Event

[ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Sob Cze 15, 2024 1:02 pm

Event

Uwolnienie - wstęp

[ Treść ukryta ]

Podsumowanie

Uczestnicy: Shimazu Ema, Tokugawa Miyohime, Tatsu (Lider);

Termin: -
Kolejność: -
Dodatkowe informacje:

brak

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Nie Cze 16, 2024 1:06 pm

Uderzył w nich kataklizm bo inaczej obecnej sytuacji nazwać nie można było. Ich świat zmienił się diametralnie i to za sprawą demonów, które to szalały teraz korzystając z ogólnego zamieszania. Trzeba było ich powstrzymać, po raz kolejny istnienie korpusu będzie kluczowe do przetrwania. Miała nadzieje, że to zmieni sytuację w kraju, sprowadzi nowych rekrutów do korpusu . Potrzebowali ludzi, którzy pomogą przechylić szalę na ich korzyść. W końcu to wydarzenia pokazało jaka była prawdziwa siła ich wroga, to nie był atak na jedno miasto ale na cały kraj.
Misja więc mimo iż powinna być tak jak każda inna to miała to szczególne znaczenie iż tym razem walczyli o losy wielu. Dla niej jednak było w tym coś jeszcze, coś co spędzało jej sen z powiek i przede wszystkim sprawiała iż odczuwała strach pomieszany z ekscytacją. Przez to była bardzo wrażliwa i małomówna, a wszystko z powodu wiadomości o chorobach przyniesionych przez wyrwy. Nieznana zaraza, która dręczyła niewinnych ludzi i dzieci. Znała jednego demona, który posługiwał się taką mocą i przysięgła go zabić za cenę swojego życia. Polowała na niego tyle lat i perspektywa tego że konfrontacja nastąpi w ciągu najbliższych dni napawała ją niepokojem. Czy podoła? Co jeśli uderzy w nią choroba i to ona stanie się ofiarą. Myśli te sprawiały iż stawała się coraz bardziej markotna im bliżej byli ich celu.
— Jesteśmy coraz bliżej — Powiedziała Ema czując dochodzące do niej drgania ale i dreszcze związane z tą przerażającą aurą — Tageri-san, Tatsu-San powinnam powiedzieć to wcześniej ale te choroby, które dotykają ludzi w pobliżu szczelin — Zaczęła mówić Shimazu podnosząc głowę w górę jakby chciała spojrzeć w niebo — Znam demona, który posługiwał się podobną mocą. Jeśli go tu spotkamy to proszę o jedno, zadajmy mu jak najbardziej bolesną śmierć — Wypowiedziała swe życzenie rudowłosa zabójczyni z Satsumy.

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Nie Cze 16, 2024 3:37 pm

W oku Miyohime trudno było o lepszy skład do zlecenia niż ten, w którym się znalazła: dwie kobiety (chociaż charakter jednej pozostawiał wiele do życzenia) i żadnego wieśniaka w kapeluszu psującego jej wszystkie próby dywersji. Chociaż ich generalne położenie do tego nie skłaniało, dzięki temu utrzymywała całkiem dobry humor, dziarsko spacerując u boku dwóch koleżanek. Nawet widok grobów oraz tych, którzy prawdopodobnie wkrótce mieli zająć swoje, nie niepokoił jej, a jedynie trochę brzydził, dlatego też zgrabnie próbowała wymijać nieprzyjemnie prezentujące się osoby.
— Tam, przed nami! — zauważyła przejęta, nawet trochę podekscytowana, wskazując palcem w kierunku centrum aktualnego wszystkiego; przecięcia się dwóch wyrw ziejących śmiercią. — Zbliżamy się do skrzyżowania dziur. Nie wpadnij do żadnej, szkoda by było — zwróciła się do Emy, lekko, bardziej symbolicznie chwytając ją za ramię.
Lekko uniosła brwi, kiedy Shimazu rozpoczęła opowiadać swoją historię.
— Myślisz, że "twój znajomy" ma aż taką moc? — spytała, a w jej głosie dało się wyłapać bycie pod pewnym wrażeniem - jeżeli Shimazu miała doświadczenia z demonem o takich możliwościach, to aż zaskakującym było, że dalej żyła. Chociaż żywot częściowo żywego trupa był średnio obiecujący.
Odsunęła się od Emy na rzecz Tatsu.
— Nasza tsuchinoto na pewno zadba, żeby go bolało — stwierdziła, w teatralnym zachwycie kładąc sobie dłonie na policzkach. Dawno nie była "pod butem" innej kobiety. — Ale może uda mi się pomóc. To jakaś prywatna kosa?

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Pon Cze 17, 2024 11:59 am

Twarz Tatsu zdawała się być pełna zamyślenia i melancholii niemal przez całą podróż. Kataklizmy powstałe na skutek demonich mocy były okropne. Choroby powstałe przez nie również. Jednak to co się obecnie działo zdawało wykraczać się ponad to, co uznawała za "typowe zachowanie demona". Głównym celem demonów było pożreć i ciało i dusze. Dla własnej potęgi, kosztem wiecznego potępienia ofiary. Ktokolwiek odpowiada za te wszelkie kataklizmy zdaje się głównie... mordować dla mordowania, nie dla samej siły. Pozwalając duszy i ciału na spokojny i wieczny wypoczynek, z daleka od demoniego żołądka. Jakkolwiek to było złe i godne potępienia, czuła, że coraz mniej rozumie postępowanie tych upadłych ludzi. Podobnie, jak nie rozumiała zachowania Kitsune względem Suki. Być może dlatego, że bardziej "rozwinięte" zwierzęta kierowały się bardziej szalonym instynktem? A może było w nich coś bardziej niebezpiecznego, co zdawało jej się umykać, jak chociażby szczera nienawiść do każdego człowieka.
Miała kompletnie neutralne odczucia, co do towarzyszących ich kobiet. Nie słyszała o nich zbyt wiele, podobnie jak ich oddechach. Niepokojący zdawał się jednak fakt, że mogą liczyć jedynie na trójkę oczu podczas tej misji, z czego dwoje z nich należało do niej samej. Czując, że nie może w pełni skupić się na swym zmyśle, poprzez zamknięcie oczodołów, świdrowała wzrokiem najbliższą okolicę. Dostrzegła niemal na równi ze swoimi towarzyszkami ogromną aurę śmierci i zniszczenia. Demonia moc była wręcz niemożliwa do niezauważenia. Utworzone wyrwy zdawały się być dalej aktywne. Jednak widok wszechobecnych grobów i przesiąkniętego zgnilizną powietrza napawał ją większym spokojem, aniżeli strachem. Jakby znalazła się na swym rodzinnym cmentarzu, aniżeli w sercu demoniej katastrofy...
Wiedziała jednak, że nie może tracić czujności:
- Patrzcie uważnie pod nogi.
Skomentowała oczywistość wiedząc, że będą zmuszeni przejść blisko tej wyrwy. Bardzo niebezpiecznie blisko. Słysząc uwagę Emmy obróciła delikatnie głowę w jej kierunku mówiąc:
- Jeśli masz jakieś praktyczne pojęcie, jak mogą działać demonie moce oparte na chorobach, to jest to dobry moment, by się z tym podzielić.
Mówiąc to złapała za fragment swego biało-czarnego hakame, zawijając je wokół nosa, jednocześnie zachęcając jej towarzyszki do tego samego. Nie miała pojęcia, co może wywoływać tego typu choroby, jednak jeśli to powietrze to lepiej się przed tym jakoś zabezpieczyć.

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Czw Cze 20, 2024 7:01 pm

Event

Uwolnienie - 2

Demoniczna moc rozpłatała swe pazury po kraju, niczym zaraza nawiedzając miasta i pustosząc domostwa. Wielu ludzi instynktownie przeniosło się z dala od wyrw, lecz część, niegotowa aby porzucić swoje majątki została, przypłacając to życiem. Kobiety podczas swojej wędrówki wielokrotnie stały się świadkami tak nielogicznego zachowania, lecz zmierzając do źródła niewiele mogły poradzić. Gdyby chciały pomóc każdemu, niebawem nie byłoby kogo ratować. Dorwanie ścierwa u jego źródła wydawało się najlepszym rozwiązaniem, choć im bliżej celu, tym wyraźniej odczuwały powagę zagrożenia.

