Głębiny Wiedzy

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Maj 20, 2023 2:28 pm

Przytaknęła na słowa Jojiego a propos mnicha, a kiedy ten urwał swoją wypowiedź podczas patrzenia w jedno, konkretne miejsce, Kyōran także się w jego stronę obejrzała.
— Matsumoto, kurwa mać! — wrzasnęła, przytupując w miejscu. Zaczynało jej to szczególnie działać na nerwy, tym bardziej, że zaczynała odnosić wrażenie, jakoby miało się to wszystko później odbić na jej relacji z Muroim. Na której, pomimo poprzednich wątpliwości, jej wciąż zależało. Obejrzała się na Rin z niewielkim wyrzutem, że trzymała się z kimś takim. — Więcej go nigdzie nie zabieram — zwróciła się ponownie do archeologa, w geście przysięgi unosząc rękę.
...dlatego nie będzie chyba w złym guście...
— Dawaj mi to — sarknęła zmęczona, co i rusz oglądając się w kierunku ostatniego miejsca, w którym widziano Takashiego. To, co robił, wydawało jej się zaprzeczeniem wszystkiego, co dotychczas słyszała o Zabójcach z ust innych członków Korpusu. A mimo to zastanawiała ją słuszność pozostawiania mężczyzny samemu sobie. Wiedziała, że gdyby była tutaj ze swoim stałym zespołem, to (pomijając fakt, że wszyscy grzecznie trzymaliby się przewodnika) zawróciliby się po zbłąkaną owcę.
Joji jednak wydawał się być pewien swoich słów, a ona nie miała już najmniejszego powodu, aby się z nim sprzeczać.
— Rób, co dla ciebie słuszne — zwróciła się do Asano, łagodniejszym już tonem. Uesugi nie planowała jej powstrzymywać, jeżeli ta chciała iść na ratunek swojemu koledze. Zrozumiałaby to, chociaż pewnie też zrezygnowałaby z jej "usług" na kolejnych wyprawach. — A, i... dziękuję — dodała jeszcze, odnośnie próby przetransportowania się na ląd.
Po tym wyruszyła za Muroim, razem z przydzieloną sobie skrzynią. Nie przeszkadzał jej szczególnie ten stan rzeczy - owszem, ekwipunek ciążył, ale w sytuacjach takich, jak ta, rzeczywiście potrafiła współpracować bez względu na swoje tytuły. Powoli zaczynała też do niej dochodzić euforia dotycząca dalej bycia żywą: spotkania ze znienawidzonym żywiołem, balansowania na krawędzi życia i śmierci, a jednak dalej oddychała. Przez tę krótką chwilę czuła się niezłomna i nieśmiertelna. Wydawało się, że napełniona nową energią mogłaby zacząć świecić z radości.
— Dziwne miejsce na świątynię Raijina — zauważyła, wyciągając ponownie spinkę do włosów i spinając niesforne kosmyki. — Na pewno się komuś znaki nie pojebały? Może jednak o Suijina chodzi? — zawołała, pilnując, aby iść jak najrówniej z pozostałą częścią zespołu - niemalże ślad w ślad. Niekoniecznie chciała spaść do którejś z tych podwodnych przepaści i zakończyć dobrą passę egzystencji. — Tutaj ktoś żył w ogóle czy po prostu przypłynęli postawić świątynię i nigdy więcej nie wrócić?

Re: Głębiny Wiedzy — Wto Maj 23, 2023 4:20 am

Zniknięcie Takashiego było niepokojące, ale rozumiała fakt, że po otrzymanych od niej informacjach zdecydował się ruszyć za demonem. Zdziwiła się odrobinę na jego decyzję podążania w pojedynkę. Może zwyczajnie rozumiał, że Rin nie mogła opuścić Kyoran i zostawić jej samej sobie? Jej zdaniem demon pewnie sam by do nich przyszedł. W końcu byli całą grupą idealnie pachnących i smarujących przekąsek. Tak czy tak została z zamiarem chronienia reszty wyprawy, gdyby Takashiemu nie udało się znaleść potwora przed jego spodziewanym - według Rin - atakiem.

