Brama Duchów

Choć jej zadanie nie było tak spektakularne, jak dynia w paintcie Białego Wilka, to nadal nie miała zamiaru lekceważyć ani jego powagi, ani Rinhanny, która dotąd chętnie i szczodrze wynagradzała wszelkie wysiłki gryfiej braci. Wkrótce po otrzymaniu polecenia była już gotowa ogłosić swój sukces w uzupełnianiu dotychczasowych braków.
- Rinhanno, duchu Domu Gryfa, wracam do Ciebie z wykonanym zadaniem. Liczę, że przyczynię się w ten sposób do przygotowania Twojego eliksiru. - zwróciła się do opiekunki czerwonego domu nie zapominając o zwyczajowym ukłonie. Bardzo doceniała dotychczasową postawę pani duch, ale i wkład pozostałych Gryfów w postępy w tworzeniu halloweenowej mikstury. Dobrze było być częścią aktywnej i współpracującej społeczności o zbliżonych do siebie ideach i wartościach.
- Proszę Cię jeszcze o wskazanie zastosowania dla tej tajemniczej potrawy. Może nim zdąży się zepsuć przyczyni się do naszych zmagań... Lub zadań. - na koniec rozłożyła ramiona, jakby sygnalizując, że liczyła się z tym, że mogło istnieć wiele zastosowań dla znajdowanych przez uczniów fantów. Część lądowała w kociołku, inne stawały się częścią wymian, psikusów, czy wyzwań.

Wygięła usta w podkówkę słysząc, że ktoś ubiegł ją w podrywie Rindupeczki. Zerknęła niezadowolona na wskazywanego przez nią chłopaka i westchnęła głośno, wzruszając przy tym ramionami. Oparła ciężar ciała na prawej nodze, wypychając biodro w tym samym kierunku.
— Myślisz, że on kiedykolwiek wchodził w interakcję z kobietą? — spytała z pewnym wyrzutem w głosie. — Pójdę z wami, żeby zaoszczędzić ci zawodu, Piękna. A na ten moment oddalę się, przygotować dla ciebie prezent — dodała, puszczając do niej oczko.

Po paru minutach wróciła i oburącz wyciągnęła przed siebie kartkę ze swoim popisem artystycznym.
— Patrz, to ty jako dynia. W rzeczywistości oczywiście o wiele lepiej wyglądasz, ale robiłam co mogłam — zachichotała nerwowo.

Chociaż z początku utrzymywała odpowiednią odległość w końcu nie wytrzymała co jakiś czas dreptając kilka szybszych kroków za jednym z duchów. Wzdychała co jakiś czas przygryzając policzek od środka. Poprawiała idealnie prostą koszulę i rozglądała się na boki. Jeśli duch się zatrzymał praktycznie wpadła na jego plecy.

- Panie Duchu - zaczęła cicho. Zdając sobie sprawę, że ten pewnie w ogóle jej nie usłyszał odchrząknęła głośniej próbując zwrócić na siebie jego uwagę. - PANIE DUCHU - zaczęła za głośno karcąc się w myślach, bo jeszcze duch się na nią pogniewa i spłonie w jakiejś nieprzyjemnej klątwie. - Słyszałam, że rozdaje Pan ciekawe zadania. Czy ma Pan też jakieś dla mnie?

- Ja też nie przepadam za zbieraniem cudzych majtek, a jak na złość strasznie ich wszędzie pełno ostatnio. - Skomentowała. Słodycze... Czy ona znalazła jakiekolwiek słodycze? Pogrzebała w kieszeni płaszcza i wymacała szeleszczące opakowanie. Czyżby to jednak był cukierek? No nic, w najgorszym wypadku wręczy komuś niekoniecznie-cukierka. Nagroda była dostateczną motywacją, by ruszyć w kierunku pokoi.

***

Wróciła dość szybko, co chwilę oglądając się za siebie. Obawiała się trochę, że obdarowany źle odbierze prezent i za nią pójdzie. Co jeśli to jednak nie był cukierek?! Nim dotarła pod bramę, emocje opadły. Nie znajdzie jej w tłumie tak łatwo.
- Zacny Duchu! Dałam cukierka jakiemuś cosplayerowi w pokoju gryfów.