Znajdowały się na południu głównej wyspy, na terenach niezbyt bogatych, acz gęsto zaludnionych i niemal w całości przeznaczonych na pola rolne oraz wypas. Nawet teraz, gdy ich oczom ukazało się skrzyżowanie demonicznych czeluści, widziały porzucone dookoła pola i wyschnięte, zaniedbane plony. Nawet jeśli wyplenią stąd zło, na lokalnej społeczności odbije się to głodem i długofalową biedą. Przez te same, wyrośnięte już o tej porze rośliny, ze wzgórza widziały zaledwie fragmenty wyrw w miejscach, gdzie trawa ugnieciona była do ziemi. Nie potrzebowały wyczulonej wizji aby zauważyć, że w zbożach odciśnięte są kręgi. Wszystkie znajdowały się w równych odległościach, przecinając w sześciu punktach i tworząc przy tym wyraźnie symetryczny wzór.

O tej porze doby demon nie mógł jeszcze wyleźć na powierzchnię, lecz do zmierzchu pozostała im zaledwie godzina.

Wzór: link

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: obojętna
Dodatkowe informacje:

W razie pytań skierujcie się do: Suiren (PW) lub Renfei (Discord)

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Pią Cze 21, 2024 10:43 am

Na wzmiankę Tageri o możliwym wpadnięciu do dziury jeszcze bardziej wysiliła swe zmysły by na pewno nie wpaść w żaden otwór czy też inną pułapkę zastawioną przez plugawe stwory żerujące nocą. Mimo, że troska jej "znajomej" była niepotrzebna to i tak podziękowała za nią skinięciem głowy, bądź co bądź wdzięczność za akty pomocy zawsze się należała.
— Podczas naszego poprzedniego spotkania nie miał takiej mocy ale minęło już parę podczas których mógł osiągnąć ten poziom. Bardziej jednak prawdopodobne jest to że z kimś współpracuje — Odparła Ema czując w powietrzu ten wszechogarniający zapach śmierci, sama świadomość tego że mogło być to dzieło jej męża przywoływała wspomnienia. Czasy kiedy była zamknięta w piwnicy by ten mógł w spokoju na niej eksperymentować, początkowo przygnębiało ją to i powodowało że wątpiła ale uczucia te prędko zastępował gniew i chęć zemsty. W jej głowie panowała jedna myśl: Nie ważne jak skończę po tym ale Nozarashi skosztuje twej krwi Dokugiri by zaznaczyć krwawy koniec twojej władzy nade mną. Ta myśl przywracała jej chęć do walki i pchała ją do tego by skorzystać ze wszystkiego co może zapewnić im zwycięstwo nad znienawidzonym wrogiem.
— Niestety nie wiem jak do końca działa jego moc, gdy używał jej na mnie to powietrze wokół pachniało zgnilizną a jego dotyk powodował że miałam ochotę zedrzeć z siebie skórę — Odpowiedziała rudowłosa kierując te słowa głównie do zabójczyni oddechu kamienia — Myślę więc, że najlepiej byłoby trzymać się od niego na dystans — Podzieliła się swoim plan zakładając że na pewno dłuższe wymiany ciosów z nim nie wchodziły w grę.
Ema zwróciła się w stronę Tageri i chwile milczała myśląc jak ubrać w słowa to co chciała powiedzieć.
— Owszem Tageri-San, inaczej w końcu nie można nazwać rozwodu — Odpowiedziała Ema kobiecie będąc gotowa na to, że ta może drążyć dalej.
W ten czas jednak coś przykuło uwagę ślepej wojowniczki, wyczuła pewną anomalie w polu. Przez chwile myślała że coś wydeptało szlak ale potem gdy wyczuła jaki był kształt tego to była pewna że to było czyjeś umyślne dzieło. Dlatego też rudowłosa podeszła do kręgów w zbożu by dotknąć jednego z okręgów by sprawdzić czy coś wyczuje będąc tak blisko.

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Pią Cze 21, 2024 8:57 pm

Wsłuchiwała się w słowa Emmy zastanawiając się, czy faktycznie mógł w to być zamieszany jakiś jej były znajomy. Szanse były nikłe, ale na pewno nie zerowe, dlatego przytaknęła wyraźnie głową wsłuchując się w potencjalne rany zabójczyni oddechu krwi. Choroby musiały się przez coś rozprzestrzeniać. Dotyk byłby błogosławieństwem, w porównaniu do czegoś nie bezpiecznego w powietrzu, czy samemu spojrzeniu na źródło zła. Nie przyjmowała jakiejkolwiek myśli, że może zarazić się poprzez usłyszenie czegoś. Jednak największe szczęście byłoby, gdyby wszelkie choroby wynikały z tylko wszechobecnej w okolicy Śmierci. Na co szanse były małe, jednak nie można tracić optymizmu.
Przechodząc w stronę sponiewieranej okolicy miała wrażenie, że słyszy niemal każdą ludzką tragedie, prowadzącą do spotkania z Boginią Śmierci. Płacze z powodu śmerci krewnych, zniszczeń domostwa, doszczętnie zrujnowanych plonów. Cierpiące na choroby ciała ludzkie wydające potworne kaszlnięcia. Nie rozumiała zupełnie celu tego wszystkiego. Tych okrutnie odebranych żywotów, które i tak koniec końców przygarnie Izanami-sama. Które nie staną się częścią demoniej siły. Z każdym krokiem w górę czuła jak jej umysł powoli akceptuje te niezrozumiałe okropności, pragnąc nie tylko odebrać żywot demonowi, ale również zrozumieć dlaczego. Pozwalając sobie jedynie na ciche modlitwy Izanami-sama o szybką śmierć dla tych, dla których ratunku już nie ma.
Spodziewała się zastać dosłownie wszystko, gdy docierały do miejsca demoniej katastrofy. Jednak widok trzech wręcz idealnie ułożonych symetrycznych kręgów wywołał u niej osłupienie. Wraz z większą ilością pytań, aniżeli odpowiedzi. Stan, którego się szybko wróciła do normalności, przyjmując do siebie jedną myśl, którym podzieliła się półszeptem z resztą, nim pozwoliła się im "rozbiec":
- Demon musi się z nami bawić, tak jak bawi się z tymi ludźmi. Kształt tych kręgów nie przypominają raczej jakiejkolwiek z wyrw. - odparła wzdychając lekko - Nie jestem jednak tego na tyle pewna, by uznać to za kompletną stratę czasu.
Dlatego pozwoliła na potencjalne zbadanie tego obszaru, kładąc przed potencjalnym rozdzieleniem palec na ustach i wskazując potem na swe uszy. Jeśli byli blisko legowiska lepiej, by demon nie dowiedział się zbyt szybko o ich obecności. Nawet jeśli byli tymczasowo bezpieczni dzięki dobrodziejstwu słonecznego światła lepiej nie wiedzieć, czy nie jest to tylko iluzja bezpieczeństwa.
Sama zaś podeszła parę kroków bliżej skrzyżowania wyrw, utrzymując bezpieczny dystans od powstałych anomalii, próbując nie nadepnąć na niezidentyfikowane kręgi. Zamknęła swe oczy i skupiła swój zmysł w kierunku powstałych wyrw, próbując "zajrzeć słuchem" w głąb nich, jednocześnie próbując upewnić się w swym przekonaniu, że największe źródło demoniej mocy wywodzi się właśnie z tego skrzyżowania. Była ciekawa, co może kryć się pod powierzchnią ziemi i czy faktycznie to jest jakaś głęboka dziura w dół, czy przejście niewiadomo gdzie. Zastanawiała się też, czy pomimo wieczornej pory nie usłyszy potencjalnych ruchów powietrza. Mogących sugerować, że demon faktycznie roznosi śmierć poprzez powietrze.

