Głębiny Wiedzy

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Sie 06, 2023 3:16 pm

Siłą pokonała resztki obezwładniającego prądu wodnego. Resztkami woli wydostała się na powierzchnię, łapczywie walcząc o każdy kolejny oddech. Mroczki przed oczami powoli ustępowały wraz z każdą kolejną dawką życiodajnego tlenu. Płynąc w stronę brzegu, wydostając się na ląd, hamowała drżenie własnych dłoni zaciśniętych kurczowo na rękojeści Nichirin. Uratowana, ale czy naprawdę chciała być ratowana? Dziwna mieszanka wstydu do samej siebie została zagłuszona kolejnymi uderzeniami fal zakończonych białą pianą. Jej niebieskie tęczówki zlustrowały okolicę zastanawiając się co się działo; co to wszystko znaczyło; kto był odpowiedzialny.

Pojedyncze krople, rozmazane smugi karmazynu idealnie odznaczające się na czystej wodzie. Ponownie wyostrzyła swoje zmysły nie uciekając niczym kolejny tchórz. Zaszła tak daleko, mogła przecież zajść jeszcze dalej. Odsunęła od siebie dziwne uczucie tonięcia obawę o Kyoran, którą niechętnie straciła z własnego pola widzenia. Zamierzała wspiąć się wyżej, odnaleźć miejsce skąd skapywała krew w duchu modląc się do wszystkich bogów i szatanów, jakich znała, żeby nie była do krew samej Szlachcianki. Jak długo znajdowała się pod wodą? Co w tym czasie szykowało się na lądzie?

I chociaż ruszyła na przód skupiając się na swoim słuchu, z nowo nabytą pewnością i odwagą, śledząc stróżki krwi spływające w dół, szukając powodu. Jedną z nas jedną z nas jedną z nas jedną z nas, wciąż szumiało jej w uszach.

Re: Głębiny Wiedzy — Sro Sie 09, 2023 11:43 am

MisjaGłębiny wiedzy - 14

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Uesugi Kyōran,
Południowy brzeg wyspy Sado

Ramiona Muroia zafalowały wyrażając w ten sposób niewiedzę i bezradność.
— Może wróci po nas, gdy się już z nimi upora? Jak bardzo wierzysz w jej umiejętności? — szlachcic zapytał niewzruszony, jakby kolejny wybuch gniewu Kyoran został przez niego całkowicie zignorowany. W tych warunkach sam odczuwa frustrację i potrafił zrozumieć powód jej zachowania. Nawet jeżeli obrzucanie się winą nie mogło nikomu pomóc.
Mężczyzna uniósł swoją autorską pochodnię, którą od deszczu chronił obszerny klosz i boczne ścianki. We wnętrzu nadal tlił się ogień, który dawał im odrobinę wizji. Dzięki temu zarówno on, jak i Uesugi mogli spostrzec, że deszcz staje się rzadszy. Choć oni i tak przemokli już do szpiku kości. Była to jedna z niewielu dobrych nowin w ostatnich chwilach.

—Droga czysta. Możemy przejść panie Muroi! — wyraźny głos tuż obok nich zakomunikował stan przed dalszą wyprawą. Posłaniec nie powiedział nic więcej, nie wspomniał o Rin i nie tracił też czasu na pytania. Od razu po tych słowach podbiegł do swojej części bagażu i wyprawa archeologiczna zebrała się do jeszcze jednej próby podboju wyspy.
Joji był wniebowzięty. Burza odchodziła w dal i nawet fale obijające się o wyspę były wyraźnie mniejsze. O słońcu nie było jeszcze mowy, ale i tak zmiana jaka nastąpiła w pogodzie była diametralna.

Tuż za zakrętem objawił się przed nimi most. Czysty. Nigdzie nie było widać przeciwników, a Muroi nie tracił czasu na zastanawianie się, gdzie podziała się kobieta z samurajską bronią. Jego twarz jaśniała szczęściem, a grupa zaczęła przechodzić przez most.

Asano Rin
Środkowa część wyspy Sado

Mroczne sylwetki pozostały w tyle, a najpewniej - na dnie.
Wodniczce udało się oswobodzić spod naporu fal i trafiła wreszcie na brzeg, gdzie z użyciem siły była w stanie wspiąć i podciągnąć się wyżej, poza zasięg czarnego morza chcącego ją na nowo pochłonąć. Bo czy rzeczywiście w dalszym ciągu słyszała słowa zachęty, czy sama, mimowolnie powtarzała je w przestrzeni swojego umysłu?
Jedna z nas. Jedna z nas.
Kuszący, słodki, niczym rześki strumień omywający zakamarki jej wspomnień. Kojarzył się z beztroskimi chwilami życia, pragnieniem by dorównać braciom i zadowoleniem, gdy okazało się, że jej determinacja przynoszą skutki. Ta woda była kojąca, nie niosła w sobie ciężaru poczucia winy. Masz w sobie wodę - ale powiedziane w taki sposób, jakby po raz pierwszy była to jej zaleta, a nie wada.

Na brzegu dojrzała wreszcie źródło szkarłatnych śladów. Ciało, pozbawione dolnej połowy, które krwawiło wprost do wody, z której ona sama niedawno się wyłoniła. Wyglądało na to, że ktoś ciągnął je kawałek, lecz nieco dalej porzucił, niezdolny do uratowania ofiary... strasznego wypadku, a może demona?
I chociaż Asano nie była tworem Muzana, w jej nozdrzach pojawił się mocna woń krwi. Unosząc dłonie mogła spojrzeć, że jej ubranie i skóra upaprane były w czerwone plamy, które rozkwitały na wilgotnym materiale szat niczym kwiaty. Burza zelżała, deszcz odsłaniał widoki, a cichnący wiatr pozwolił jej wreszcie wyłapać odgłos kroków.
Najpierw jednej osoby, a następnie drugiej - znacznie dalej, w tle. Tę pierwszą Rin mogła jednak wyraźnie dostrzec. Wiele metrów przed nią, na ścieżce prowadzącej w kierunku zawalonej świątyni kroczył drugi zabójca demonów.

Takashi Matsumoto
Północna część wyspy Sado

Tylko Ty i Ja.
Słowa cichym echem odbiły się od kamiennej dłoni, która niczym zadaszenie amfiteatru wzmacniała szept. Brzmiało to, jakby ktoś odpowiedział mu tym samym, tonem wyższym i jeszcze bardziej przeciągniętym, niż jego własne, rzucone do nieznanego zagrożenia wyzwanie.
Nie potrzebował specjalnego słuchu, aby po kilku chwilach wyłapać odgłos szurania po ziemi. Z cienia zawalonej, kamiennej konstrukcji wyłoniła się sylwetka kobiety z kataną o białej rękojeści. Na Matsumoto padły jej niebieskie, błyszczące pod burzowym niebem oczy. Spojrzenie najpierw wyrażało zaskoczenie, a w następnej chwili błaganie:
—Matsumoto-san! Demon przybrał moje kształty i próbuje atakować ludzi, których powinniśmy chronić! — odezwała się zniekształconym przez szloch głosem Asano Rin, która natychmiast po tych słowach strzeliła palcem w jego kierunku.
A może na zakrwawioną osobę, która stała teraz za jego plecami?

Kolejność: obojętna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje:

Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Muroi Joji (NPC) - Wygląd

MAPA: Klik

ROAD TO HASHIRA

Re: Głębiny Wiedzy — Sro Sie 09, 2023 3:12 pm

Gramoląc się w mokrym, ciężkim ubraniu po twardych kamieniach nie dawała sobie czasu na zastanowienie. Przeklęte słowa niczym prawdziwa mantra mieszały się z falami odbijających o skalisty brzeg niżej. Wychodząc w końcu na kamienie, podążając za czerwonymi planami, których ostry, metaliczny zapach drażnił jej nozdrza, pozostawała czujna. Nie była to pierwsza misja, na której nic nie szło zgodnie z planem. Była przyzwyczajona do pracy w ciężkich warunkach, w dużym stresie. Dlaczego więc tym razem chłód wody wydał jej się taki przyjemny; ryk fal zachęcający zamiast przepełniony przestrogą. Nigdy nie miewała myśli samobójczych, a jednak poczuła się nagle psychicznie zmęczona i wyprana. Nie zastanawiała się nad sensem własnego istnienia. Żyła po to, żeby służyć. Nic więcej.

Jej ciemnoniebieskie tęczówki ześlizgnęły się po leżących zwłokach, daleko zniszczonych poza pomysł odratowania. Wszystko przepełniał metaliczny zapach krwi, jednak w ogóle jej to nie przeszkadzało. Wręcz przeciwnie sprawiał, że poczuła się bardziej zakotwiczona do rzeczywistości, która z niewiadomych powodów uciekała jej przez palce.

