Brama Duchów

Idąc za grupką zebranych trzymała się na uboczu czekając na swoją chwilę. Nie przepychała się nie chcąc specjalnie wchodzić w niepotrzebne interakcje. Zdecydowanie lepiej czuła się w bezpiecznej odległości. Nie lubiła zgromadzisk ludzkich. Były tak cholernie męczące. W końcu jednak, gdy zobaczyła jak duch jej domu ma chwilę spokoju i ciszy zdecydowała się do niego zagadać.

- Duchu, czy zostało Ci jeszcze dla mnie jakieś zadanie? - Zapytała go tak, żeby inni nie usłyszeli. Jak by dzielili się jakimś wielkim sekretem. Niech zazdroszczą, a co.

Biorąc od ducha dziwną potrawkę spojrzała na nią podejrzliwie. Uniosła lekko brwi ku górze patrząc na jej mętną konsystencję. Przybliżyła do niej lekko buzię wdychając warzywny aromat.
- Pachnie jak marchewka, przyprawy i chyba widzę w niej pływającego pora - zaczęła tonem znawczyni, chociaż tak naprawdę improwizowała widząc co pływało na jej powierzchni. Nie myśląc za wiele przybliżyła naczynie do ust biorąc kilka łyków gorącego naparu. - Smaczne - zdziwiła się spoglądając na ducha. - Przypomina smakiem rosół. Taki warzywny pełen aromatu. Idealnie pożywny. Gdyby dodać do niego dynię, może wyszłaby zupa dyniowa?

Ona zdecydowanie była wielką fanką dyni. Dyni do ozdoby, jak i tej do zupy.

Po jakimś czasie Suki wróciła z obrazkiem własnoręcznie namalowanych czterech duszków, który zrobiła w paincie. Może była trochę zainspirowana retro grą, ale starała się! I to chyba się liczyło. Podeszła bliżej ducha i pokazała mu na telefonie to co zmajstrowała, będąc kompletnym beztalenciem w tej dziedzinie artystycznej:

>CZTERY DUSZKI W PAINCIE<

Propozycja duchów była bardzo kusząca pod wieloma względami. Mógł wykazać się samolubnością i zdobyć coś dla siebie, lecz nie po to tutaj przybył. Miał pomagać i prowadzić oraz grać zespołowo. Tak więc odpowiedź na pytanie ducha mogła być tylko jedna.
- Twoja propozycja jest bardzo szczodra i kusząca, lecz chcę pomóc mojemu domowi zwyciężyć. Podaj więc mi sposób na zdobycie potężnego składnika, który pozwoli nam zwyciężyć - powiedział Ryota i uśmiechnął sie szeroko.

BRAMA DUCHÓWHalloween 2023 - 8

Słysząc głosy uczniów zbierających się pod Bramą, z nicości wychyliła nieśmiało głowa bezkształtnego ducha. Półprzeźroczysta forma z dwoma błyszczącymi punkcikami w miejscu oczu wsłuchiwała się przez chwilę w to, co mają jej do powiedzenia przybyli. Z nicości pojawiły się jeszcze trzy pary punkcików, a odpowiedzi rozbrzmiewały jednym z czterech głosów:

TAISHIRO:
— Halo, halo jakieś zakłócenia mamy. Możesz powtórzyć jeszcze raz, bo chyba cię ucięło? Nadal tu jesteś? A przypadkiem nie uznałeś, że wychodzisz?

YONA
— Jest doskonała! Dokładnie taka, jaką chciałem dzisiaj ujrzeć! Natychmiast przypinam ją do swojej lodówki, a tobie w ramach nagrody podrzucam odznakę. Akurat mam jeszcze jedną w swojej duchowej kieszeni. A co do pytania... nie ryzykowałbym z kapeluszem. Nam wszystkim źle się on kojarzy. A jeżeli chodzi o bieliznę... to także zależy, jaka ci się trafiła. Jeżeli kojarzy ci się z Wężami, to być może będzie tam pasować. W innym wypadku - wątpię.