Kiedy miały odrobinę prywatności nachyliła się do Kyoran blokując z nią poważne ciemnoniebieskie tęczówki.
- Widziałam demona. Takashi-san za pewne probuje go zlokalizować. Proszę bądź czujna i trzymaj się blisko mnie - i chociaż była to zaledwie prośba do wielkiej Szlachcianki, nuta nieznająca sprzeciwu w jej głosie była dobrze słyszalna. Asano za wszelką cenę nie zamierzała dopuścić, żeby coś jej się stało. W jednej dłoni trzymała swoją skrzynię. Spojrzała na Kyoran wyciągając do niej wolną dłoń po kolejną.
- Poniosę - zaproponowała. Ruszając pewnie potem za Kyoran i resztą wyprawy. Rozglądała się ciagle czujnym wzrokiem skupiając przede wszystkim na wyostrzonym słuchu, starając się wyłapać jakiekolwiek odgłosy świadczące o położeniu Takashiego.

Re: Głębiny Wiedzy — Wto Maj 23, 2023 7:00 pm

Nie liczył na zrozumienie, wykonywał zwyczajnie swoją część swojego obowiązku - Jeśli miał ich ochronić, to musiał zaryzykować. Cokolwiek widziała Rin, musiało to być ważne, z tą myślą, nie wahał się i wbiegł w zarośla, pozwalając ciemności wyspy pochłonąć się doszczętnie. Tym razem jednak jego wrogiem nie tylko był demon, a również sama natura. Poślizgnął się, stracił równowagę, z tych czy innych powodów, fakt był taki, że zanim nim się zorientował, zaczął się staczać w nieznanym dla siebie kierunku, błyskawicznie zaparł się nogami, a ręce wędrowały po breistej ziemie w poszukiwaniu oparcia, jednak nic to nie zdziałało oprócz rozbryzgnięcia większej ilości błota wokół siebie, nie trwało to długo i zderzył się finalnie z twardym gruntem.

Złote ślepia z trudem wychwytywały szczegóły kryjące się w mroku, na powrót raczej nie było co liczyć, rozmiękła ziemia uniemożliwiła prostą wspinaczkę, jednak i nie miał ku temu powodów, bo przed nim ukazały się ślady potwora, którego tak bardzo chciał dopaść Mam cię Przeszło mu przez myśl, kwestią czasu było kiedy go znajdzie, musiał zdążyć nim ten zaatakuje grupę, a w tych warunkach nie było trudno o skuteczną zasadzkę. Za pomocą całkowitej koncentracji spowolnił bicie serca, aby stać się mniej dostrzegalnym dla demona i z dłonią na rękojeści jego zaufanej katany, ruszył za tropem. Tym razem jednak, nie towarzyszyła mu grupa ludzi, a jedynie burza. Czyżby sam Raijin wystawiał go na próbę? Nie mniej, musiał podołać, jeśli kiedykolwiek miał zostać następcą swojego Filara.. Stąpał ostrożnie, choć jego zmysł nie był doskonały, skupiał się na nim, finalnie tylko on mógł przedwcześnie ostrzec go przed zagrożeniem.

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Maj 28, 2023 9:06 pm

MisjaGłębiny wiedzy - 8

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Uesugi Kyōran, Asano Rin
Południowy brzeg wyspy Sado

Uesugi miała słuszność wyrażając na głos swoje wątpliwości, ale Joji skrzywił się na jej brak wyobraźni.
— Tego właśnie mam zamiar się dowiedzieć! — odkrzyknął, przebijając się słabym głosem przez narastający znów opad deszczu.
Woda lała się na nich strumieniami, a ubrania stały się nieznośnie ciężkie. Nie pomagały rozmiary wyspy, która przy tak wzburzonej wodzie dodatkowo się zmniejszała. Ryzyko pochłonięcia lądu przez żywioł było raczej niewielkie, ale żołądek ściskał się za każdym razem, gdy fontanna ciemnej piany wystrzeliwała wysoko ponad ich głowy.
Mimo to Muroi prowadził swoją wyprawę pewnym, zdecydowanym krokiem. Jego drużyna zabezpieczała drogę i taszczony przez nich towar, a w pewnym momencie pojawił się nawet ktoś, kto zaczął iść za Asano i Uesugi, aby zabezpieczyć lepiej tyły. Przy złotym świetle latarni mogli bezpiecznie stawiać kroki, pozostawiając łódź, jak i zaginionego zabójcę w mroku gwałtownego sztormu.

