Pokój Takanoriego

Pokój Takanoriego — Wto Sty 23, 2024 6:37 pm

Pokój Takanoriego

Re: Pokój Takanoriego — Sob Sty 27, 2024 1:36 pm

Grudzień 1653

Nowy sposób podróży do siedziby zabójców był innowacją, która bardzo jej się spodobała. Głównie dlatego iż czuła się podczas tej podróży otumaniona co pozwoliło jej stłumić gniew tlący się w niej od kilku dni. Mogła spokojnie zjeść i wyspać się nim wróci do bycia zdenerwowaną. Powodem jej niezadowolenia był list jaki otrzymała od swego brata. Nie przeczytała go oczywiście sama tylko za pomocą posłańca co wszystko pogorszyło. Jej cudowny starszy brat Mitsuhisa, wysłał jej wiadomość która u każdej porządnej damy wywołała okrzyk radości. Została wydana za mąż, jej brat znalazł jej ponoć dobrego kandydata który też był w korpusie. Niby nie powinna się wściekać, w końcu obiecała mu że jeśli klan znajdzie się w potrzebie no to się zgodzi na to. Nie sądziła jednak iż kiedykolwiek ta chwila nastąpi. Była niemal pewna, że Mitsuhisa pierwsze co zrobił po tym jak opuściła Satsume to wziął się za to by jej dopiec. Z drugiej strony, nie mogła za to zbyt długo się gniewać. Taka była jej powinność, jedyne na co mogła liczyć iż widząc jej stan druga strona odrzuci tą niedorzeczną propozycję.
Tokugawa Takanori miał być jej mężem, jak jej brat się dowiedział był on członkiem z bocznej gałęzi tego rodu i sam należał do korpusu więc nie powinna mieć problemów z znalezieniem go. Wystarczyło popytać o niego w Tsurugi i następnie podążyć za wskazówkami. Nie śpieszyło się jej z tym jednak i wpierw załatwiła wszystkie pozostałe sprawy, do pokoju Tokugawy dotarła dopiero późnym popołudniem, Shimazu stanęła przed drzwiami i chwilę nie wiedziała co zrobić. Miała zapukać? Czy może odejść i poczekać aż On do niej przyjdzie? W końcu może nie wiedział o umowie zawartej przez ich rodziny. W jej wypadku zadziało się to za jej plecami w końcu. Po chwili wahania odważyła się jednak zapukać do drzwi.
— Witaj Tokugawa-san, nazywam się Shimazu Ema i musimy porozmawiać — Rzekła Ema gdy to Takanori tylko otworzył jej drzwi, następnie wykonała lekki ukłon w ramach powitania i wystawiła w stronę mężczyzny list wysłany jej przez brata. Choć była niemal pewna iż jej przyszły mąż miał podobne pismo.

Re: Pokój Takanoriego — Sob Sty 27, 2024 6:59 pm

Po wprowadzeniu się do siedziby musiał wypakować swoje rzeczy do szafy i książki, a dokumenty w bezpieczne miejsce. Od tamtego czasu, pilnował porządku, aby nie mieć nic na wierzchu. Minęło trochę czasu, wtedy dostał list od Shimazu z treścią że ma przybyć jego siostra, w sprawie zawarcia małżeństwa. Tokugawa, musiał przygotować się na dzisiejsze spotkanie. Ubrał się stosownie do ich spotkania. A przez ten czas siedział przy dokumentach i raportach, przy biurku. Dzisiaj miał wolne, a jutro kolejne do zaliczenia patrole. Gdy skończył papierkową robotę, schował je na miejsce. Wstał z miejsca, podszedł do okna, chcąc spojrzeć w horyzont, mając ręce z tyłu skrzyżowane jakby oczekiwał na kogoś z daleka. Mijał powoli czas do momentu gdy zobaczył, jak słońce zaczynało powoli opadać bardzo powoli. Jeszcze raz przejrzał ponownie list od przyszłego szwagra, który został wręczony przez posłańca rano. Nie wiedział że tak szybko czas minie i nadejdzie dzień, że zobaczy oficjalnie swoją narzeczoną, która będzie jego żoną. Nieco denerwował się, jednakże próbował uspokoić swoje nerwy zmieszane z ekscytacją. Gdy usłyszał pukanie do drzwi, podszedł do nich i otworzył je. Zobaczył piękną kobietę rudowłosą.
- Witaj, Shimazu-san.. - odpowiedział odwzajemniając jej przywitanie. Wzrokiem spojrzał na list, który trzymała w dłoni, wtedy zrozumiał, że ten sam list dostał nad ranem.
- Proszę wejdź, porozmawiamy w pomieszczeniu - przepuścił ją, aby móc potem zamknąć drzwi.
Gdy pokazał gestem aby usiadła na wolnym siedzeniu, czekał co miała do przekazania. A przedtem uznał, że spyta czy chce czegoś się napić. - Chcesz może czegoś się napić, podczas naszej poważnej rozmowy? - spytał się stonowanym głosem. On miał alkohol i wodę do picia, a nawet herbatę. Miał nadzieję, że rozmowa pomiędzy nimi, pójdzie spokojnie, bez żadnych problemów.