Odgłos kroków sprawił, że zadarła głowę do góry w gotowości ściskając rękojeść swojego Nichirin. Skupiła się na odgłosów wyostrzając słuch do granic możliwości. Szukając czegoś, co pomogłoby jej obeznać się w sytuacji.

- Takashi-san? - Zawołała robiąc dwa szybkie kroki w przód, jednak z przestrogi trzymając odległość. Jeśli się zatrzymał ona także, jeśli nie - spróbowała podbiec bliżej.

Re: Głębiny Wiedzy — Czw Sie 10, 2023 6:31 pm

Pytanie zadane przez Jojiego na chwilę zbiło ją z pantałyku, kiedy uświadomiła sobie, że nie jest w stanie na nie odpowiedzieć. Z jednej strony wierzyła, że kobieta była dobrą Zabójczynią, skoro przedstawiała się wyższą rangą. Z drugiej, tamta walka na moście szła jej dość topornie, więc jeżeli nie wymyśliła żadnego zawrotnego sposobu do pokonania bezkształtnych ludzi, nie uciekła lub tamci nie przypuścili odwrotu, to szanse na jej ponowne spotkanie z Asano malały.
Deszcz zaczął się uspokajać, co sprowadziło Kyōran na ziemię. Niedługo po tym jeden z członków grupy ogłosił, że mogą wyruszać w dalszą drogę. Uesugi przygryzła policzki od środka, ze skrzyżowanymi na klatce rękoma przeszła się w tę i we w tę po ich tymczasowym "obozowisku", wyczekując dalej powrotu Rin. Ten jednak nie miał miejsca. Westchnęła głośno i chwyciła transportowany przez siebie towar, aby dołączyć do korowodu, który w międzyczasie wyruszył.
Idąc, próbowała wysunąć się lekko na przód. Chciała skryć się gdzieś po środku grupy, ale bliżej frontu, żeby w razie czego móc skontaktować się z Muroim. W myślach wróciła do przeklinania Matsumoto, który aktualnie kojarzył jej się jedynie z jawną porażką całej ekspedycji, wobec czego stał się kozłem ofiarnym dla jej złorzeczenia.
Kiedy przechodzili przez most, stąpała bardzo ostrożnie. Zanim do niego dotarli, próbowała rozejrzeć się za Rin, jednak na samej przeprawie patrzyła jedynie przed siebie, na plecy idącego przed nią towarzysza wyprawy. Nie czuła się komfortowo na kładce zawieszonej wysoko nad wodą i nie chciała podwyższać ryzyka wpadnięcia w panikę.

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Sie 12, 2023 10:39 pm

Wypuścił powoli powietrze, niemalże intuicyjnie spowalniając swoje tętno, które zaczęło przyśpieszać, gdy zbliżał się do legowiska swojego przeciwnika. Nie musiał długo czekać, aż wypełznie... Słyszał go wyraźnie, jak opuszczał kryjący go cień, niemalże pojawiła się iskra szacunku, że jednak postanowił przyjąć wyzwanie. Szybko jednak obraz wytworzony w wyobraźni, godnego, samurajskiego i honorowego pojedynku pękł na wiele kawałeczków, kiedy tylko ujrzał przed sobą Rin. Płaczącą, słabą - Taka postawa nie godziła się komuś z rodziny Asano, gdzie również znajdował się jego Filar, Daisuke.

Wskazała na niego palcem, chwilę mu zajęło by zorientować się, że chodziło o kogoś za nim, odwrócił błyskawicznie głowę i ku swojemu zdziwieniu ujrzał za sobą kolejną Rin, choć bardziej zakrwawioną. Jak to możliwe? Podążał za demonem bezpośrednio do świątyni, za śladami oraz aurą, która biła silnie z samego budynku, wyspa była odcięta i prowadziły nią dwie ścieżki - Przez most oraz statek, w czym jedno i drugie było niemalże nie do przejścia. Za sobą zostawił jedynie zakrwawione ciało, czyżby właśnie z jego powodu powstał Rinopodobny twór? Były inne przejścia? Gdzie są ludzie, których miała chronić? Co jeśli to wszystko to ułuda? Co jeśli nie?

Co by zrobił Kapitan Straży?

"Jeśli nie będziesz wierzył, że podejmujesz słuszną decyzje, strach i wahanie cię powstrzymają, a twój przeciwnik to wykorzysta." Zagrzmiały w głowie słowa Ojca, kiedy ten przystosowywał go do objęcia stanowiska, nawet teraz słyszał jego surowy ton i czuł na sobie zimne, oceniające spojrzenie. Większość życia spędził na szkoleniu aby ochronić Karasawe Yuu, w dzień jej śmierci, zawiódł nie tylko ją, a również swój klan - Mógł coś zrobić, spróbować to jakoś zatrzymać, nawet wtedy gdyby zginął byłoby to na swój sposób godne i właściwie.

Takashi-San? Zawołała fałszywa Rin.

Zabójca odwrócił lekko głowę, rzucając jej spojrzenie pełne nienawiści.
— Żałosne demonie. — Rzucił słowa w przestrzeń, tak aby oba twory to usłyszały, nabierając po tym powoli powietrza w płuca, a syk przeszył powietrze. W między czasie płynnie obrócił się w stronę zakrwawionej Rin, stosując podobny ruch jak w czwartej formie pioruna, jednak z innym zakończeniem.
— Roku no kata: Dengō Raigō — Wyszeptał, wypuszczając przed siebie grad piorunów i nieco rozszerzając jego sferę rażenia, tak aby utrudnić wykonanie uniku na oba boki. Zanim jego pioruny dotarły, a wyładowania opuściły jego broń to dokończył obrót skierowany w stronę świątyni, wysuwając prawą nogę do przodu, a drugą w tył, pochylając ciało do przodu by podczas wykonywania formy, nadać sobie większego pędu.
— Ichi no kata: Hekireki Issen — Wypowiedział, aby chwile potem wystrzelić w akompaniamencie błysków i wyładowań elektrycznych, pędząc wprost na swojego przeciwnika by tuż przed nim, wyciągnąć katane z sayi i wykonać cięcie w szyje. Nie tracąc impetu, szybko zadał dwa kolejne ciosy w jedną i drugą rękę, aby nie dać czasu na reakcje.

Ich przewaga liczebna nie miała żadnego znaczenia.

Atak:

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Sie 13, 2023 2:05 pm

MisjaGłębiny wiedzy - 15

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Uesugi Kyōran,
Południowy brzeg wyspy Sado

Most pomimo obaw Kyoran okazał się porządny i stabilny. Ręce, które go wykonały już dawno zgniły i rozpadły się na proch, lecz ich dzieło opierało się wytrwale naporowi wody poniżej. Woda zdawała się pochłaniać wszystko, lecz nie monumentalne budowle - tą pod nimi, jak i przed nimi, w oddali.
Po Asano Rin nie było śladu.
Jej walka w strugach deszczu gdyby nie wcześniejsi świadkowie, pozostałaby niezauważona. Lecz brak pozostałości po starciu, trupów, krwi czy nawet rannej bądź pokonanej Asano pozostawiał w wędrowcach niepokój. Natura wyspy w dalszym ciągu pozostawała dla nich tajemnicą, choć Muroi prowadził dumnie eskapadę, jakby jej budowę znał już na pamięć.
Nie było to co prawda wykluczone, choć Kyoran mogła dostrzec, jak niekiedy przygląda się jakimś papierom pod bezpieczną warstwą ciuchów.
— Przed nami jeszcze jedna przeprawa... choć ta nie wygląda równie dobrze co poprzednia. — stwierdził, zerkając ponad brzegiem, gdzie po kilku metrach urywała się w wodzie ich jedyna droga na przeciwny brzeg.
Kawałek dalej znów błysnęły jakieś pioruny, choć burza ponad nimi zdawała się ustępować od dłuższej chwili.

Asano Rin & Takashi Matsumoto
Północna część wyspy Sado

Pojawienie się jednocześnie dwóch Rin wywołało zamieszanie. W głowie Takashiego pojawił się zamęt, bo choć z domniemanego leża demona wyszła towarzyszka jego broni, kobieta stojąca tuż za nim nie prezentowała się znacznie lepiej. Uwalona krwią, z dala od ludzi, których powinna chronić, wyłoniła się z wody w miejscu, gdzie jeszcze chwilę temu była wyłącznie połamana łódź innej wyprawy.
"Żałosny demonie"
Słowa skierowane do wroga dotarły do uszu obie kobiet. Tak samo widok piorunów, formujących się przy Matsumoto, gdy ten sięgnął do broni. Jego zamiar pozostał dla Rin tajemnicą, ale tylko przez kilka kolejnych sekund, gdyż wraz z rykiem użytej techniki w jej kierunku poszybowały pioruny.
Czasu na reakcję było niewiele. Asano, nadprzeciętnie zwinna mogła jednak uniknąć skierowanej ku niej formy - oh jakże znajomy był ruch, który z taką elegancją wykonywał zwykle członek jej rodziny, Hashira Pioruna.
Dotychczas ją i drugiego zabójcę łączyła wspólna misja. Ich poprzednia odbyła się przecież w zupełnie innej atmosferze. Lecz teraz mężczyzna skierował ku niej swoją broń, pchany niepojętymi motywami. W oczach ciemnowłosej pojaśniało od nagłych błysków w mroku, więc sylwetka jej idealnego klona po przeciwnej stronie pozostała niezauważona.
Do jej nozdrzy, nawet jeżeli nie posiadała w tym względnie specjalnego talentu, również dotarła woń demona, docierająca od strony zabójcy i znajdującej się za nim wielkiej, kamiennej ręki.

