Głębiny Wiedzy

Re: Głębiny Wiedzy — Pią Wrz 29, 2023 8:15 pm

MisjaGłębiny wiedzy - 20

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Uesugi Kyōran,
Wschodnie wejście do ruin

Słowa i obawy Uesugi nie docierały do Muroia, lub postanowił je doskonale ignorować. Nie odwrócił nawet głowy, gdy ta postanowiła nim potrząsnąć. Wariacki uśmiech, błysk w oczach i dygocące z zachwytu ramiona - radość mężczyzny nie była skierowana na Kyoran, która pierwsza, a może i jako jedyna zdawała sobie sprawę ze skali nadciągającego zagrożenia.
Tu, wewnątrz, nie była w stanie określić na jakim etapie znajduje się fala. Czy wody nadal ubywało, a może w tym momencie stanęła, zwiastując szybki nawrót, ze dziesięciokrotną siłą sztormu, przez który ledwo się przeprawili?
— Skąd mam wiedzieć? To moi bracia służą na morzu. Nie ja. — Ze zdawkową odpowiedzią odsunął od siebie panikującą kobietę. Zrobił to może z większą niż potrzeba siłą. Na ułamek sekundy ich spojrzenia się ze sobą spotkały.

Oh, doskonale wiedział.

W ręku nadal trzymał urywek mapy, który towarzyszył mu od dzieciństwa, a nawet jeszcze wcześniej. Obsesyjnie ściskał go w palcach jak największy skarb i obserwował postępy drużyny, która zajmowała się wszystkim na raz. Jedni sporządzali notatki, inni szkicowali zastany widok, gdzieś z boku składano imponujących rozmiarów konstrukcję, która miała najwyraźniej pomóc w transporcie ukruszonego kawałka kolumny.
Nikt nie przejmował się słowami Uesugi.

Asano Rin & Takashi Matsumoto
Zachodnie wejście do ruin

Pozornie zepchnięta w tył, Rin okazała się równie szybka, o ile nawet nie szybsza od Takashiego. Nawet mimo tego, że jego techniki mogły odebrać cześć tej przewagi, nie zamierzała po prostu stać i dać się ćwiartować. Było jednak jasne, że z mieczem trzymanym w dłoni nie do końca wie, co powinna zrobić. Nichirin połyskiwał lekko, w bliźniaczym rytmie do tego, trzymanego przez Asano stojącą nieco za nimi.
Zręcznie zauważyła skąd ma nadejść atak i wycofała się w mrok, tuż przed tym jak trzecia technika pioruna znów na moment rozbłysła. Niepełna forma wystrzeliła dwukrotnie, lecz kobieta śmignęła pomiędzy elektrycznymi biczami unikając ran i znalazła się za plecami Matsumoto.
Skoczyła prostu ku nadbiegającej Rin, która poruszała po tafli wody wytworzonej pod własnymi stopami. Szybki, zwinny taniec zmniejszył dystans do minimum, do punktu, gdy lustrzane odbicia spotkały się podczas skoku, wymijając nad wodą.
Miecz Rin ciął Rin, a następnie obie wylądowały na kamiennych platformach. Pod stopami jednej z nich woda zapieniła się niebezpiecznie, a grunt zaczął falować zwiastując, że niebawem pochłonie go głębina.

MAPA POLA WALKI: KLIK
Opisując swoje ruchy wskazujcie po których kratkach się poruszacie.

RIN:
- głębokie cięcie na wysokości bioder - poziom 3
- poziomie cięcie na brzuchu, powyżej poprzedniej rany - poziom 2

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje:

Walczący mają do trzech akcji na post.
Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Muroi Joji (NPC) - Wygląd

MAPA: Klik
Poglądowy wygląd wnętrza: Klik

ROAD TO HASHIRA

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Wrz 30, 2023 11:05 am

Zatoczyła się, kiedy mężczyzna ją odepchnął ale jej ręka od razu wystrzeliła ku guan dao. Nie miała wątpliwości, że gdyby nie sentyment wynikający z ich poprzednich wypraw, a także znaczna przewaga liczebna jego ludzi nad jej (w zasadzie to na ten moment była całkowicie sama), to ostrze glewii już wystawałoby z pleców Jojiego. Pobladła z wściekłości i strachu jednocześnie.
— Pojebie mnie zaraz — rzuciła pod nosem, z bólem porzucając wszelkie nadzieje związane z bezpiecznym powrotem do domu. Obejrzała się tęskno na przejście, którym dotarli w to miejsce. Faktem było, że nie umiała pływać i w głowie zaczęła przekreślać swoją egzystencję, jednak gdzieś w otchłaniach świadomości krążyła myśl, że nie mogła po prostu dać się zatopić. Nie była przekonana, czy udałoby jej się w pojedynkę wydostać, ale odwzorowała sobie w głowie przebytą w budynku trasę w formie zapamiętania drogi ewakuacyjnej. Jeżeli ucieczka miała się udać to nie mogła zabłądzić.
Słowa archeologa, jego zachowanie, aura, pewność siebie, błysk w oku, ani nawet doświadczenie - nic nie było w stanie przekonać Kyōran do chociaż jednej myśli, że była bezpieczna. Na morzu nie znała się w ogóle, bo w końcu po co miałaby to robić, kiedy nie chciała się do niego nawet zbliżać. Dlatego nie była w stanie nawet oszacować, kiedy wspomniana przez nią woda powróci i na powrót zaleje świątynię. Musiała zdać się na niego i jego ludzi. Nie wykluczone było, że wkrótce dałaby nogę i spróbowała jednak się wydostać o własnych siłach, jednakże obecność demonów na wyspie skutecznie utrzymywała ją w towarzystwie Muroiego. Woda przynajmniej nie bawiła się ze swoimi ofiarami, a szybsza śmierć była przyjemniejszą wizją niż powolne obdzieranie z elementów składających się na jej ciało.
Skryła twarz w dłoniach, policzyła do trzydziestu. Skoro preferowała zostać w miejscu to musiała zacząć coś robić. A nuż jednak na coś interesującego trafi i z całego tego dnia będzie się w przyszłości śmiała.
Stąpając tak ostrożnie jakby spodziewała się pułapek w podłodze, podeszła do jednej ze ścian. Rozejrzała się dokoła z tej perspektywy, poszukując czegoś, co zwróciłoby jej uwagę - obiektu, malowidła czy nawet jakiegoś charakterystycznego ułożenia elementów składających na tę salę. Potrzebowała wskazówek. W głowie zaczęła powtarzać sobie imiona bóstw piorunów, ale także tych wodnych; postaci, jakie przybierali czy synonimów ich imion. Wszystko w takiej sytuacji mogło być na wagę złota, a presja czasowa dodatkowo napędzała procesy myślowe Uesugi.
Jeżeli w tę stronę niczego nie dostrzeże, zwróci się przodem do ściany, obok której stanęła. Z braku lepszego pomysłu na ten moment, zacznie przejeżdżać dłońmi po jej chropowatej, zaglonionej strukturze, a także raz po raz stukać w nią knykciami albo ostrożnie obdzierać glewią z morskiej ściółki.

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Paź 01, 2023 1:26 pm

Z satysfakcją wylądowała na jednym z kamieni, kiedy udało jej się zranić przeciwniczkę. Pomimo starań walka zaczynała się przedłużać, a oni przecież musieli działać szybko. Musieli się spieszyć, dla dobra ich towarzyszy oczywiście. Nie powstrzymała zadowolonego uśmiechu widząc zaskoczenie w oczach własnego sobowtóra. Tak zasługiwała na cierpienie. W końcu była wytworem wodnych głębin. Ich nieprzewidywalność musiała zostać zniszczona jak najszybciej. Sama doskonale zdawała sobie z tego sprawę.

Czując jak grunt osuwał się spod jej stóp od razu zdecydowała się odskoczyć na kamień za sobą, żeby łatwiej zachować równowagę. Nie marnowała jednak czasu od razu ponownie przechodząc do ofensywy.

- Razem! - Rzuciła skupiona na przeciwniczce ruszając prosto na nią. Zamachnęła się swoim ostrzem Nichirin tym razem celując prosto w jej szyję. W końcu tak powinno się traktować potwory. Bez wyrzutów sumienia, bez sumienia i bez wahania.

Spoiler:

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Paź 01, 2023 10:25 pm

Elektryczność znów przeszła mrok, tym razem jednak chybiając swój cel. Takashi zacisnął zęby z frustracji, demon okazał się szybszy, niż z początku myślał i umknął jego nawałnicy, którą chciał przeciwnika przytłoczyć. Złociste ślepia podążyły za przeciwnikiem, nie miał czasu na przemyślenia, musiał dalej działać i zgrać się z Rin. W myślach krążyły mu tylko pojedyncze myśli, a właściwie rozkazy do samego siebie - Biegnij, szybciej, zdąż. Nie było miejsca na zbędne ruchy, w każdej sekundzie ważyło się życie zarówno ich, jak i ludzi, których chronili.

Cofnął się parę kroków w tył i nabierając rozpędu, skoczył ku wyjściu, aby mieć jakiekolwiek pole manewru i natychmiastowo przemieścił się ku swojemu przeciwnikowi, wkrótce też rozbrzmiał głos Rin, komenda echem odbijała się po sklepieniu.
— Razem — Wycedził przez zęby, chwytając miecz oburącz by zwiększyć siłę uderzenie i kierując cięcie złocistego ostrza ku szyi demona. Dwójka zabójców już wcześniej miała okazje do wspólnej walki, liczył, że poprzednie doświadczenia wystarczą, aby odpowiednio się zgrać. Pozostało tylko zaufać.