Re: Pokój Takanoriego — Sro Sty 31, 2024 8:14 pm

Shimazu skupiła się na tym by jak najlepiej za pomocą wibracji "wyczuć" Tokugawe, w ten sposób mogła mniej więcej ustalić jak wygląda. Przynajmniej jeśli chodziło o kształty czy jego "siłę", reszta niezbyt ją obchodziło. Póki go nie pozna to był dla niej kolejnym napotkanym zabójcą, którego twarzy nie zna i być może w zależności od tej rozmowy nawet nie będzie próbowała. W końcu nie wiedziała czy będzie miała na to czas, w jej przypadku bowiem był to bardzo ograniczony zasób. W zasadzie to zdała sobie sprawę jak okrutni byli, Ona i Jej Brat. Nawet nie wiedziała, które z nich bardziej. On dlatego, że sprzedawał swą siostrę wiedząc iż za może dziesięć lat umrze czy też Ona, która na to się godziła dla własnego spokoju i z powodu ślepej lojalności wobec klanu. W gruncie rzeczy jednak czy coś innego jej zostało?
Ema weszła do pokoju należącego do Takanoriego i odpięła sayę z Nozarashi od pasa by położyć ją obok siebie nim to zajęła wolne miejsce. Słysząc wzmiankę o poważnej rozmowie mogła jedynie westchnąć, nie będzie to poważna rozmowa. Już się na to szykowała by uzmysłowić to swemu narzeczonemu. Chyba tak w końcu powinna zrobić by nie dawać mu zbytnich nadziei na szczęśliwy związek, z drugiej strony przecież też był członkiem korpusu. Powinien wiedzieć, że ich związek nie będzie tradycyjnym. W końcu obaj często wyruszali w podróże, więc spotykać się będą niezwykle rzadko.
— Podziękuje, nie wiem czy ta "poważna" rozmowa będzie na tyle długa byśmy potrzebowali czegoś do picia — Odpowie Ema kładąc dłoń na Nozarashi — Przyszłam by ustalić na jakich warunkach dojdzie do tego małżeństwa. Na wstępie chce więc zaznaczyć iż to układ czysto polityczny, za równo ze względu na naszą profesję jak i moją sytuację — Zaczęła mówić rudowłosa siląc się na to by użyć swojego jak najbardziej chłodnego głosu — Formalnie będziesz moim mężem, a ja twoją żoną lecz nie oczekuj, że będziemy spędzać ze sobą czas. Mamy w końcu swoje obowiązki i nie wiadomo kiedy wezwą nas nasi przełożeni — Rzuciła Ema podnosząc "wzrok" na Takanoriego i czekając na jego reakcję na te informację.

Re: Pokój Takanoriego — Sro Sty 31, 2024 9:18 pm

Takanori zamknął za sobą drzwi, gdy Shimazu wszedł do pomieszczenia. Wiedział, że ta rozmowa prawdopodobnie nie będzie długa, a po przeczytaniu listu chciał tylko dowiedzieć się od przyszłej żony warunków małżeńskich, które ma usłyszeć dzisiaj. Tokugawa miał pewne dziwne odczucia co do tego listu, ale może to było tylko mylne wrażenie. Na pewno ich rozmowa z Emą rozwiąże te wątpliwości i dowiedzą się, na czym stoją. Następnie przeszedł do sedna, proponując rudowłosej coś do picia. Usłyszał tylko odmowę, ale uszanował jej decyzję i słowa. Dlatego powstrzymał się od picia w jej obecności, ze względu na kulturę osobistą, bo wolał być trzeźwy, gdy rozmawia o warunkach małżeńskich. Zabójca miał poważną minę, ale ci, którzy go znali, wiedzieli, że jest inny. Tokugawa podszedł do wolnego miejsca i usiadł, reagując na słowa dotyczące małżeństwa.
- Rozumiem i nie przeszkadza mi to - odpowiedział, próbując ją zrozumieć, chociaż rudowłosa była chłodna w jego kierunku.