Po drugiej Asano Rin nie było już śladu.

Kolejność: Asano Rin przed Takashim, reszta dowolna.
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje:

Walczący mają do trzech akcji na post.
Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Muroi Joji (NPC) - Wygląd

MAPA: Klik

ROAD TO HASHIRA

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Sie 13, 2023 7:01 pm

Ciemność mieszająca się z deszczem, z wodą i słodkawym zapachem krwi. Jej ciemnoniebieskie tęczówki zauważyły w końcu Takashiego. Od razu ruszyła w jego stronę z dziwną mieszanką ulgi spowodowaną widokiem znajomej twarzy. Nie wyglądał jednak na zadowolonego, a jego słowa przebijające się przez nocną ciszę sprawiły, że zatrzymała się gwałtownie w miejscu. Ciało działało odruchowo, szybciej niż umysł kiedy chwyciło pewniej rękojeść białawej katany. Nogi same, wbrew niechęci, zaczęły biec do przodu.

- Takashi-san! - Wrzasnęła na niego myśląc, że może do niego także dotarła tamta hipnotyzująca pieśń. - Co się dzieje! - Nie był sobą. Kontrolował go demon, tak jak tamte marionetki, z którymi przyszło jej walczyć? Nie mogła go otwarcie zaatakować. Nie chciała go zranić wiedząc, że posiadał więcej umiejętności i doświadczenia niż ona sama. Chociaż nie chciała się bronić ciało wiedziało co robić.

- Ni no kata: Mizu Guruma - wyszeptała biorąc wdech i koncentrując się na swoich ruchach. Już w następnej sekundzie wyskakiwała w powietrze w biegu tworząc okrąg wodny. Jej katana miała zaledwie odepchnąć jego ostrze wycelowane w nią, nie zamierzała go ranić i także nie próbowała go zaatakować. Wykorzystała formę do uniku, niczego więcej. Jeśli udało jej się wylądować w jednym kawałku na ziemi podążyła wzrokiem za Takashim szukając tego, kogo próbował dalej atakować. Starała się ogarnąć w sytuacji. Jeśli jej się udało zamierzała do niego dołączyć.

Spoiler:

Spoiler:

Re: Głębiny Wiedzy — Wto Sie 15, 2023 11:23 am

Grzecznie podążała za ludźmi, dla odmiany nie wykłócając się z przewodnikiem. Pokonanie pierwszej przeprawy okazało się ostatecznie nie być żadnym wyzwaniem, pomimo wszystkich scenariuszy, które zdążyły pojawić się w jej głowie. Do przejścia po moście natomiast motywował ją nie tylko ostateczny cel - jakim były planowane odkrycia archeologiczne - ale i chęć poznania dalszych losów Asano Rin.
Której, ku jej zdziwieniu, po przejściu na drugi brzeg dalej nie zastała. W zasadzie jak niczego innego. Westchnęła prawie, że bezgłośnie. Czy naprawdę mieli kontynuować wyprawę po wyspie okupowanej przez demony, bez ludzi, którzy potrafili je zwalczać? Niby jak dotychczas nigdy nie korzystała z ich "usług", a przecież odwiedzała wiele zapuszczonych świątyń, jednak teraz rzeczywiście poczuła, jak strach zagląda jej w oczy. Z drugiej strony, jeżeli nadnaturalne siły strzegły tego miejsca, to może nagroda na koniec wyprawy także miała być adekwatna do tych wszystkich zagrożeń?
Z zafascynowaniem przyglądała się Jojiemu, który nie tylko nie tracił chęci do kontynuowania poszukiwań ale także utrzymywał względnie radosny nastrój. O ile sama także potrafiła się zawziąć, kiedy czegoś bardzo chciała, to na pewno nie była w stanie zachowywać dobrego nastroju przez tak długi czas - z resztą, wszyscy zdążyli już pewnie to zauważyć.
Natomiast kiedy zobaczyła, co dalej ich czeka - zbladła.
— NA PEWNO nie ma lepszej trasy? — spytała niepewnie, powoli popadając w delikatną hiperwentylację. Zaczynała się przekonywać do myśli, że obecność demonów jest mniej przytłaczająca niż ta wszechobecna woda.
Jej uwagę na krótką chwilę zwrócił błysk piorunów. Mimowolnie zmrużyła oczy, zastanawiając się, czy to miało związek z zagubionym drugim Zabójcą. Nawet jeśli, zdecydowała się jeszcze nie oddzielać od reszty zespołu; za wiele niewiadomych stało jej na drodze, aby uznać, że warto było ryzykować. Koniec końców nie posiadała oddechu, a jej glewia nie miała nic wspólnego z nichirin.
— To... ten... sztuczka z liną? — zapytała po chwili, z dwojga złego woląc wchodzić do wody przywiązaną do bardziej zaawansowanych w takich przeprawach osób.

Re: Głębiny Wiedzy — Wto Sie 15, 2023 11:43 pm

Obrócił się ku świątyni, by wykonać kolejny atak - Każdy jego ruch był zaplanowany, płynny i pewny, uniósł ku górze złote ślepia by ujrzeć swój kolejny cel, jednak po demonie nie było śladu.
— Ichi no kat.. — Zamarło mu w gardle, kiedy jego jasny cel nagle rozpłynął się w powietrzu. Nie miał czasu długo na zastanowienie, bo tuż za nim jego drugi przeciwnik wykonał unik, za pomocą oddechu - Co szybko stało się jasne, demon nie mógł go podrobić więc przed sobą miał oryginalną Asano Rin, a tak przynajmniej mu się wydawało.

Wycelował ostrzem w stronę zabójczyni, złocista klinga wyznaczała jasną granice, że Rin nie powinna się zbliżać, bardziej niż to konieczne. Nadal była z dala od swojego obowiązku, a zakrwawione ubrania nie były przekonujące.
— Demon jest w świątyni — Odpowiedział, nie zmieniając swojego chłodnego tonu — Pójdę po jego łeb. — Dopowiedział z determinacją, a potem obdarzył ją bardzo surowym spojrzeniem. Nie musiał długo się domyślać, że na zabójczyni ciąży zadanie i to bynajmniej nie od Korpusu, biorąc pod uwage w jaki sposób zachowywała się przy Uesugi, ciężko też było się nie domyślić. Szczególnie, że jako przyszły Kapitan Straży, doskonale znał podobne podejście.
— Masz swój samurajski obowiązek Asano, upewnij się czy twoja Pani żyje, łącznie z cywilami. — Czy przed chwilą próbował ją zabić? Być może, czas na wyjaśnienia przyjdzie później, demon mógł wykorzystać zamieszanie aby zaszyć się głębiej w swojej norze albo właśnie dotrzeć do cywili póki Ci, zostają bez obrony, zakładając, że jeszcze żyją. Takashi nie był zadowolony z obecnej sytuacji ale jednak jeśli zabójczyni złożyła swoją służbę, to powinna się z niej wywiązywać, a on nie miał prawa jej tego zakazać.
— Dołącz kiedy będziesz mogła i nie ufaj nikomu, póki nie masz pewności. — Rzucił na odchodne, zostawiając ją z decyzją do podjęcia. Skierował swoje kroki ku świątyni, idąc szybciej i szybciej. Demon z nim pogrywał, a on nie zamierzał tego tolerować.