Niebawem dotarli do pierwszej oznaki słuszności Joji'ego. Kamienny most łączył jedną połać brzegu z drugą, tworząc w ten sposób wyraźną drogę prowadzącą do zaginionej świątyni. Konstrukcja była w dobrym stanie, opierała się na grubych, kamiennych filarach i zdobiły ją wyryte w szarej skale symbole szintoistyczne świadczące o duchowym znaczeniu Sadogashimy.
— To idealna pora, aby doświadczyć wielkości dawnych architektów! — wykrzyknął Joji, przystając na krawędzi mostu, z rękami rozłożonymi ze szczęścia. Nie przeszkadzało mu, że deszcz miotał jego ubraniami, a on sam wyglądał jak przemoknięta łasica. Odwrócił się do reszty pochodu śmiejąc się jak wariat. — I to my pierwsi wejdziemy w progi tej zapomnianej przez wszystkich świątyni! To już niedługo, już-

Jego dalsze słowa zagłuszył nagły huk i blask tak gwałtowny, że czułe zmysły Rin poraziło bolesne ukłucie w głowie. Błyskawica uderzyła niedaleko nich, rozświetlając na długą sekundę całą wyspę, a wraz z nią dziwną budowlę, przypominającą wielką dłoń wyrastającą z ziemi.
Asano miała jednak inne zmartwienie. Jej oczom ukazały się w tym niewielkim okienku czasu niemalże ludzkie, lecz również potworne sylwetki w długich, rozlanych ciuchach pełznące do nich z drugiej strony mostu. Niewidoczne w mroku dla pozostałych.

Takashi Matsumoto
Południowo-wschodni brzeg wyspy Sado

Skoro powrót nie był możliwy, jedyną opcją stało się parcie w przód.
Natura nie sprzyjała mu w wędrówce. Deszcz lał, wiatr rozrzucał fale, a nad głową, ponad kopułą ciemnych chmur burza łamała niebo kolejnymi błyskawicami. Droga w dół okazała się jednak znacznie prostsza niż próba wspinaczki po błotnistym wzniesieniu dlatego Takashi połowicznie idąc, a połowicznie zjeżdżając na butach znalazł się szybko na krawędzi jednej połaci lądu, mając kilka metrów przed sobą kolejną.
Trop demona - albo czegoś, co znalazło się w podobnej sytuacji przed nim - urywały się tu, jakby stworzenie wślizgnęło się do wody, albo przeskoczyło ponad falami i ruszyło dalej. Musiało być jednak wolniejsze na lądzie od zabójcy, gdyż wszystkie zmysły, nie tylko ten najważniejszy dla Matsumoto, dawały znać o obecności zagrożenia, które zaczaiło się dalej, w głębi wyspy.
Może nawet w tym momencie obserwowało go i czekało aby zaatakować.

Żadna z decyzji o dalszym ruchu nie była szczególnie łatwa. Natura już raz okazał się być zagrożeniem, lecz tkwienie w miejscu wydawało się najgorszą z nich.
Zmysł Takashi'ego dał o sobie znać, pokrywając ramiona zabójcy gęsią skórką. Ale tym razem dotyk nie zaalarmował go o nagłej napaści demona, ale o nadejściu błyskawicy, która najpierw z trzaskiem przesunęła się ponad jego głową po czarnym niebie, a następnie z siłą uderzyła w wyspę, hukiem i gwałtownym blaskiem paraliżując na ułamek sekundy ciało i umysł mężczyzny.
Dopiero w złotym poblasku pioruna Matsumoto dostrzegł majaczącą w oddali ruinę świątyni, która wyłoniła się za sprawą pogody z zatopionych jaskiń.

Kolejność: obojętna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje:

Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Muroi Joji (NPC) - Wygląd

MAPA: Klik

ROAD TO HASHIRA

Re: Głębiny Wiedzy — Wto Maj 30, 2023 7:14 pm

Bardzo szybko zrozumiała, że Muroi był szaleńcem. Asano twardo stąpała po ziemi. Dla wielu była zbyt chłodna, zbyt poważna. Niektórzy uważali nawet, że przypominała bardziej martwy posag niż żyjącego i czującego człowieka. Nie była to oczywiście prawda. Rin posiadała uczucia, jednak z poczucia obowiązku nauczyła się je ignorować i maskować. Wciąż jednak zachowała swoją opinię jak tą o Muroi, którą nieczęsto dzieliła się głośno. Rozumiała jego chęci i zapał, jednak w całym swoim entuzjazmie zapominał o bezpieczeństwie własnej wyprawy. A to właśnie na tym najbardziej zależało Rin.