The power of friendship:

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Paź 07, 2023 8:46 pm

MisjaGłębiny wiedzy - 21

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Uesugi Kyōran,
Wschodnie wejście do ruin

— To twoje najmniejsze zmartwienie — odparł Joji, pozornie niezainteresowany troskami Uesugi. Z palcami ułożonymi na podbródku śledził wzrokiem ruchy wody, obijającej się o kamienną platformę. Wokół ich bazy roztaczały się w wolnym rytmie kręgi, prawie jakby reagowały na jakieś odgłosy.
Na muzykę.
Albo na śpiewy. Czyjeś głosy, modlitewne brzmienia niesione po lustrze wody. Słów nie dało się zrozumieć, lecz przypominały sutry, w taki sposób w jaki wyśpiewywano je w starych, tradycyjnych świątyniach. Ich cichy rytm działał kojąco na duszę. Dochodził z miejsca, które nadal znajdowało się przed nimi, w mroku.
Muroi uniósł zaciekawiony głowę. Podniósł brwi i zaprzestał skrobania palcem w kamieniu, żeby lepiej wsłuchać się w słowa. Kyoran z każdym krokiem była bliżej ich źródła.
Nie ściany, nie malowidła. Na myśl nie przychodziły żadne nowe boskie miana. Dużo wyraźniejsze stało się nucenie przyjemnej melodii i śpiewy kilku męskich głosów.

Asano Rin & Takashi Matsumoto
Zachodnie wejście do ruin

Decyzja, aby zakończyć walkę jak najszybciej wydawała się najsłuszniejsza. Kamienne płyty pod ich nogami ukruszone zębem czasu chwiały się przy każdym postawionym na nich kroku. Z resztą już podczas poprzedniej wymiany głośny plusk świadczył o tym, że niektóre zwyczajnie zapadły się pod wodę i zniknęły w niej na dobre. Pozostały wyglądały na równie kruche, choć w krótkim blasku pioruna ciężko było to ocenić.
Demon to demon, prawda?
Niezależenie od tego, że nic o nim nie wiedzieli. Pojawił się o poranku na plaży, tuż po zabiciu tego, na którego Takashi i Rin polowali przez kilka poprzednich dni. Jego zapach doprowadził ich na wyspę, a tu potwór krył się i umykał im w strugach deszczu. Nie wiedzieli nawet czy kogoś zabił, jakich mocy używał i jak wyglądał w swojej naturalnej postaci. O ile jakąś miał.
Stojąca po jednej stronie dwójka rzuciła się do wspólnego ataku, który czekającą na środku kamiennego słupa Asano miał całkowicie otoczyć. Nie zamierzali dać jej szans na ucieczkę, na wypowiedzenie choćby jednego słowa.

Jedna z nas.

Jedna z nas.

Jedna z nas.

Może gdyby miała ku temu okazję, powiedziałaby, w którym momencie ona i demon zamieniły się miejscami.
Kamienie pod ich stopami zachwiały się po kolejnym ataku, podczas którego dwa ostre miecze cięły przeciwnika. Jeden z nich trafił w Asano Rin, a drugi świsną w powietrzu i przemknął po celu z pluskiem, rozpływając się niczym woda.
Wilgoć na ubraniu rannej kobiety zlała się z krwią spływająca po jej rozciętej szyi. Miecz Matsumoto nie przerżnął się na wylot, jak gdyby ciął łeb demona, ale uszkodził go na tyle, aby zabójczyni wody opadła nagle z sił, dławiąc się głośno szkarłatnymi bąblami.
Do jej głowy powróciła pełna świadomość, a demon stojący kilka kroków dalej opuścił niebieski miecz, po czym jego ciało zaczęło się powoli rozpływać, niczym mokre wodorosty.

RIN:
- głębokie cięcie na wysokości bioder - poziom 3
- poziomie cięcie na brzuchu, powyżej poprzedniej rany - poziom 2
- głębokie cięcie szyi - poziom 4 --> każdy post oznacza wykrwawianie się i zwiększenie poziomu rany.

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje:

Walczący mają do trzech akcji na post.
Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Muroi Joji (NPC) - Wygląd

MAPA: Klik
Poglądowy wygląd wnętrza: Klik

ROAD TO HASHIRA

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Paź 08, 2023 11:04 am

"To twoje najmniejsze zmartwienie", powtarzała w myślach, na różne sposoby przedrzeźniając swojego towarzysza. Miała niewyobrażalną ochotę złapać go za kark i przynajmniej na chwilę podtopić w tym otaczającym ich zbiorniku.
Zaaferowana wizją bycia utopioną przez powracającą falę, co jakiś czas zerkała za siebie w nadziei, że woda wciąż nie zaczynała wlewać się do pomieszczenia. Zagłuszona własnymi wizjami zagłady przez dłuższą chwilę nie zwróciła uwagi na dochodzące ich śpiewy, aż w końcu te przybrały na tonie im dalej się przesuwała.
— Możecie się wreszcie, kurwa, zamknąć? — fuknęła na obecnych w pomieszczeniu, zirytowana obracając głowę w ich kierunku.
Jakież było jej zaskoczenie, kiedy uświadomiła sobie, że oni wcale nie zrobili sobie ze śpiewanej modły przyśpiewki do pracy. Zamrugała skonfundowana, odchrząknęła i nieco zaróżowiona na twarzy rzuciła cichym "przepraszam". To ona wariowała, czy...
Uniosła jedną brew, widząc, jak tafla wody porusza się w rytm śpiewu. Przeniesienie spojrzenia na Muroia uświadomiło jej, że słyszał to samo. Obejrzała się w kierunku, z którego dźwięki wydawały się dochodzić - ciemność, której jej samej nie będzie dane rozproszyć. Miała jednak na uwadze, że akustyka pomieszczenia mogła robić swoje, a oni zaczną być wodzeni za nos przez nieznane im siły.
— Rozumiesz coś z tego? — zapytała, podchodząc do mężczyzny. Na krótki moment uniosła dłoń, aby jeszcze nie odpowiadał i dał jej moment na wsłuchanie się i próbę pojęcia na własną rękę. Wymownie popatrzyła na lampion przez niego trzymany i samym ruchem głowy spytała, czy decydują się na podejście bliżej. Obie dłonie zacisnęła mocno na glewii, będąc gotową stanąć do walki, jeżeli pojawi się taka potrzeba. Przynajmniej do momentu, w którym źródło dźwięku nie okaże się demonem, który po prostu rozerwie ich oboje zanim ona tę broń w ogóle uniesie.

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Paź 08, 2023 11:41 pm

Nie czuła bólu. Może właśnie na tym polegało umieranie? Skąd mogła wiedzieć miała przecież zaledwie dwadzieścia lat. Nie wiedziała na czym polegało życie, a co dopiero umieranie. Jej twarz wyrażała jedynie namiastkę dezorientacji. Powrót świadomości na zaledwie krótką chwilę. Upadła na jedną z kamiennych kafli otoczona ciemnością i wilgocią. Wciąż czuła zapach morskich fal, wciąż smakowała wodorosty. Jej drżąca dłoń wypuściła trzymane Nichirin. Odruchowo powędrowała na śliską od krwi szyję. Długie palce nieudolnie tamowały krwawienie, które mieszało się z morską wodą barwiąc jej ubrania i ściskając po kamiennej fakturze wgłąb wody. W głębiny.

Była ranna i to śmiertelnie. Płytki oddech, szybkie bicie serca i powoli słabnące ciśnienie. Upadła na kolana, które z głuchym łoskotem uderzyły o podłoże. Trzęsła się próbując zachować pion. Bezskutecznie. Jej ciało osunęło się na bok. Była słaba. Zbyt słaba. Tak mocno chciało jej się spać. Zamglonym wzrokiem starała się odszukać swojego towarzysza. Może on wiedział co się stało.

- Taka-sh-i - wychrypiała cichutko, a jej szept zagłuszył szum fal. Już widziała miny swoich rodziców. Asano Rin. Umarła w boju. W walce ze złem. Rodzina pewnie byłaby z niej dumna. Zginęła jako wojowniczka, na którą ją wychowali. Prawdziwa chwała dla rodziny Asano. Kolejne młode życie wyrzucone na marne. Szkoda tylko, że sama czuła się jak ścierwo. Zagubiona w obcej sytuacji. Zostawiała Takashiego. Przede wszystkim zostawiała Kyoran. Chciała ich chronić, chciała poczuć ten cholerny obowiązek na swoich barkach. Nie czuła już jednak nic.