otrzymujesz Odznakę Halloween 2023
dodana zostanie po evencie

MAYA

— Jakiś przedmiot? Obawiam się, że... nie. Rzeczy materialne pozostawiliśmy za sobą. Nasze połączenie z tym światem oparte jest głównie na wspomnieniach, a te powracają, gdy was obserwujemy. To co robicie, o czym rozmawiacie i czym się zajmujecie. Choć... może jednak masz trochę racji w swoich podejrzeniach? Niektóre przedmioty coś mi przypominają... a skoro o tym mowa, proszę, to dla ciebie.

otrzymujesz bułkę i dżemik (tak, po raz trzeci)

KURAYAMI SAYURI
— Krótkie, lecz wpada w ucho! Czy to ja jestem uroczą zjawą? (｡>\\<) Zawstydzasz mnie, a lepiej żeby nikt nie widział, jak się rumienię pod tym eterycznym prześcieradłem. No już, łap odznakę i zmykaj zanim całkiem spalę buraka.

otrzymujesz Odznakę Halloween 2023
dodana zostanie po evencie

SHIREI
— Dla każdego znajdzie się jakieś zadanie, a więc także dla ciebie! Oto DYNIA, którą chciałbym, abyś ozdobiła i przyniosła do nas!

KITSUNE
— Mmm... możesz mieć rację. Jako duch ledwo czuję jakieś zapachy, nie mówiąc już o smakach. Zupa pewnie by się przeze mnie przelała. Chcę, żebyś zatrzymała tą zupę dla siebie. A jeżeli chcesz, możesz dodać ją do mikstury grupy, która ma najmniejsza ilość punktów. Gryfy doskonale sobie radzą, dlatego chciałabym, aby inni nie zostawali daleko w tyle! Jeżeli już to zrobisz, to dam ci to, na co pewnie liczysz.

HAYAMIRI SUKI
— A więc to tak wyglądamy w twoich oczach! Podoba mi się, że każdy widzi nas nieco inaczej. Dziękuję za twoje starania, a w ramach nagrody otrzymujesz błyskotkę!

otrzymujesz Odznakę Halloween 2023
dodana zostanie po evencie

NISHIOJI RYOTA
— Gryfy są na prowadzenia, lecz jeśli chcesz mieć pewność, że nie spadniemy z podium to dam ci coś bardzo wartościowego. Lecz nie za darmo. Chciałabym, byś tak samo jak wcześniej Saiyuri przygotował dla nas krótki tekst rymowanki powiązany z naszym przybyciem do Bramy. Jeżeli sobie z tym poradzisz, otrzymasz unikatowy składnik!

ROAD TO HASHIRA

Ishida po wysłuchaniu zadania ducha od razu ruszył do pracy, po dwóch godzinach wrócił z tabletem graficznym, który od razu pokazał duchowi, na tablecie była narysowana dynia.

Brama Duchów - Page 5 Image

Stworzenie przebranie zajęło mi zdecydowanie, dłużej niż zakładałem, ale to wynikało przez nieustaną zmianę konceptu, który ciągle ewoluował, zmieniał się przez różne czynniki i przez brak zbyt dużego talentu plastycznego.
Prędzej mógłby mu coś zaśpiewać niż stworzyć rękami, ale pomimo tego nie kupiłem go, a zrobiłem. Poszywałem różne kawałki materiału, wykroiłem dynie i tak przygotowany strój jack o laterna założyłem na siebie. Po drodze wyjąłem wcześniejsza przygotowane galaretkowe serce i udałem się do bramy, gdzie czekał na mnie duch.
- Jestem duchu, zajęło mi to trochę czasu, ale już możesz podziwiać szkaradzieństwo, które stworzyłem. - Powiedziałem, a mój głos był nieco stłumiony przed dyniowy hełm. Wydawało mi się, że im bardziej groteskowy będzie strój, tym lepiej, w końcu to halloween, a nie pokaz mody.

- Wróciłem duchu, wrzuciłem złote pierścionki do kotła, który zdawał się być bardzo zadowolony z otrzymanego daru. - Zdałem krótko relacje zjawie, która na pewno wiedziała, że tak będzie, ale skoro nie wiedziałem, jak wiele widzi i gdzie dokładnie się znajduje, to było to zwyczajny gest uprzejmości.
- Przybyłem tutaj po kolejne zadanie, które pomoże mi wypełnić twoją wolę i przy okazji pomóc psorowi, które został uwięziony. - Nie wiedziałem jak wiele jeszcze czasu i składników potrzebowaliśmy, żeby mikstura była gotowa. Musiałem działać, jeżeli chciałem pomóc krukom przygotować wywar. Słabłoby było, jeżeli tylko nasz dom nie podołałby wyzwaniu, już widzę te prześmiewcze spojrzenia i szydzenie z naszej inteligencji.