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Sob Cze 22, 2024 11:27 am

Historia Shimazu wywołała na twarzy Miyohime grymas zniesmaczenia, zarówno przez to, że demon z historii mógł z kimś współpracować, jak i przez fakt, że jego moce doprowadzały do chęci "zdarcia z siebie skóry". Już o zapachu zgnilizny nie wspominając. Z drugiej strony, przez krótką, naprawdę krótką chwilę zaczęło ją zastanawiać, co by się stało, gdyby takiego właśnie osobnika ugryzła - czy jego zarazy przeszłyby na nią? Wzdrygnęła się na samą myśl.
— Brzmi zajebiście — podsumowała doświadczenia niewidomej, odruchowo przytakując na pomysł trzymania się od niego na dystans. Przynajmniej na ten moment.
Na wspomnienie o rozwodzie Tageri parsknęła lekkim śmiechem.
— A to nie dziwię ci się, że chcesz mu tę bolesną śmieć zadać — stwierdziła i chichocząc szturchnęła kobietę łokciem kilka razy; podciągnęła wszystko pod po prostu nieszczęśliwe małżeństwo, nie myśląc nawet o tym, że ta historia była o wiele bardziej skomplikowana oraz brutalna. — W takim razie postaram się bardziej.

Kiedy ich oczom ukazały się ślady demonicznej działalności w postaci innej niż nieprzyjemnie wyglądających wyrw, Tokugawa zatrzymała się na chwilę, aby przyjrzeć im ze zdumieniem. Wzorem Tatsu zasłoniła materiałem swój nos i usta, odruchowo zerkając w kierunku Emy z lekkim obrzydzeniem - z całą pewnością nie chciałaby skończyć jak ona. Po tym ostrożnie, z ręką gotową do pochwycenia katany w razie konieczności, podeszła do wyrytych w zbożu kręgów trzymając się jak najbliżej nietykalnej. Popatrzyła na wzór, potem na swoją medytującą(?) towarzyszkę, aż w końcu sięgnęła po kilka kamieni i zaczęła je po kolei wrzucać w różne miejsca symbolu - tym ostatnim dopiero celując w sam środek.
Może i w swoim życiu już wiele dziwnych obiektów brała do ust, ale akurat do próbowania ziemi ze skażonych okolic to jej się nie spieszyło.

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Sob Cze 22, 2024 11:08 pm

Event

Uwolnienie - 3

Nie tracąc czasu zbliżyły się do kręgów, rozmawiając przy tym głośno na przeróżne tematy, przez co gest Tatsu wymagający od nich zachowania ciszy został wykonany nieco za późno by można było nazwać go skutecznym. Jeżeli coś czaiło się w zbożu, to już dawno usłyszałoby ich wspominki o brutalnych mężach i paskudnych chorobach, szczególnie że Ema niemal od razu po tym wpakowała rękę w jeden z okręgów.

Nie wyczuła nic specjalnego, choć miejsca, gdzie rośliny ugniecione były do ziemi dało się wyczuć demoniczną obecność. Każdy z kręgów powstał poprzez udeptanie, a samym środkiem ciągnęła się bardzo wąska ścieżka do znudzenia powtarzających się dwóch, zaokrąglonych odcisków. Bez zbliżenia się do środka nie były w stanie określić, z jakiego rodzaju tropem mają do czynienia.

W tym czasie Tatsu oraz Miyohime przyjrzały się bliżej wyrwie w ziemi. W miejscu skrzyżowania otwór był na tyle szeroki, że nie dało się go przeskoczyć bez sporego rozpędu, lub wytrenowanego ciała. Zwykły człowiek na pewno nie dałby sobie rady. Nie była szczególnie głęboka, jak wszystkie, które udało się dotychczas zbadać korpusowi, i tak samo jak w innych przypadkach od środka emanowała jaśniejsza poświata cuchnąca demonem. Obu kobietom sięgałaby co najwyżej do talii, choć z jakiegoś powodu dno nie wydawało się stabilne. Prawie, jakby patrzyły w głąb wody, gdzie światło załamywało się chcąc oszukać ich szacunki.
Zmysł Tatsu nie przyniósł nowych informacji. Dopóki miały jeszcze trochę słonecznego czasu, raczej nie miały powodów, by spodziewać się obecności demona. Podobnym rezultatem skończyły się także testy Miyohime, która obserwowała jak rzucane przez nią kamienie spadają wewnątrz kręgów, na nie, albo przelatują obok. Nawet sztuka krwi nie mogła mierzyć się ze słońcem, którego na niebie miało pozostać jeszcze przed najwyżej pół godziny.

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: obojętna
Dodatkowe informacje:

W razie pytań skierujcie się do: Suiren (PW) lub Renfei (Discord)

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Nie Cze 23, 2024 11:47 am

— Chce by poczuł to co ja w swych ostatnich chwilach — Odpowiedziała Ema Tageri po czym poczuła jak jej dłoń drży na samo wspomnienie mężczyzny, który uczynił z niej maszkarę. Nie ze strachu, a ekscytacji na myśl ile bólu musiałaby mu zadać by wyrównać rachunki. Podejrzewała iż jedna noc to było za mało by pomścić lata tortur jakie zaznała z jego strony i za koszmary jakie to przeżywała z nim w roli głównej. By w pełni odczuć satysfakcję powinna go pojmać ale wiedziała, że to nie wchodzi w grę. Było to zbyt niebezpieczne ze względu na to kim był i w jakim stanie była Ona. Nie mogła ryzykować, że ucieknie jej i uczyni z życia jeszcze kogoś piekło jak to zrobił z nią.
Po krótkiej inspekcji kręgów powstała, prostując się jak Cięciwa łuku. Na moment skupiła się by wyczuć drgania z okolicznej ziemi po czym dotknęła dłonią zboża by przyjrzeć mu się uważniej. Ze zdziwieniem przyjęła informację iż było to najzwyklejsze zboże na świecie, demon nawet jeśli tu był to dawno temu. Czy oznaczało to, że spóźnili się i czeka ich jeszcze dalsza wędrówka by zmierzyć się z przeznaczeniem, a może ktoś mu pomagał. W środku wyczuwała wgniecenia ziemi przypominające ludzkie ślady ale nie była w stanie ich dokładnie wyczuć, tu potrzeba było kogoś ze wzrokiem.
— Nie ma go tu, wydaje mi się że dawno opuścił to miejsce a być może nawet nigdy go tu nie było — Powiedziała Ema po czym wskazała dłonią na środek jednego z okręgów — Tam jednak wyczuwam ślady stóp, nalężące z całą pewnością do ludzi — Dodała Rudowłosa czując iż powinna to sprawdzić, jej ciało samo chciała już wejść do okręgu by przyjrzeć się śladom z bliska jednak jej instynkt ją powstrzymał i stanęła na granicy śladów z dłonią położoną na rękojeści Nozarashi.
— Jest tam coś jeszcze ale nie jestem w stanie wyczuć co, ktoś z zdrowym wzrokiem powinien to sprawdzić — Rzekła Shimazu odwracając głowę w stronę swoich towarzyszek broni sugerując iż któraś z nich powinna wejść do środka by się temu przyjrzeć.