Re: Głębiny Wiedzy — Wto Sie 22, 2023 11:38 am

MisjaGłębiny wiedzy - 16

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Uesugi Kyōran,
Południowy brzeg wyspy Sado

Po pytaniu Uesugi, mężczyzna spojrzał na swoją mapę i uderzył w nią dwukrotnie palcem wskazującym.
— To jedyna droga. Przetrwała setki lat, więc wytrzyma i nas — stwierdził, nie dopuszczając do siebie pesymizmu towarzyszki. Zdrowy rozsądek również odbijał się od jego optymistycznej powłoki.
W ten sposób Joji poprowadził ich ku zalanej przeprawie. W słabnącym deszczu grupa zaczęła obwiązywać się znów linami, używając sprzętu jako obciążnika, który zabezpieczono pomiędzy każdymi dwiema osobami. Zajęło im to nieco czasu, lecz po uporaniu się z wiązaniem cała ludzka karawana wyglądała bezpiecznie i stabilnie. Woda również wydawała się spokojniejsza, niż jeszcze kilkanaście minut temu.
Kyoran ustawiono bliżej przodu, z Muroiem tuż przed nią. Archeolog wyciągnął w jej kierunku dłoń.
— Trzymaj się mocno, jeżeli dotrzemy na brzeg pierwsi, będziemy musieli pomagać innym. W razie czego nas wyciągnął — ogłosił, posyłając jej pocieszający uśmiech.
Nic nie mogło odciągnąć go od celu, jakim była ruina na horyzoncie, wyłaniająca się teraz z mgły i morskiej piany. Nie obchodziły go nawet błyski piorunów i okrzyki, która przywodziły na myśl toczącą się w oddali walkę. Nawet Kyoran, chociaż nie była zabójcą, mogła wyczuć niepokój w powietrzu, jakby przed nimi działo się coś niepokojącego.
Jednak wreszcie wyrósł przed nimi prawdziwy cel wyprawy - zarys potężnej dłoni, należącej zapewne do przedstawienia jakiegoś starego Boga.

Asano Rin & Takashi Matsumoto
Północna część wyspy Sado

Nieporozumienie pomiędzy Takashim i Asano zostało szybko zażegnane, a przynajmniej tak mogło się wydawać. Ich skierowane ku sobie miecze odparły ciśnięte w tego drugiego ataku, nawet jeżeli kobieta swojej formy użyła w celach defensywnych. Powietrze zaiskrzyło, a cięcia nie dotarły do celu. Być może nigdy nie miały.
Moment stagnacji pozwolił im zorientować się w sytuacji, rozejrzeć i wyciągnąć z tego pewne wnioski: woń demona pojawiała się i znikała, lecz co oboje mogli stwierdzić, nawet bez użycia zmysłu węchu - najwyraźniejsza była w okolicach świątyni, przy wejściu, które z ich strony było doskonale widoczne.
Sama świątynia, nawet pomimo bycia ruiną wyglądała na potężną. Kamienne płyty nachodziły na siebie, zepchnięte z oryginalnej pozycji pod wpływem czasu i działania morza tuż pod nią. Wielka, kamienna dłoń wyrastała bowiem wprost ze skalnego brzegu, będąc mieszaniną naturalnych formacji jak i ludzkiego działania. Fale obijały się o nią, a niekiedy nawet wdzierały do środka.
Siła potwora, który znajdował się w środku znacznie przekraczał zdolności pojedynczego zabójcy. Asano Rin, którą Takashi zachęcił do odnalezienia swojej podopiecznej miała więc zagwozdkę - pomóc towarzyszowi, czy może wrócić się, aby odszukać Kyoran? Towarzyszyła jej jednak świadomość, że samotny Matsumoto może nie poradzić sobie z zagrożeniem.
Stanęła więc przed decyzją.

Zachodnie wejście do ruin ziało przed nimi otworem. Czarna dziura, w której chwilę wcześniej zniknęła kopia Rin. Teraz z wnętrza dobywało się echo fal zalewających zapadlisko starej świątyni Boga Piorunów.

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje:

Walczący mają do trzech akcji na post.
Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Muroi Joji (NPC) - Wygląd

MAPA: Klik

ROAD TO HASHIRA

Re: Głębiny Wiedzy — Wto Sie 22, 2023 10:54 pm

Słowa Jojiego w najmniejszym stopniu nie przekonały Uesugi, co z łatwością mógł wyczytać z jej twarzy. Otworzyła szerzej oczy, jednocześnie biorąc kilka kolejnych szybkich oddechów. Była już zmęczona. Chciała do domu - tam, gdzie nawet demony potrafiły być po jej stronie, infrastruktura pozwalała unikać bycia w pobliżu zbiorników wodnych, a do tego nie mokła jak bezpański pies. Ciągła adrenalina doprowadziła Kyōran do stanu obojętności, wskutek której zachciała się po prostu poddać i pozwolić przeciągnąć gdziekolwiek będzie reszta sobie życzyła.
Dlatego też zgarbiona, wykończona, przywiązała się we wskazanym przez przewodnika miejscu.
Stąpała powoli i ostrożnie, starając się nie zostawać w tyle ale też nie spiesząc się bardziej niż miała pewność, że jej kolejny krok nie był tym przybliżającym ją do śmierci.
Uniosła brwi w reakcji na słowa Muroiego, z wdzięcznością przytakując i (mimo wszystko, z początku niepewnie) ujmując jego rękę. Tym razem poczuła się nieco pokrzepiona i ostatnimi resztkami motywacji przeszła razem z mężczyzną na drugą stronę potoku.
Kiedy wreszcie dotknęła lądu, upadła na czworaka. Pozwoliła sobie na kilka głębszych wdechów, zapobiegając wymiotom. Po tym obróciła się na pośladki, żeby (jeśli się dało to na siedząco, a jak nie to wstała) pomóc mężczyźnie ze wspieraniem pozostałych w ich przeprawie.
Gdy ruszyli dalej, wciąż trzymała się blisko przewodnika. Dobiegające zewsząd odgłosy mroziły jej krew w żyłach, a na skórze pojawiała się gęsia skórka niezwiązana w najmniejszym stopniu z samą temperaturą otoczenia.
— Słyszałeś to? — spytała półszeptem, zaciskając palce na ramieniu idącego przed nią mężczyzny.
Na widok dłoni, zatrzymała się w miejscu z szeroko rozchylonymi ustami.
— O ja pierdolę! — podniosła głos, wyzbywając się wcześniejszej apatii. Nie sądziła, że rzeczywiście uda im się tak daleko zajść. Że jej uda się tak daleko zajść, biorąc pod uwagę nie tylko demony ale i wodę. Wybuchła nieco maniakalnym śmiechem; jakby chciała napluć w twarz wszystkim przeciwnościom losu. — Zaraz wrócę — obiecała, odczepiając się od przenoszonych przez siebie rzeczy. Po tym podbiegła do najbliższego elementu świątyni (w połowie drogi nieco spowalniając, żeby upewnić się, że jest względnie bezpieczna), aby być pierwszą, która chociaż dotknie jej muru.
Kiedy już to zrobi, albo coś ją wystraszy, grzecznie wróci na swoje wcześniejsze miejsce.

Re: Głębiny Wiedzy — Czw Sie 24, 2023 9:40 am

Lądując na ziemi nie myślała o niczym konkretnym. Chociaż szlachcianka, wyprawa czy sam Takashi często zaprzątali jej umysł odkąd uspokoiła się szumem głośnych fal i chłodem lodowatej wody, skupienie przychodziło jej znacznie łatwiej. Była znacznie pewniejsza. I chociaż mogło się wydawać, że nieporozumienie zostało zażegnane musiała się upewnić.

- Wyglądałam jak demon? - Rzuciła z nutą rozbawienia prostując się i opuszczając gardę. Na szczęście nic poważniejszego się nie stało.

Westchnęła słysząc jego słowa. Zamilkła na krótką chwilę, jak by się nad czymś zastanawiała. Przygryzła odruchowo dolną wargę ruszając za nim wolnym krokiem.

- Na nic się jej nie przydam, jeśli demon zje nas po kolei. We dwójkę mamy większe szanse - zdecydowała dołączając do niego i idąc z nim ramię w ramię. - Wyeliminujemy zagrożenie tym samym zapewniając jej bezpieczeństwo.
Rin wiedziała, że Kyoran nie mogła odpuścić sobie wyprawy. Była zbyt uparta, zbyt ciekawa świata. Mogła ją odnaleźć i zginąć razem z nią lub stanąć do walki ramię w ramię z Takashim i ocalić ich wszystkich.

- Rozumiem, że nie planujesz więcej ze mną walczyć?

Re: Głębiny Wiedzy — Czw Sie 24, 2023 11:34 am

Złota klinga z cichym sykiem, ponownie wsunęła się do sayi, czekając tylko na kolejną możliwość wyzwolenie swojej mocy. Takashi zbliżając się do schronienia demona, czuł nawarstwiający się ciężar, który powoli wgniatał go w ziemie, aura demona była silna, a walka zapowiedziała się na wyjątkowo ciężką i brutalną, miał do dyspozycji sekretną sztukę, nazwaną po samym Bogu Piorunów, jednak tuż za tą myślą pojawiły się słowa Daisuke "Istnieje wiele innych ruchów.." Zadudniły mu w głowie, złamałby wtedy obietnice, prawda? Pokazałby mu wtedy, że miał racje. Musiał znaleźć swoją siłę również gdzieś indziej, nie mógł polegać tylko na Legendzie Tsuny.

"Na nic się jej nie przydam..."