Duchy wybrały wojnę. To przyjemne wręcz było. Wielka szkoda dla węży. Lecz to nie on na zagładę skazały węże, lecz one same. Oszustwem się pałając w zemście srogiej zginą.
Pomysłów jednak nie miał, amunicji żadnej nikłej. Lecz coś musiało być, co porażkę zamieni porażkę bez wyjścia.
Odpowiedź przyniosło pytanie Yony, akurat gdy artysta odejść planował.
Wyłapał dość łatwo telefonem swym słowo jedno, oddalając się w akompaniamencie złowrogich śmiechów. Szanse miał jedną, jednak ta szansa nikła była. Lecz jeśli się uda, sukces spektakularny osiągnie...
Przynajmniej kociołek w maślę orzechowym nie utonie...

(Taishiro nie rozmawia z duchami. Idzie w swoją stronę)

Siadając gdzieś z boku wyjęła niewielki nożyk. Od razu przeszła do przerabiania dyni na cokolwiek, co mogłoby podpasować duchowi. Niestety wielką artystką nie była, więc musiała się pilnować, żeby przypadkiem siebie nie pociąć. Tak więc najpierw wykroiła otwór i wyjęła wszystkie pestki i wnętrzności dyni. Kiedy nikt nie patrzył wyrzuciła je w pobliski żywopłot. Następnie stworzyła oczy i uśmiech. Średnio zadowolona z własnych umiejętności zdecydowała dodać jeszcze jakąś dziwną bliznę. Po wszystkim podbiegła do ducha pokazując mu swoje dzieło.

- Wiem, dupy nie urywa, ale się nada?

klik

- Dziękuję duchu! Wrzucę go tam, gdzie potrzeba najbardziej - zdecydowała dumnie zabierając zupę w odpowiednie miejsce. Gryfy rzeczywiście radziły sobie świetnie i chociaż bardzo chciała wygrać cóż - zadanie ducha było ważniejsze. Tak więc wrzuciła zawartość do odpowiedniego kociołka wracając do ducha po upragnioną nagrodę.

klik

- Hej duchu! - Starała się zwrócić na siebie uwagę odpowiedniego ducha. Przecisnęła się między innymi patrząc na niego wyzywająco. - Wiesz, że przegrywamy? Masz dla mnie może jakieś zadanie, które to zmieni? Musimy wygrać! - Powiedziała zakładając ręce pod biustem ewidentnie nie zadowolona z takiego obrotu spraw. Ich szanse na wygraną wyglądały marnie, a jednak zamierzała spróbować to zmienić. Może jakiś sabotaż innego kociołka? Wszystkie chwyty dozwolone.

Nadąsany przez ostatnie teksty duchów Ryōyū odczekał parę chwil, zanim zdecydował się wrócić z nimi porozmawiać jeszcze raz. W końcu westchnął głośno, zmęczony półprzezroczystymi posępnymi twarzami, które się w niego wpatrywały w oczekiwaniu. Podszedł więc ponownie do wcześniejszej zjawy i zamachał ręką, chcąc zwrócić na siebie jej uwagę.
— Ej, ty! — zakrzyknął. — Znajdziesz jeszcze jakieś wyzwanie dla nas?! — Wskazał kciukiem na półprzezroczystych ludzi, nie będąc w sumie pewnym, czy jego nowy rozmówca ich w ogóle widzi. Ale jeżeli rzeczywiście pochodzą z zaświatów...