Dodatkowe:

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Nie Cze 23, 2024 8:01 pm

Popatrzyła z wyraźnym skrzywieniem na rozmowę o rodzinnych pogawędkach dając wyraźnie do zrozumienia, że powinna się ona zakończyć. Rozmowa zeszła wyraźnie na niepotrzebne tematy, na tyle że nie było już sensu się ukrywać. Jeśli demon ukrywał się w krzakach, wiedział że tu już są. A jeśli "mąż" Emmy chował się tam, był niemal pewny, że jego żona przyszła w odwiedziny. Pozostało na przyszłość zakleić usta swoim towarzyszkom.
Po chwili "patrzenia" w wyrwę otworzyła ponownie oczy, wracając do reszty swojego oddziału z kamienną miną wypisaną na twarzy:
- Wyrwa nie różni się niczym innym, poza tym, że są dwie. To ślepy trop.
Odrzekła wpatrując się uważnie na Emme, słuchając uważnie jej odkryć:
- To, że nie czujecie wyraźnej demoniej obecności, nie oznacza że go tu nie ma. - odparła łapiąc się za brodę - I jeśli to faktycznie ludzkie ślady stóp to wątpię, by to było istotne. Jednak nic innego nie mamy tu do zbadania.
Popatrzyła na te przeklęte kręgi, wzdychając lekko pod nosem. Ściszyła lekko głos na dalszą część rozmowy i kontynuowała swe rozkazy:
- Te półtorametrowe pole pszenicy wyraźnie przeszkadza. Idealna kryjówka dla demona lub czegoś co go zawiera do świtu, no i żadnych śladów przez nie nie zobaczymy. Trzeba skosić jak najwięcej.
Wyciągnęła swoją Kusarigame obracając się do Emmy mówiąc:
- Powiedz, gdzie dokładnie coś widzisz.
Odrzekła zamykając na chwilę lekko oczy, by sama poczuć to miejsce:
- Nie podoba mi się, że te ścieżki zawierają demoniom obecność. - odparła łapiąc silnym uściskiem swoją kose - Lepiej wytoczyć, a raczej wyciąć własne. Być może powinniśmy wyciąć jak najwięcej się da nawet w inny fragmentach koła.
Biorąc głęboki wdech weszła do wskazanego koło w najlepszym możliwym miejscu. Gdy tylko nadepnęła na krawędź koła, rozszerzyła łańcuch do pełnej szerokości:
- Shi no kata: Ryūmongan - Sokusei
Wykorzystując czwartą formę oddechu chciała ściąć jak największy fragment pola w kole, jak najbliżej ziemi, tak by nie zniszczyć potencjalnych śladów. Przekroczyła następnie krąg w kierunku "czegoś" co wykryła Emma i sama poczuła. Kosząc swoją kosą pozostałą pszenice, co stała na jej drodze. Patrzyła pod nogi na potencjalne ślady. Wiedząc, że do zmroku zostało niewiele czasu i demon zaraz rozpocznie swe łowy.

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Wto Cze 25, 2024 8:39 pm

Z trudną do zamaskowania fascynacją przyglądała się zawartości wyrwy, przed swoim odsunięciem się od niej prychając cicho pod nosem.
— Zainteresowana przeklętą kąpielą? — spytała Tatsu półgłosem, posyłając jej cwaniacki uśmiech. Mimo tego, że zazwyczaj nie zwiastował on nic dobrego, tym razem Tokugawa po prostu odeszła, wracając do analizy kręgów w zbożu. Jednak stwierdzenie, które padło zaraz po tym odnośnie ślepego tropu nie napawało jej szczególnym optymizmem. A za to nieznacznie ubawiło, biorąc pod uwagę obecność Emy.
Miyohime podeszła do Shimazu, kiedy ta wspomniała o konieczności przyjrzenia się czemuś i ukucnęła obok niej. Wzrok nie był jej zmysłem ale lizanie ziemi wydawało jej się bezcelowe. Przynajmniej z początku. Westchnęła ciężko, w końcu wsadzając palec w grunt, następnie uchylając nieznacznie osłaniający jej twarz materiał posmakowała podejrzanej gleby. Dla niejednego mogłoby to być obrzydliwe, ba, dla niej samej także było, ale lata szkoleń w klasztorze miały przygotować ją na przełamywanie wszelkich barier swojego komfortu kiedy przyświecał temu jakiś cel - czy natury szpiegowskiej, czy eliminującej demony.
Niezależnie od wyniku swojego "badania", przytaknęła w odpowiedzi na sugestię starszej rangą koleżanki odnośnie oczyszczenia pola - gdzieś w cieniu lub nieco pod ziemią czaić się mógł wróg. Tokugawa upewniła się, że jej towarzyszki stoją w bezpiecznej odległości, następnie pierwszą formą swojego oddechu spróbowała oczyścić część wspólną dla wszystkich okręgów.

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Nie Cze 30, 2024 8:17 pm

Event

Uwolnienie - 4

Biedni rolnicy załamywaliby ręce widząc, co Tatsu wyczynia z ich polem, ostatnimi połaciami jedzenia, które miało im wystarczyć na resztę roku. Złocące się w ostatnich promieniach słońca źdźbła padały pod naporem sierpa, pomijając już nawet to, że użycie oddechu kamienia czyniło dodatkowe obrażenia ziemi i najbliższemu otoczeniu okręgów. W mgnieniu oka zamiast idealnie zarysowanego symbolu, kobiety miały przed sobą huragan drobinek, pustych łusek i niedojrzałego zboża, który już tylko trochę przypominał to, co zastały.
Ucięta słoma rozrzucona była wszędzie, zakrywając cześć odcisków, na które chciała zwrócić im uwagę Ema.

Smak ziemi rozlał się w ustach Miyohime, która zaryzykowała zbadanie kręgów z pomocą swojego zmysłu. Bukiet woni wskazał jej, że tutejsi rolnicy używali ekologicznego nawozu, ale tuż po kwaśnym smaku zwierzęcych odpadów mogła wyczuć dziwny posmak, którego nie dało się skojarzyć z niczym innym. Krew, pot, rozczarowanie. Z jakiegoś powodu odczuwała uczucia zawarte w tym, czego właśnie posmakowała, prawie jakby sama zaczęła je nagle odczuwać.

Słońce mrugnęło do nich ostatnim pasmem światła, a następnie zsunęło się poniżej horyzontu, pozwalając zmierzchowi zalęgnąć się w dolinie rolniczej. Z każdą chwilą kolory bledły, zastępowane przez okres krótkiej szarości, w której jedynie blask z wyrwy wyróżniał się ponad wszystko inne. Zniszczone kręgi pozostały w wygniecionym zbożu pozostały uśpione i nawet czuły słuch Tatsu nie zauważył, by cokolwiek się zmieniło.

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: Tatsu na końcu
Dodatkowe informacje:

W razie pytań skierujcie się do: Suiren (PW) lub Renfei (Discord)

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Sro Lip 03, 2024 7:53 pm

Ema dotknęła dłonią skroni i jedynie westchnęła, teraz już nie było szans by namierzyła te ślady. Przestała je czuć gdy to przykryte zostały słomą, w dodatku jej zmysł jakby zaczął szwankować. Nie dociekała jednak czemu uznając to za nic innego jak reakcje na niepokój związany z możliwym spotkaniem po latach z mężem. Mimo że nie chciała tego na głos przyznać to przejmowała się tym bardziej niż powinna i z każdą chwilą chęć zemsty coraz intensywniej walczyła ze strachem głęboko zaszczepionym w nią. Minęło wiele dni od kiedy przestała być jego zabawką ale mimo wszystko ciężko było pozbyć się jej przerażenia na samą myśl spotkania z nim. Wiedziała bowiem, że będzie to walka o wszystko. Podoła albo znów stanie się jego własnością.
Myśli te były na tyle przejmujące iż jej zdaniem z całą pewnością mogły rozproszyć jej skupienie i przez to utrudniły wykorzystanie zmysłów, był to jednakże element nad którym powinna popracować by nie być zupełnie ślepa jak teraz. Zwróciła więc swoje spojrzenie w stronę zabójczyni oddechu kamienia odpowiedzialnej za to po czym postanowiła podążyć przed siebie kilka kroków by następnie dotknąć dłonią ziemi i spróbować wyczuć czy udało się jej wejść do środka jednego z okręgów.