Ciemność powoli zaciskała macki na jej coraz cięższym ciele. Zmęczenie paraliżowało mięśnie. I chociaż walczyła do końca, próbowała się bronić. Nie mogła wyzbyć się cichutkiego głosiku własnego sumienia, który podpowiadał że podłożyła się specjalnie. Przecież wciąż była jedną z nas. I to nie od dzisiaj. Od dawna milimetr po milimetrze zalewały ją wątpliwości. Ziarenko niepewności, które o n w niej kiedyś zasiał wciąż kiełkowało. Podlewane starannie przy każdym ich spotkaniu. Niemal czuła pod palcami miękkość jego długich, ciemnych włosów. Widziała stalowe tęczówki, które wraz z jego nastrojem zalewały się karmazynem. Blizna po jego ugryzieniu na jej nadgarstku płonęła. I ten cholerny szelmowski uśmiech. To on ją zgubił. To przez niego zaczęła zadawać pytania, na które nie znała odpowiedzi. Przestała być tylko narzędziem. Stała się bardziej ludzka, chociaż on sam był przecież martwy. Ironia sytuacji przypieczętowana cieniem uśmiechu. Koniec nie miał być łatwy i nigdy nie był. Krztusząc się własną krwią nie czuła spokoju.

Spoiler:

Re: Głębiny Wiedzy — Czw Paź 12, 2023 8:09 am

Gdy mierzyło się z wrogiem tak okrutnym, tak bezwzględnym, nie było czasu, aby pozwolić sobie na jakiekolwiek zawahanie, każde zwłoka, okazanie słabości mogło kosztować ich życie, a przede wszystkim życie ludzi, których chronili. Zresztą sama świątynia zdawała się ich pospieszać, grunt wręcz znikał pod ich nogami, przyśpieszając to, co nieuniknione.

Taką była oczywiście, śmierć demona, a tak przynajmniej Takashi myślał do końca. Ostrze śmigło, trafiło perfekcyjne w cel, tak jak planował, jednak drugi cios, który miał to wszystko zakończyć, nie padł. Rozmył się wraz z pluskiem wody, do złudzenia przypominającą formę z arsenału zabójców oddechu wody. Wyszkolenie zadziałało błyskawicznie, wyuczone do granic możliwości nawyki, które miały ich kiedyś ocalić. Odbił się od zapadającej się platformy, ku Rin chcąc skończyć to co zaczął, skoro tak właśnie miało być.
Jednak zamiast ujrzeć swoją sojuszniczkę za plecami demona, zobaczył rozpadającą się kupkę wodorostów, upuszczającą z brzdękiem swój oręż. Nim jakkolwiek zaaragował, dopadł do Rin chwytając ją za fraki jedną dłonią i powstrzymując ją od upadku, ledwo mieszcząc się na pojedynczej płytce, miecz zastygnął w połowie od poprawki swojego wcześniejszego dzieła.

Takashi spojrzał oceniając wzrokiem na towarzyszkę, pomylił się? Został przechytrzony? Czy to była kolejna sztuczka? Krew z uniesionego ostrza spływała w dół klingi, kropelka po kropelce, spływając na dłoń zabójcy, ciepła karmazynowa posoka powodowała spięcie mięśni, wbrew własnej woli zaciskał dłoń na rękojeści, coraz mocniej i mocniej. Co innego jak demon kogoś zabije, a co innego jak przyłożysz to tego bezpośrednią dłoń. Sekundy zamieniały się w minuty, tracił poczucie czasu, które tak od zawsze było z nim.
Pustka wypełniała jego głowę, nie było mądrych odpowiedzi, nie było rozwiązań, nie było szczęśliwych zakończeń, które przewidywałby, że wszyscy wyjdą z tego cało.
— Przechytrzył nas — Wyszeptał cierpko, spoglądając złocistymi ślepiami w oczy Rin, która zdawała się coraz bardziej odpływać ku nieznanemu. Odruchowo chciał wygrzebać bandaż, który przecież zawsze nosił przy sobie, jednak nie znalazłby tam nic innego niż przemoczony do granic możliwości kawałek szmaty, który ani trochę nie pomógłby im w tej sytuacji.

Zacisnął zęby, nie mógł nawet zaatakować demona, który rozmywał się w otoczeniu. Jedną ręką trzymał Rin, drugą miecz. Jego myśl przeszyła pustkę, niczym piorun "Cywile" Zaalarmowała go, musiał decydować, jeśli ten byt ich zmylił, to znaczy, że w tym momencie mógł udać się po pożywienie. Jedno życie, za wiele innych czy naprawdę musiał podejmować taką decyzję?
— Muszę ratować cywili — Powiedział chłodnym tonem, starając się zachować pewności — Nie.. Nie zdołam uratować nas wszystkich — Odpowiedział, ostatni raz mierząc wzrokiem Rin. I chowając sprawnie katane do sayi i równie płynnym ruchem wciskając swoje tanto w zakrwawione dłonie zabójczyni. Każdy samuraj wiedział do czego służyło, właśnie w takich sytuacjach, ta decyzja należał tylko do niej.
— Wybacz. Wierze, że zrozumiesz. — Dokończył, puszczając ją, jednocześnie szukając spojrzeniem jej nichirin, aby móc ewentualnie je chwycić i dokończyć to, co zaczęli.

W końcu ostatecznie, wcześniej wyzywał demona na pojedynek. A demon spełnił jego zachciankę, zostali wreszcie sami, prawda? Szkoda, że wtedy, nie myślał, że tak to może się skończyć. Może za bardzo uwierzył w swoje możliwości, a może w możliwości Rin, że poradzi sobie sama.
Skupił się znowu na zmyśle, udając się najszybszą drogą w kierunku cywili. Może istniała jakaś droga przez świątynie? A może musiał wybiec na zewnątrz? Musiał ponownie ocenić sytuacje i możliwości. Musiał działać, nie, tylko aby zwyciężyć, ale również, aby uciec przed poczuciem winy.

Re: Głębiny Wiedzy — Czw Paź 12, 2023 11:38 am

MisjaGłębiny wiedzy - 22

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Uesugi Kyōran,
Wschodnie wejście do ruin

Spojrzanie nie tylko Kyoran unosiły się teraz w mrok. Pozostała część pracowników również zastygła podczas swoich czynności, zastanawiając się skąd dochodzą głosy i czy ich treść czegoś im nie przypomina. Nie wyglądali na zahipnotyzowanych, a raczej zaciekawionych. Poza tym zachowywali się normalnie; nie było powodów do strachu.
Muroi kręcił przez moment ustami, niepewny, czy powinien wydawać swój osąd tak wcześnie. Ponaglenia kobiety pchnęły go ku temu z odrobiną irytacji.
— Tak... to sutry, które śpiewa się tradycyjnie w Rakan-ji, której przewodzi Shinsoku Tenjin — odparł, zdradzając w głosie wahanie. Uesugi mogła mieć jednak wrażenie, że był całkowicie pewny tej odpowiedzi. Musiał się wyłącznie zastanawiać, czy dzielić się z archeolożką swoją wiedzą. — Tak się zastanawiałem przez cały ten czas... co się z nimi stało — odwrócił ku niej wzrok — od kiedy zniknęli na moście.
Latarnia trzymana w jego rękach nie sięgała światłem aż tak daleko. Oświetlała jedynie krąg najbliższych kilku metrów, co pomagało reszcie drużyny pracować przy ruinach. W głąb świątyni, w miejsce skąd dochodziły śpiewy prowadziły kolejne kamienne stopnie. Pytanie, czy na pewno chcieli dowiedzieć się, dlaczego buddyjscy mnisi śpiewają.

Asano Rin & Takashi Matsumoto
Zachodnie wejście do ruin

Dotychczasowy mrok otaczający zabójców w oczach Rin zamienił się w szarą, bezkształtną masę. Obraz falował, mieszając ze sobą teraźniejsze wydarzenia z fragmentami niejasnych wspomnień. Z ledwością słyszała to, co mówił do niej Matsumoto.

Ale czy słowa miały dla niej teraz jakikolwiek sens?

Kamienne stopnie chwiały się, zatapiając w wodzie jeden po drugim. Droga powrotna przestawała powoli istnień. Być może zalewała je woda, albo krucha struktura uległa pod wpływem toczonej tu niedawno walki? Zdawało się, że nawet płyta pod kobietą chwieje się delikatnie, grożąc, że niebawem na dobre pochłonie ją morze.
Rana krwawiła intensywnie; szkarłat spływał po skale i toczył się powoli w dół, gdzie woda zamierała go w miarowym rytmie, malując czerwone plamy na mrocznej powierzchni morza. Nawet gdyby Rin przechyliła teraz głowę, przed oczami miałaby wyłącznie ciemność.
Pioruny nie oświetlały jej już drogi.
Zmysły, jeden po drugim wyłączały się. Jedynie słuch wyostrzył się, wychwytując z oddali rozmowy Uesugi Kyoran i jej towarzyszy, których trawiła właśnie zagadka odległych śpiewów. Je z resztą też słyszała, były kojące, zdawało się, że wskazują jej drogę.
Pogrzebowe sutry.

Takashi Matsumoto
Centralna część ruin

Nikt nie widział i nikt poza nim nie wiedział co stało się w świątyni boga piorunów.
Wraz z pozostawieniem Asano Rin w tyle zniknęły również odgłosy. Jej ciężki oddech stał się cichy, aż w końcu zniknął - trudno powiedzieć, czy właśnie odeszła z tego świata, czy Takashi znalazł się zbyt daleko, by wysłuchiwać jej męk.
Poruszając się w ciemności mógł kierować się wyłącznie pojedynczym, małym punktem światła w oddali. Wcześniej to samo światło prowadziło ich na brzeg, z łodzi, którą przybyli na ląd pod Sadogashimą, a teraz oświetlało ledwo widoczne obrysy ludzi. Cywili.