Odezwała się Rin, a więc wybrała. Nie mógł powiedzieć, że się nie cieszy, razem mieli o większe szanse na pokonanie demona... Jednocześnie mógł mieć czyste sumienie, że nie zabronił jej wykonać swojego obowiązku.
— W takim razie, nie pozwólmy na siebie czekać — Odpowiedział, kierując się w stronę siedliska demona, po wielu trudach również byli gotowi, aby się z nim zmierzyć, a sama burza zelżała na zewnątrz, tylko po to aby wkrótce przenieść się do środka.
— O ile nie będzie drugiej Rin. — Powiedział zerkając na nią. — Posiada zdolność zmiany postaci, więc zamiast jednej Ciebie na wyspie, miałem dwie.. Jak powtórzy się sytuacja, ujawnij symbol z rangą. Tego nie da się podrobić — Wyjaśnił jej pokrótce, jak sprawa wygląda. Nie mogli wykluczać, że demon ponownie wykorzysta swoją sztukę krwi w ten właśnie sposób.

Gdy zbliżali się, skupił się po raz kolejny na zmyśle - Jeśli demona zaatakuje pierwszy, to będzie o tym wiedział nieco wcześniej.

Re: Głębiny Wiedzy — Pon Sie 28, 2023 1:01 pm

MisjaGłębiny wiedzy - 17

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Uesugi Kyōran,
Południowy brzeg wyspy Sado

Muroi, święcie przekonany, że Kyoran zamierza odbiec na bok, aby puścić pawia, pozwolił jej na to. Dopiero w połowie drogi zrozumiał, że jego towarzyszka planuje zbezcześcić cel jego wieloletnich poszukiwać, którego odkrywaniem zajmował się nawet świętej pamięci ojciec. Zmarszczył brwi i nie dając żadnego sygnału ostrzegawczego zamachnął się w jej kierunku liną, zakończoną z obu stron obciążnikami.
Celował w łydki. Nie zamierzał zrobić jej (zbyt dużej) krzywdy i rzeczywiście trafił. Sznur ze świstem zaplątał się o nogi kobiety, obwiązując obie ze sobą, czego efektem była nagła utrata równowagi i zderzenie Uesugi z podłożem, mieszaniną kamiennej ścieżki i błota, które przez lata pokryło drogę prowadzącą do świątyni.
Mężczyzna nie śpieszył się, a jedynie posłał jej rozczarowane spojrzenie.
— Gdy się człowiek śpieszy, to się demon cieszy... — zawołał do niej lekkim, zakłopotanym tonem, ale wzruszenie ramion sugerowało, że wcale nie było mu wstyd, że zrzucił na grunt przedstawicielkę wielkiego rodu. W końcu on sam był nawet jeszcze bliżej związany z cesarskim dworem. Wejście do świątyni w pierwszej kolejności mu się po prostu należało!
Wyplątanie się musiało zająć Kyoran nieco czasu. W końcu lina z obciążnikami była jeszcze jednym wynalazkiem Muroia, z którego był bardzo dumny. W tym czasie całej reszcie udało się przenieść sprzęt i dogonili kobietę, w kierunku której archeolog wyciągnął rękę.
— Wybacz, ale tam może być niebezpiecznie. Nie puszczę cię samej, żebyś wpadła do środka jak huragan Rengoku — wyjaśnił, przypominając sobie zasłyszane niedawno określenie.

Byli jednak na tyle blisko, że wyrastała przed nimi kamienna ściana. Wielka, zarośnięta świątynia wzniesiona z kamienia, lub wyciosana w górze. Na przeciw wyprawy znalazła się jedna z bram - jedno skrzydło kilkumetrowych, kamiennych drzwi, które opierały się ciężko na jednej ze ścian. Drugiej połowy nie było widać, lecz to właśnie przez ich brak mogli teraz zobaczyć mroczne wnętrze.
Joji postawił kilka kroków przed Kyoran - nadal leząca na ziemi - i skierował światło swojej latarni na przejście, prezentując wodę zalewającą wewnętrzne komnaty.
— Ah, cała ta starożytna wiedza pochłonięta przez morskie głębiny — westchnął, w mieszaninę zachwytu i smutku.

Asano Rin & Takashi Matsumoto
Północna część wyspy Sado

Ekipa Kyoran pozostała więc sama. Biorąc pod uwagę, że na wyspie był jeden, jedyny demon (a przynajmniej wszystko na to wskazywało), to pozbycie się go w pierwszej kolejności brzmiało jak najlepsza opcja. Szczególnie, że współpraca dwóch osób mogła przynieść lepsze skutki, niż samotne porywanie się na niebezpieczeństwo.
Tym razem to Matsumoto mógł wskazać, gdzie zgodnie z jego oceną znajdowała się druga Rin, ta, która tylko przez moment objawiła się jego oczom, a następnie zniknęła w ciemności, pod ruiną świątyni. Oboje zbliżyli się więc do jednego z wejść, które wyrastało w ścianie kamiennej świątyni najbliżej z nich. Wyczulone zmysły Rin wychwytywały z oddali odgłosy kroków wielu osób. Spokojne i miarowe, połączone z dźwiękiem ciągnięcia za sobą jakiegoś bagażu.
A więc Uesugi była bezpieczna, a przynajmniej w tym momencie.

Na progu pustej dziury zobaczyli jedynie niekończący się mrok. Odrobina słabego światła wpadała kilka metrów za wejście, ale niebo nadal było burzowe, a atmosfera tego dnia bardzo ponura. Z wnętrza docierało do nich chlupanie wody, która obijała się o elementy ruiny. Było tak, jakby środek świątyni nie istniał, a do wnętrza wdarło się morze. Tylko od czasu do czasu fale obijały się o wystające ponad powierzchnią elementy dawnego wystroju.
Z wnętrza dochodził ich zapach demona oraz drugi, bardziej znajomy, pasujący do Asano Rin. Jednak bez zagłębienia się w niebezpieczeństwo nie byli w stanie odkryć nic więcej.
Zmysł zabójczyni wody podpowiedział jej, że gdzieś na drugim końcu wielkiej budowli dociera do podobnego wejścia grupa archeologów. Ktoś w końcu odważy się i wejdzie do środka piewszy.

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje:

Walczący mają do trzech akcji na post.
Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Muroi Joji (NPC) - Wygląd

MAPA: Klik
Poglądowy wygląd wnętrza: Klik

ROAD TO HASHIRA

Re: Głębiny Wiedzy — Pon Sie 28, 2023 1:46 pm

Idąc ramię w ramię z Takashim odetchnęła lekko. Chociaż przeważnie cieszyła się z pracy w pojedynkę tym razem doceniała jego towarzystwo. Nie był uciążliwy, można było na nim polegać. Potrzebowała wsparcia zwłaszcza odkąd na horyzoncie pojawiła się Kyoran. Rozdarta między obowiązkami Zabójcy a powinnością w stosunku do własnej rodziny. Samurajski honor, oczekiwania nie były łatwe. Wieczna gonitwa i próby sprostania wygórowanym oczekiwaniom. Może właśnie dlatego tak bardzo doceniała chłód i spokój oceanicznej wody?

- Może wymyślimy jakieś hasło? - Myślała na głos spoglądając na niego ukradkiem. - Takie, o którym mój sobowtór, albo twój nie będzie wiedział? - Dopytała czekając na jego reakcję. Wystarczyło jedno słowo, jedno zdanie. Coś co mogli wiedzieć tylko we dwójkę. Jak najbardziej chciała uniknąć niepotrzebnego konfliktu. Musieli zmierzyć się z demonem, nie tracić czas i siły na walkę między sobą.

Wtedy ich usłyszała.
- Gdzieś w pobliżu słyszę wyprawę. Pospieszny się - powiedziała mu wyciągając bialoniebieskie Nichirin zza pasa i silniej zaciskając knykcie na rękojeści. Ruszyła przed siebie w głąb świątyni skąd dochodził demoni zapach. Skupiła się przede wszystkim na własnym słuchu, walcząc z wszechogarniająca ciemnością.

