb "nieświadomości". Nie jest w stanie kontrolować swoich działań, a organizm podświadomie wymusza na nim pożywienie się na najbliższych ludziach.
Drugim sposobem jest picie krwi przedstawicieli homo sapiens. W związku z tym, że jest to jedynie "napój" z człowieka, to nie zapewnia ona wystarczającej ilości budulca dla demona. Co za tym idzie, istota nie ma możliwości rozwijania się. Ponadto pożywianie się samą krwią przynosi efekt podobny do uzależnienia od narkotyków – demon odczuwa ciągły brak sytości. Z początku objawia się jako delikatny dyskomfort typu "przekąsiłbym coś". Po 24 godzinach pojawia się stadium odstawienia, a po upływie kolejnej doby demon wkracza w stan "nieświadomości", gotów zabić i zjeść każdego człowieka na swojej drodze. Aby więc posilać się jedynie krwią, demon może mieć tylko jeden dzień przerwy bez jej spożycia; jeśli przerwa ta będzie trwała dłużej, wtenczas straci nad sobą panowanie.
Ludzkie pożywienie (dawkowane w sposób rozsądny, tzn. do stopnia, w którym sam człowiek nie poczułby przesytu) nie jest trujące, jednakże nie posiada ono dla nich żadnych walorów smakowych ani odżywczych; zbyt duża jednak jego ilość może prowadzić do wymiotów.

Uwaga! Powyższa mechanika ma zastosowanie tylko na życzenie demona, gdy ten celowo się nie posila LUB gdy jego wolność zostaje ograniczona. W każdym innym wypadku uznajemy domyślnie, że demon jest najedzony (chociażby z racji co miesięcznych rzutów na pożartych ludzi).

---

Rozwój

Jak zostało wcześniej wspomniane, pożywianie się ludzkim mięsem wzmacnia demony i umożliwia ich "ewolucję". Po spożyciu odpowiedniej liczby ofiar osobnik jest w stanie odbyć "mutację" swojego ciała, która wpływa zarówno na jego wygląd, jak i umiejętności. Zwiększa się również jego aura, która może być bardziej wyczuwalna przez zabójców.
Drugim czynnikiem, który może pomóc demonom w rozwoju jest krew ich stwórcy, czyli Muzana. Przywódca demonów, w swojej wielkiej szczodrości, może przekazać wybrańcowi dozowaną przez siebie ilość swojej krwi, która niemalże natychmiastowo rozpocznie mutację. Jest to jednak bardzo niebezpieczny proces, gdyż podczas niego ciało demona dosłownie "wymusza" zmiany, a więc zbyt słaby organizm, bądź za duża dawka krwi Muzana, mogą pozbawić go życia.

---

Zdolności

Demony posiadają szereg zdolności, które wyróżniają je na tle innych ras. Spośród nich wyróżnić można:

Nadludzkie atrybuty – Demony, jako oddzielna rasa od urodzenia posiadają dużo większe predyspozycje fizyczne niż ludzie. W związku z ich naturą drapieżników są dużo szybsze, silniejsze, a także wytrzymalsze od przeciętnego człowieka. Zabójcy zmuszeni są do wiecznego treningu w celu dotrzymania tempa swoim największym wrogom.

Nieskończona stamina – Demony nigdy się nie męczą. Nie znają uczucia zmęczenia czy przemęczenia. Są w stanie podróżować bez przerwy, czy prowadzić wielogodzinną walkę, która dla większości ludzi graniczyłaby z wycieńczeniem. Jest to wyraźnie widoczne u silniejszych osobników. Warto również pamiętać, że głód bardzo negatywnie wpływa na staminę demona i może "zasymulować" uczucie zmęczenia.