Trzymała się blisko Kyoran nie opuszczając jej nawet na krok. Cały czas czujnie wpatrywała się w czerń otoczenia próbując wykorzystać wyostrzony słuch. W końcu dotarli do mostu prowadzącego w głąb wyspy. Nagły huk wykrzywił jej twarz w niezadowoleniu. Błyskawica rozświetliła drogę i wtedy je zobaczyła. Pełznące w ich stronę potwory przypominające ludzi, albo ludzi przypominających potwory.

- Ktoś lub coś jest przed nami! - Wrzasnęła alarmując pozostałych. Rzuciła ostatnie spojrzenie rzucone na Kyoran, aby upewnić się, że była bezpieczna. - Bądźcie czujni!

Zostawiła niesione rzeczy, żeby nie krępowały jej ruchów. Nie czekając zaczęła przeciskać się przez resztę grupy, żeby zająć pierwsze miejsce na moście. Po drodze zdążyła wyciągnąć swoją katanę. Ustawiła się w pozycji gotowej do ataku czekając aż światło latarni oświetli dziwne istoty. Starała się wsłuchać w to co było przed nią na tyle na ile pozwalał dudniący deszcz.

Re: Głębiny Wiedzy — Wto Maj 30, 2023 8:24 pm

Kiedy zauważyła, że Rin chce z nią porozmawiać, zatrzymała się na chwilę. Jednak to, co usłyszała z ust niebieskookiej z całą pewnością nie było tym, czego by oczekiwała. Popatrzyła na kobietę szeroko otwartymi oczami, rozchylając przy tym usta.
— Demona — powtórzyła za nią, jakby dopiero dzięki wypowiedzeniu tego hasła na głos, miała zrozumieć powagę sytuacji. — Wspaniale. Tylko tego tutaj brakowało — mruknęła pod nosem, kontynuując marsz. Nie oddała rozmówczyni niesionych przez siebie rzeczy. — Z całym szacunkiem, ale jeżeli ten twój cały Takashi-san współpracuje tyle, co do tej pory, to równie dobrze mogłoby go tu w ogóle nie być — dodała, rozglądając się. — O, patrz. Nawet go tu nie ma. Co za zbieg okoliczności. — Po kilku krokach zatrzymała się i ponownie obejrzała na Asano. — Nie wątpię w twoje umiejętności, ale jeżeli mogę mieć dwóch Zabójców przy sobie, to wolałabym mieć dwóch Zabójców przy sobie. Zanim on się wykopie z gówna to równie dobrze możemy już nie żyć — podsumowała, wzruszając ramionami. — Poniosę, co moje. Już wystarczająco dla mnie robisz.

Dogoniła korowód, z którego chwilę później dobiegł ją głos Jojiego. Uśmiechnęła się półgębkiem, kręcąc przy tym głową. Cały on.
Dalej stąpała ostrożnie, przytulając do siebie ramiona. Niesienie części ekwipunku było problemem, o którym na ten moment nawet nie miała okazji myśleć — cały czas myślała na zmianę o trudności poruszania się oraz uderzających niżej falach. Odnosiła wrażenie, że w niektórych momentach jej serce zupełnie się zatrzymywało. Adrenalina związana z doświadczeniami z początku, a więc bliskości utonięcia, opadała powoli, wymieniana przez nowy jej skok spowodowany aktualną sytuacją. Rozdrażniona tymi wahaniami poczuła gulę w gardle. Chciała się rozpłakać, ale dzielnie szła przed siebie, powstrzymując wybuch histerii.

— Wow — wyrwało się z jej ust, kiedy w końcu dane jej było zobaczyć most. Konstrukcja zrobiła na niej niemałe wrażenie.
To idealna pora, aby doświadczyć wielkości dawnych architektów!
Kyōran przeniosła wzrok na mężczyznę. Jego radość udzieliła się Uesugi do tego stopnia, że na chwilę poczuła ulgę, zapominając o tych wszystkich przeklętych falach.
Wtem, błysk i niemal równoczesny grzmot sprawiły, że ukucnęła, chowając głowę między ramionami. Krzyknęła krótko, wystraszona tak gwałtowną manifestacją natury. Kilka sekund zajęło jej uświadomienie sobie, że nie stała jej się żadna krzywda, a kolejne parę powstanie na równe nogi.
Ktoś lub coś jest przed nami!
Odnalazła Rin wzrokiem dopiero, kiedy ta zaczęła przeciskać się przez towarzyszy Jojiego. Nie wiedząc, czego się spodziewać, czym prędzej odłożyła niesione przez siebie przedmioty i podbiegła do nich, chwytając glewię w obie ręce. Rozglądała się uważnie, starając przy tym być w miarę na bieżąco z sytuacją Asano.
Wiedziała, że nie miała szans z demonami, jednak była gotowa przynajmniej spróbować się (i może kogoś jeszcze) obronić w razie ataku.