A więc duch nazywał się Rinhanna! To się nazywa dopiero niecodzienne imię! No i przyjęła jego zaproszenie, a więc miał racje! No i kto by się oparł takiej doskonale zaplanowanej kolacji? Mogłaby uwieść nie jedną, a nawet dwie osoby! Gdyby tylko chciał oczywiście, nie powinno się tego robić bo to było bardzo niegrzeczne.
— Bardzo ładne imie muszę przyznać! — Powiedział, krojąc ciacho i rozkładając porcje na dwa talerze. — Nie musisz się martwić Rinhanna, wszyscy w pocie czoła pracują abyś mogła zaznać spokoju. Odpręż swoje duchowe jestestwo, skoro w twojej historii jest wiele mroku oraz wody to postarajmy się, zakończyć twój rozdział życia przyjemnym i szczęśliwym wspomnieniem! — Uznał, co za genialny pomysł! Starał się zapewnić komfort duchowi, wydawał się takim z którym nikt dawno nie rozmawiał szczerze. Wszyscy tylko o miksturach, duchu, duchu zadanie... I zapominali, że ten też ma emocje!.

Czuła, jakby przespała całe wydarzenie. Sennie przetarła oczy i podeszła do portalu, aby mu się przyjrzeć. Badawczo patrzyła w stronę czerwonego łuku, nie myśląc, iż kiedyś okaże się być portalem. Teraz jednak musiała jakoś pomóc innym wężom lub też przeszkodzić im w ich poczynaniach. Jako egoistka wolałaby dostać coś dla siebie, ledwo ruszając przy tym ręką.
Ziewnęła, dłonią przykrywając buzię - O duchu nasz kochany- zaczęła sennie - Przyszłam prosić o zadanie ku chwale naszych wężyków. Nie bacz na mój stan, zapewniam, że przydam Ci się i pomogę Cię odesłać z powrotem - rzuciła wyniośle, starając się ukryć swoje zmęczenie. Szybko jeszcze rozprostowała ręce i z nadzieją spojrzała w stronę zjawy.
W międzyczasie policzyła liczbę łakoci w kieszeni płaszcza, przygotowując się na ich wyjęcie, gdyby był nimi zainteresowany.

BRAMA DUCHÓWHalloween 2023 - 7

Słysząc głosy uczniów zbierających się pod Bramą, z nicości wychyliła nieśmiało głowa bezkształtnego ducha. Półprzeźroczysta forma z dwoma błyszczącymi punkcikami w miejscu oczu wsłuchiwała się przez chwilę w to, co mają jej do powiedzenia przybyli. Z nicości pojawiły się jeszcze trzy pary punkcików, a odpowiedzi rozbrzmiewały jednym z czterech głosów:

ICHIRO:
— Duch Borsuków na pewno doceniłby ten humor! Niezły z niego śmieszek. A mnie również się podoba. Czyżbyś aż tak bardzo szanował swojego drogiego nauczyciela, Daisuke? Oto w zamian dla ciebie nagroda! Łap, spryciarzu.

otrzymujesz Odznakę Halloween 2023
dodana zostanie po evencie

UESUGI KYORAN & RENGOKU HIROKI
— Widzę, że przybywacie wspólnie prosić mnie o zadanie. W takim razie dostaniecie zadanie, które musi wykonać każde z was. Oto nożyczki, kolorowy papier i gazety. Chciałabym, abyście stworzyli z ich pomocą Halloweenowe emotki! A rezultat przynieście do mnie. Zabiorę je ze sobą na drugą stronę.

TAISHIRO
— Niestety, ale to ty nas nie słuchałeś, gdy w ramach wyjątku pozwoliliśmy ci dla żartu wrzucić przedmiot to obcego kociołka. Nie zależy nam na psuciu innym zabawy, a specjalny przedmiot o wielkiej mocy, który podarowaliśmy specjalnie dla ciebie, abyś uwarzył własną miksturę darowałeś komuś innemu. Może to w ramach zadośćuczynienia? Sam siebie sprankowałeś, Taishiro, więc bajo jajo.

OOKAMI
— Artystą się nie rodzisz, lecz stajesz! Dlatego twoją próbuję doceniam znacznie bardziej, niż gdybyś chcąc osiągnąć perfekcję zrezygnował! Zabiorę ze sobą twoją pracę, a w zamian oferuję ci tą oto odznakę. Dziękuję za twój trud i pomoc w naszych zadaniach!

otrzymujesz Odznakę Halloween 2023
dodana zostanie po evencie

MAYA
— Wygląda na to, że przyniosłaś mi dzieło niedoświadczonego kucharza. Wrzucenie go do kociołka zapewne niewiele da, ale być może uda nam się uratować jeszcze jakieś składniki... Proszę, oto one! Wykorzystaj je wedle uznania!

otrzymujesz bułkę i dżemik

TOKUGAWA MIYOHIME
— To ja... jako dynia? Oh! Nie wiedziałam, że w taki sposób widzą mnie inni ludzie. Wydaje mi się, że poznaję tę twarz... czy tak wyglądałam za życia? Najwyraźniej... chyba, że przez swój podryw próbujesz mnie przedstawić piękniejsza, niż jestem. W każdym razie... oto odznaka (⁄ ⁄•⁄ω⁄•⁄ ⁄)⁄ Weź ją g-głuptasku.