Rzut:

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Sob Lip 06, 2024 5:19 pm

Skrzywiła się, czując na języku cierpki smak. Spodziewała się tego, nawet mogła zaryzykować stwierdzeniem, że bywało gorzej, ale nawet jak bywało, to ten bukiet z całą pewnością nie był jej ulubionym. Odetchnęła głośno, wyraźnie zniechęcona - na ten moment pomyślałaby, że to poświęcenie z jej strony było zbędne, jednak zaraz po tym jak nieprzyjemny zwierzęcy posmak przeminął, jej zmysł odebrał coś zupełnie nieznanego. Coś, co zdawało się nie tylko ludzkie, ale i "żywe"; nawet, jeżeli na tej ziemi rzeczywiście leżał któregoś dnia zakrwawiony, umęczony człowiek, to nie poznała nigdy wcześniej "smaku uczuć". W odruchu zmartwienia uniosła wpierw wewnętrzne kąciki brwi, następnie ściągnęła je w nagłym przypływie złości wywołanej przez działania Tatsu. Ścięcie zboża to jedno, ale naprawdę musiała zniszczyć także glebę?
Wstała z kucek z zamiarem dobiegnięcia do tsuchinoto i złapania jej za kołnierz. Jeżeli jej się to uda, potrząśnie wyższą od siebie kobietą - jak nie, po prostu zacznie dzielić się swoimi zarzutami z odległości.
— Pojebało cię do reszty? — spyta bezpośrednio, możliwie przyciągając ją bliżej siebie. — Naprawdę musisz wszystko rozpierdolić? Jak ty teraz chcesz znaleźć te ślady, skoro nawet ziemię porozrzucałaś dookoła?!

rzut (4)

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Sob Lip 06, 2024 7:52 pm

Nie spodziewała się, że jej oddech wywoła, aż tak duże zniszczenia. Miała tylko ściąć to, co mogło zasłonić widoczność. Bo ślady były w okręgu. Na pewno w okręgu?
Wykonując pierwszy ruch do swojej formy szybko spojrzała w dół. Ślady były niemal tuż pod nią. Jednak to nie mogły być te?
"To nie te. Te są w kole, a nie w okręgu. Zaraz czym to się różni?"
Nie zdążyła jednak przypomnieć sobie różnicy w figurach geometrycznych. Które jako córka grabarza nie miała zbyt wiele możliwości poznać. Kusarigama poszła w ruch, spostrzegając dość duży błąd, o którym zdążyła zapomnieć. Oddech kamienia był dość niszczycielskim oddechem. Na tyle, że przed tą siłą nie dało się zapanować. Choć jej działanie na pewno osiągnęło jakiś skutek...
Nie zdążyła jednak przeanalizować sytuacji. Wyczuła od razu podejrzane biegnięcie Tageri. Gniewne emocje, pełne rządzy krwi. Pamiętała podobne, gdy zniszczyła pewne garnki. Wiedząc doskonale, że zaraz będzie chciała ją zabić gołymi rękoma. Półtorej roku temu czekałaby na to z otwartymi ramionami. Dziś, świadoma, że wtedy nie potrzebnie się obwiniała, nie zamierzała czekać, aż wyraźnie wkurzona kobieta do niej podejdzie. Jak zacznie ją zaraz dusić za błąd, który może nie był błędem. Nie, nie zrobi ponownie tego samego błędu jak w Tokoname! Nie była już tą zabójczynią, która da się zabić, by uciec od odpowiedzialność za potencjalnych błędów. Nie będzie znowu ofiarą irracjonalnej szarży i wyrzutów kogoś, kto nie potrafi trzymać emocji na wodzy! Z powodu jakiś paru głupich śladów, które kompletnie nic nie znaczą.
Puściła łańcuch u prawej ręki, chcąc przywitać szarżującą na nią Miyohime plaskaczem. Mającym na celu przywołać do porządku zbuntowaną łowczynie. Gdyby jednak udało jej się chwycić za kołnierz i szarpać, zdecydowała się na odtrącenie ją łańcuchem, przy użyciu lewej ręki. To było najgorsze miejsce na przepychanki, dlatego była gotowa zrobić wiele, by je jak najszybciej zakończyć. Nawet jeśli oznaczało to użycie fragmentu oręża na innym zabójcy.
- I dlatego chcesz mnie udusić w środku demoniego gówna? Jeśli chcesz nas wszystkich zabić, zacznij od siebie. - odrzekła surowo nie obracając się nawet do swych towarzyszek. Jej ewentualne poczucie winy zostało zastąpione gniewem, widząc co robią ich towarzyszki. Strać na chwile kontrole, a każdy wokół zacznie popełniać błędy. Każda zacznie bez słowa robić to, co jej się żywnie podoba! - Mam nadzieje, że za tym co zrobiliście, kryje się jakiś większy plan. Weszłyście bez niego w sam środek demoniej mocy. Czekającej na uwolnienie. Obrażone za zniszczenie śladów, które są tylko przykryte i pewnie gówno znaczą! Moje pojebanie jest dalekie od waszego.
Mogła rzucić którejś z nich łańcuch, by ją asekurowała. Mogła wbić Kusarigame w bezpiecznym miejscu. Było wiele możliwości, które mogłyby zadziałać. Teraz wiedziała, że gdy tylko spróbuje demon rozpocznie swoje działania, które za pewne to uniemożliwią. Możliwe, że to zrobi nim Emma osiągnie bezpieczną wyspe. Może nawet robi to już teraz...:
- Jeśli koniecznie chcecie zobaczyć akurat te, by mieć powód do mojej egzekucji, to możecie tu sprzątnąć i się temu przyjrzeć. Choć powinny tu dalej być dla kogoś kto ma zmysł dotyku. Szkoda, że nie mamy takiej osoby. - odrzekła idąc parę kroków w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara - Ja zaś pójdę dalej za śladami, które są widoczne w nadziei, że dokądś prowadzą. Choć wątpie! Skoro upieracie się, że są tak bardzo istotne, że nie powinniśmy rozwalić tą abominacje w drobne ziarno. Tylko w niej razem umrzeć.
Jeśli udało jej się uwolnić od Miyohime i nic ją nie zatrzymało, zamierzała udać się po okręgu, w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara. Kręcąc nad swoją głową łańcuchem z kosą, poszukiwała resztki śladów. Próbując skupić się na swym zmyśle chciała być gotowa na aktywacje tego co nieuniknione. Nie ufała za grosz swoim towarzyszkom. Jedna zwabiła ją do tego "koła", by zbadać ślady, które ponoć można tylko zobaczyć, zaś druga chciała ją zabić. Obie zaś gadały o pierdołach przed potencjalnym demonim legowiskiem, niszcząc element zaskoczenia...
Tylko ona miała siłę, by podejmować ryzyko. Reszta zaś czekała tylko na jej błąd, by się wywyższyć. Tak było, jest i będzie zawsze, mimo iż łudziła się, że jest inaczej... Dlatego była gotowa pójść do przodu, gdy reszta zostanie w tyle.

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Wto Lip 09, 2024 12:31 pm

Event

Uwolnienie - 5

Ema, najspokojniejsza z całej trójki postanowiła zagłębić się w dalszych poszukiwaniach. Początkowo mogło jej się wydawać, że za sprawą działań Tatsu delikatne ślady w ugniecionej ziemi zniknęły nakryte warstwą słomy, lecz szybko zdała sobie sprawę, że nie wyczuwa pod stopami żadnych zagłębień. Nawet jeżeli Miyohime wściekała się, że zabójczyni kamienia zniszczyła podłoże, płomiennowłosa nic takiego nie odczuła. Ziemia pozostała gładka pod osłoną z trawy. Jakby...
...nigdy nie było tam śladów demona, człowieka, ani nawet bruzd po użyciu ataku.