Przy trzeciej bułce z dżemem nie potrafiła zapobiec temu, że nieco się zniecierpliwiła. A jednak przyjęła dar ze wdzięczną oraz wdzięcznie skołowaną miną. Pytanie, które krążyło jej po głowie dotyczące przeznaczenia otrzymywanych podarków póki co zostawiła dla siebie, nie chcąc jeszcze odnosić się do pieczywa i przetworów. Zamiast tego podjęła inną tematykę. Choćby po to, żeby dać sobie więcej czasu do namysłu nad wcześniejszą odpowiedzią zjawy.
- Rinhanno, opiekunko Gryfów. - wezwała i ukłoniła się. W tak ważnej sprawie nie miała zamiaru zignorować form grzecznościowych i przeskoczyć do zwrotów na 'ty'. Kto wie, jak ich duch by na to zareagował?
- Wspomniałaś również o swojej utraconej przyszłości. Czy pamiętasz zatem swój życiowy cel, którego nie zdołałaś wypełnić? Być może... Może my, którzy wciąż tu jesteśmy, spróbujemy osiągnąć go w Twoim imieniu? - świadomość, że pośmiertnie znajdą się tacy, którzy wezmą na barki jej dążenia i zobowiązania mogłaby okazać się dla Rinhanny choć trochę budująca, gdyby rzeczywiście potrafiła podzielić się swoją misją. Być może życia przemijały, ludzie starzeli się, a wspomnienia z czasem wycierały się i gasły. Ideałów, zwłaszcza wśród ludzi, których łączyła więź przeznaczenia i nieomylnego wyboru Dyni Przydziału wcale nie musiało to spotkać. A może po prostu Amalia była niepoprawną idealistką? Oh, zdecydowanie nią była.

No to było już coś interesującego. Zadanie godne największych umysłów i myślicieli. Krótka i tematyczna rymowanka mogła być o wiele cięższa niż początkowo się wydawało. Trzeba było coś wymyślić. Ryota musiał sobie usiąć i porozmyślać nad tym zadaniem. Stanął więc sobie z boku i przysiadł na jakimś kamieniu. trochę mu zeszło, gdyż szukał odpowiednich słów i rymów. Ostatecznie jednak chyba na coś wpadł.
- Dobra. Chyba coś mam. O duchy. Słuchajcie - powiedział Ryota i zaczął recytować - My jesteśmy zabawne upiory, i lubi płatać psoty, jeśli nie chcesz się naszą ofiarą stać, to cukierka musisz nam dać.
Miał nadzieję, że im to wystarczy.

Widząc kłopoty i wahania jednego z uczniów przy próbie dołączania do kociołkowych starań, postanowiła zbliżyć się nieznacznie i zagadać. Być może byliby w stanie pomóc sobie nawzajem pomimo różnic związanych z domową przynależnością?
- Mój dom zbiera czerwone gatki, futrzaste uszy i urwane ramiona. - recytując te absurdalne odkrycia sama chyba nie do końca dowierzała w treść swoich słów, ale w takiż sposób przedstawiała się najszczersza prawda. Szeroko uniesione brwi Amalii może i nie pomagały w traktowaniu poważnie poszukiwań Gryfów, ale zdecydowanie udowadniały, że w tej kwestii dziewczyna nie musiała uciekać się do kłamstw.
- Myślę, że Tobie przydadzą się bardziej. - wzruszyła ramionami, wręczając Shōtarō zwiniętego w kłębek węża i dwie żmijożelki. Co do nich miała już pewność, że były jej zbędne, a wręcz mogły narobić niepotrzebnych szkód.

żeluś1, żeluś2, wonsz

Znalezienie odpowiedniego składniku z pewnością było trudne, dlatego też Shoto postanowił się udać do Duchów, aby otrzymać jakąś wskazówkę. I otrzymał. Była ona jednak tak enigmatyczna, że praktycznie nic mu nie dała. Trzeba więc było coś pokombinować i spróbować może dokonać jakichś wymian czy innych prób. Kiedy tak się rozglądał to podeszła do niego dziewczyna z Domu Gryfa i zaproponowała mu wymianę.
- No dość ciekawe macie wybory, ale dzięki. Ja też chyba będę miał coś w zamian. Mi się raczej nieprzydadzą - rzekł Tachibana i przekazał w zamian płomienne majtasy, kocie uszka oraz ciasto z polewą dla smaku.