otrzymujesz Odznakę Halloween 2023
dodana zostanie po evencie

KITSUNE
— NO CZEŚĆ! MAM ZADANIA, ale nie musisz do mnie krzyczeć! Wiem, że zrobił się tu niezły ruch, ale chyba damy rade porozmawiać bez tego. Mam dla ciebie zadanie... kulinarne. Tak mi się wydaje. Otóż, nie jestem w stanie powiedzieć, z czego składa się ta potrawa. Czy możesz ją dla mnie opisać?

otrzymujesz dziwną potrawkę

INU
— Dobra robota! Mam nadzieję, że tym razem łatwiej było znaleźć twój cel! Warto jest oddawać to, co nie jest nam niezbędnie potrzebne, a mnie ciążą w kieszeni (tak, duchy mają kieszenie) to oto błyskotki. Więc łap jedną!

otrzymujesz Odznakę Halloween 2023
dodana zostanie po evencie

KATSUMITSU
— Tak właśnie myślałem! Dziękuję za potwierdzenie tej informacji. Dobrze jest móc na nowo poznawać ten świat, który nas otacza... i ty także zapamiętaj tą nazwę! Może kiedyś ci się przyda.

otrzymujesz Odznakę Halloween 2023
dodana zostanie po evencie

MATSUMOTO TAKASHI
— Również na to liczę. Jednakże nie mogę odpoczywać, kiedy wokół tylu chętnych do pomocy. Trzeba pracować, dnia nie marnować!

YONA
— Oh nie! Niby mam nie zważać na twój stan, ale jednak trochę się martwię. Nawet w nas, wężach zawsze było nieco współczucia. Jesteś pewna, że dasz radę wykonać dla mnie zadanie? Spodobało mi się to, co otrzymują inne duchy... czy i ty stworzyłabyś dla mnie szybki szkic Dyni? Wykonany lewą niedominującą ręką, tak dla pewności, że nie nadwyrężysz ich obu!

ROAD TO HASHIRA

Taishiro z ogromnym uśmiechem na ustach podszedł do bramy, nucąc pod nosem sobie znaną pieśń. Udawał, że trafił tam zupełnie przypadkiem i widząc kompletnie pustą bramę zatrzymał się rzecząc:
- Dzień dobry bajo jajo. Mam nadzieję, że dzisiejszy dary przypadły ci do gustu. Niestety nie miałem w zapasie twoich ulubionych paskowatych gaci, ale cóż. Mam jeszcze sporo czasu, by je dostać. A mam jeszcze w zanadrzu wiele ciekawych przedmiotów.
"Artysta" zaśmiał się lekko, by pochwili spowaznieć i rzec:
- Szkoda tylko, że moja zabawa psuje zabawę wszystkim wężom. Ale tak to już jest, kiedy ktoś łamie swoje słowo poraz drugi i nie daje mi nagrody za zlecone zadanie wrzucenia ciacha do kociołka. Mozecie to jednak dalej naprawić.
Uśmiechając się niewinnie rzekł ze spokojem w głosie:
- Chce podwójnej nagrody za swój ostatni wyczyn. Gdy tylko ją otrzymam, wrzucę wężowy przedmiot, by uśmiech zagościł na twarzach wężowców, a ty miał jakąkolwiek szansę na ucieczkę. W przeciwnym wypadku, będę kontynuował swoje i utopie kociołek w hektolitrach masła zjadliwego.
Taishiro zaśmiał się demonicznie, wyciągając rękę po swoje nagrody:
- Więc jak duchy. Mamy umowę?

Z dużym zainteresowaniem obserwowała poczynania ducha w stosunku do wyglądającego na mało jadalne pożywienia i na koniec była pod niemałym wrażeniem, czego najbardziej widocznym wyrazem były szeroko otwarte z zachwytu usta. Kiedy już zdążyła się nieco otrząsnąć wyciągnęła ramiona po prezent i ukłoniła się z dużym uznaniem.

- Droga duchini, wielka opiekunko Gryfów. Chciałabym poznać Twoją tajemnicę. Co takiego utraciłaś w naszym świecie? - zwróciła się jeszcze do zjawy po dłuższej przerwie i uśmiechnęła się niepewnie. Czy Rinhanna miała zamiar i ochotę dzielić się z nią czymkolwiek istotnym? Nie była pewna. Jednak przed odesłaniem duchów do ich wymiaru pragnęła zdobyć jak najwięcej wiedzy na ich temat. A przynajmniej na temat tego jednego ducha, tak ważnego dla Gryfów.