Tatsu ruszyła więc w poszukiwaniu czegoś, co nieco wcześniej odkryła wyłącznie wodniczka. Sama mogła się nagle przekonać, że wędrując po ugniecionej trawie nie widziała żadnych odbić obuwia, gołych stóp czy nawet pokracznych śladów demona, jeżeli to właśnie on stworzył dziwne wzory, ciągnąc cielskiem po polu zboża. Widziała jedynie dzieło swojego zniszczenia - ścięte i połamane źdźbła walające się po najbliższej okolicy.
Może Ema źle zinterpretowała znaki? Co mogła w ogóle wyczuć w tych warunkach niewidoma zabójczyni? Póki co wyglądało na to, że wprowadziła pozostałe kobiety w błąd, sugerując, że odkryła coś wartego dalszego zbadania. Tsuchinoto swobodnie przechadzała się po obwodzie ugniecionej trawy, nie widząc nic specjalnego, nawet wtedy, gdy znalazła się już poza obszarem swojego wcześniejszego działania. W miejscu, gdzie zboże nadal rosło prosto ku górze widziała gładko położone wzory i żadnych śladów. Obecność demona również stała się ledwo odczuwalna, prawie jakby bestia już dawno opuściła to miejsce.

Jedynie Miyohime wciąż miała pewność, że znajdują się w dobrym miejscu. Inaczej nie dałoby się wyjaśnić skąd w smaku ziemi znalazło się tyle smrodu demonicznej mocy. Może nieświadomie wraz z piachem i gliną posmakowała nieco krwi swojego przeciwnika? Ciężko byłoby to wyjaśnić swoim towarzyszkom, lecz momentami miała wrażenie, że coś obserwuje ich z odległości kilku metrów, jakaś dziwna gra świateł, załamanie obrazu dochodzące od strony Tatsu.
W umyśle kobiety wzrastało przekonanie, że z zabójczynią kamienia jest coś nie tak.

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: Ema -> reszta
Dodatkowe informacje:

W razie pytań skierujcie się do: Suiren (PW) lub Renfei (Discord)

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Wto Lip 09, 2024 10:55 pm

Ślady z ziemi zniknęły, nie mogła ich już wyczuć. Zupełnie jakby rozpłynęły się, a może nigdy ich tam nie było od samego początku i to jedynie wyobraźnia Emy płatała jej figle. Nie oznaczało to jednak iż przestała czuć demona. Jego obecność zniknęła z otoczenia i skupiła się wokół Tageri, czy to możliwe że demon w nią wlazł? W jakiś sposób być może kontrolował zabójczynie z którą to piła niegdyś herbatę w Chayi i sprawiał że ta sabotowała ich wszystkie postępy. Miałoby to sens patrząc na to iż próbowała się awanturować z zabójczynią oddechu kamienia.
Innej opcji nie było, musiała przygotować się do walki z towarzyszką broni gdyby ta okazała się jednak działać przeciw nim. Dlatego też położyła dłoń na rękojeści Nozarashi i wyciągnęła ostrze z sayi zwracając się w stronę jednookiej z ostrzem wymierzonym w jej stronę. W głowie Emy panował niepokój bo nie przypuszczała że przyjdzie jej walczyć z towarzyszką broni ale jeśli ta była pod władzą demona to innej opcji nie mieli, musieli ją albo obezwładnić albo okazać łaskę i ją zabić. Miała już otworzyć głos by ostrzec towarzyszącą im Tatsu ale wtedy przypadłość będąca w zasadzie jej klątwą przypomniała o swym istnieniu.
W jednej chwili upadła na ziemie upuszczając przy tym swoje ostrze i podpierając się rękoma. Jej ciało zaczęło drżeć gdy to jej temperatura znacznie wzrosła, a ona sama zaczęła kaszleć krwią przeklinając swój los i nie mogąc opanować tych odruchów — Nie teraz, nie teraz — Powtarzała w swej głowie niczym mantrę próbując wytrzymać atak, który nastąpił w najgorszym dla niej momencie. W chwili gdy była na wrogim terenie, w obecności wroga i być może jej nemezis.

Rzuty:

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Pią Lip 12, 2024 9:27 am

Gdy tylko łowczyni kamienia oddaliła się na parę metrów od swych towarzyszek wzięła kilka głębokich wdechów. Czy może trochę przesadziła ze swoją reakcją? Być może, jednak musiała być stanowcza. Widziała przed chwilą, co stało się, gdy tylko przez parę sekund spuściła ich z oczu. Samowolka, brak współpracy. Znikoma komunikacja. Nie miała zielonego pojęcia, co dotychczas odkryły inne zabójczynie. Poza tymi śladami, których teraz poszukiwała. Powinny być zespołem ufającym sobie nawzajem. Zamiast tego uległa dziwnej atmosferze... tego miejsca. Nawet jeśli nie działo się tu teraz nic podejrzanego sam fakt, że Śmierć wisiała nad każdym z wieśniaków było potworne. Czemu jakikolwiek demon zdecydował się na tak radykalny krok? Czy wspinaczka po szczeblach tego ich "łańcucha żywieniowego" wymagała ślepej bezwzględności? Czy może to jest jakaś forma rozrywki?
Z ogromnym zdziwieniem przyglądała się śladom, których zupełnie nie było. Spodziewała się, że to co ujrzy będzie mało znaczące. Brak czegokolwiek był na swój sposób niespodziewany, Na tyle, że zaczęła zerkać z podejrzliwością na Emme. W jej głowie pojawiła się myśl, że jej nie dawne podejrzenia mogły być sprawdzone. Jednak, czy była faktycznie, aż tak bezczelna, że na idealnej trawie nie zostawić śladów? Co mogło jednak oznaczać, że jednak tu były? Zwykła pomyłka, czy nagle znikły? Czy miało to znaczenie, że gdy Emma się "rozglądało" świeciło Słońce.
Biorąc głęboki wdech obróciła się gwałtownie do reszty zabójczyń:
- Możesz mi wyjaśnić Shi...
Zamilkła zdając sobie sprawę, że rudowłosa zabójczyni nie jest w stanie niczego wyjaśnić. Podnosząc lekko usta w przerażeniu tego co ujrzała:
- Zabierz ją ze środka!. To miejsce ma na was zły wpływ!
Rozkazała Tatsu Miyohime nie będąc jakkolwiek świadoma myśli Emmy i jej podejrzeń do Tageri. Podobnie nie była świadoma podczas tej dość krótkiej znajomości, że ataki choroby Emmy to codzienna norma. Przeczuwała w tym jedyne logiczne wyjaśnienie. Musiało to być jakoś powiązane z mocą tego okolicznego demona i chorobą tutejszych mieszkańców.
Jeśli udało jej się dotrzeć do wnętrza koła, gdzie stała lub stoi Emma, szybko przyjrzała się, czy czegoś tu nie ma co mogło być nośnikiem demonich mocy lub coś co niewidoma Emma nie zauważyła. Jeśli nie odkryje niczego podejrzanego zdecydowała się sięgnąć po jednego z wielu ukrytych asów w rękawie, uznając, że musi być coś w tym konkretnym miejscu:
- Roku no kata: Haka hori hito no nage
Wykorzystując jedną ze swoich najnowszych form wbiła kusarigame głęboko w ziemie. Sprawnym i silnym ruchem podrzuciła fragment podłoża, by następnie za sprawą swej kusarigamy odbić go gdzieś za siebie. Celowała w najbliższe dobrze widoczne miejsce, które nie szkodziło plonom wieśniaków jakim były te okoliczne okręgi. Chwile przed uderzeniem chciała skupić się na swoim zmyśle. Głównie licząc, że pozbawiła demona jakiejś specjalnej warstwy ochronnej pozwalającej wykrycie. Ewentualnie podejrzanego dźwięku powstałego na skutek uderzenia fragmentu ziemi o ziemie. Możliwości było wiele, jednak szukała czegokolwiek mówiącego, że nie zrobiła kolejnej głupoty...