- Nie ma problemu, może kiedyś to się zmieni. Ale jak wcześniej powiedziałem, nie przeszkadza mi to - odpowiedział, odwzajemniając jej spojrzenie i okazując powagę w tej rozmowie. Gdy wypowiedział te słowa, miał choć cień nadziei, że będą mieli chwilę prywatności, żeby się poznać, poznać jej zachowanie i charakter. Jednak jeśli chodzi o obowiązki, miała rację, ponieważ ich przełożeni są nieprzewidywalni i mogą ich wezwać do długotrwałego zadania lub misji. Po wymianie zdań dotyczących warunków małżeńskich, uznał, że wypowie się jeszcze w pewnej kwestii dotyczącej dalszych pytań, o ile miała do niego jakiekolwiek. - Jeśli nadal masz pytania, odpowiem ci - Odpowiedział, utrzymując poważny ton głosu.

Re: Pokój Takanoriego — Nie Lut 04, 2024 11:26 pm

Nie sądziła iż pójdzie jej tak łatwo, spodziewała się jakiegokolwiek oporu ze strony Takanoriego. Mógł przecież dać jej jakie tylko chciał obiekcje, a ta by pewnie nie oponowała patrząc na to iż było to życzenie jej klanu. Miała pewne granice jeśli chodziło o rzeczy jakie mogła zrobić dla swej rodziny lecz były to sprawy, o które nawet nie mogli przecież jej poprosić. Choć była gotowa dla nich poświęcić życie, to nie odpuści zemsty z ich powodu. Nie pozwoli też by ktoś odczuł ból po jej stracie, bo przecież jej śmierć była bardziej niż pewna. Ema rzadko robiła coś dla samej siebie, ale to akurat było coś czego nie mogła sobie odpuścić. Krzywdy jakich doznała z rąk swojego poprzedniego męża musiały zostać pomszczone. Dokugiri musiał zostać ukarany i to ona musiała być katem.
Teraz jednakże miała kolejną okazję by zrobić coś dla siebie, nie dla klanu. Nie dla korpusu, a dla samej siebie. Jak na razie Takanori przytakiwał jej na wszystko. Przez chwilę nawet chciała wysunąć tezę, że tak naprawdę jej nie słuchał. Kto wie, może przeraziła go swym wyglądem i nie mógł się skupić na rozmowie? W teorii nie powinna tego wykorzystywać, ale miała zamiar sprawdzić na jak wiele może sobie tu pozwolić.
— Mam parę pytań ale czy będą miały sens dowiem się po zadaniu jednego konkretnego Tokugawa-San — Zaczęła Shimazu odwracając twarz na bok by odmówić kontaktu wzrokowego z rozmówcą, ten i tak nie był jej wszak potrzebny — Jestem pewna, że nie przekazano Ci żadnych informacji o mnie. O tym iż wyglądam jak trup czy też o mojej ślepocie. Teraz jednak widzisz na co Cię skazano — Kontynuowała Shimazu celowo odsłaniając fragment bandaża na przedramieniu by pokazać blizny i zniszczoną skórę — Jesteś pewien, że chcesz ze mną związać swe życie? Czekać Cię będzie jedynie ból i samotność bo nic więcej nie mogę dać. Dlatego zastanów się dobrze, bo jeśli chcesz tego uniknąć to odwołam całą tą farsę — Przemówiła rudowłosa nieco zbyt wyniośle ale chyba nie potrafiła inaczej, był to ostatni akt jej buntu przeciw decyzji brata. Ostatnia szansa by uniknąć tego cyrku.

Re: Pokój Takanoriego — Nie Lut 04, 2024 11:53 pm

Tokugawa spojrzał na kobietę swoimi wrzosowymi oczami, zastanawiając się, o co go spytać. Jeśli próbowała go sprawdzić na różne sposoby, postanowił poczekać, aby dowiedzieć się, co dokładnie miała na myśli rudowłosa. Spokojnie siedział na futonie, rozluźniony, nie okazując żadnych oznak nerwowości. Po wysłuchaniu pierwszych słów zrozumiał, że rozmowa może się przedłużyć, ale miał czas dla swojej narzeczonej. Po usłyszeniu słów kobiety, że wygląda jak trup lub że jest ślepa, nie zrobiło to na nim negatywnego wrażenia, które mogłoby ją odepchnąć.