Yoshimatsu spojrzał jeszcze raz na ducha kruka i widząc że jego pytanie było źle zrozumiane powtórzył je tylko bardziej sensownie.
-O Duchu, nie chodziło mi co mam zrobić, a co mógłbym zrobić aby pomóc. Słyszałem że jest u ciebie możliwość podjęcia się zadania. Czy więc, masz dla mnie takowe? Patrzył na ducha lekko wyczekując instrukcji.

Oczywiście poszła za przykładem swoich kolegów i koleżanek aby przysłużyć się jakoś w akcji ratunkowej ich wykładowców. Bo kto ich będzie uczył jeśli nie wrócą?! No i kto jak nie uczniowie mieli im pomóc?! Więc spokojnym, acz pewnym krokiem ruszyła w stronę bramy, zatrzymując się przed nią. - Drogie duchy, czy jest coś co mogłabym dla was zrobić w zamian za pomoc w ocaleniu porwanych przez was ludzi? - spytała lekko się schylając w geście oddania szacunku. W końcu nie chciała nikogo urazić. Miała nadzieję że i ona się jakoś przyda swojemu domowi. Albo innemu i wymieni się użyteczną informacją.

Truchtem przemierzał schody w kierunku bramy, ubrany w swój standardowy uniform szkolny z czerwonymi znaczeniami domu gryfa. Jedyne co nie pasowało kompletnie do jego ubioru to fioletowe, chyba lisie uszka które znalazł. Doskakując do ostatniego stopnia uśmiechnął się cwaniacko i poprawił krawat pod szyją, nieco go luzując aby odpiąć najwyższy guzik. To było sporo schodów. - To ten... słyszałem że można dostać tu jakieś fajne zadanie do wykonania w zamian za informację pomocne w uratowaniu psorów? - nie żeby go ich zniknięcie bolało, oczywiście nie wspominając o Tsuyi, której brak w akademii mocno złapałby go za to opruszone lodem serce.

- Yo! - zakrzyknęła radośnie w kierunku jednej ze zjaw. - Nie potrzebujesz jakiejś przysługi czy czegokolwiek ode mnie? W zamian prosiłabym o pomoc w dokończeniu naszej mikstury z domu węża.. - uśmiechnęła się szeroko. W końcu czyny były bardziej wartościowe chyba niż słowa. - No chyba że wszyscy mnie już ubiegli i nie ma nic do roboty to zawsze mogę udzielić jakiś informacji, jeśli jakieś was interesują.. i o ile takowe posiadam.. - dodała po chwili, łapiąc się za kark, rozglądając się po wszystkich zainteresowanych uczniach przy bramie. Może trochę późno się zjawiła, ale przecież liczyła się ostatecznie chęć pomocy.

Bohater zadowolony z odpowiedzi Ducha Gryfów wrócił w to samo miejsce następnego dnia. Został pochwalony za wykonanie zadania, czuł ogromną satysfakcję z otrzymanej odznaki, ale nie zamierzał na tym poprzestawać. Zadał pozaziemskiej istocie pytanie dotyczące ważnej kwestii, a mianowicie ich egzystencji w świecie rzeczywistym. Otrzymał odpowiedź, która była dość przerażająca, dlatego postanowił zrobić wszystko, co tylko mógł, by wspomóc zabłąkane dusze. Z uśmiechem na buzi - nieco wymuszonym i nadmiernie przerysowanym, ale mimo wszystko szczerym - zjawił się w ustalonym miejscu.
- Dzień dobry, Rinhanno! - ukłonił się, po czym wyciągnął zza pleców skrywany wcześniej kwiat chryzantemy.
Nie był to kwiat cięty, nic z tego, była to niewielka odmiana tego gatunku posadzona w małej doniczce, jej barwa była kruczoczarna. Wyglądała z jednej strony uroczo, a z drugiej niepokojąco i zjawiskowo, bowiem przypominała o upływającym okresie czasu. Była symbolem przemijania. W każdym razie dla chłopca liczył się gest. Nie wiedział, czy Rinhanna może unieść przedmiot, ale nawet, jeśli nie mogła tego zrobić, Takashi położył małą doniczkę we wskazanym przez nią miejscu, czyli tam, gdzie przesiadywała najwięcej przy bramie.
- Kociołek kociołkiem, ale to jest dla ciebie. - uśmiechnął się, wręczając upominek, po czym wyprostował się i spoważniał. - Poproszę kolejne zadanie, dzięki któremu będę mógł pomóc!
Wczuł się, ale to dlatego, że bardzo zależało mu na dobru ogółu. Liczyło się bezpieczeństwo nie tylko jego świata, ale również zbłąkanych dusz, które szukały drogi powrotnej.

