Przydrożna herbaciarnia

Re: Przydrożna herbaciarnia — Wto Lip 23, 2024 5:33 am

Gorąc jaki odczuwała ją mordował. Dajcie jej w końcu zimę! Nawet w kuźni nie było tak gorąco jak dziś na zewnątrz! Zdychała, ale w końcu przybył anioł łaski w postaci znajomej zabójczyni z bronią będącą wybawieniem w dni takie jak te. - Aooooriiiii... - Przeciągnęła imię dziewczyny tym bardziej rozpłaszczając się na podłodze, tylko po to by tym bardziej zacząć przypominać mokrą plamę. Podniosła na nią wyczerpane spojrzenie niczym psiak, którego właśnie ktoś zganił. Tak mogłaby jeszcze mieć je załzawione, ale w tę pogodę pewno natychmiast by odparowały. A na tracenie płynów nie można było sobie pozwolić! - Dupek, piorun, menda miecz połamał. Musiałam mu wykuć nowy i dostarczyć, bo jaśnie paniczyk nie mógł dupy ruszyć sam. - I lepiej dla niego jeśli ten miecz pozostanie w perfekcyjnym stanie tak długo jak tylko się da. Bo jeśli wróci do niej w kawałkach, to oficjalnie będą mieli jednego zabójcę mniej, a Fukuro nową doniczkę. Delikatne powiewy docierały do dziewczyny, a w ich wyniku agonia na jej twarzy przerodziła się w istną ekspresję szczęścia i ulgi. Tego jej było trzeba! - Prawda. Aż sobie sama chyba w wolnej chwili wykuję. - No. Czyli gdzieś w zimę pewnie, bo pracy żeby przygotować wyposażenie zabójców na porę roku w której noce są najdłuższe, a w międzyczasie naprawianie i wożenie im broni pochłaniało masę jej czasu. Korciło ją czy by się nie spytać czy nie chlupnie na nią trochę wodą, ale zdecydowanie nie był to sposób użycia oddechu, który byłby aprobowany przez Korpus. - Nie, nie. Dobrze że przyszłaś, bo kisłabym i gniła tu sama. - Randomowych ludzi i obsługi nie liczyła oczywiście. - A ty? Patrol, czy miałaś tu szkodnika do zlikwidowania? - Spytała delikatnie ściszając głos. W końcu byli wśród cywili, wiec nie będzie głośno trąbić o mordowaniu demonicznego pomiotu. - Broń jak się sprawdza? Poprawić coś? Naostrzyć? Mogę też je przekuć, żeby były nasycone oddechem. - Gdy temat zszedł na broń znacznie się ożywiła. Zdecydowanie była osobą która żyła swoją pracą i czerpała z niej satysfakcję. Może nie była - jeszcze - tak dobra jak Mistrz, ale dawała z siebie tyle ile mogła, a każde trzaśnięcie młota wypełnione było miłością. Cudowna osoba obok, chłodek i myślenie o broni. Jej baterie zostały oficjalnie naładowane.

Re: Przydrożna herbaciarnia — Nie Paź 06, 2024 10:59 am

Aoriyae zaśmiała się ciepło w reakcji na sposób, w jaki Ume wypowiedziała jej imię. Utrzymując dalej na twarzy łagodny uśmiech, przyglądała się temu, jak jej koleżanka rozpadała się na podłodze. Czule sięgnęła dłonią do jej policzka, który delikatnie uszczypnęła i pociągnęła.
— Nie jest z tobą tak źle jeszcze, myślałam, że się urwie — oznajmiła, wyraźnie ubawiona widokiem półmartwej Masamune. — Wiesz, pomyślałabym, że jak tyle siedzisz u siebie w kuźni to do takich temperatur zdążyłaś już przywyknąć — wytknęła, lekko kręcąc przy tym głową. — Tam, skąd pochodzę, jest tak prawie cały rok — dodała konspiracyjnym półszeptem, pochylając się nad rozmówczynią; nie potrzebowała dodatkowo uświadamiać wszystkich dookoła, że nie była lokalna. Część zabójców i tak o tym wiedziała, a ona sama nie wstydziła się swojego pochodzenia, skrywając twarz pod maską tylko po to, aby oszczędzić sobie problemów. Tych ze strony Ume się nie spodziewała.
Słuchając opowieści dziewczyny, raz po raz przytakiwała ze zrozumieniem.
— Powinnaś mu być wdzięczna, przynajmniej dał ci powód do ruszenia zadka z garnizonu — podsumowała żartobliwie, sugestywnie poruszając brwiami. — Przystojny chociaż? Zakładam, że niespecjalnie, skoro mu jeszcze tej wyprawy nie wybaczyłaś.
Słysząc o pomyśle na wykucie sobie własnego wachlarza, nietykalna uniosła jedną brew i parę razy przeniosła wzrok ze swojego wachlarza na koleżankę i z powrotem.
— Jeżeli wykujesz sobie lepszy niż mój, ukradnę ci go w środku nocy. Lepiej uważaj — zachichotała, lecz mimo tego, że żartowała, coś w jej tonie wskazywało na to, że mogłaby się jednak złamać i ten lepszy przedmiot rzeczywiście podwinąć z warsztatu Masamune.
Kiedy oficjalnie potwierdziło się, że nikt nie miał do nich dołączyć, Aoriyae rozsiadła się wygodniej i zsunęła maskę z twarzy zaraz po tym, jak zapobiegawczo rozejrzała się po pomieszczeniu raz jeszcze. Nie potrzebowała konfliktu na tle pochodzeniowym, a znając temperament Mistrzyni Miecza to ta również nie usiedziałaby w miejscu ani nie puściła ewentualnych zaczepek mimo uszu.
— Szkodnik. Na szczęście niezbyt wymagający, parę zadrapań i wracam do domu. — Na potwierdzenie swoich słów podciągnęła lekko nogawkę spodni, ukazując płytkie ślady po pazurach. — Czas nauczyć się szybciej biegać.
Kiedy zastanawiała się nad odpowiedzią na kolejne pytanie, odchyliła się do tyłu i oparła na łokciach. Nogi zwiesiła z krawędzi tarasu, dzięki czemu mogła relaksująco poruszać znajdującymi się w powietrzu stopami. Samym ruchem nadgarstka otworzyła i zamknęła swój wachlarz kilkukrotnie.
— Na razie chyba jest w porządku — zaczęła niepewnie, zastanawiając się nad potencjalnymi usprawnieniami dla swojego oręża. — No, może troszkę naostrzyć by się przydało, jednak każde kolejne zlecenie to kolejne uszczerbki na krawędziach. — Przysunęła sobie broń do twarzy, aby z bliska przyjrzeć minimalnym wcięciom w ostrzach. — Ale, nasycone oddechem? Opowiedz mi o tym więcej.
Ume z łatwością mogła wyczytać z twarzy dawnej księżniczki Okinawy, że nie słyszała nigdy o takiej metodzie.