RIN:
- głębokie cięcie na wysokości bioder - poziom 3
- poziomie cięcie na brzuchu, powyżej poprzedniej rany - poziom 2
- głębokie cięcie szyi - poziom 5 --> każdy post oznacza wykrwawianie się i zwiększenie poziomu rany.

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje:

Walczący mają do trzech akcji na post.
Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Muroi Joji (NPC) - Wygląd

MAPA: Klik
Poglądowy wygląd wnętrza: Klik

ROAD TO HASHIRA

Re: Głębiny Wiedzy — Czw Paź 12, 2023 2:48 pm

Ciemność przynosiła ukojenie. Nie musiała już dłużej walczyć. Nie musiała się przesadnie starać. Wszystko oblewało się powłoką obojętności. Przestawało mieć jakiekolwiek znaczenie.

Nie wiedziała czy upadła na kamienne kafle czy nie. Wydawało jej się, że widziała jego twarz. Młody chłopak o ślicznych oczach i niesamowitych umiejętnościach. Prawdziwy wojownik, z którym przyszło jej się zmierzyć. I przegrać. Chyba coś jej tłumaczył. Mówił, że ktoś ich przechytrzył. Ale kto? Nie widziała nic. Świat pochłonęła czerń, a jej powieki z wielkim wysiłkiem unosiły się i opadały. Starała się uśmiechnąć w jego stronę, jednak jej usta wykrzywiły się jedynie w niezrozumiałym grymasie. Wcisnął coś ciężkiego, metalowego w jej dłoń. Potaknęła ledwie zauważalnie nie wiedząc nawet na co się zgadzała.

- Ocal ją - wychrypiała cichutko nie mając gwarancji, czy rzeczywiście ją usłyszał. Czy naprawdę słyszała głos Kyoran czy tylko jej się wydawało? Czy wciąż Takashi z nią był? Chyba została sama. Tak jej się wydawało. Nie czuła się jednak samotna. Otoczona myślami o pięknym demonie o stalowych tęczówkach. Na jego wspomnienie jej serce zabiło ten jeden ostatni raz. Uczucia jakimi go darzyła były tak niewinne, tak czyste niczym dziecięce łzy. Nie pozwoliła im jednak wykiełkować. Nie miała czasu. Zauroczenie nie zbladło do samego końca.

W którejś sekundzie jej dłoń przestała ściskać ociekającą krwią szyję. Jej brudne palce puścili chłód metalu, który wcisnął w nie Takashi. Była zbyt słaba, żeby zakończyć swoje cierpienie samodzielnie. Czas zrobił to jednak za nią.

W końcu odetchnęła ostatni raz, jak by kolejny wdech był dla niej za trudny. Słyszała tylko szum fal, który zdawał się szeptać

na zawsze jedną z nas

Re: Głębiny Wiedzy — Czw Paź 12, 2023 8:18 pm

Rozchyliła usta i zastygła tak na krótką chwilę. Sytuacja, w której się znaleźli była, delikatnie mówiąc, słaba. Cofnięta woda prawdopodobnie miała wkrótce wrócić na swoje miejsce, byli pozbawieni wsparcia Zabójców Demonów, a do tego ze środka świątyni wybrzmiewały pieśni mnichów, których wcześniej widzieli na wspomnianym przez Muroia moście, a którzy przy okazji okazali się wytworem demona lub samymi demonami. Czy skoro byli tutaj, to Asano przegrała? Czy może była to druga część "zespołu"? Co w ogóle stało się z Tenjinem i jego świtą, skoro jakieś nieczyste siły przybierały ich formy i nawet kult?
— Tam na moście były demony — zdecydowała się spokojnie przypomnieć swojemu rozmówcy — albo coś przez nie stworzone. Więc albo się podzielili albo zdążyły wrócić albo może przetrzymują rzeczywistych ludzi Tenjina w jakimś zamknięciu? — I nawet by jej niebyło ich żal. Gorzej, jeżeli pieśni śpiewały wspomniane demony, a ze sobą zawlekli przegraną Rin.
Obejrzała się w kierunku ciemnego przejścia. Strach paraliżował ją, chociaż jednoczesny, stały dopływ adrenaliny podpuszczał, aby sprawdzić, co kryło się w ciemnościach. Drażniła ją wizja, że być może wszystko, czego szukali znajdywało się właśnie tam - luzem albo wysiadywane przez coś, co mogłoby ich z łatwością zabić. Odnalezienie świątyni to jedno, a wyciągnięcie z niej czegoś wartościowego, chociażby nowej wiedzy, było zupełnie czymś innym. Jeżeli po tym wszystkim mieli wrócić z pustymi rękoma (pomijając przełamującą informację o istnieniu tego miejsca), to chyba do końca życia miała czuć wyrzuty z tym związane.
Nawet nie zauważyła, kiedy jej oddech zmienił się w sapanie porównywalne do zmęczenia po długiej aktywności fizycznej.
Przełknęła głośno ślinę.
— O czym jest ta pieśń? — spytała w końcu. Znała buddyjskie sutry bez melodii, dlatego brak możliwości zrozumienia słów nie pozwalał jej niczego wywnioskować. Ruszyła przed siebie ale jedynie na taki dystans, by światło z lampionu Jojiego jeszcze oświetlało kawałek przed nią. Jeżeli w ten sposób dotarła do krawędzi płyty, przed przejściem na kolejną (o ile było to bezpieczne, tj. nie musiałaby skakać lub wykonywać innych akrobacji) szturchnęła ją swoją glewią w celu sprawdzenia, czy była trwała i stabilna. W przypadku dostania się w ten sposób do filara, schowa się za nim na tyle, by móc wystawić samą głowę w kierunku ciemności.
Spojrzała na Jojiego.
— Wiesz, co może się tutaj znajdować? — W zasadzie niewiele wiedziała o miejscu, w które ją zaciągnął. Czy był w nim jakiś inny cel niż po prostu wejście? — Idziemy? — Wspólna, prosta decyzja, od której mógł zależeć gwałtowny rozwój ich kariery. Ewentualnie bardzo szybki koniec.

Re: Głębiny Wiedzy — Czw Paź 12, 2023 10:09 pm

Zrobił to, co konieczne.

Nie odwracał się za siebie, powstrzymując się od zbędnego, ale jakże ludzkiego odruchu. W pozostawionej za sobą ciemności nie miał już nikogo, na kim mógł polegać, ani nikogo kogo mógł uratować. Chwila słabości mogła tylko pogłębić uczucie przytłaczającego ciężaru, osamotnienia jakie teraz ciężyło mu na barkach - łudząco podobnego jak w bramie świątynnej. Tym razem, nie mierzył się z Kizukimi, a za rogiem nie wyłoni się bohatersko Daisuke.
Na wyspie pozostał on, cywile i demon, a w głównym rozrachunku tylko on mógł powstrzymać tego potwora, musiał się śpieszyć.
Pomyśleć, że wcześniej Yona przekonywała go do współpracy z innymi zabójcami, miało to ułatwić mu sprawę, najwidoczniej nigdy nie miała racji. Sama ponurość Gizu niegdyś pozostawała w większym bądź mniejszym stopniu tajemnicą, teraz stała się nieco bliższa.
Pokręcił głową, starając się wyrzucić zbędne myśli z głowy, liczył się cel, poświęcenie Rin nie mogło pójść na marne. Musiał uratować wszystkich, bez wyjątku - Nawet Kyoran. Pośpieszne kroki odbijały się echem po sklepieniu, wielkość świątyni była oczywiście imponująca, jednak tym razem nie ułatwiała mu zadania, musiał przyśpieszyć, aby dotrzeć na czas.

Takashi w biegu wykonał charakterystyczny ruch dla pierwszej formy, ponownie przez mrok świątyni przebiła się błyskawica, trzaskające iskry oświetlały mu drogę, miały ułatwić mu dostrzeżenie właściwej ścieżki i przede wszystkim dotarcie do bezbronnych z pewnym przytupem... Niech demon wie, że życie tych ludzi nie jest jeszcze przesądzone.

Re: Głębiny Wiedzy — Pon Paź 16, 2023 11:27 am

MisjaGłębiny wiedzy - 23

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Uesugi Kyōran,
Wschodnie wejście do ruin

Alternatywą do zapoznania się ze źródłem śpiewów było pozwolenie, aby smętne melodie towarzyszyły im w tym mroku. A więc wybór był, najprościej mówiąc, ograniczony, o ile nie chcieli w każdej sekundzie swojej egzystencji czuć nieznanego źródła niepokój. Joji również uznał, choć bezgłośnie, że sytuację należy zbadać. Jego ciekawość nie znała granic i wyraźnie przyćmiewała strach, czy zdrowy rozsądek.
Kiedy Uesugi dźgała kamienie glewią, on po prostu na nich stanął, ruszając przodem w kierunku cienistych form w oddali.