- J..ja też..! Czekajcie na mnie! Ja też chcę pomóc..! - dało się usłyszeć krzyk z oddali i biegnąca w stronę zgromadzonych białowłosą Suki. Gdy tylko dotarła pod bramę, cała zdyszana od biegu, kładąc dłonie na kolanach i pochylając się aby złapać większy oddech. - C..co mogę.. d.. dla was.. zrobić.. prosze.. j..ja też.. chcę pomóc.. jakoś.. - wydyszała zgarniając białe kosmki z czoła i zaczesując je w tył gdy się prostowała i poprawiała swój mundurek, na którym miała emblem domu kruka. Złożyła dłonie w błagalnym geście, wyglądała na dość skruszoną i bardzo chętną aby zrobić naprawdę wiele dla swojego domu.

— Na drugą stronę?! Naprawdę?! — zakrzyknęła podekscytowana. Nigdy nie sądziła, że to, czego dokona własnymi rękoma będzie mogło zostać poznane przez nieumarłych. Musiała przy tym wszystkim przytrzymać się mocniej Rengoku, bo nie dość, że on sam nie był do końca stabilny, to jeszcze jej podjara zaczynała być niebezpieczna na tej wysokości.
— Nie ruszaj się — powiedziała mu do ucha i cmoknęła w głowę, z której chwilę później zrobiła sobie niewielki stolik. Raczej nie było dla nikogo zaskoczeniem, że przy pracy dużo klęła na wszystko wokół, trochę pyszczyła także do Hirokiego, ale to się skończyło, kiedy skaleczyła się nożyczkami. "Ja pierdolę" było jej ostatnimi słowami zanim zamknęła się w sobie.
W końcu skleiła swoją idealną emotkę. Co prawda Rengoku stracił w międzyczasie parę włosów, a inne kilka kosmyków zostało sklejonych klejem, ale rzeczywiście, dopięła swego.
— Duchu, duchu!! — zawołała, chcąc zwrócić na siebie swoją uwagę. — Oto... moja emotka!

Tachibana postanowił również się przejść pod bramę duchów, aby zasięgnąć jakiejś porady od duchów. Może jeszcze mają w zanadrzu coś co może mu się przydać, a jednocześnie Domowi Węży. Widział, że obok niego jest całkiem sporo osób, lecz jak to mówią co poniektórzy kto pyta nie błądzi, a poza tym pytanie to nie Bomba. Nie wybuchnie w twarz. Prawda?
- O miłe duchy. Dajcie jakąś informację co wam jeszcze potrzeba, bądź co mogę dorzucić. Chyba, żę już wszystkie potrzebne składniki mamy - zapytał ciemnowłosy, mając nadzieję na jakąś przyjemną odpowiedź.

Ryota przybył pod bramę w całkiem dobrym humorze. Ich działania po dość kiepskim początku zaczynały się rozkręcać i naprawdę dobrze im szło. Jednakże, zawsze mogło być o wiele lepiej. Dlatego też postanowił zadać pytanie duchom. Może i trochę późno, ale lepiej późno niż później. Dlatego też stanął przed bramą i był gotów.
- Dobra miłe duszki. Powiedzcie mi. Co jeszcz Dom Gryfów potrzebuje, aby ukończy miksturę? Czy jest jakiś tajemniczy składnik, którego nie uwzględniliśmy? Czekam na odpowiedź - powiedział Ryota i oparł się o jakiś filar w oczekiwaniu.

Mimo utraty części włosów i popsutej fryzury wciąż zachowywał uśmiech na swej twarzy. Cóż mógł poradzić, czerpał radość z szczęścia innych. Zwłaszcza z szczęścia Kyōran. Po tym jak Uesugi skończyła działać, Rengoku zdjął ze swych ramion i posadził na ziemi by samemu wziąć się do roboty. Nie znał się kompletnie na tym więc podążał za instynktem — O to, moja emotka dla was drogie duchy — Powiedział młodzieniec pokazując swoją pracę.

Brama Duchów - Page 4 20231029232845459322

Brama Duchów - Page 4 20231029232845459322

Trochę jej tu nie było. Ale skłamałaby, gdyby otrzymane zadanie należało do najprostszych. Miała dwie lewe ręce do sztuki, a miała narysować dynię. No i trochę jej się usnęło. Jak zawsze przed kartkówkami. Niemniej, zdecydowała się w końcu na odpowiednią metodę. Rezygnując z jakichś głupich photoshopów, paintów, czy gimp-ów, które po ostatnich updatach były mało intuicyjne. Postawiła na prostotę i pastelę:
- Proszę. Jeśli jeszcze pamiętasz, co mi zleciliście. - odparła ukazując swoje dzieło - Starałam się jak mogłam. Ale sztuka to nie jest moja mocna strona. Jeśli zlecisz mi coś innego, postaram się to zrobić szybciej.