Nieśmiertelność – Demony posiadają wrodzoną nieśmiertelność. Nie starzeją się, a każda rana na ich ciele goi się w zawrotnym tempie. Tak samo zniszczone organy ulegają rekonstrukcji. Trzeba jednak pamiętać, że szybkość regeneracji zależy również od szczebla, na którym znajduje się osobnik, a więc uszkodzenia, które np. Kizuki jest w stanie wyleczyć w kilka sekund, mogą zająć godziny dla słabszego przedstawiciela gatunku. Istnieją jednak sposoby na zabicie demona, które opisane zostały w ich największych słabościach. (Więcej informacji na ten temat tutaj)

Niewrażliwość na trucizny i choroby – Demony, jako istoty niemalże idealne, nie mają problemów z jakimikolwiek chorobami. Są również odporne na znaczną większość trucizn. Jedynym wyjątkiem są trucizny stworzone na podstawie dużego stężenia wisterii i te stworzone z pomocą innego DBA.

Wyczulone zmysły – Wszyscy przedstawiciele gatunku potrafią świetnie widzieć w ciemności, jednak za dnia ich wzrok rozmywa się lekko i wymaga osłony. Poza tym ich słuch traktowany jest jak słuch rangi D posiadany przez zabójców demonów. Ponadto, skupiając się, demon potrafi wykryć krew (jej ślady i zapach w powietrzu).

Manipulacja Ciała – jedna z podstawowych zdolności demonów. Każdy osobnik może dobrowolnie manipulować swoim ciałem, jednak istnieją pewne ograniczenia. Demony niższych szczebli są w stanie "schować" swoje "rasowe" atrybuty i wmieszać się tym samym w ludzi, natomiast demony wyższych szczebli mają zdecydowanie większe możliwości. Mogą dobrowolnie modyfikować swoje ciało, a nawet deformować swoją aurę, przez co stają się całkowicie niewykrywalni dla zabójców. (Więcej informacji na ten temat tutaj)

Demoniczna sztuka krwi (Blood Demon Art) – jest to najważniejsza, zaraz po nieśmiertelności, umiejętność demonów. Istoty te po wzmocnieniu swojego ciała są w stanie wykształcić nadnaturalne zdolności. Dla jednego będzie to tworzenie ognia, drugi zaś będzie w stanie tworzyć portale i przemieszczać się między nimi. Nie istnieją niemalże żadne ograniczenia względem różnorodności tych mocy. Rosną one w siłę wraz z użytkownikiem, dlatego też sztuka krwi demona wyższego szczebla jest zdecydowanie silniejsza od osobnika z końca "toplisty". Jedyną wadą tej mocy jest konieczność korzystania przez demona z jego własnej krwi. Każde użycie umiejętności zmniejsza ilość krwi w jego organizmie, a całkowite jej wyczerpanie skutkuje brakiem możliwości użycia aż do momentu zregenerowania się jej. Więcej o DBA tutaj.

---

Słabości

Słońce – największy postrach każdego demona. Nawet najmniejsze promienie słoneczne wywołują u niego ogromny ból, który go paraliżuje i uniemożliwia ucieczkę. Demon, który nie dał rady uniknąć wschodu słońca, spala się żywcem w ciągu kilku sekund.

Ostrze Nichirin – specjalny rodzaj ostrza, które jest w posiadaniu każdego zabójcy demonów. Każde cięcie tego miecza zadaje ból, nie jest jednakże śmiertelne. Jedyną różnicą jest odcięcie tym ostrzem głowy demona. Jest to "rana", której twór Muzana nie jest w stanie zregenerować, a jego ciało rozpada się w kilkanaście sekund – kończąc tym samym jego żywot.

Wisteria – roślina, która działa na demony jak czosnek na wampiry. Nie są w stanie dotknąć tworów nią obłożonych. Działa to również jak naturalny odstraszasz, gdyż demony nie są w stanie wejść do domu, wokół którego rośnie. Trucizna z dużego stężenia wisterii jest w stanie zabić przedstawiciela rasy w bardzo bolesny i niekoniecznie szybki sposób.

Muzan – Jako twórca wszystkich demonów, Muzan ma możliwość pozbawienia każdego z nich nieśmiertelności i uśmiercenia według własnego widzimisie. Dodatkowo na wszystkie demony nałożona jest jego klątwa, która zabije każdego kto wypowie jego imię, bądź udzieli informacji z nim związanej.