— Samo zobaczenie tych ruin ma niesamowite znaczenie. Jak pewnie się domyśliłaś, przez większość czasu znajduje się pod wodą — odpowiedział spokojnym głosem — jak cała ta wyspa — dodał po chwili szeptem. Rozświetlał drogę przed sobą, tworząc krąg blasku, na pewno widoczny z oddali dla tych, którzy wznosili głosy. Po sposobie, w jaki pieść zmieniała brzmienie dało się poznać, że niektóre postaci dostrzegły ich i przerwały. Inne jednak kontynuowały swoje śpiewy.
Muroi wstąpił na krawędź kolejnej, kamiennej platformy, podobnej do tej, którą właśnie z Kyoran opuścili, a następnie uniósł lampę oświetlając twarze mnichów. Ich strój sugerował przygotowanie do podobnej, archeologicznej wyprawy, ale zdradzały ich ogolone głowy i czynności, którymi się zajmowali.
Było ich kilkunastu i wszyscy w zgięciu otaczali leżące po środku ciało, z przerżniętym niemalże na wylot gardłem.
— Tenjin — stwierdził sucho Joji.

Takashi Matsumoto
Wschodnia część ruin

Światło widoczne po drugiej stronie rozległej hali przemieszczało się. Zanim Takashi zdołał dotrzeć do jego źródła, to oddaliło się. Sądząc po nieregularnym ruchu - ktoś również przeskakiwał po niezalanych, mokrych kamieniach chcąc dostać się jeszcze dalej.
W miejscu, gdzie dotarł po kilku dłuższych ruchach z użyciem form swojego oddechu znajdowało się jednak sporo ludzi. Tych szybko rozpoznał z łodzi, którą tutaj przybyli. Pracowali w ciszy, przy minimalnym świetle małych pochodni i woskowych świeczek. Trudno było określić co dokładnie robili, poza tym, że zapewne pracowali nad badaniem wszystkiego, co znaleźli wokół siebie.
Z tego miejsca on również usłyszał buddyjskie śpiewy dochodzące z miejsca, dokąd podążyło światło.
— Pani Uesugi udała się w kierunku tamtych ludzi — podpowiedział jeden z archeologów, zerkając na zabójcę w lekkiej konsternacji. Zerkał też za plecy mężczyzny, jakby spodziewając się, że zobaczy tam jeszcze kogoś.

Asano Rin
Zachodnie wejście do ruin

Pod dłonią, zwisająca bezwładnie na bok Asano Rin poczuła chłód wody wdzierający się na kamienie. Ostrze pozostawione z nią przez drugiego zabójcę ześlizgnęło się z krawędzi i z pluskiem zniknęło w mrocznej otchłani. Zimne fale zamieniały się powoli w ciepłe objęcia. Falę przybyły ją ze sobą zabrać.

Asano Rin umarła.

RIN:
- głębokie cięcie na wysokości bioder - poziom 3
- poziomie cięcie na brzuchu, powyżej poprzedniej rany - poziom 2
- głębokie cięcie szyi - poziom 6

ŚMIERĆ POSTACI

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje:

Walczący mają do trzech akcji na post.
Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Asano Rin, z oczywistych powodów jest zwolniona od dalszego pisania w misji. Nagroda do wykorzystania na przyszłe postaci zostanie przyznana po zamknięciu całości.

Muroi Joji (NPC) - Wygląd

MAPA: Klik
Poglądowy wygląd wnętrza: Klik

ROAD TO HASHIRA

Re: Głębiny Wiedzy — Wto Paź 17, 2023 4:40 pm

Przytaknęła ze zrozumieniem, chociaż akurat w tym momencie jej go brakowało; oczekiwała czegoś więcej, mimo, że zapytana też by miała problemy z określeniem czego. Niewątpliwie wyspa znajdująca się pod wodą przez większość czasu była pewną gratką, a Uesugi mogła poczuć się, jakby właśnie przemierzała samą Atlantydę, jednak przywykła bardziej do wypraw mających cel pokroju "odnajdź złoty sztylet" niż tak by pozwiedzać. Zaproszenie od Jojiego niezmiernie ją radowało i poza zestawem lęków odczuwała także euforię związaną ze odwiedzeniem tak niedostępnego dla innych miejsca, a jednak czuła specyficzny niedosyt.
Cały czas ostrożnie podążała za mężczyzną, lekko pochylona do przodu na wypadek utraty równowagi - jeżeli rzeczywiście zaistniałaby taka potrzeba, spróbowałaby się go złapać.

Przez ciało Kyōran przeszły dreszcze, kiedy pieśń już rzeczywiście stała się wyraźna, a oni mogli rozpoznać grupę mnichów. Serce natomiast podeszło jej do gardła, gdy zauważyła leżące po środku ciało. Wyprawa ta zaczynała być coraz bardziej niepokojąca. Uesugi zerknęła do tyłu, w kierunku wyjścia, jakby chciała się upewnić, że ono jeszcze istniało.
Tenjin.
Wychynęła zza archeologa nieco bardziej i stanęła na palcach, żeby zobaczyć więcej detali trupa.
— W sensie, że to on? Czy, że... — on to zrobił? Chociaż mówiła jak najcichszym szeptem, nie odważyła się dokończyć pytania na głos przy zebranych mnichach. Jeżeli jednak rzeczywiście było to ciało Tenjina, to swoją śmiercią sprawił Uesugi niemały prezent.

Re: Głębiny Wiedzy — Wto Paź 17, 2023 9:50 pm

Kiedy wynurzył się ze złocistych iskier i ujrzał archeologa ulżyło mu, wciąż żyli i nie była to żadna ułuda czy kolejny podstęp, w który miał wpaść - A tak przynajmniej mu się wydawało, wątpienie we wszystko, co się widzi stawało się teraz jakoś prostsze. Zastanawiające też było, po co i dlaczego postanowili wejść do opuszczonej, ciemnej świątyni, podczas gdy mieli doskonałą świadomość, że na wyspie grasował demom, mógłby co najmniej podważyć ich możliwości zdrowego i świadomego myślenia. Najwyraźniej nawet ryzyko największego koszmaru okazywało się niczym w obliczu sławy, bogactwa, jakie można byłoby zdobyć.
— Nie jest tutaj bezpiecznie — Odpowiedział mężczyźnie, piorunując go spojrzeniem, liczył, że jako zabójca demonów nie będzie musiał dawać mu kolejnych argumentów, aby go przekonać jego oraz reszty, wskazując mu dojść bezpośrednio miejsce wyjścia ze świątyni.
Gdy do jego uszów dobiegł śpiew, dreszcz przeszedł po jego karku, mobilizując ciało do działania - Wątpił aby Joji i Kyoran zabrali ze sobą grupę przydrożnych śpiewaków, aby skorzystać z niepowtarzalnej okazji, wysłuchiwania muzyki w niecodziennych miejscach, musiał działać.

Pobiegł w stronę, skąd dobiegało zawodzenie, próbując wykorzystać swój pełen potencjał szybkości i zręczności, jaki tylko posiadał, aby tylko zdążyć. Przeczuwał, że nie zostało wiele czasu do ataku demona, ten włożył wiele wysiłku, aby odwrócić ich uwagę od niego więc była to tylko kwestia paru chwil, gdy zechce ziścić swój plan.

A na to nie mógł pozwolić.

Re: Głębiny Wiedzy — Czw Paź 19, 2023 9:53 pm

MisjaGłębiny wiedzy - 24

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Uesugi Kyōran
Wschodnie wejście do ruin

Joji pokiwał powoli głową. Sam nie chciał przerywać mnichom i przez pewien czas obserwował ich w skupieniu. Na środku leżał mężczyzna ubrany w podobne ciuchy, co jego świta, choć bez wątpienia nieco bogaciej zdobione. Był dość wiekowy, choć jego twarz została zakryta, a ciało ułożone w pozycji, dzięki której wyglądał, jakby tylko spał. Ilość krwi przy jego gardle świadczyła jednak o tym, że zginął, a jego śmierć nie była zbyt przyjemna i szybka.
Po kilku minutach śpiewy przycichły, a jeden z mnich powstał.
— Nasz Mistrz, Tenjin poderżnął sobie gardło... tym czymś, co dopiero znalazł — wyjaśnił trzęsącym się głosem. Mówiąc to spuścił wzrok na coś, co trzymał na swoich dłoniach, owinięte zakrwawionym materiałem. Dramatyzm sytuacji nie pozwalał mu mówić z większa godnością, jak bywało w świątyni. Tutaj nie było czasu na grzeczności, a mężczyzna zdawał się rozpoznawać Muroia od razu.
Zarówno archeolog, jak i Uesugi mogli zobaczyć, że w szmatę zawinięte było krótkie ostrze, o złotawej rękojeści i stali o podobnym blasku. Poza światłem przyniesionym przez Joji'ego samo ostrze wydawało się również nim emanować. Był to zaledwie delikatny błysk, ale na pewno tam był.
Teraz jednak część błyszczącej powierzchni pokrywały plamy szkarłatu. W mroku ginęło więcej detali.
Jednakże nim trójka miała szansę lepiej się przyjrzeć przedmiotowi, zza ich pleców nadbiegł ktoś jeszcze.

Takashi Matsumoto, Uesugi Kyōran
Wschodnia część ruin

Matsumoto pokonał drogę do kamiennej platformy znacznie szybciej, niż idąca przodem dwójka. Po kilku szybkich krokach był już tuż za nimi i szybko rozpoznał zarówno Kyoran, jak i ich głównego przewodnika. Pozostawienie Asano Rin za sobą ubodło w tym momencie jeszcze mocniej.
Mnich również go zauważył, uniósł wzrok ponad plecy dwójki z którą rozmawiał i szybko schował coś w trzymaną przez niego w dłoni szmatę. Jego wzrok powędrował na broń zabójcy, a to wywołało natychmiastowy lęk.
— Czy ten człowiek miał z tym coś wspólnego? — zapytał agresywnie, odsuwając się w kierunku lezącego na ziemi ciała starszego mężczyzny.
Innym mogło to umknąć, lecz Takashi również przy jego zwłokach wyczuł woń wodorostów i demona, który tak chętnie się nimi otaczał. W tym wypadku zapach również nie był najświeższy.

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje:

Walczący mają do trzech akcji na post.
Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Muroi Joji (NPC) - Wygląd

MAPA: Klik
Poglądowy wygląd wnętrza: Klik

ROAD TO HASHIRA

Re: Głębiny Wiedzy — Pią Paź 20, 2023 8:52 pm

Udając obawy związane z czającym się w ciemności przeciwnikiem spojrzała za siebie, ukrywając przy tym twarz za plecami Jojiego; była właśnie świadkiem końca jednego ze swoich największych konkurentów i trudno było powstrzymać się od chociaż drobnego uniesienia kącika ust. Chwilę później, już z neutralnym wyrazem twarzy wróciła spojrzeniem do mnichów, czekając na jakąkolwiek interakcję z ich strony. I w końcu się doczekali.
Serce Uesugi natychmiastowo zabiło szybciej, gdy zobaczyła trzymany przez mężczyznę przedmiot, niemalże puszczając jego słowa mimo uszu. Kiedy jednak je przetworzyła, wyprostowała się nieco nerwowo. Czy przedmiot mógł być w jakiś sposób przeklęty lub opętany mocą demona? Kto normalny zabiłby się po odnalezieniu czegoś takiego? Czy jeżeli ostrze było czymś spowite, to czy owijająca je szmatka była wystarczającym zabezpieczeniem? Odruchowo pochyliła się w kierunku broni, chcąc jej dokładniej przyjrzeć.
Wtem, obok nich pojawił się Takashi. Kyōran drgnęła zaskoczona, odruchowo wymachując w jego stronę glewią; do żadnego aktu agresji jednak nie doszło, a broń ponownie spoczęła ułożona wzdłuż jej ramienia. Ku niezadowoleniu szlachcianki, mężczyzna skrył artefakt.
— Spotkałeś Asano? — spytała natychmiastowo.
Słowa mnicha sprawiły, że ponownie obejrzała się na niego, na Matsumoto, a potem znów na nieznajomego.
— Raczej nie, rozdzieliliśmy się na plaży i spotkaliśmy dopiero teraz — odparła, kątem oka spoglądając na Zabójcę. Odsunęła się jednak od niego o pół kroku, a jej palce zacisnęły się mocniej na drzewcu guan dao - nie wiedziała już co się w tej świątyni działo; obecność nieznanych sobie stworzeń sprawiała, że nie podważała całkowicie słów człowieka Tenjina. Tym bardziej, że samuraja nie znała, natomiast Rin nie dawała znaku życia.

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Paź 21, 2023 9:10 am

Zdążył, wszyscy żyli - No prawie wszyscy, ciało leżącego mężczyzny cuchnęło obecnością demona.. A mimo wszystko nie było widać śladów rozszarpania, nadgryzienia czego byłoby się można spodziewać po osłabionym przeciwniku. Nasuwało się pytanie, dlaczego nie skorzystał z takiej okazji? Jaki ten podstępny gad miał plan? Najwidoczniej tym razem nie mierzył się z bezmyślną bestią, żądną krwi, ostrożnie stawiała swoje kroki i korzystała z każdego jego potknięcia.
— Niestety spotkałem. — Odpowiedział Kyoran, widząc całą grupę zastanawiał się czy poświęcenie Rin było konieczne. Może wytrzymaliby jeszcze kilka chwil, gdy zająłby się krwawiącą raną? Skierował niebieską klingę w dół, aby nikt nie poczuł się zagrożony i podał Kyoran zakrwawioną śnieżnobiałą rękojeść wraz z ciągnącą się za nią wstążką. Spojrzał z powagą na nią, kiwając lekko na boki głową, wierzył, że nie potrzebuje wyjaśniać, jaki jest obecny stan jej ochroniarza.
Po czym mając już tylko swoją broń w sayi, zbliżył się powoli do mnichów i zasadniczo do samego ciała mężczyzny, aby lepiej mu się przyjrzeć.
— Jestem Zabójcą Demonów z Korpusu — Zaczął, chcąc uspokoić towarzystwo, podnosząc lekko dłonie na którym ujawnił się symbol z rangą — Jedna z nocnych bestii jest na wyspie, aby zapewnić wam bezpieczeństwo, potrzebuję informacji. Cokolwiek tam skrywasz, jakąkolwiek masz wiedze o moim przeciwniku. Powiedz mi, a ja zrobię wszystko, co swojej mocy, aby was wszystkich obronić. — Powiedział z pewnością, niejakim hartem ducha, jaki każdy z zabójców demonów miał. Nie było innej opcji, musieli przeżyć, już był świadkiem trzech śmierci na wyspie, a to o co najmniej trzy za dużo.
Choć to zadanie nie będzie łatwe. Znaleźli się w złym położeniu, ściśnięci i z niemalże brakiem drogi ucieczki, ochrona cywili w takim miejscu była co najmniej problematyczna. Musieli jak najszybciej się stąd wynieść, ale najpierw musiał się dowiedzieć, co takiego stało się z leżącym mnichem i czemu mężczyzna się go właściwie tak przeraził. Zachowywał czujność, w końcu wśród nich mógłby być ktoś, kim tak naprawdę nie jest.

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Paź 29, 2023 8:22 pm

MisjaGłębiny wiedzy - 25

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Takashi Matsumoto, Uesugi Kyōran
Wschodnia część ruin

Mnisi nie wyglądali na przekonanych. Oczywiście. Puste słowa kogoś, kto taszczył ze sobą zabójców nie mogły ich tak szybko przekonać.
— Zabiło go złote ostrze. A jakiego koloru jest stal broni tego człowieka? — warknął jeden z mężczyzn, który także powstał z modłów i zjawił się przed nowo przybyłymi. Wskazał palcem katanę u boku zabójcy pioruna. I nie chodziło mu o broń, którą ten przekazywał właśnie Kyoran.
Podejrzenia szybko wzbudziły agresję konkurencyjnej grupy. Jeszcze więcej osób powstało i skierowało się na brzeg kamiennej platformy, o którą rozbijały się co raz głośniej mroczne fale. Pomrukiwania, oskarżenia i odgłosy sięgania po broń zdominowały ciszę, która pojawiła się pomiędzy kolejnymi oskarżeniami.
Broń, którą zachwyciła się Uesugi szybko zniknęło z jej oczu. Ktoś zwinął je w materiał, a ktoś inny podał je do tyłu. Nie chcieli ryzykować, że Muroiowi odwali i postanowi ukraść ich niezwykle cenną zdobycz. Sam archeolog po prostu uniósł ręce przed klatkę piersiową i uśmiechnął się z zakłopotaniem.
— Skąd ten gniew? Przecież i tak wszyscy tutaj umrzemy — wyjaśnił radośnie.
W tym samym czasie za plecami mnichów pojawiła się jeszcze jedna, cienista sylwetka. Ześlizgnął się z niej bezkształtny materiał, spod którego wysunęły bogate szaty. Mnich z urżniętą do połowy szyją miał wodniste, białe oczy, ale pomimo tego że nie żył, wydawał się całkiem ruchliwy.

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje:

Walczący mają do trzech akcji na post.
Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Muroi Joji (NPC) - Wygląd

Poglądowy wygląd wnętrza: Klik

ROAD TO HASHIRA

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Paź 29, 2023 9:52 pm

Zabójca wsłuchując się w słowa mnichów, wypuścił powoli powietrze... Poruszył delikatnie palcami, umysł domagał się walki, czymś co mogło zagłuszyć wzbierającą u niego irytacje, poczucie winy i pewnego rodzaju bezsilność. Głęboko próbował się przekonywać, że przemoc wobec duchownych w niczym mu nie może, zwiększy tylko jego gniew, pęknięcie w jego cierpliwości, którym darzył ludzi.
Mimo tego, informacja o innym złotym ostrzu nie umknęła jego uwadze, mieli je w posiadaniu? Ktoś inny miał? A może jego przeciwnik? Coś schowali, czyżby byłoby to? Charakterystyczny dźwięk wyciągania broni, agresja w otoczeniu wzbierała, a ta zdawała się narastać również w nim. Spojrzał porozumiewawczo na Kyoran, o ile ta się otrząsnęła z straty Rin. Kobieta zdawała się mieć więcej obycia z bronią niż sam przewodnik, więc liczył, że ta będzie go w stanie obronić przed tą bezmyślną tłuszczą.
Szczególnie, że on będzie zajęty.
— Bezmyślni, chciwi, głupcy. — Powiedział do nich, dumnie podnosząc głowę i mierząc ich spojrzeniem. — Jestem przedłużeniem woli Raijina, waszą jedyną nadzieją. — Zagrzmiał, jego głos rozniósł się echem po sklepieniu, choć wyglądało, że piorunował spojrzeniem grupę to patrzył się znacznie dalej, w stronę demona, który się pojawił za michami.
Nie tracił jednak więcej czasu, błyskawicznie zrobił kilka kroków do przodu i wybił się w powietrzu, znajdując się prawdopodobnie nad irytującą tłuszczą i tylko po to aby spaść jak grom z jasnego nieba na swojego przeciwnika. Trzaski i złociste błyski otoczyły jego sylwetkę, kiedy wystrzelił za pomocą pierwszej formy pioruna chcąc zaatakować demona, gdy tylko do niego dotarł, nie zaprzestawał w atakach, aby nie dać mu szansę na reakcje.