BRAMA DUCHÓWHalloween 2023 - 8

Słysząc głosy uczniów zbierających się pod Bramą, z nicości wychyliła nieśmiało głowa bezkształtnego ducha. Półprzeźroczysta forma z dwoma błyszczącymi punkcikami w miejscu oczu wsłuchiwała się przez chwilę w to, co mają jej do powiedzenia przybyli. Z nicości pojawiły się jeszcze trzy pary punkcików, a odpowiedzi rozbrzmiewały jednym z czterech głosów:

TAISHIRO:
— Duchy nie są zachwycone twoim pretensjonalnym tonem. Nie pamiętam, byśmy obiecywali ci nagrodę za wrzucenie ciastka do kociołka. To ono było twoją nagrodą, którą miałeś dla własnej uciechy komuś wrzucić. I... zrobiłeś to, prawda? Czego jeszcze od nas oczekujesz? ╮(─▽ ─)╭ Tym razem robiłeś coś dla swojej satysfakcji, a nie dla nas, więc skąd te żądanie?

MAYA
— Utraciłam przede wszystkim swoją przyszłość. To, co mogłam jeszcze osiągnąć, a czego nie zdążyłam. Oraz w pewnym sensie swoją przeszłość, gdyż niestety nie pamiętam wiele z czasów, gdy sama byłam uczennicą tej Akademii. Rozmowa z wami przypomina mi jednak o niektórych rzeczach.

otrzymujesz bułkę i dżemik (po raz drugi)

ISHIDA YOSHIMATSU
— Zadanie! Trzeba było tak od razu! Już kilka osób wykonało dla nas podobne projekty, lecz każdy jest wyjątkowy i cudowny na swój sposób. Chcemy więcej! A zatem - czas odświeżyć przybory piśmiennicze, długopisy, ołówek, kredki, co tylko chcesz. W zamian za Halloweenowy rysunek otrzymasz od nas odznakę. Czy takie zadanie ci pasuje?

KURAYAMI SAIYURI
— Pomocnych rąk nigdy nie jest za mało! To będzie zadanie z gatunku... artystycznych! Ale pisanie tak dobrze wam idzie, że nie powinnaś mieć z tym problemów. Czy stworzyłabyś dla nas krótką, tematyczną rymowankę? Jako duchy chcemy świętować Halloween pełną parą!

TAIRA HEISUKE
— Zadanie w zamian za informacje... niech będzie. Podsunę ci jakąś podpowiedź (i może coś jeszcze), jeżeli zbierzesz dla nas trzy różne słodycze. Łatwe? Trudne? Kto wie, zobaczymy jak szybko się tutaj znów zjawisz.

KARASAWA SAYAKA
— Mam w zanadrzu jakieś graty, które potencjalnie mogłyby pomóc ci w stworzeniu mikstury... nie rozdajemy ich jednak za darmo, więc... co powiesz na to, że będziesz mogła otrzymać jeden z nich, jeżeli wyślesz list do jednego ze swoich fabularnych znajomych? I pamiętaj, dla odmiany będzie to list w imieniu twojej postaci, poza eventem! Powodzenia!

TAKASHI
— Szanujemy tych, którzy pomimo otrzymania odznaki - najcenniejszej nagrody - nadal chcą nam, oraz swoich towarzyszom pomóc. Możemy ofiarować ci przedmiot pomocny w przyrządzeniu mikstury w zamian za pewną przysługę. Chcielibyśmy, abyś odwiedził cmentarz znajdujący się w Yonezawie. Wystarczy nawet jedna wiadomość, nie musisz odbywać tam całej fabuły. Warto jednak pamiętać o tych, którzy zniknęli juz z tego świata. Jak my.

HAYAMIRI SUKI
— Odwagi, dziewczyno! Nie jesteśmy aż tak straszni! Chyba. Mamy przynajmniej taką nadzieję. Jeżeli chcesz pomóc, to mamy dla ciebie względnie proste zadanie. Wymagać będzie jednak ono od ciebie odrobiny kreatywnego podejścia. Chcielibyśmy, abyś stworzyła dla nas rysunek czterech duszków. Możesz go wykonać na kartce, lub w jakiś programie. Jak to się w waszych czasach mówi... Paint? Może być?