Re: Głębiny Wiedzy — Pon Sie 28, 2023 8:03 pm

Ostatnie metry dzielące ją od świątyni pokonywała w - jak miała wrażenie - zwolnionym tempie. Niemalże była w stanie policzyć ile kroków będzie musiała jeszcze wykonać, aby dotknąć utęsknionego pomnika. Wyciągnęła przed siebie rękę, żeby ten dystans skrócić jeszcze bardziej.
Niestety, zarówno ta kończyna jak i jej bliźniaczka zamiast zetknąć się z chropowatym kamieniem, stały się ostatnim bastionem podtrzymującym Uesugi od zarycia twarzą w błoto. Obróciła się na tyłek, żeby rzucić swojemu oprawcy nienawistne spojrzenie.
— Joji! — wrzasnęła wściekle, unosząc głowę do góry, a dłońmi uderzając w podłoże, przez co rozchlapała błoto jeszcze bardziej. — Dojadę cię w końcu za to! Kurwa! Ja pierdolę! — I coś tam dalej sobie mamrocząc pod nosem, zaczęła rozplątywać się ze sznurków.
Popatrzyła na wyciągniętą w swoją stronę dłoń w taki sposób, jakby z jednej strony chciała ją odtrącić a z drugiej rzeczywiście przyjąć oferowaną pomoc. Zacisnęła usta w wąską kreskę i w końcu skorzystała z oferty. Wykorzystując okazję, przytknęła mu do policzka ubłoconą rękę.
— Jesteś bardzo nieuprzejmy — stwierdziła żartobliwym tonem głosu. Mimowolnie jednak otworzyła szerzej usta w momencie, w którym mężczyzna wspomniał o huraganie Rengoku. — Znasz Rengoku? — zapytała zaskoczona, zastanawiając się, czy mogło chodzić o kogoś innego niż o Hirokiego. Ostrożnie podeszła do rozmówcy, czując ponowny przypływ mdłości na widok zalanych pomieszczeń. — Czy tutaj nie ma nic co by nie było mokre? — westchnęła, uderzając się otwartą dłonią w czoło. Odebrali jej ostatnią radość, a otoczenie zaczynało ją ponownie przytłaczać.

Re: Głębiny Wiedzy — Pon Sie 28, 2023 9:05 pm

Takashi patrzył w otchłań, a otchłań zdawała się patrzyć na niego. Zabójca miał złe przeczucia co do tego miejsca, mimo, że mieli przewagę liczebną to demon miał po swojej znajomość terenu i element zaskoczenia, spodziewali się go, owszem jednak świątynia była aż tak tajemniczym i zwłaszcza zrujnowanym terenem, że nie trudno było tu o potknięcie, wpadnięcie do wody czy inną pomyłkę, która mogła ich kosztować życie, swoje, a przede wszystkim cywili, których mieli pod swoją opieką, o ile są nadal w jednym kawałku.
— Kaczka. — Szepnął z pełną powagą, w końcu to był jego symbol klanowy, oznaczał również między innymi szczęście i niewinność, więc miał nadzieje, że tym razem przyniesie mu jedno, a ujawni drugie w obliczu fałszu.

— Powoli i patrzmy pod nogi. — Zauważył Takashi, oczywiście nie mieli iść żółwim tempem jednak wolał nie powtarzać scenariusza z spartoleniem się z kolejnej skarpy. Docierały do niego przeróżne zapachy, sygnały, że coś jest nie tak, oprócz oczywistej obecności demona. Wchodząc w ciemność, oddychał powoli, spowalniając bicie swojego serca za pomocą całkowitej koncentracji, wczuwając się w zmysł dotyku, idąc głębiej i głębiej zastanawiał się czy jeśli przyjdzie co do czego, to z taką łatwością przyjdzie oddzielenie głowy "fałszywej" Rin. Raz się już pomylił, prawda?

Re: Głębiny Wiedzy — Czw Wrz 07, 2023 1:35 pm

MisjaGłębiny wiedzy - 18

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Uesugi Kyōran,
Wschodnie wejście do ruin

— Sądziłem, że przywykłaś do babrania się w brudzie. Czy najgorszą robotę wykonuje za ciebie zwykle służba? — zapytał z nutą przygany, pomagając kobiecie wstać, po tym jak sam powalił ją na ziemię. Przy okazji zebrał również sznurek zakończony obciążnikami - oficjalny test nowej broni uznał za udany, co skwitował szerokim uśmiechem skierowanym na wynalazek. Zapytany o Rengoku podrzucił ramionami. — Słyszałem takie powiedzenie.
Nie ciągnął więcej tematu, który uznawał w tym momencie za nieistotny. Byli już tak blisko wejścia, że to kamienna rama pochłonęła całą jego uwagę. I zgodnie z tym co zamierzał, to on postawił pierwsze kroki w zalanym wnętrzu, z zachwytem ciągnąć światło ponad zieloną wodą podmywającą obszerną salę.
— Ah! Wyobraź sobie, że drugie tyle znajduje się zapewne pod wodą. Zgodnie z moimi notatkami, dłonie wystające ponad ziemię są jedynie fragmentem wielkiego posągu pozbawionego głowy. Przedstawiał zapewne boga piorunów - Raijina — wyjaśnił, oświetlając ścianę, na której czarnym kolorem narysowano symbol przypominający trzy wygięte ku sobie krople. — Tomoe jest już prawie zatarty, ale wprawne oko wychwyci wszystkie krawędzie. Jestem ciekaw, co znajdziemy dalej!
Głos mężczyzny znał się donośniejszy, przepełniony młodzieńczą energią. Joji nie zamierzał się zatrzymywać tuż za progiem i trzymając przed sobą lampę wkroczył na zalane, kamienne ścieżki, nie zważając na wodę, wpadnięcie do której oznaczałoby zapewne śmierć.
Przynajmniej tutaj, we wnętrzu nie przeszkadzał im wreszcie deszcz.

Asano Rin & Takashi Matsumoto
Zachodnie wejście do ruin

Echo każdego kroku odbijało się echem pośród ścian. Odgłosy morza były tutaj przygłuszone, lecz fale wciąż wdzierały się do wnętrza i zalewały ruiny, których spód znikał w mrocznej toni. Wnętrze było imponujące - sądząc po odgłosach, które niosły się daleko i wysoko ponad ich głowami. I z tego samego powodu było również niebezpieczne.
Przez mrok nie byli w stanie określić najbezpieczniejszej ścieżki. Mogli jedynie przeć przed siebie, stawiając kroki po niezalanych fragmentach kamiennych elementów wystających ponad powierzchnią. Za plecami zostawili jaśniejący prostokąt - wejście, którego delikatny blask rozpływał się w otaczającym mroku. Od teraz mogli poruszać się jedynie dzięki swoim zmysłom, choć to również okazało się trudne, lub ich zmysły - zbyt słabe.
Stało się jasne, że Asano Rin miała słuszność - w oddali pojawiła się plamka światła. Zbyt odległa, by dać zabójcom jakieś odniesienie w przestrzeni. To z tamtego miejsca dochodziły do wodniczki odgłosy rozmów, niezrozumiałe lecz prowadzone w dość swobodny sposób. Najwyraźniej poszukiwaczom nic nie groziło.

Ale po tej stronie sytuacja wyglądała inaczej.
Coś poruszało się w mroku niedaleko nich. Nie sunęło wilgotno po kamieniu, jak miało to miejsce wcześniej, przy brzegu, ale stawiało kroki równie ostrożnie, co oni. Unikało fal omywających krawędzie i szukało dla siebie dogodnej pozycji. Przez echo nie mogli stwierdzić gdzie dokładnie znajduje się obcy byt.
Był blisko. Może dziesięć metrów dalej.
Do ich uszu doleciał jednocześnie odgłos miecza wysuwanego z pokrowca, a do uszu Rin - lekki odgłos kobiecego oddechu.

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje:

Walczący mają do trzech akcji na post.
Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Muroi Joji (NPC) - Wygląd

MAPA: Klik
Poglądowy wygląd wnętrza: Klik

ROAD TO HASHIRA

Re: Głębiny Wiedzy — Czw Wrz 07, 2023 7:55 pm

Pochłonięte ciemnością pomieszczenie wydawało się ciaśniejszy niż w rzeczywistości było. Chociaż Rin starała się cały czas utrzymywać względny kontakt wzrokowy z Takashim, w rzeczywistości nie było to do końca możliwe. Z każdym krokiem wchodząc głębiej widoczność malała. Bez wysiłku zaczęła skupiać się na swoim słuchu próbując ustalić co działo się wokół. Miała wrażenie, że jej spokojny, odrobinę drżący oddech wypuszczany przez lekko uchylone usta, był głośniejszy niż krzyk. Każdy szum fal czy odległości spadających kropel wody drażnił jej skupiony słuch. Starała się jednak wyłapać to co najistotniejsze. I wtedy zwróciła uwagę na nieokreślony ruch gdzieś dalej. Towarzyszył mu cichy oddech.

Zerknęła na Takashiego, jeśli w ogóle była go w stanie zobaczyć. Zamierzała ruchem dłoni pokazać mu gdzie coś się czaiło. Jeśli się nie widzieli szepnęła cichutko:
- Zbliża się.

Ostrożnie wyciągnęła ostrze Nichirin o lekko niebieskim blasku. Była gotowa i czekała na znak Takashiego. Kiedy ruszył do ataku ona za nim zaciskając długie palce na rękojeści miecza. Była skupiona przede wszystkim na ułatwieniu Takashiemu ataku. Zamierzała celować w kończyny przeciwnika i ułatwić drugiemu Zabójcy atak. W końcu to on miał wykonać ten ostateczny cios. W uszach już słyszała dźwięk spadającej głucho głowy odbijającej się o podłoże.