1. Skok nad mnichami.
2. Użycie pierwszej formy do przyśpieszenia, cięcie demona.
3. Próba "docięcia" głowy do końca.

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Paź 29, 2023 11:52 pm

Popatrzyła na wyciągany ku niej miecz, następnie przenosząc wzrok na twarz Takashiego i znów na przedmiot.
— Na co mi to? Po dup... — urwała, dopiero wtedy uświadamiając sobie, do kogo ta katana należała. Uesugi rozchyliła usta w zaskoczeniu i zamrugała kilkukrotnie, ostrożnie ujmując oręże w wolną dłoń. Przez parę sekund stała tak, unosząc jedynie wewnętrzne kąciki brwi w zmartwieniu, a jej wargi zacisnęły się w wąską kreskę. Nie zdążyła Rin poznać zbyt dobrze, ani tym bardziej się z nią zżyć, a jednak informacja o jej śmierci poruszyła Kyōran; Asano miała jedną, szczególną zaletę, którą była rzeczywista dedykacja dla tego, co robiła. Siłą rzeczy doświadczyła już wielu zgonów w swoim otoczeniu, dlatego po tym wszystkim, co tej nocy przeżyła - krzykach, płaczach i zwracaniu posiłków - tym bardziej była daleka od kolejnej histerii. Przede wszystkim musiała zadbać o to, żeby samej wydostać się z Sadogashimy i wrócić do swoich przyjaciół, dokończyć wycieczkę z Rengoku. Opowiadając im o tym, co ją spotkało na wyspie dopiero będzie mogła pozwolić sobie na żałobę.
Westchnęła prawie, że bezgłośnie. Niekoniecznie ufała Matsumoto, jednak był na tej wyspie ostatnim żywym Zabójcą Demonów.

Zabiło go złote ostrze...
Uesugi dopiero wtedy wróciła myślami na ziemię i popatrzyła na mnicha jak na skończonego idiotę.
— Przecież się kurwa nie rozdwoił — sarknęła, znacząco wbijając wzrok w sztylet trzymany przez ich rozmówcę.
Nie sądziła jednak, że z tego niewielkiego nieporozumienia zaraz przejdą do fizycznej agresji. Uniosła brwi, kiedy do jej uszu dotarł dźwięk pierwszych przygotowywanych do starcia mieczy.
— Kurwa mać — bąknęła. — Kurwa, kurwa, kurwa pilnuj tego. — Nie pytając go o zdanie, znienacka wcisnęła w ręce Jojiego miecz Asano Rin. Sama również przygotowała się do walki, chwytając guan dao przed sobą - jedną dłonią zaraz pod ostrzem i drugą około połowy drzewca.
Skąd ten gniew?
Zerknęła na archeologa kątem oka jeszcze raz, piorunując go spojrzeniem. Miała przerażającą ochotę zdzielić go glewią po łydkach, jednak zanim poddała się tej pokusie, zauważyła jakiś ruch za mnichami. Z jej ust padła podobna wiązanka do poprzedniej. Miała nadzieję, że towarzyszący jej Zabójca zajmie się zmartwychwstałym mnichem, a nie zostawi jej tę niewątpliwą przyjemność.
Nie chciała atakować jako pierwsza, dlatego stała w bezruchu, ruchem głowy pokazując Muroiowi, żeby stanął bardziej za nią. Mnichów było... mnóstwo i wcale nie była przekonana co do tego, że uda jej się pokonać ich wszystkich. Ba, nie mogła mieć nawet pewności, że pokona jednego - w zasadzie wszystko zależało od ich wyszkolenia. Korzystając z tej chwili bezruchu zaczęła analizować swoją pozycję oraz jak wiele miejsca miała na potencjalne uniki. Miała okazję trenować w przeszłości starcia na małym polu, jednak teraz miała tę świadomość, że to nie był trening tylko prawdopodobnie walka na śmierć i życie. Czy pokonanie Hirokiego było ostatecznym egzaminem jej umiejętności? Wygrała z człowiekiem z Korpusu Zabójców, to musiało coś znaczyć, nawet, jeżeli dawał jej jakieś fory!
Wtem, Matsumoto ponownie się odezwał. Swoją wypowiedzią zbił ją nieco z pantałyku. Czym on był? Była przekonana, że ten sam przekaz mógł ubrać w lepsze słowa.
Nagle skoczył.
A ona została ze swoją glewią przeciwko grupce dorosłych mężczyzn. Nie traciła gardy.
— Patrzcie no, jednak żyje. W takim razie możemy pogadać o tym cacku, które pokazywaliście chwilę wcześniej?

1. Analiza otoczenia
2. Przyjmowanie odpowiedniej postawy razem z pobudzaniem wiary w swoje umiejętności
3. W pełnej gotowości oczekiwanie na pierwszy atak ze strony mnichów

Re: Głębiny Wiedzy — Pon Paź 30, 2023 10:41 am

MisjaGłębiny wiedzy - 26

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Takashi Matsumoto, Uesugi Kyōran
Wschodnia część ruin

Zebrani, którzy nie mieli przecież pojęcia o działaniach grupy Joji'ego, zbyli słowa Kyoran jednym mrugnięciem. Zabójca wyłonił się obok nich z mroku, więc kto wie, co robił zanim się tu pojawił? Ku komu celował swoje ostrze? I dlaczego nawet teraz gromił ich spojrzeniem, sięgając po broń?
— Korzystasz z usług zabijaków, żeby pozbywać się swojej konkurencji Muroi! — rzucił oskarżycielko jeden z mnichów, celując w mężczyznę palcem. — Opuścił cię rozum, o ile od zawsze nie byłeś go pozbawiony!
Wezwany do odpowiedzi archeolog rozłożył jedynie ramiona i zaczął zanosić się głębokim, gardłowym śmiechem, który dochodził jakby prosto z jego wnętrza. Wśród okrzyków i krzątaniny dźwięk był ledwo słyszalny. Może tylko Kyoran czy Matsumoto mogli go w tumulcie wyłapać. Ale wystarczył zaledwie jeden gest - wciśnięcie mu w ręce miecza Asano Rin - by ucichł. Zdezorientowany spojrzał na darowany mu przedmiot.
— Ah, wolałbym dostać tamten — jęknął rozczarowany, wodząc wzrokiem za mnichami, którzy ukryli przed nim złoty sztylet z symbolem trzech wirujących ku sobie kropel - znak boga Piorunów powielony również na ścianach świątyni.
Jego uwadze całkowicie umknęło (lub Joji nie chciał zaprzątać sobie tym głowy), że za plecami mnichów powstał z martwych ich zaszlachtowany duchowy przewodnik. Tenjin wyglądał nawet lepiej niż za życia, gdyż jego starcze ciało zyskało gibkość i sprężystość. Nadal jednak krwawił z uciętego gardła.

Skok ponad głowami mnichów wywołał w zebranych zbiorowy okrzyk zaskoczenia. Dopiero wtedy odwrócili się, chcąc najpewniej uniknąć dźgnięcia od pleców, i zobaczyli co tak na prawdę było celem zabójcy demonów. W pierwszym momencie ich twarze rozpromieniły się, lecz po kilku sekundach szczęki znów opadły, a w oczach zabłysła panika.
Buddyjski duchowy urósł na ich oczach, przybyło mu mięśni, a przy tym w przedziwny sposób nadal wyglądał na martwego. Puste oczy i rozwarta szczęka przypominały potworny wymysł z koszmarów, a nie ich ukochanego człowieka. Nie znaczy to jednak, że ochoczo przystali na słowa Kyoran. Odechciało im się walki i rzucili się teraz w kierunku kobiety, która zagradzała jedyną drogę ucieczki.

I kiedy mnisi zbili się w grupę za plecami Matsumoto, okazało się że ten miał nieco więcej pola walki, niż to początkowo wyglądało. Kamienna platforma miała zaledwie kilka metrów, lecz gdy w panice zaczęli opuszczać ją zebrani, nagle pozostał sam na sam z kolejnym potworem.
Gdyby nie jego martwe oczy przypominałby Rin, z którą chwilę temu jeszcze walczył. Nie różnił się zbytnio od swojego pierwowzoru, choć tego Takashi nie mógł przecież wiedzieć. Zachował ozdobne szaty, posturę silnego, starszego mężczyzny, ale on dla odmiany nie taszczył ze sobą broni.

Był tylko starcem. Archeologiem.
A co jeżeli nadal żył? Co jeżeli dało się go uratować?
Czy musiał powtarzać to, co stało się z Asano?

Mężczyzna cięty pierwszą formą zachwiał się w tył. Sparował atak zasłaniając twarz ramionami, z których natychmiast trysnęła krew. Przez jego klatkę piersiową przechodziła teraz wyraźna, szkarłatna bruzda. On też wyłącznie się bronił.