UESUGI KYORAN & RENGOKU HIROKI
— Gdybym miał dłonie, to bym w nie klasną. Niestety jestem duchem i mogę wyrazić swój zachwyt jedynie słowami! Obie bardzo mi się podobają, dlatego... oboje otrzymujecie ode mnie odznaki.

otrzymujecie Odznakę Halloween 2023
dodana zostanie po evencie

TACHIBANA SHOTARO
— Witaj! Twoje pytanie wymaga własnej inicjatywy. Spróbuj wrzucić coś do kociołka swojej grupy, sprawdź co wrzucili inni i obserwuj efekty... Powodzenia!

NISHIOJI RYOTA
— Podstawowe składniki możecie znaleźć w kociołku, a na specjalne możecie wykonać dla nas zadania, Gryfy doskonale sobie radzą, stąd pytanie do ciebie - wolisz zadanie które da ci potężny składnik, czy może takie, które będę mogła nagrodzić odznaką? Nie wstydź się, drogi Ryota!

TATSU
— Ah, jest doskonały! Bardzo klimatyczny, szczególnie z tym nagrobkiem...! Asano? Mam nadzieję, że nie uznałaś już swojego nauczyciela, Daisuke, za zmarłego! Tak czy inaczej, twój wysiłek pragnę nagrodzić odznaką! Dziękujemy!

otrzymujesz Odznakę Halloween 2023
dodana zostanie po evencie

ROAD TO HASHIRA

Artysta nie tracił uśmiechu, patrząc z wyższością na duchy:
- A my nie lubimy, jak nam się porywa profesorów. A o to co się dzieje. Zaś wy dalej idziecie w zaparte, kłamiąc mnie po raz trzeci. Dobrze, iż zawsze mam haki na wszystko.
Wyciągnął z kieszeni telefon, pstrykając palcami razy kilka i odtwarzając głos ducha znajomy.
"Oto twoja nagroda za poprzednie zadanie i to właśnie ją musisz komuś podrzucić."
Odtworzył koniec wiadomość jeszcze dziesięć razy, a następnie kilka razy odtworzył w zwolnionym tempie słowo "musisz".
- Czy skoro musiałem zrobić to, czy z przyjemności własnej własnej to zrobiłem? Czy skoro podrzucić musiałem komuś, to prawa do decyzji innej miałem? Nie. Wrzucić to miałem komuś, co z domu mojego nie jest. Przedmiot swój odrzucając, skutków nie znając. Więc wyboru nie miałem, gdyż wrzucenie jej do kociołka mojego efekt odrzucenia, by przyniósł. Chyba, że kłamaliście wtedy i muszenie to kłamstwem wielkim było. Co wasze kolejne słowa o tym mówią...
Kolejny guzik i tym razem duch rzekł:
"...podarowaliśmy specjalnie dla ciebie, abyś uwarzył własną miksturę darowałeś komuś innemu."
Taishiro zaśmiał się lekko, odtwarzając ponownie dziesięć razy, rzecząc ze spokojem:
- Jak darować mogłem coś, co musiałem przekazać komuś innemu. Byłem niczym posłaniec, a jeśli posłańcem byłem składnika tego moja nagroda, moją nagrodą nie była, gdyż ciacha tego ugryźć nie mogłem nawet. Możliwości, by mikstury własnej z niej uwarzyć nie miałem. Musiałem innemu komuś ją przekazać, wyboru żadnego nie mając
Kolejne parę naciśnieć, a olbrzymie demoniczne echo rzekło gromkim głosem:
- Dlatego mam prawo żądać rekompensaty. Będąc oszukany raz, że moja nagroda czyjąś była. Dwa, że coś co musiałem wrzucić tak naprawdę nie musiałem. A przynajmniej tak twierdzicie. Trzy, że. A tak, trzy.
Taishiro ponownie wyciągnął komórkę:
"Jeżeli tak bardzo podoba ci się wrzucanie rzeczy do kociołków innych ludzi... to niech tak będzie."
- Trzy, że słowo i błogosławieństwo dane prawdziwe nie było. I rzeczy, innych niż musiałem, wrzucić nie mogłem. Było rzec, iż nie i wtedy po zamku bym nie latał, a my tej debaty byśmy uniknęli. Co po wyliczeniu trzy oszustwa daje, za którą potrójną nagrodę chcę. Daruje kłamstwo, co padło przed chwilą, bo jeśli ma nagroda czyjąś była, to za zadanie, które miałem dostać nie dostałem.
Dobrze, iż duchy swe obwieszczenia w sposób tak widoczny dawali, iż Taishiro nagrywać spokojnie je mógł. Szykował się ponownie do nagrania kolejnych odpowiedzi, szykując zlepkę słów "musisz", "darowałeś", "miałeś", "dla ciebie". By sprzeczności te ukazać naraz, gdy poprzednie dywagacje niewystarczające się okażą.