1. Gadanie z Takashim
2. Ruszenie do walki.
3. Atakowanie kończyn przeciwnika / asekuracja Takashiego uwu

Re: Głębiny Wiedzy — Pią Wrz 08, 2023 12:16 am

— A to nie od tego ona jest? — fuknęła złośliwie, nie kierując się w tej odpowiedzi własną opinią.
Oczywiście, Uesugi w swojej karierze archeologicznej wielokrotnie już znajdywała się w takiej sytuacji, jednak chyba nigdy nie było to spowodowane innowacyjną bronią zawistnej osoby z zespołu. Z tego właśnie wynikało jej niezadowolenie. Ba, jak dotychczas nikt nie stanął jej na przeszkodzie, jeśli chodziło o pierwsze "połączenie" z poszukiwanym znaleziskiem. Odebranie Kyōran tej chwili ubodło o wiele bardziej, niż Muroi Joji był w stanie sobie wyobrazić.
Mimowolnie zmrużyła oczy w reakcji na jego odpowiedź dotyczącą Rengoku. Ciekawiło ją, skąd wzięło się to "powiedzenie". Czy powstało zaraz po ich rozstaniu w Edo, czy już wcześniej i rozpowszechniło się do tego stopnia? Wyglądała ponownego spotkania z Hirokim jeszcze bardziej niż dotychczas; odnosiła wrażenie, ze miał jej wiele do opowiedzenia.
Nieco zniechęcona upadkiem swojej dumy, grzecznie włóczyła nogami za przewodnikiem. Kyōran skrzywiła się w reakcji na historię, którą dzielił się z nimi Muroi - do tego stopnia, że uniesiona w grymasie górna warga ujawniła fragment jej zębów.
— Wspaniała informacja — sapnęła, ostrożnie stając na krawędzi i spoglądając w swoje odbicie w tafli wody. Aby kontynuować wyprawę, musiała ponownie zebrać się w sobie, odetchnąć głęboko kilka razy, pozbyć zawrotów w głowie i napędzanego w ten sposób strachu. Już blisko, Kyōran, jeszcze trochę, pocieszała się w głębi. Głupio by było w tym momencie odpaść; po tych wszystkich przeszkodach, które już pokonała.
— Mówili ci już, że jesteś pojebany?! — zawołała za Jojim. Jeżeli uznawała jego za szalonego, to sama była na równym poziomie - ale wykrzyczenie tych słów, obraza kogoś, ewidentnie dodawało jej otuchy.
Chwyciła swoją glewię, przyglądając obranej przez archeologa ścieżce. Jeżeli nie wymuszą tego na niej wcześniej, wyruszy za nim po przepuszczeniu jeszcze kilku osób. Przed każdym krokiem ostrożnie szturchała guan dao kolejny stopień, używając go także do podpierania się podłoża przy następnych ruchach.

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Wrz 09, 2023 11:49 pm

Echo było ich jedynym towarzyszem, gdy tylko wkroczyli w ciemność, do domeny zagarniętej przez dzieci nocy. Gdy człowiek jest pozbawiony jednego ze zmysłów, zaczyna znacznie większą uwagę poświęcać innym, wyostrzają się. Każdy dźwięk, szept, oddech jest nieznośnie głośny i niewyszkolony człowiek mógłby niemalże wpaść w panikę, wyobrażać sobie rzeczy, których tak naprawdę nie ma, popełnić błąd, jako zabójcy jednak nie mogli sobie na to pozwolić.
Mogli ufać więc tylko wyczulonym do granic możliwości zmysłom oraz sobie, o ile oczywiście Rin nie była obrażona za tą małą pomyłkę z piorunami. Do tej pory poradzili sobie całkiem nieźle, a poprzednie polowanie pozwoliło im zgrać się bojowo, poznać się pod tym aspektem, a to znacznie powinno im ułatwić dalszą współpracę pod tym kątem.
Przede wszystkim jednak wiedział, że ludzie, których mają pod opieką, są bezpieczni, a to pozwoliło nawet w mroku utrzymać morale i trzeźwe myślenie. Teraz jedynie musieli zadbać o to, aby demon już nigdy nikogo więcej nie skrzywdził.

Usłyszał dźwięk, nie tylko zresztą on, a również jego towarzyszka. Wyczuwał gdzieś spojrzenie Rin na sobie, a on starał się gdzieś patrzeć na nią, nie musiał zakładać, że jest gotowa.
— Roku no kata: Dengō Raigō — A wraz ze słowami, zatrzeszczała wyjmowana błyskawicznie katana, zamachnął się szeroko, wypuszczają przed siebie grad piorunów, które miały rozświetlić pomieszczenie i dać im dogodne pole do manewru. Tę chwilę wykorzystał, aby ogarnąć spojrzeniem samego przeciwnika i jego lokalizacje, jednocześnie ruszając wraz z Rin do ataku, musieli zyskać inicjatywę i przytłoczyć przeciwnika. Nie zapominał również, żeby zadbać o odpowiednie oświetlenie okolicy dla swojej towarzyszki.

1. Szósta forma, nieco rozszerzona aby objąć większy obszar.
2. Lokalizacja przeciwnika
3. Pierwsza forma, jak uda się cięcie w szyje to w szyje, a tak to co się napatoczy.

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Wrz 10, 2023 11:24 am

MisjaGłębiny wiedzy - 19

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Uesugi Kyōran,
Wschodnie wejście do ruin

Mimo, że do Uesugi użyła nieco innego określenia, aby opisać charakter archeologa, miała w gruncie rzeczy rację. Wystarczyło popatrzeć na to, jak swobodnie mężczyzna poruszał się po szczątkach ruin, balansując ponad ciemną, mętną wodą. Jeden zły krok mógł skończyć się dla nich w tych warunkach śmiercią, ale oczy Muroi'a płonęły zachwytem. Po latach wreszcie dotarł tam, gdzie nie udało się nawet jego poprzednikom.
— Wiesz, co jest w tym najwspanialsze, Kyoran? — zapytał, przebijając się głosem ponad głowami tych kilku osób, jakie dzieliły ich dwójkę.
Najwyraźniej nie zamierzał dzielić się swoim sekretem zbyt szybko, gdyż tuż po tych słowach zamilkł, skupiony ponownie na marszu ponad taflą wody. Przed sobą prowadził jedynie niewielką strugę światła, przez co prawdziwe niebezpieczeństwo ginęło w mroku. Można było sobie wyobrazić, że tuż poza zasięgiem wzroku znajduje się bezpieczny, stały ląd... albo śmiercionośna głębina.
Po chwili marszu przez mokre, śliskie ruiny dotarli jednak do szerokiej płyty, ustawionej - jak mogło się wydawać - na samym środku wnętrza świątyni.
Joji spojrzał dumnie w mrok, opierając ręce na biodrach. W tym czasie jego ekipa zabrała się za rozstawianie sprzętu, a on postanowił podzielić się z Kyoran pozostałą częścią skrywanej wiedzy.
— Jesteśmy być może jedynymi ludźmi, którzy zobaczą wnętrze tej ruiny w pełnej okazałości! Wnętrze nie jest zalane aż pod sufit tylko dlatego, że morze zaczęło się podczas naszej podróży cofać. Też to zauważyłaś? — zapytał z błyskiem szaleństwa w oczach.

Asano Rin & Takashi Matsumoto
Zachodnie wejście do ruin

Przeciwnik nie zamierzał atakować pierwszy. Z jakiegoś powodu stał poza zasięgiem ich wzroku, oddychając ciężko. Wszechobecny odgłos wody nie pozwolił zauważyć tego Takashiemu, ale Asano Rin dostrzegła różnicę w odgłosie. Poza tym, że stojący na przeciw nich osobnik wydawał się zmęczony, ociekał również wodą, która skapywała z niego w formie rozbijających się cicho kropelek.
Przez jej wyczulony zmysł dalekie odgłosy okrzyków mieszały się z tymi bliższymi. Miała przynajmniej pewność, że Kyoran ma się dobrze, choć sądząc po jej słowach - nie była czymś zadowolona.
Dla dwójki zabójców ważniejsze było teraz to, co przed nimi.