Re: Głębiny Wiedzy — Wto Maj 30, 2023 11:09 pm

Przetarł dłonią twarz, zrzucając z siebie kolejną warstwę wody jaką zdążył przesiąknąć podczas swojego krótkiego wypadu. Warunki pogodowe uniemożliwiały sensowne nasłuchiwanie otoczenia, deszcz, wiatr i pioruny skutecznie wszystko zagłuszały, także skomunikowanie się z resztą grupy było tym bardziej niemożliwe. Zresztą, wierzył, że Rin da sobie radę i zapewni bezpieczeństwo grupie, wątpił aby był więcej niż jeden demon, te przecież nie lubowały się w współpracy, a na wyspie miejsca i przede wszystkim pożywienie nie było wiele więc kwestią było czy będzie szyby od demona, nim ten znajdzie resztę. Prędzej czy później musieli się spotkać.

Kroczył do przodu, depcząc swojemu przeciwnikowi po piętach... Płetwach? Nieistotne, skupił się na swoim celu aby nie dać się doszczętnie pochłonąć ciężkiej atmosferze wyspy i ciemności, doskonale wiedział, że nie mógł sobie pozwolić na luksus w postaci chwili wątpliwości, która mogłaby wybić go z rytmu, tym samym tracąc przewagę, której obecnie nie miał zbyt wiele.
Jego serce biło wolno za sprawą Całkowitej Koncentracji, równomierny oddech nie tylko utrudniał wyczucie go przez demona ale również pozwalał mu trzymać nerwy na wodzy, co również było nieocenione. Zwłaszcza, że z każdym kolejnym krokiem był coraz bliżej, wyczuwał go, musiał być niedaleko. Trop jednak niespodziewanie się urwał, zostawiając go z kolejną decyzją do podjęcia.

Monstrum mogło zarówno wejść do wody, jak i przeskoczyć nad nią... Zabójca jednak nie zdążył wykształcić skrzeli i zdecydowanie nie czuł się pewnie, aby nurkować za demonem, podczas ogromnej burzy, dodatkowo będąc w ciemności. Stać jednak nie mógł więc po raz kolejny musiał przeć do przodu, nim jednak zdołał się poruszyć, zmysł ostrzegł go przed czyhającym zagrożeniem, dłoń powędrowała do rękojeści nim jednak zdołał stwierdzić, co faktycznie jest niebezpieczeństwem, okolice rozświetliła błyskawica.

Ukazała się przed nim świątynia i doskonale wiedział do kogo należała. Stracił parę sekund stojąc w pewnym osłupieniu, po czym potrząsnął głową starając ponownie się skoncentrować. Czyżby go wzywał? Było to tak nierealne, jednak ten cały zbieg okoliczności był iście nieprawdopodobny. Musiał tam iść, zresztą nie wiedział, gdzie jest reszta grupy ale szukali tego samego miejsca, co on więc wydawało się to sensownym punktem zbornym.

Wziął kilka kroków do tyłu, aby nabrać rozpędu po czym wybił się ku górze aby przeskoczyć poraz kolejny nad falami. Tym razem był świadomy, że podczas jego przeskoku, demon mógł pochwycić spod tafli wody więc w razie takiego wypadku, zamierzał użyć na nim szóstej formy pioruna. Obserwował również drugą stronę brzegu, starając się wychwycić potencjalny cel. Gdy tylko wylądował po drugiej stronie i nic innego go nie zainteresowało, udał się dalej w głąb wyspy, skupiając się na swoim zmyśle.