- Powiem to tak, gdybym oceniał ludzi na podstawie ich wad, czy ktoś wygląda jak trup lub ma wadę wzroku lub brak wzroku, byłoby to nieodpowiednie i brak szacunku wobec drugiej osoby. Poza tym, zawsze istnieje szansa na poprawę zdrowia - odpowiedział, okazując jej wyrozumienie, które miał w sobie. Nie był mężczyzną, który odrzucałby kogoś z takich powodów, wolał jej pomóc wrócić do zdrowia niż ją zostawić. Następnie zobaczył desperację, jaką wywołała jego ostatnia wypowiedź. Przymknął swoje wrzosowe oczy, a potem spojrzał na nią, widząc, że unika jego wzroku.

- Tak jak powiedziałem, nie przeszkadza mi to i na pewno nie odczuję żadnego bólu ani samotności z tego powodu - Następnie zauważył odsunięty fragment bandaża na jej przedramieniu, dostrzegając blizny i zniszczoną skórę. Naprawdę zastanawiał się, skąd ma te blizny i zniszczoną skórę, ponieważ zaczął się martwić niż mieć odrazę na ich widok. - Uważam, że potrzebujesz troskliwej opieki i wsparcia. Nie należę do tych, którzy ignorują tego typu sprawy. Jednak, jak już wcześniej powiedziałem, nie przeszkadza mi to, jak wyglądasz - odpowiedział krótko, ponieważ zaczynało mu zależeć na jej losie. Chciał zapytać, skąd ma blizny i zniszczoną skórę, ale wolał nie wywoływać niepotrzebnych wspomnień, które mogą być traumatyczne dla Shimazu. Jednak jeśli sama chciałaby opowiedzieć, zawsze znajdzie czas, aby ją wysłuchać. Jeśli groziłoby niebezpieczeństwo, zrobi wszystko, aby nie stała się jej krzywda ze strony wroga. Wiadomo, że mogła to odczuć jako przymus lub Takanori kieruje się listem od jej brata, ale tak nie było, ponieważ chciał zadbać o to, żeby czuła się komfortowo.

Re: Pokój Takanoriego — Pon Lut 26, 2024 10:19 pm

Gdyby tylko mogła to przewróciłaby oczyma słysząc słowa Takanoriego, czuła bowiem iż były wywołane jej pytaniem. Nie było w nich prawdy ale sam fałsz mający sprawić iż Ema spojrzy łaskawym okiem na swego męża. Nie mniej skoro był tak pewien swoich słów to być może powinna postarać się nieco bardziej by odkryć prawdę. Gdzieś w środku czuła iż ocenia być może Takanoriego zbyt surowo i niesprawiedliwie, ale nic nie mogła na to poradzić. Miała już raz męża i przeżyła z tego powodu piekło, nie chciała tego powtarzać z nowym. Wolała zostać przy tym iż to mariaż czysto polityczny.
Słysząc wzmiankę o poprawie zdrowia pokręciła głową na bok, po czym westchnęła czując iż być może będzie to dłuższa rozmowa niż na początku zakładała.
— Na podstawię więc czego oceniasz ludzi Tokugawa-San? — Spytała Ema ciekawa jak na takie sprawy miał patrzeć jej być może przyszły mąż, w końcu co by nie mówić wygląd też potrafił sporo powiedzieć. Sama nie miała już opcji na ocenę tego i żałowała, w końcu blizny na twarzy wojownika świadczyły o jego woli przetrwania. Odpowiedni makijaż u kobiety świadczył o tym jak o siebie dbała. Wygląd miał znaczenie, dlatego właśnie uważała się za osobę paskudną. Żywego Trupa, który powinien umrzeć gdy tylko wykona swe zadanie.
— Gdybym potrzebowała opieki Tokugawa-San, nie byłabym zabójczynią — Odpowie Ema odwracając wzrok i dokładnie warząc następne słowa — Troski i opieki potrzebowałam wiele, wiele lat temu. Dziś potrzebuje jedynie siły by dokonać zemsty — Rzekła rudowłosa wojowniczka znów odwracając twarz w stronę swojego rozmówcy — Nic więcej mnie nie obchodzi, nie będę dzieliła z Tobą łoża, a kto wie czy jeszcze się spotkamy. To wszystko jest czysto polityczne ponieważ tego chcą głowy naszych klanów

Re: Pokój Takanoriego — Wto Cze 25, 2024 6:40 pm

PRZERWA!

W związku z wydłużającą się nieobecnością jednego z graczy i brakiem odpisów, wątek zostaje zakończony, a lokacja oddana do użytku reszty użytkowników.

Sesja wciąż może być kontynuowana w dziale z retrospekcjami, który znaleźć można tutaj.