Płomienne gacie Kocie uszka
Ciasto z polewą

BRAMA DUCHÓWHalloween 2023 - 9

Słysząc głosy uczniów zbierających się pod Bramą, z nicości wychyliła nieśmiało głowa bezkształtnego ducha. Półprzeźroczysta forma z dwoma błyszczącymi punkcikami w miejscu oczu wsłuchiwała się przez chwilę w to, co mają jej do powiedzenia przybyli. Z nicości pojawiły się jeszcze trzy pary punkcików, a odpowiedzi rozbrzmiewały jednym z czterech głosów:

ISHIDA YOSHIMATSU:
— O? Już miałam nadzieję, że zaczniesz rysować przy nas! Ale tak też jest dobrze. Artystom nie można przeszkadza. A oto efekt pracy... który całkowicie mnie zadowala! Właśnie takie coś w was lubię, ludzie. Każdy znajduje swoją własną drogę, swoją własną wizje i przedstawianie. Oto i nagroda!

otrzymujesz Odznakę Halloween 2023
dodana zostanie po evencie

HĪRAGI KYŌYA
— Wystrzałowo! Nie mam nic do twojej twarzy, ale w tym wydaniu podobasz mi się nawet bardziej, niż wcześniej! Tak... klimatycznie! Może rozważysz noszenie jej przez cały rok? To byłby dopiero odważny wybór stylistyczny. A tuż obok dyniowego hełmu pasować będzie ona...!

otrzymujesz Odznakę Halloween 2023
dodana zostanie po evencie

YUTA

— Gryfy mają tak dużą przewagę, że ciężko będzie ich dogonić. Jak zwykle, głowni bohaterowie! Eh. Ale nadal mamy szansę zgarnąć srebro w tym... wyścigu? Co prawda to nie jest rywalizacja, ale wolałbym być drugi, a nie trzeci. I tym bardziej nie czwarty. Dlatego spróbuję znaleźć dla ciebie coś cennego, jeżeli wykonasz dla mnie jedno, proste zadanie. Za życia lubiłem pisać listy. Teraz jednak nie mogę, nie utrzymam w ręce nawet długopisu. Czy możesz jakiś napisać i wysłać komuś, zamiast mnie?

SHIREI
— To nawet lepiej, że nie urywa. Moje ciało i tak składa się już wyłącznie z półprzeźroczystej, bezkształtnej formy. Lepiej, aby nic mi nie urywało. A mimo to cieszy mnie twoje poradzenie sobie z zadaniem! Klasyczne wzory są zawsze dobre. Dziękuję!

otrzymujesz Odznakę Halloween 2023
dodana zostanie po evencie

KITSUNE
— Tak, dokładnie o to mi chodziło! Chcę, aby moja mikstura była smakowita. Dziękuję! A oto obiecana nagroda! Pilnuj jej dobrze, bo drugiej takiej nie dostaniesz!

otrzymujesz Odznakę Halloween 2023
dodana zostanie po evencie

DATE RETSU
— Niemożliwe! Nie chcę być w gronie przegranych! Na pewno znajdę jeszcze coś, co da się tam wrzucić... ah, wiem! Co ty na to, aby zmieszać ze sobą dwa składniki? Wybierz coś, co masz ze sobą, a ja stworze z nich coś zupełnie nowego i potężnego! A wtedy ty poślesz to do kotła. Tak, to musi się udać!

MATSUDAIRA RYŌYŪ
— Dla was? Dla ciebie i kolegi od pierścionka? Mmm, znam jedną metodę na wyciąganie potężnych rzeczy z zaświatów. Narysuj więc składnik, który według ciebie pasowałby do mojego kotła, a ja go dla ciebie przywołam. Zgoda?

MAYA
— Nie jestem pewna, czy to co pamiętam jak prawdą, czy może przez przypadek przejęłam czyjeś marzenie... wsłuchuję się w wasze myśli i jest was tu tak wiele... A jakie jest twoje marzenie Mayu? Być może zamiast martwić się o nas - zmarłych - powinnaś zająć się spełnianiem własnego? Dzięki temu nigdy nie skończysz tak, jak my teraz. Chyba że... twoim życzeniem jest jeszcze więcej kanapek z dżemikiem?

NISHIŌJI RYŌTA
— Mmm mm... jesteś pewien, że tak powinno to brzmieć? Nie jest najgorzej, ale brakuje mi tego takiego... no wiesz, flow! Może jeżeli wyrecytujesz to z większym przekonaniem? Choć wers o cukierkach jest całkiem trafny. Wszyscy tu lubimy słodycze.