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Cze 03, 2023 12:57 pm

MisjaGłębiny wiedzy - 9

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Uesugi Kyōran, Asano Rin
Południowy brzeg wyspy Sado

Wyrywająca się w przód Asano zmieniła atmosferę wyprawy. Joji na początku nie wiedział, dlaczego kobieta odpycha jego towarzyszy i taranuje nawet jego, więc w reakcji chwycił ją za ramię i zatrzymał. Chwyt miał silny i zdecydowany, choć niewątpliwie ludzki. Rin mimo wszystko czuła się od niego znacznie silniejsza i gotowa, aby stanąć na czele.
— Wyspa jest bezludna! Nikogo więcej nie może tu być, poza nami... — przypomniał jej, ale już mniej zdecydowanym tonem.
W tych warunkach pogodowych ciężko było uwierzyć w słowa zabójczyni, szczególnie że ona sama, bez możliwości polegania na swoim zmyśle nie miała pewności, czy aby przypadkiem nie stała się ofiarą pomyłki. A mimo to jej ciało wyczuwało, że nie chodzi o zjawisko naturalne, a o demona.
Na brzegu widziała tylko jednego, lecz na most wpełzły nagle przynajmniej trzy, do złudzenia ludzkie sylwetki, które pokrywała czarna, wodorostowa papka sunąca się za nimi po mokrym moście. Poruszały się powoli, niczym zwierzęta przywykłe do poruszania się w wodzie, które ktoś wyciągnął na powierzchnię.
— Oh, to przecież ludzie Tenjina! Poznaje ich symbole! — wyrwał się nagle Muroi, który jeszcze raz odepchnął Asano na bok i ruszył przez most. — Hej, hej! — zawołał, przebijając się głosem przez huk wody. — Nie widziałem waszej łodzi! To ja, Muroi!
W odpowiedzi potwory, które dotychczas były powolne i ospałe rzuciły się nagle na most, wyciągając zielonoczarne, obślizgłe dłonie w kierunku stojącej na przeciwległej krawędzi wyprawy.
Zaczęły biec.

Takashi Matsumoto
Środkowa część wyspy Sado

Z tych dwóch opcji tylko jedna wydawała się właściwa. Nawet gdyby zabójca potrafił pływać, w obecnych warunkach zanurzenie się w wodzie niosło wielkie ryzyko. Deszcz nie zamierzał ustać, a towarzyszące mu trzaski wyładowań nie zachęcały do igrania z gniewem morza. Choć po uderzeniu pierwszej błyskawicy nie nadciągnęły kolejne, natura i tak dała o sobie znać.
Takashi nabrał dystansu, a potem jeszcze raz wykonał bliźniaczo podobny skok ponad wodą, choć tym razem nie musiał brać odpowiedzialności za innych uczestników wyprawy. I równie sprawnie wylądował na przeciwległym brzegu, tym razem opadając na pewny grunt.
Woda za jego plecami pozostała spokojna - o ile dało się tak określić wzburzone, morskie fale. Nie wyskoczył z nich żaden demon, a jego obecność pod powierzchnią była raczej wątpliwa. Nic nie wskazywało na to, by mógł się tam zaczaić, szczególnie że zarówno specyficzna woń krwi, należąca do demonów, jak i ślady sunięcia po błocie w dalszym ciągu prowadziły w kierunku ruin świątyni.
A tam musiała być już stosunkowo blisko, choć na drodze Matsumoto po raz kolejny pojawiła się przeszkoda.
Fragment wyspy, na którym znajdował się obecnie był najwyższym jej punktem. Z góry widział już, że w dole brzeg urywa się po raz kolejny, a żeby dotrzeć do świątyni musiał pokonać jeszcze jeden, spory fragment wody. Tym razem jednak odległości nie dało się pokonać jednym, dalekim susem.
Wśród przemokniętych zarośli ciągnęły się kamienne słupy, które niegdyś musiał wyznaczać jakąś drogę. Prowadziły one wprost do wody, w miejscu gdzie niknęły pod falami. Identyczne wyrastały po drugiej stronie, na ostatnim fragmentu lądu, gdzie jawiły się spod ziemi ruiny niewielkiego chramu.

Droga wydawała się niebezpieczna, nawet zakładając, że pod falami rzeczywiście znajdowała się kontynuacja ścieżki, które teraz została zwyczajnie zalana. Po wodzie unosiły się fragmenty wyłamanych desek. Elementy zerwanego mostu?
Im mocniej wytężało się wzrok, tym wyraźniejsze stawały się kontury dużego wraku, który pomiatany przez morze obijał się o kamienny brzeg wyspy, na której wyrastała świątynia Raijina.

MG napisał:
Do świątyni prowadzą dwie drogi:
1. Zalana przez morze - trzykrotny rzut k10 na powodzenie. Za pierwszym razem wynik musi być większy niż 2, za drugim większy niż 5, a za trzecim znów większy niż 2.