Niemal czuła jak przysypia. Ciało lekko poleciało do przodu, tylko po to, aby zaraz złapać równowagę. Przetarła oczy, podskoczyła dwa razy i zakończyła cały proces poklepaniem się po policzkach - Nie przejmuj się mną, miałam złą noc. Za dużo nauki, chrapania osoby obok... To było... - zastanowiła się przez moment, łapiąc się rękoma pod boki - Po prostu niefortunne - przyznała z bólem, zakrywając pod koniec usta, aby nie ziewnąć na głos.
Kiedy usłyszała, jakie zadanie jej przyznano, niemal zapiszczała z radości - Dynia? Dla Ciebie wszystko - powiedziała bardziej entuzjastycznie, czując jak wracają do niej stracone siły. Szybko wyciągnęła z kieszeni zwitek papieru i usiadła przy schodach, aby mieć o co rysować. Wedle polecenia użyła lewej ręki, która nie była wprawiona w sztukę rysunku.
Oczywiście nie miała żadnej kredki, ale miała za to cienkopis oraz paczkę kredy. Zaczęła od konturów, później wypełnienia, do którego użyła pomarańczowego oraz różowego koloru z kilkoma muśnięciami zielonej barwy. Nad pracą siedziała z dziesięć minut, może nieco mniej, aby z dumą podarować mu prezencik - Mam nadzieję, że wyszło dobrze.. Właśnie, myślisz, że kapelusz i majtki będą mile widziane w naszym kotle? Trochę się o to martwię, bo brakuje mi cukierków - powiedziała z widocznym bólem. Może i była egoistką, ale gdy tak rozmawiała z współczującym jej duchem... Jakoś nie potrafiła myśleć jedynie o swoich potrzebach. Ba, sama zaczęła się nim przejmować. Z lekkim uśmiechem spojrzała na ich patrona, licząc, że nieco jej pomoże w przygotowaniu satysfakcjonującego go wywaru oraz miała cichą nadzieję, iż prezencik przypadł mu do gustu.

Rysunek:

Była wielce zdziwiona, otrzymując bułę i dżemik po raz drugi. Oniemiała i zawiesiła się na tyle, że w pierwszej chwili nawet nie zdążyła podziękować duchowy. Czy to na pewno drugi raz? A może coś jej się wydawało wcześniej, gdy chowała wcześniejszy zestaw do plecaczka? Hanna zdecydowanie potrafiła niekiedy przyprawić o ból głowy. Ale koniec końców Amka rzeczywiście była wyposażona w dwie bułki i tyleż dżemików.

- Rinhanno, duchu Gryfów! - po raz wtóry wezwała opiekunkę ich domu, chcąc jakoś odpłacić jej za dotychczasowe dary. Zwłaszcza dopóki duch nie miał jej dość pomimo ciągłych zaczepek i najróżniejszych pytań. - Wspomniałaś, że utraciłaś swoją przeszłość. Czy w szkole znajduje się jakiś przedmiot, który mógłby Ci przypomnieć choć o jej części? Być może prowadziłaś pamiętnik lub zgubiłaś któryś z zeszytów, czy szkolnych przyborów, a ten przywołałby sceny i emocje z dawnych czasów? A może po prostu masz ochotę na nostalgiczną bułkę z dżemem lub masłem orzechowym? - po ostatnim z pytań zachichotała cichutko na absurd całej sytuacji z duchem wcinających kanapki. Ale jeszcze bardziej absurdalne wydawało się to, że zdążyła polubić ducha-porywacza i coraz bardziej zależało jej na tym, by podczas odsyłania Rinhanny na powrót do jej wymiaru ta była choć trochę bardziej szczęśliwa i wyzwolona od udręki i cierpień.

Wsłuchała się uważnie w powierzone jej zadanie.
"Czy stworzyłabyś dla nas krótką, tematyczną rymowankę?"
Przechyliła lekko głowę w bok na te słowa. Splotła więc ręce pod biustem i zaczęła się zastanawiać. - Krótka, tematyczna.. rymowanka.. hmmm.. - zamyśliła się na pewną chwilę, próbując sobie ułożyć coś w głowie. Niby zadanie nie było jakoś wyjątkowo trudne. Po chwili uśmiechnęła się zadziornie. - Chyba coś mam.. - zaczęła, aby zebrać uwagę ducha, który z nią rozmawiał.
- Na parapecie Dynia.. Na cmentarzu mogiła.. Urocza zjawa mi się właśnie objawiła.. - na końcu puściła zalotnie oczko w kierunku domniemanego ducha. Może nie była to rymowanka wysokich lotów, ale nie można było zarzucić jej że się nie starała.