ROAD TO HASHIRA

Kto by pomyślał, że taki raban da się przespać? Skąd w ogóle te całe duchy? Kamekichi nie był na czasie i miał raczej wywalone na to co się działo w szkole, jeśli nie dotyczyło nauki, ale zaczynał się nudzić. Może powinien wszystko co wylosował wrzucić do kotła Borsuków? Jakby wybuchł to przynajmniej byłoby śmiesznie. Z drugiej strony jego współuczniowie mogliby go udusić we śnie. Ostatecznie zdecydował udać się do bramy duchów, by szukać zajęcia u źródła. Stanął przed nią i podrapał się po uchu. Trochę niezręcznie.
– Eee, duchu borsuka – rzucił do bramy, nieszczególnie zainteresowany duchami z innych domów. – Coś mogę dla ciebie zrobić poza tymi dziwnymi miksturami, które robimy? – zapytał, uznając bezpośredniość za najlepszą strategię.

Teraz pozostało mu czekać na odpowiedź... Miał nadzieję, że nie było tu jakichś kilkugodzinnych kolejek do odstania, bo byłby przypał. Aż tak to mu nie zależało na pomocy duchom. Z drugiej strony kto wie, co planowały zabrać. Może to był jakiś pokręcony spisek, by osłabić ich czujność i... zniszczyć świat, albo chociaż szkołę, cokolwiek. Wtedy to dopiero byłby przypał.

- Napisze list jeżeli masz taką potrzebę. - Skłoniłem się krótko i ruszyłem napisać list. Co prawda to zadanie było zdecydowanie łatwe? Może po prostu duchy nie były zbyt wymagające i chciały się z nami pobawić. Poczuć, że znowu żyją nawet pozbawione ciał. Duch miał racje, ostatnie miejsce nie było niczym fajnym, dlatego musieliśmy coś z tym zrobić. Zaczęliśmy dobrze, ale skończyło się trochę inaczej, dlatego trzeba było wziąć się w garść i spróbować jeszcze zawalczyć o ostatniej punkty i możliwości stworzenia czegoś udanego. Po dłuższym czasie wróciłem do ducha, ale dopiero po tym jak wysłałem list, który staranie zapieczętowałem i nadałem.
- List został wysłany, jego odbiorca, na pewno będzie nieco skonsternowany jego treścią. Życie ducha pewnie jest obarczone ciężkim chwilami i tęsknością do życia? - Byłem ciekawy, jak czuły się duchy, gdy nawiedzały świat żywych za osłony, w której żyły.

Zdecydowanie nie w taki sposób przedstawiła się duchowi, więc na jej twarzy wymalowało się teatralne oburzenie, gdy jednocześnie oparła dłonie na biodrach. Być może reputacja wyrzutka i konieczność posługiwania się drugim z przypisanych jej imion były jej przeznaczone niezależnie od uniwersum. Westchnęła jednak, niechętnie akceptując ten stan rzeczy, część swoich planów odsuwając póki co w kąt.
- Duchu Gryfów, czcigodna Rinhanno. Nie marzę o bogactwie ani skarbach. Moim pragnieniem jest uczynić świat choć trochę lepszym, a moich bliskich nieco szczęśliwszymi. Może to dość samolubne, bo dzięki temu mogę poczuć się dla kogoś istotna i wartościowa. Tym razem chciałabym przyczynić się do zdobycia przez Gryfy składnika, dzięki któremu przybliżymy się do przygotowania eliksiru. - skłoniła się, wcześniej dzieląc prośbą o zadanie.

Zaklaskała w dłonie zadowolona z duchowego pomysłu.
- Mam przy sobie piekielny i dziwnie wyglądającą szyszkę. Nada się?

Podała duchowi składniki czekając na jego reakcję. W końcu mieli szansę na wygraną!