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Sob Lip 13, 2024 9:09 pm

Uderzona w twarz otworzyła szerzej oko i rozchyliła usta, lecz nie trzeba było długo czekać, aby zdziwienie przerodziło się w szeroki uśmiech sugerujący, że Miyohime ta stanowcza reakcja Tatsu się jak najbardziej podobała. Gdyby tylko nie była na nią taka wściekła za zniszczenie gleby, prawdopodobnie posłałaby w jej stronę jakąś niemoralną propozycją sugerującą spotkanie tylko we dwie któregoś wolnego wieczora.
W tym momencie jednak jej pierwszym odruchem było sięgnięcie ręką do miecza i odsunięcie się o krok, piorunując ją wzrokiem, a w myślach złorzecząc i wyobrażając sobie jak jej idol czyni nietykalnej wyjątkową krzywdę.
— Zachowam ten zaszczyt dla kogoś innego — syknęła, moment później przewracając okiem w reakcji na narzekania kobiety. — Jesteś bardzo wyszczekana jak na to, że sama także nic nie osiągnęłaś — dodała, zerkając na wydobyty spod ziemi kamień; resztką samokontroli powstrzymała się od chęci ciśnięcia nią w oddalającą się tsuchinoto.
Dziwne poczucie bycia obserwowaną sprawiło, że uniosła wzrok i ponownie popatrzyła na kobietę, dostrzegając jej... aurę? Tokugawa już przygotowywała się do wyciągnięcia katany z sayi, kiedy z kolei dotarły do niej niepokojące dźwięki od strony Emy. Nie zauważyła wcześniej skierowanego miecza w swoją stronę, dlatego z pewnym zaskoczeniem przyjęła fakt, że ten upuściła. Nie wiedząc, co się dzieje, nie zareagowała od razu, lecz odruchowo ruszyła ku niej gdy do jej uszu dotarł rozkaz - mimo, że ten padł od Tatsu. Jedną ręką dźwignęła niewidomą, drugą zabrała jej katanę i odłożyła obie parę metrów od kręgów.
— Nie wystarcza ci jeszcze zniszczeń?! — wrzasnęła do ponownie uszkadzającej grunt koleżanki - przynajmniej tym razem nie bezpośrednio w zbożu. — Wszystko dobrze? — spytała zaraz po tym, kucając obok Emy. — Z nią jest coś nie tak. Widziałaś tę... a nie, kurwa, czekaj, ty nic nie widzisz — zaczęła do Shimazu, chociaż dokończyła do siebie z głośnym westchnięciem. — Nie wiem, czy uwierzysz na słowo, ale jak na nią patrzę, to powietrze i światło wokół niej... jakoś tak dziwnie się układają.

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Nie Lip 14, 2024 10:56 am

Event

Uwolnienie - 6

Zmysł smaku najlepiej nadawał się do stwierdzenia tego, co poszukiwała Tatsu, ale Miyohime póki co postanowiła nie dzielić się z pozostałymi swoim okryciem. Zabójczyni kamienia przetrząsnęła więc ziemię - dosłownie - lecz nie odkryła od razu nic niezwykłego widocznego gołym okiem. Grunt był wilgotny, dobrze przekopany, czarny, idealny do sadzenia na nim połaci zboża, miejscami wbite były w niego kawałki wypalonej, połamanej teraz gliny, oraz suchych kwiatów wymieszanych ze zwierzęcymi odpadami służącymi za nawóz. Wyraźny był za to wpływ okolicy na ich zdrowie, a może także na umysły, oraz oddalony nieco, rezonujący dźwięk, który wyłapała w momencie uderzania swoją bronią o ziemię.

Ema zmożona przez nagły napad choroby nie mogła wyrazić na głos swoich wątpliwości, ale jednooka zrobiła to ze swojej perspektywy. Nawet jeżeli choroba Shimazu była jej własnym utrapieniem, tak z bliska Tokugawa widziała falujące wokół powietrze jeszcze wyraźniej. Nie zniknęło nawet wtedy, gdy wyciągnęła ją poza obręb kręgów i ułożyła na ziemi. Na jej oczach katana oddechu wody położona na gruncie tuż obok została wchłonięta w podłoże.

Złodziejka.
W myślach Miyohime rozległ się karcący, kobiecy głos. Kilka mrugnięć mogło rozproszyć mgłę przed oczami umysłu. Nichirin nie zniknęło, ale znalazło się w jej kurczowym uścisku, jakby pomysł, że miałaby oddać Nozarashi tej umierającej wodniczce nie w pełni jej pasował. Sama miałaby większy użytek z dwóch broni.
Mimo napadu choroby Ema także czuła, że broń została jej odebrana, a druga z kobiet chyba nie zamierza jej oddawać.

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: -
Dodatkowe informacje:

W razie pytań skierujcie się do: Suiren (PW) lub Renfei (Discord)

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Pon Lip 15, 2024 10:41 pm

Kaszel nie chciał ustąpić, a wręcz przeciwnie wydawało się jej iż nawet się nasilił. Czuła ogromny ból w klatce piersiowej i zastanawiała się przypadkiem czy nie jest w trakcie wypluwania z siebie płuc. Cóż gdyby nie to że to jeszcze nie czas na samobójstwo to z chęcią by je z siebie w tym momencie wyrwała by pozbyć się bólu. Jej zmysły przy tym też wariowały jeszcze bardziej niż zwykle i gdyby tylko miała siły to szarpałaby się byleby nie dać się dotknąć Tageri. W jej głowie pojawiła się myśl iż co jeśli to właśnie jednooka jakoś wywołała tym razem u niej atak, co jeśli współpracowała z jej nemezis. Co jeśli zaraz zawoła go tutaj by mógł znów porwać ją i uczynić z jej życia piekło.
Do tego jej miecz jakby zniknął, upuściła go i nie mogła go namierzyć przez swój stan. Zaczęła powoli panikować, a to nie pomagało podczas cholernego ataku, poczuła jak kobieta zabrała ją gdzieś i położyła na ziemie. Zabrała ją przed obliczę "cudownego" męża? Myśl ta była jak impuls, który pozwolił Emie nieco uspokoić oddech i sprawił iż powoli powstrzymywała atak, a może po prostu ten mijał. Oddychała coraz bardziej miarowo i drżała coraz mniej, czuła się pewniej do tego stopnia iż po omacku szukała swej katany na ziemi.
— Nozarashi — Powiedziała słabym, drżącym głosem — Potrzebuje mojego ostrza — Rzuciła już nieco głośniej licząc na łaskę swych towarzyszek, któraś z nich musiała podać jej ostrze, tylko z nim czuła się pewnie na tyle by móc walczyć.

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Wto Lip 16, 2024 4:40 pm

Ostrożnie odłożyła na ziemię poza kręgami zarówno kobietę, jak i jej katanę, kiedy ta druga... wtopiła się w ziemię.
— Co jest?! — krzyknęła tak wysokim tonem, że niemalże można to było przyrównać do piśnięcia. Wystartowała już z dłońmi przed sobą, aby zacząć przegrzebywać ziemię własnymi paznokciami, kiedy dotarło do niej określenie "złodziejka". Wyprostowała się natychmiastowo, aby obejrzeć raz na Emę, raz na Tatsu. Nie wiedziała, która z nich odważyła się na takie słowo, jednak biorąc pod uwagę ich ostatnią rozmowę, założyła, że ta druga. — Na głowę upadłaś? Nic jej, kurwa, nie ukradłam! — Rozpostarła ręce, jakby jednocześnie chciała pokazać, że nie była w posiadaniu katany Shimazu, ale także jakby chciała nietykalną zaprosić do konfrontacji. — Nie moja wina, że się zapadł w błocie! — kontynuowała, z frustracji zapominając zupełnie, że pewnie jej rozmówczynie nie podejdą nadmiernie optymistycznie do faktu, że utopiła katanę.
Dopiero wtedy zerknęła ponownie na grunt, na którym Nozarashi spoczywał, jak gdyby nigdy nic. Tokugawa podskoczyła w miejscu - tak, jak to robi wystraszony znienacka człowiek. Z duszą na ramieniu ukucnęła, aby kilkukrotnie szturchnąć palcem sztywną glebę, a następnie złapać za rękojeść katany i tę unieść wyżej. Przyjrzała jej się z zaintrygowaniem na chwilę przed tym, jak przeniosła wzrok na Emę - czy ślepa zabójczyni była w ogóle godna takiego miecza? Miyohime wyjęła z sayi swój, aby je porównać. Może jednak powinna go zatrzymać? Prawdopodobnie i tak była w stanie więcej zdziałać niż ta ruda klępa.
— Jak tamta gnida przeprosi, to ci go oddam. Skoro już mnie uznała za złodziejkę to równie dobrze mogę nosić ten tytuł ale chociaż z jakiejś przyczyny — sarknęła, wpatrując się w Tatsu. Korciło ją, aby zostawić Nozarashi u swojego boku, ale mogła przy okazji zrzucić winę na drugą towarzyszkę wyprawy.