MNICH BOSS:
Poziome cięcie przechodzące przez klatkę piersiową i zewnętrzną stronę obu ramion.

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje:

Walczący mają do trzech akcji na post.
Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Muroi Joji (NPC) - Wygląd

Poglądowy wygląd wnętrza: Klik

ROAD TO HASHIRA

Re: Głębiny Wiedzy — Pon Paź 30, 2023 8:46 pm

Takashi stanął wreszcie z przeciwnikiem, oko w oko, złość wręcz kipiała z niego i wreszcie mógł znaleźć dla niej ujście. Przeszedł długą drogę, był zmęczony tym ciągłym uciekaniem demona, podchodami, oszustwami i widokiem ofiar, których nie mógł uratować. Cięcie dosięgło przeciwnika, a złociste ostrze ponownie zostało zbrukane krwią. Jednak znów przez jego działanie, przeszła wątpliwość - Dlaczego nie atakował? Dlaczego nie dał mu tego ostatniego powodu, którego potrzebował.
— San no kata... — Ponownie zawtórowało, a wokół jego sylwetki błysnęły pioruny, które rozjaśniły ruiny tej zapomnianej świątyni. Wykonał pięć celnych cięć, chcąc ograniczyć ruch przeciwnika, więc tym samym wziął sobie za cel między innymi ścięgna. Gdy tylko skończył nawałnice, chcąc wykonać cięcie, coś go zatrzymało, jednak zamiast zamierać w ruchu, wykonał uderzenie pięścią, którą miał zaciśnięta wokół rękojeści, a tuż po tym zamierzał podciąć go kopniakiem by ten stracił swoją równowagę. Choć, jak głupio by to nie brzmiało - Posiadał zmysł dotyku, być może ten przy bezpośrednim zetknięciu się z tym bytem, powie mu coś więcej. Potrzebował pewności.
— Nie porzucę was — Zapewnił mnichów — Tak samo jak mnichów w Kaminarimon, tak samo jak tego młodego chłopaka z waszego statku. — Zwrócił się do nich, szykując się do kolejnej wymiany ciosów. Liczył, że miał już wystarczający rozgłos po tej sprawie aby właśnie z niej skorzystać, a być może znowu pomylą go z Daisuke? Tak czy inaczej.
— Potrzebuje waszego zaufania i tej broni, którą macie. — Muroi popadający w jakiś rodzaj obłędu pomógł mu określić, co to może być i tak zdecydowanie może mu się przydać. Nie dziwił się też, że mnichowi mogli go wziąć za zabójcę i to niekoniecznie demonów.

1. Trzecia forma pioruna.
2. Uderzenie pięścią w twarz przeciwnika.
3. Podcięcie przeciwnika kopniakiem.

Re: Głębiny Wiedzy — Sro Lis 01, 2023 3:03 pm

Zacisnęła mocniej zęby w reakcji na śmiech swojego kolegi. Podczas, gdy ona miała walczyć z parunastoma mnichami, temu zebrało się na śmieszkowanie.
Ah, wolałbym dostać tamten.
— Ja też, Joji. Ja też — warknęła, mierząc przeciwników wzrokiem. Czy naprawdę to wszystko, co dotychczas przeżyła, w tym utrata (co prawda wymuszonej) gwardzistki miało się skończyć także utratą chyba jedynego dostępnego w tym zapomnianym przez bogów miejscu artefaktu? Od razu poczuła, jak przypływ wściekłości zaczął ją rozgrzewać od środka.
Zanim jednak doszło do jakiegokolwiek starcia, buddyjscy mnisi wreszcie zauważyli, kto powinien być po której stronie barykady. Widząc, że chcą uciec z platformy, przesunęła się bardziej na jej środek i wycelowała w mężczyzn ostrzem swojej glewii, nie chcąc pozwolić im tak po prostu uciec.
— Ten potwór podąża za sztyletem — zaczęła, z pewnością siebie patrząc im w oczy. — Może uda nam się go spowolnić ale w końcu się stąd wydostanie i będzie za wami łaził aż go odzyska, powoli masakrując każdego z was tak, jak Tenjina. — Kłamała jak z nut, ale przecież nie takie rzeczy w życiu ludziom wmówiła. Z drugiej strony, nie mogła mieć pewności, że tak nie będzie. — Jeżeli mamy go pokonać, dajcie nam spróbować tym. — Chociaż niewątpliwie pękłaby ze śmiechu, gdyby okazało się, że trzymany przez nich sztylet był po prostu ładnym ostrzem do poskramiania ludzi takich jak ich grupa.

1. Próba zatrzymania mnichów
2 i 3. Przekonywanie uciekających, że demon pożąda sztyletu i będzie ich prześladował do końca egzystencji, więc powinni się przedmiotu pozbyć

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Lis 04, 2023 11:20 am

MisjaGłębiny wiedzy - 27

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Takashi Matsumoto, Uesugi Kyōran
Wschodnia część ruin

Szlachcianka walczyła z napierająca na nią masą. Sama, na wąskim przejściu tuż nad wodą, kontra tuzin przerażonych mężczyzn, którzy zbiegali w jej stronę ze znacznie szerszej platformy. Ona, w odróżnieniu od zabójcy nie mogła fiknąć salta nad głowami tłumu i znaleźć się na bezpiecznej płaszczyźnie. Nie. Jej przypadło być udziale zostać zgniecioną, lub dać się porwać fali.
Wybrała samotną walkę, celując palcem w nadbiegających, a jej słowa, o ile jakieś dotarły do uszu grupy archeologicznej, to zostały całkowicie zignorowane. W jednym momencie otoczyły ją z każdej strony ludzkie ciała. Ciężkie, silne ręce u nogi, obijające ją o siebie boki, drapiące paznokcie, desperackie posapywania i jęki, oraz przytłaczające uczucie bezdechu. Świat zaczął się przechylać, drżeć, jakby nadciągnęło trzęsienie ziemi. Ale to nie kataklizm, to ona upadła pod nogi tłumu.

Ten sam strach sprawił, że nikt nie zwrócił uwagi na słowa Matsumoto. Równie dobrze zabójca pioruna mógł mówić do samego siebie, gdyż przeciwnik, przejęty przed jakieś diabelstwo buddysta w ogóle go nie słuchał. Jego puste, martwe oczy nie wyrażały żadnych emocji, jednak ciało poruszało się jak laleczka na sznurkach. Nawet pomimo doznanej rany szedł niczym nieumarły w przód, powolnym krokiem zbliżając się do uzbrojonego.
Nic nie mówił, nic nie pokazywał. Jego egzystencja była przeciwnym zjawiskiem. W odróżnieniu od Asano Rin, klona, wydawał się bezużyteczny, więc kiedy Takashi wycelował w niego swoją trzecią technikę, w powietrze pofrunęły fontanny krwi i ucięte kończyny.
Tenjin, a raczej jego martwa powłoka straciła obie ręce i zachwiała się na jednej nodze, gdy druga została urżnięta w połowie. Z rozciętego brzucha wylała się jego zawartość, a ostatni cios - pięścią - zabójca wykonał wprost w rozmiękłą, starczą pierś. Tyle wystarczyło, aby posłać zagrożenie na podłogę, gdzie upadło z miękkim plaskiem bezwładnego ciała.
Tyle, że jego głowa nadal była na swoim miejscu.

Przed oczami Uesugi latały złote światełka.
Musiała na moment stracić przytomność, ponieważ ostatnie kilka chwil umknęło jej uwadze i teraz znów była sama. Tłum przebiegł i zniknął w ciemności za ich plecami. Jej ciało paliło. Pulsowało bólem z tak wielu miejsc, że nie mogła skupić się nawet na jednym.
Z warg spływała jej krew i podobny los spotkał także nos - złamany i wykrzywiony nienaturalnie. Klatka piersiowa była poważnie obita i oddychanie bolało. Dodatkowo coś niedobrego stało się z jej nogą. Czuła ją wyraźnie, lecz przy jakiejkolwiek próbie poruszenia kończyna nie zamierzała odpowiadać, a wysyłała jedynie ostry ból w górę nerwów. Dodatkowo nigdzie nie widziała swojej glewii.
— Nieźle cię poturbowali — odezwał się poważny głos Muroia, który wyłonił się z mroku tuż nad jej głową. Jego latarnia pływała sobie rozbita na falach poniżej nich. Sam archeolog wyglądał na nieco zdezorientowanego, lecz nie był nawet w połowie tak umęczony, co ona.
Odłożył na bok miecz Rin, a za pasek wsunął złocisty sztylet. Silnymi rękami spróbował unieść Kyoran do siadu.

MNICH BOSS:
Poziome cięcie przechodzące przez klatkę piersiową i zewnętrzną stronę obu ramion;
Odcięte obie ręce na wysokości ramion;
Odcięta lewa noga na wysokości kolana;
Otwarte powłoki brzuszne;

KYORAN:
Złamany nos - poziom 2; rozcięta warga - poziom 0;
Obite płuca, problemy z oddychaniem - poziom 2;
Złamanie otwarte nogi - poziom 3;

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje:

Walczący mają do trzech akcji na post.
Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Muroi Joji (NPC) - Wygląd

Poglądowy wygląd wnętrza: Klik

ROAD TO HASHIRA