2. Przejście po wraku statku - pojedynczy rzut k10, wynik pozytywny musi być większy niż 2. Wybranie tej drogi wiąże się z dodatkowymi zagrożeniami.

lub możesz pozostać w miejscu/wycofać się.

Kolejność: obojętna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje:

Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Muroi Joji (NPC) - Wygląd

MAPA: Klik

ROAD TO HASHIRA

Re: Głębiny Wiedzy — Wto Cze 06, 2023 11:50 pm

Zatrzymana stanęła na dosłownie chwilę mierząc Muroia przenikliwym spojrzeniem. I w tej krótkiej chwili spowitej deszczem i ciemnością stwierdziła, że był totalnym idiotą. Ślepcem, który oślepiony własną niepohamowaną ciekawością, a może nawet i chciwością, narażał nie tylko samego siebie, ale też resztę własnych towarzyszy. Wcale nie oceniała go w myślach na totalnego idiotę, chociaż oprócz pojedynczego zirytowanego westchnięcia nie powiedziała absolutnie nic. Była w końcu kimś niższej wagi, a jej zdanie nie znaczyło zbyt wiele. Już dawno nauczyła się trzymać język za zębami. Przynajmniej przeważnie. Mimo wszystko nie zamierzała odpuszczać, bo chodziło tutaj o bezpieczeństwo samej Kyoran. Jak dla niej Muroi mógł zginąć, jeśli tak bardzo chciał.

Nie od dziś wypełnianie zadań jako Zabójca Demonów wiązało się z niezrozumieniem społeczeństwa. Tym razem nie było inaczej, co wcale jej nie zaskoczyło. Mimo wszystko postarała się przemknąć obok Muroia zajmując miejsce na przedzie wyprawy. Ściskając w dłoni Nichirin zaczęła biec na przeciwko nadciągającym potworom.
- Shi no kata: Uchishio - zaczęła używając czwartej formy oddechu wody i kierując się na przeciw demonom. Zamierzała przeciągnąć swój bieg od jednego do następnego przeciwnika starając się po kolei atakować ich cięciem prosto w szyje. Gdyby jej się nie udało spróbowała odskoczyć w tył, złapać równowagę i ponownie wrócić do natarcia.

Spoiler:

Re: Głębiny Wiedzy — Sro Cze 07, 2023 10:57 pm

Z cichym plaskiem opadł na drugą stronę, tym razem nic go nie zaskoczyło, chociaż szybsza konfrontacja z demonem byłaby tym lepszym rozwiązaniem, czas w obecnej sytuacji działał na jego niekorzyść, nie mógł wiecznie opierać się wszechobecnemu sztormowi i wolał prędzej, niż później znaleźć resztę, jednak na liście priorytetów nadal pozostawał przeciwnik.
Chwilę mu zajęło, aby ocenić jego aktualną sytuacje, musiał wkładać wiele wysiłku aby zachować pełne skupienie i wytężać wszystkie zmysły jakie posiadał, aby w ogóle sprawnie poruszać się po obecnym terenie, który do najłatwiejszych nie należał. Zaczął zazdrościć zabójcą, którzy zdołali opanować już tak swój zmysł, że ciemność czy inne ograniczone pole widzenia nie było dla nich przeszkodą, chociaż sam mógł pomyśleć, że w przypadku posiadania wyczulonego dotyku, rażenie się elektrycznością mogło nie być najlepszym pomysłem i mogło mieć to konsekwencje w przyszłości, jak ta.
Przejście przez resztki mostu, choć kuszące wydawało się niezwykle niebezpieczne i nierozważne w obecnych warunkach, patrząc co działo się wcześniej - Gdyby tylko wpadł do wody, mógł zakończyć swój żywot miotany przez fale albo będąc rozbity o owe słupy, nie mówiąc, że jego przeciwnikowi zdawały się sprzyjać wodne warunki. Decyzja padła na statek, był o tyle ciekawy, że istniała szansa, że ktoś jeszcze przeżył, może nie byli jedynymi żywymi na wyspie? Z drugiej strony, stanowiło to idealne miejsca na zasadzkę, chociaż wszystkie tropy wskazywała bezpośrednio na świątynie. Tak czy inaczej, chciał przebyć pokład szybko i zdecydowanie - bo sam nie zdawał się być najstabilniejszą rzeczą na świecie.