Brama Duchów - Page 5 HRUAZ7o

Nie był najlepszym recytatorem wierszyków czy innych rymowanek. Owszem za dzieciaka człowiek się uczył takich małych rzeczy, ale im dalej w las, tym coraz mniej się na tym skupiał. Teraz jednak trzeba było dać z siebie wszystko, aby dopomóc swemu domowi. Skoro chcą zaangażowania oraz flow to dostaną to. Ciemnowłosy wstał i przyjął pozycję.
- Myśmy zabawne upiory, co kochają płatać psoty - mówił głośno oraz wyraźnie. Nadawał też odpowiedni ton oraz tempo.
- W tą ciemną noc, chcemy przeżyć zabawy moc
- Jeśli nie chcesz się naszą ofiarą stać, to cukierka musisz nam dać - zaczął przyspieszać i dodał nawet odrobinę gry aktorskiej.
- Bo inaczej koniec zamiast słodki, może okazać się całkiem srogi.
Zakończył całą inwokację, a nawet skłonił się. Nie wiedział czy tym razem im się spodoba, ale dał z siebie o wiele więcej.

BRAMA DUCHÓWHalloween 2023 - 10

Słysząc głosy uczniów zbierających się pod Bramą, z nicości wychyliła nieśmiało głowa bezkształtnego ducha. Półprzeźroczysta forma z dwoma błyszczącymi punkcikami w miejscu oczu wsłuchiwała się przez chwilę w to, co mają jej do powiedzenia przybyli. Z nicości pojawiły się jeszcze trzy pary punkcików, a odpowiedzi rozbrzmiewały jednym z czterech głosów:

KAMEKICHI:
— Podejdź, nie wstydź się. Mamy rozdzielną uwagę więc i z tobą możemy porozmawiać. Zależy nam na kociołkach, ale mamy też pełno drobnych przysług do rozdysponowania. Wy pomożecie nam, a my oddamy wam profesorów... świetny układ, prawda? Dlatego dla ciebie zadaniem będzie... narysowanie Halloweenowej ilustracji na kubku! Wezmę go sobie do picia kakałko, zanim Rinhanna go ukradnie.

YUTA
— Za moich czasów pisało się wiele listów, stąd nie chcę, aby ta sztuka umarła! Dzięki! Co prawda nie znam jego treści (nie będę przecież zaglądał ci przez ramię!), ale wierzę, że się postarałeś. Dlatego oto i ona, twoja odznaka w ramach mojej wdzięczności!

otrzymujesz Odznakę Halloween 2023
dodana zostanie po evencie

MAYA
— To bardzo dobrze marzenie. Ale pamiętaj, że ty również zasługujesz na szczęście. Nie musisz zawsze myśleć o innych. Na początek więc podaruję ci to. To magiczne stworzenie z czasów, gdy jeszcze żyłam. Akurat uchowało się w mojej kieszeni. I pamiętaj, mikstura być może jest już gotowa...! Wystarczy ją jeszcze dobrze zamieszać, hah!

otrzymujesz magiczny Pajączek

DATE RETSU
— Hmm... tu przytniemy, tam zmielimy, dokleimy i zwiążemy. Trochę magii, trochę użycia siły i klejenia na ślinę i... mamy to! Oto twój specjalny, potężny przedmiot!

otrzymujesz Cukszyszka

NISHIŌJI RYŌTA
— O, proszę. Z większa odwagą zabrzmiało to zdecydowanie lepiej. Czy to my jesteśmy według ciebie upiorami...? No cóż, być może ukradliśmy wam profesorów i zamierzamy ukraść coś jeszcze, ale... ale za dużo gadam! Masz odznakę i nie pytaj!

otrzymujesz Odznakę Halloween 2023
dodana zostanie po evencie

ROAD TO HASHIRA

Aoriyae wreszcie zdecydowała się zwalczyć swoje lęki i pojawić w Bramie Duchów. Słyszała, że są to istoty powiązane z ich domami, dlatego przyniosła ze sobą dużych rozmiarów boombox.
— Annyeonghaseyo, Duchu Domu Borsuka! — zawołała, unosząc w górę radyjko. Nieco przeważyło ją, przez co z początku lekko się zachwiała. — Chciałabym otrzymać od ciebie zadanie! Ale w ramach sprawiedliwej wymiany przyniosłam dla ciebie dar, którego mam nadzieję, że nie znasz, a który może ci się spodobać! — Po tych słowach nacisnęła przycisk odtwarzania, a z urządzenia dobiegła zebranych piosenka badger badger. — Ewentualnie mam jeszcze trochę K-Popu ale ta chyba bardziej ci się spodoba!