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Wto Lip 16, 2024 9:04 pm

Tatsu zastygła bez ruchu niemal zaraz po wbiciu oręża w ziemie. Z wewnętrzną ulgą i satysfakcją przyjęła fakt, iż coś faktycznie kryje się w tych kręgach. W szczególności fakt, że nie zwariowała doszczętnie. Wiedziała jednak, że dalej nie ma pojęcia co. Istniało setki dziwnych rzeczony, które rezonowały w ziemi, jednak nie wszystko było związane z demonami. Początkowo skupiona na swym tropie, ostrożnie wyciągnęła kose z ziemi, przerywając dotychczasową próbę wywołania formy wyrywającą okoliczną ziemie. Na to nie przyszła jeszcze pora. Zamiast tego, zaczęła uderzać z dużą siłą kulą swej kusarigamy w podłoże, próbując zlokalizować swym zmysłem, gdzie znajduje się ta anomalia.
Jednak większość jej uwagi dość szybko przeniosła się na znajdujące nieopodal kobiety. Czując coraz większe zdumienie z każdym wypowiedzianym przez Miyohime słowem. Otaczała ją jakaś dziwna aura? Obróciła głowę w jedną i drugą stronę próbując czegoś dostrzec. Jednak wiedziała, że to niemożliwe. Raczejby to zauważyła. Nie była ślepa, zaś każde wypowiedziane słowo zdawało się potwierdzać zwariowanie Miyohime. Pełny skonfuktowania wzrok przeniósł się na kanota wraz ze zmiejszającą się siłą uderzeń kuli. Zaczęła gadać sama ze sobą? Chyba tak, bo nie usłyszała nic, co byłoby mową. Zapadło się w błocie? Przecież miała go w ręce. Czy była świadoma, że ma to w ręce?
Stukanie w ziemie zamilkło, zaś wzrok zabójczyni kamienia zdawał się być w pełni pochłonięty tą sceną. Czując swoistą trwogę i przerażenie. Czy demon faktycznie wszedł im do umysłu? Może ten dźwięk też jej się wydawał. Może te ślady tu dalej są. Chociaż nie była tak szalona, jak stojąca parę metrów przed nią zabójczynii, która zaczęła przymierzać zabrany miecz. Chyba? Musiała uwierzyć, że myśli trzeźwo, inaczej przestanie ufać samej sobie. Tak jak kiedyś... Jednak czemu nic jej nie jest, skoro reszta umiera albo doszczętnie postradała zmysły?
- Dalej widzisz tą aurę?
Zapytała spokojnym głosem robiąc krok bliżej, trzymając oba końce łańcucha wyciągnięte przed siebie. Jeśli zechciała ją zaatakować musiałaby się pewnie bronić, jednak musiała być czujna:
- Nie widzę żadnej podejrzanej aury.
Ostrożnie podeszła o krok bliżej:
- Nc nie zapadło się w błocie. Nikt do ciebie nie mówił przez te parę minut poza Emmą proszącą o miecz. Który właśnie przymierzasz, jakby był twoją własnością. Jesteś zabójczynią demonów, czy hienną cmentarną?!
Ostatnie zdanie zadała twardszym tonem, przesuwając wzrok w kierunku Emmy:
- Nie ma tu żadnych śladów. Jakby ich nigdy nie było lub cudownie znikły wraz zachodem Słońca. Jedynie widoczne są moje zniszczenia. Nie mam pojęcia co robić, gdy ktoś wykrwawia się w tak nieprawdopodobny sposób. Możemy jedynie wezwać kruka z medykiem i licząc, że przybędzie szybko. Niestety ten atak świadczy o tym, że demon majstrował jakoś również z tobą. I nie mam pojęcia jak. Wiem jednak jedno. Albo jesteście bandą amatorów, która nie powinna przejść ostatecznej selekcji. Albo coś demonicznego coś wam zrobiło.
Delikatnie wskazała na ziemie, próbując znać, że tu może czaić się demon. By następnie srogim tonem powiedzieć do Miyohime:
- Dlatego oddasz teraz oręż Shimazu! Albo zaraz przeproszę cię za to, że nie przygrzmociłam cię wcześniej kulą!
Szczerze nie wiedziała, czy dobrze robi. I czy gdy tylko zabójczyni księżyca opuści broń nie powinna poddusić ją łańcuchem do utraty przytomności. Może to samo powinna zrobić z Emmą, jeśli również "przejawiała objawy opętania demona". I była obecnie najbardziej bezbronna z nich. Mogły się rzucić na nią w każdej chwili. Choć z drugiej strony, nie wiedziała, czy również nie była chora. Musiała być, choć raczej nie chciała. Jeśli jednak nie była, to dlaczego? Czy ta niewidzalna aura ją chroniła? Jeśli tak, to czym była. I czemu jej myśli krążyły wokół tego, iż pochodzi ona od samej Izanami-sama?

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Sro Lip 17, 2024 11:02 am

Event

Uwolnienie - 7

Dudnienie broni o ziemię przemieszczało się, a wraz z nim delikatne zmiany odgłosów, wykrywalne tylko i wyłącznie dla Tatsu. Dla pozostałych wyglądało to tak, jakby najbardziej doświadczona z nich całkowicie straciła rozum, rozwalając dowody już nie tylko w jednym miejscu, ale stopniowo przemieszczając się dalej. Dun, dun, dun, dunnnn, dun, dun. Od czasu do czasu rozlegało się głuche echo, ciągnące ze sobą dźwięk i wibracje, sugerując, że bliżej środka pola znajduje się jakaś pusta przestrzeń. Pod ziemią oczywiście.
Dokładne badania zostały jednak przerwane z powodu dramatu rozgrywającego się za plecami jedynej pełnosprawnej na ciele (czy na umyśle, tego sama nie mogła już wiedzieć). Ema wpadła w panikę związaną z chorobą, a Miyohime kurczowo wmawiała sobie, że broń sama jakby wpadła jej w ręce. Co gorsza, nawet na rozkaz rzucony przez Tatsu jednooka nie od razu pozbyła się wodnego ostrza. Sytuacja wyglądała tak, jakby nietykalna musiała wziąć sprawy w swoje ręce. A była już tak blisko namierzenia czegoś istotnego...

Ponad głowami przykucniętych kobiety do walki rzuciły się także ich kruki. Jeżeli dotychczas pozostały w ukryciu, teraz starły się ze sobą w powietrzu, atakując wściekle pazurami, dziobami i trzepiąc w siebie skrzydłami, zapominając o ludzkim języku. Z nieba spadały drobne, ciemnoniebieskie pióra i wydawało się, że nic nie powstrzyma ich przed wyrwaniem ich sobie do nagości.

"Nie interesuje mnie który z was zaczął! Macie podać sobie rękę!"
Głos słyszalny jedynie dla Tokugawy i Shimazu, ten sam, kobiecy i karcący, choć teraz już wyraźnie odbiegający od barwy głosu Tatsu. Wraz z jego brzmieniem w ich umysłach pojawiła się potrzeba zachowania pokory, ale także tląca się głęboko w sercach frustracja. To nie moja wina, to ona zaczęła. Dlaczego mam podawać rękę... jej?! Na ustach zawisły słowa oskarżenia skierowane ku siedzącej na przeciw, choć rudowłosej dużo ciężej było się skupić ze względu na miotające nią wstrząsy krwawego kaszlu.

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: -
Dodatkowe informacje:

W razie pytań skierujcie się do: Suiren (PW) lub Renfei (Discord)