Rin odczekała, aż to Matsumoto zapoczątkuje atak, a on w pierwszej chwili postanowił rozświetlić dla nich pomieszczenie. W blasku piorunów objawiła się przed nimi ogromna hala. Tak wielka, że w te kilka sekund nie dało się jej objąć wzrokiem. Stało się dla nich jasne za to, że balansują nad wodą, a ścieżka dzieląca ich od przeciwnika składa się głównie z luźnych elementów ruiny.
Niektóre z nich wyglądały na niestabilne.
Sama przeciwniczka - Rin, bo jakże by inaczej - cofnęła się lekko, unikając bezpośredniego uderzenia szóstą formą pioruna. W krótkiej chwili, gdy elektryczność rozjaśniła pomieszczenie oboje mogli zauważyć, że kobieta również trzyma rękę na ostrzu o lekko niebieskim blasku.
Ich obecny układ sprawił, że tylko zabójca mógł wykonać swój ruch. Asano była tuż za jego plecami, niezdolna do ominięcia mężczyzny bez wchodzenia mu w drogę. Od teraz oboje musieli dokładnie planować swoje ruchy, aby wzajemnie nie postrącać się do mrocznej głębiny morza.
Pierwsza forma pioruna rozjaśniła znów mrok, a sam Takashi znalazł się po szybkim wypadzie tuż przed Rin, bliźniaczo podobną do tej, którą zostawił w ciemności za plecami. Jego katana cięła przeciwnika płasko, czego efektem był głośny, rozpaczliwy krzyk bólu odbijający się echem po ruinach.

MAPA POLA WALKI: KLIK
Opisując swoje ruchy wskazujcie po których kratkach się poruszacie.

RIN:
- głębokie cięcie na wysokości bioder - poziom 3

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje:

Walczący mają do trzech akcji na post.
Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Muroi Joji (NPC) - Wygląd

MAPA: Klik
Poglądowy wygląd wnętrza: Klik

ROAD TO HASHIRA

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Wrz 10, 2023 12:54 pm

A więc stąpała po tych nierównych skałkach, niewątpliwie ryzykując życie dla podążenia za kolegą archeologiem. Słysząc jego głos, zatrzymała się na chwilę - gdyby mogła cisnąć piorunami z oczu to Muroi już by zdążył niejednym oberwać.
— No, kurwa, słucham cię! Oświeć mnie, co takiego jest w tym wszystkim najwspanialsze! — odkrzyknęła, żeby potem - znowu - pozłorzeczyć sobie cicho pod nosem. Odpowiedź jednak nie nadeszła, co wywołało w Uesugi małą konsternację. Ruszyła w dalszą drogę, w którymś momencie krzycząc do mężczyzny jeszcze raz: — Ogłuchłeś czy zmieniłeś zdanie?!
Gdyby nie to, jak bardzo bała się wpadnięcia do wody, to prawdopodobnie zaczęłaby wymachiwać rękami. Na ten moment jednak była odważna jedynie w gadce, bo serce co jakiś czas podchodziło jej do gardła, gdy w pewnej odległości coś zachlupotało.
W końcu dotarli na (względnie?) stały ląd. Kyōran zamarła, otwierając szeroko usta i rozglądając się dookoła. W porządku - chyba musiała Jojiemu zwrócić honor, bo gdyby jej w to miejsce nie zawlókł to nie była pewna, czy dałaby radę tutaj dotrzeć. A może w ogóle nie dowiedziałaby się o tym przed innymi badaczami.
A wtedy on zdecydował się to wszystko zepsuć.
— Że co niby zrobiło?! — podniosła głos do cienkiego pisku, zapominając o swoich przemyśleniach sprzed paru sekund. — Przecież jeżeli się cofnęło — machnęła ręką w prawo — to po to, żeby za jakiś czas, kurwa, wrócić, gdzie było! — Poruszyła tą samą dłonią w lewo. — Ja pierdolę, zginiemy — kontynuowała nakręcanie się, układając dłonie na policzkach i pociągając nimi w dół. — Ile możemy mieć czasu zanim nas tutaj zaleje? Zdążymy w ogóle to wszystko — wskazała palcem na przywleczony sprzęt — rozłożyć? Czy pozostała nam ostatnia modlitwa? — Doskoczyła do mężczyzny i złapała go za strój, żeby nim potrząsnąć. — Joji, kurwaaa! — zawyła żałosnym tonem.
Z każdym kolejnym krokiem zauważała, że jest na coraz większym skraju mentalnej wytrzymałości. Chciała w całości poświęcić się odkrywaniu świątyni, ale stąpająca im (a już na pewno jej) po piętach śmierć skutecznie odwracała jej uwagę.

Re: Głębiny Wiedzy — Wto Wrz 12, 2023 7:19 pm

Wszystko powoli zbliżało się ku końcowi. Ku rozwikłaniu zgadli. Ten wymarzony moment, na który wszyscy czekali. Tylko czy dążyli do tego samego? Ich przeciwniczka na pewno miałaby odrębne zdanie. Skupiła się na niej, kiedy Takashi umiejętnie rozświetlił całe otoczenie. Dzięki temu mogła także zerknąć na pojedyncze kamienie, które formowały drogę przez ich pole bitwy. Szykowała się do następnego ruchu. W końcu czas ich naglił. Z każdym kolejnym krokiem wycieczka ludzi zbliżała się nieubłaganie. Musieli to szybko zakończyć i pewnie w tej kwestii wszyscy zgadzali się doskonale.

Przyszedł czas, żeby i ona dołączyła do walki.

- Ku no kata: Suiryū Shibuki - Ran - zaczęła, używając dziewiątej formy oddechu wody, żeby zwiększyć swoje szanse powodzenia i poruszania się po niepewnym gruncie. Zamierzała podbiec do walczącej dwójki i w momencie, w którym fałszywa Rin spróbowała zaatakować jej towarzysza lub udało jej się uniknąć jego ciosów, zamierzała ciąć swoją kataną ranę na jej brzuchu.

Prawie było jej szkoda przeciwniczki. W końcu ona także była jedną z nas. Prawie.

Spoiler:

Re: Głębiny Wiedzy — Wto Wrz 12, 2023 11:28 pm

Błysk rozjaśnił mrok, ujawniając jego przeciwnika, a złote ślepia obdarzyły go pełnym nienawiści spojrzeniem, a za nim zawtórowało mu w myślach "Nie uciekniesz" Kończyło się wodzenie go za nos, które demon praktykował od początku przybycia na wyspę, niemalże doprowadzając do tragedii gdyby tylko trafił w swoją towarzyszkę.. Tropił go ten cały czas, w mroku, w błocie i deszczu, znajdując tylko niewinne ofiary jakie demon pozostawił za sobą. Zmasakrowane ciało młodego mężczyzny, niemalże pojawiło mu się przed oczami, zawiedli go, jednak wciąż mogli go pomścić zapewniając mu sprawiedliwość, jednak do tego czasu musiał dać z siebie wszystko.

Ciemność ponownie przeszył błysk, a wkrótce echem rozszedł się krzyk demona, który jakże żałośnie i niegodnie próbował się podszyć pod zabójcę demonów. Kropelki krwi wpadły cicho do otaczającej wody, nim jednak się to stało Takashi błyskawicznie schował miecz do sayi i wyprowadził kolejną technikę, starając się nie dawać przeciwnikowi jakiejkolwiek szansy na reakcje.
— San no kata: Shūbun Seirai — Wycedził przez zęby, wyprowadzając pierwsze cięcie, a tuż za nim, drugie, trzecie i piąte. Ponownie pojawiły się błyski oraz zagłuszające trzaski otaczające to starcie, kolejne ciosy padały, a on zaczął odczuwać zmęczenie i pewien nieprzyjemny żar w płucach, musiał odetchnąć, potrzebował chwili.
"Nie, nie teraz" Rozkazał sobie w myślach, jeśli kiedykolwiek miał zostać uczniem Daisuke, a potem Filarem to musiał dać z siebie wszystko, już raz widział zwód w oczach swojego mistrza, nie miał zamiaru ponownie tego doświadczać. Jeśli tutaj polegnie, nie tylko zawiedzie jego, a również ludzi, których mieli pod opieką, musiał uratować ich wszystkich i nie pozwolić aby kolejna ludzka ofiara zginęła w tym uświęconym przez Raijina miejscu. Sama świadomość tego, że sam Bóg Piorunów mógł obserwować jego poczynienia, tylko dodała mu dodatkowej motywacji - Zawiedzenie ludzi to jedno ale samego Boga? Na to zdecydowanie nie mógł pozwolić.
W tym wszystkim, zapomniał, że gdzieś tam z tyłu była jego towarzyszka, pozostawiona w mroku.
— Zapłacisz za to wszystko — Rzucił, jednocześnie nabierając dodatkowego tlenu do następnej formy. Płuca go paliły, jednak to było nic w porównaniu z bólem po użyciu ezoterycznej techniki, a tak przynajmniej się w tym utwierdzał. Każdy cios miał dotrzeć do adresata, miał poczuć ból i bezradność, takie same uczucia jakie towarzyszyły ofiarom demona, miał się bać.
Gdy tylko nawałnica się powiodła, chwycił miecz oburącz i z całej siły zamachnął się w szyje demona, jeśli było trzeba nawet kilkukrotnie, do skutku. Zakończy to tu i teraz.

Trzask, trzask: