W porannej porze przyszła na świat jako druga potomkini w szlacheckim dworze rodu Tokugawa. Rodzice nadali jej imię Mariko, które miało być kluczowe, ponieważ chcieli, aby miała cel i wykształcenie, które pozwoliłoby jej osiągnąć więcej niż inni. Podczas dorastania była bardzo rozpieszczaną córeczką tatusia, zawsze dostawała to, co najlepsze, ale to nie oznaczało, że rodzeństwo było gorsze od niej. Bardzo kochała swoje rodzeństwo i rodziców. Dziewczynka uwielbiała spędzać czas zanurzona w książkach, nie lubiła robić przerw, co było ważne, aby nie przemęczyć wzroku. Dlatego zabierali ją do przepięknego ogrodu, w którym panowało bogactwo i elegancja. Mariko uwielbiała uczyć się od swojej mamusi haftowania, czytania, pisania, a nawet liczenia, co uważała za jedną z potrzebnych dziedzin.

Niestety tata nie mógł nauczyć mnie szermierki, ponieważ dziewczynce nie wypadało dotykać broni. W tajemnicy przed rodzicami uczyła się od starszego brata samoobrony, aby w przyszłości móc bronić się przed bandytami. Mariko była bardzo wdzięczna za jego nauki, ponieważ nie chciała być napadnięta ani zabita przez brutalnych ludzi.

W dniu urodzin los zgotował jej figla, który zmienił całe jej życie, stawiając je na głowie. Nie mogła zrozumieć, dlaczego rodzicom tak się śpieszyło z poszukiwaniem dla niej narzeczonego, aby mogła wyjść za mąż. Jednak nie protestowała, ponieważ nie miała szans w dyskusji z tatą, a także nie chciała przynieść im wstydu. Po zaakceptowaniu zaręczyn z starszym członkiem rodu Minamoto, rodziny o ogromnym wpływie i znaczeniu na politycznej mapie kraju, zaczęła od razu uczyć się etykiety i dobrych manier. Mariko była wzorową uczennicą, która nie sprawiała żadnych kłopotów. Dziewczyna chciała podarować swojemu przyszłemu mężowi coś wyjątkowego, dlatego chodziła na spotkania, na których przebywały inne szlachcianki, uczące się haftowania pięknych scen przyrody i kwiatów. Od tamtego czasu zaprzyjaźniła się z nimi bardzo i spotykała się z nimi tylko w wolnych chwilach po swoich naukach.

W dniu, gdy poznała swojego narzeczonego, zakochała się w nim, czując motylki w brzuchu. Była bardzo szczęśliwa, że spotkała go na swojej drodze, co było widoczne w jej reakcjach o każdej porze dnia. Rodzina cieszyła się, że młodzieniec przypadł jej do gustu, wiedząc, że ich miłość połączy nie tylko ich, ale także wzmocni ich rody zarówno w biznesie, jak i na politycznej arenie, a także w życiu rodzinnym, aby mogli wspierać się nawzajem w różnych sytuacjach.


Dziewczyna wspierała jego zainteresowania i dopingowała go na każdym wydarzeniu, dając mu otuchę i cel do działania. Gdy dorośleliśmy, wzięliśmy ślub podczas ceremonii, która była wyjątkowym świętem naszej miłości i sojuszu między naszymi potężnymi rodami. Było to majestatyczne i tradycyjne wydarzenie. Krótko po ślubie, otrzymaliśmy piękną nowinę o narodzinach bliźniąt. Przyjście na świat naszych potomków było cudowne i radosne. Te dzieci były owocem naszej bezgranicznej miłości i stanowiły nową nadzieję dla przyszłości naszych rodów. Nadaliśmy córce imię Yuriko, a synowi imię Masaru. Mariko była bardzo szczęśliwą żoną i matką, cieszącą się każdą chwilą spędzoną z nimi.

Pewnej bezchmurnej nocy, która nie zapowiadała żadnych złych wydarzeń, naszą rodzinę zaatakował niespodziewany demon, który był brunetem o długich włosach i dużych rogach. Wtedy Mariko zaczęła się martwić o dzieci, nie chciała, aby stały się ofiarami potwora. Jednak widząc, jak szybko zaatakował jej męża, a następnie zbliżającego się demona, została ciężko ranna, ale nie została zniszczona tak jak jej mąż. Zamiast tego otrzymała nowe życie od demona. Po spożyciu jego demonicznej krwi, zaczęła ciężko oddychać i odczuwać pieczenie w klatce piersiowej, poruszając się jak wąż. Po przemianie straciła część swojej ludzkości. Nasze życie niestety bardzo się zmieniło, dlatego musieliśmy zniknąć dla dobra innych i opuścić nasz dotychczasowy świat, zaczynając istnienie w cieniu. Wciąż próbujemy zachować resztki naszych ludzkich zmysłów i zachowan. Obudziliśmy się wtuleni w siebie, ale całkowicie sobie obcy, aż do pewnego momentu...