Wchodząc na niego skupił się na zmyśle, mógł wyczuć nadchodzące ataki z odpowiednim wyprzedzeniem, jeśli sytuacja pozwoli, miał zamiar dostać się na drugi brzeg za pomocą pierwszej formy pioruna.

Re: Głębiny Wiedzy — Czw Cze 08, 2023 10:50 am

Oh, to przecież ludzie Tenjina!
Uesugi otworzyła szerzej oczy, kiedy przetrawiła te słowa.
— Pierdolisz — sapnęła cicho, agresywnie przepychając się przez ludzi Jojiego; chciała wyjść z tego tłumu, żeby zobaczyć to, co on i Rin na własne oczy.
Zatrzymała się więc nieopodal nich. Nieco z boku, ale też w pewnej odległości od krawędzi, obawiając się, że w przypływie paniki zdecydowałaby się zeskoczyć. Jednak jakkolwiek nie zmrużyłaby oczu, to trudno jej było jednoznacznie określić, z kim mieli do czynienia. Nie była w stanie dostrzec wspomnianych przez Muroiego symboli, a sposób, w jaki się poruszali, przyprawiał ją o dreszcze.
Kiedy ci zaczęli biec, Uesugi rozchyliła usta i uniosła brwi, podświadomie zaciskając dłonie na glewii mocniej.
Shi no kata...
Zaskoczenie ustąpiło ekscytacji. Nie tylko chciała zobaczyć Asano w akcji, ale także żywiła nadzieje, że Joji miał rację i na przeciwko nich rzeczywiście stał przeklęty mnich ze swoją świtą. Marzyła o tym, aby ujrzeć odciętą głowę konkurenta przetaczającą się po ziemi - zupełnie bez względu na to, co o tym wszystkim pomyślałby wtedy Muroi.
Obserwowała działania niebieskookiej, dalej mając na uwadze swoje otoczenie. Opracowywała także plan ucieczki, na wypadek, gdyby Zabójczyni nie poradziła sobie z potencjalnymi demonami; mogła jej kibicować, jednak nie łudziła się, że Asano Rin była silniejsza od wszystkich upiorów w Japonii.

Re: Głębiny Wiedzy — Pią Cze 16, 2023 11:01 am

MisjaGłębiny wiedzy - 10

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Uesugi Kyōran, Asano Rin
Południowy brzeg wyspy Sado

W warunkach takich jak te nie było osoby zdolnej powstrzymać Asano przed tym, co zamierzała. Zabójczyni wyrwała się w przód, ignorując desperackie nawoływania Joji'ego, które ten kierował do swoich towarzyszy po fachu. Gładko jak strumień przedarła się przez most i mocą swojego oddechu rozpłatała mroczne, ludzkie sylwety odziane w przemoczone, brudne ciuchy archeologicznej wyprawy.
Nichirin zadziwiająco dobrze radził sobie z przeciwnikami, bo nawet kiedy kobieta nie trafiała idealnie w szyje potworów, ich ciała ranione bronią zabójcy rozpuszczały się i padały na ziemię... tylko po to, by chwilę później ponownie się złożyć. Teraz jednak Rin znalazła się po środku nich, a monstra zmieniły swój cel z wyprawy Muroia na nią.

Kiedy Kyoran znalazła się obok ich przewodnika zauważyła, że jego mimika szybko uległa zmianie. Z zaskoczenia i radości w dezorientacje i strach. Joji mógł być obłąkanym pasjonatą, ale był również zwykłym człowiekiem, który w obecności zagrożenia zmieniał swoje priorytety. On również stał po prostu i obserwował szarżująca Rin, jej początkowe powodzenie i nieuchronną porażkę.
Być może sam liczył po cichu, że zabójcy okażą się pomocni, lecz szybko przekonał się, że sytuacja prezentuje się nieco inaczej.
— Musimy się wycofać! — zarządził, nieświadomie łapiąc szlachciankę za ramię i popychając ją w przeciwnym do mostu kierunku. Pozostawienie za sobą kolejnej osoby nie sprawiało mu najwyraźniej dużych problemów. — Jest zabójcą, prawda? To jej robota — dodał.

Takashi Matsumoto
Środkowa część wyspy Sado

Zrujnowany statek obijał się o brzeg, niezdolny całkowicie odbić od brzegu. Zaklinował się na kamienistym dnie i poruszał wraz z silnymi falami rozbijającymi się o skały. Przypadkiem stał się jednak łącznikiem pomiędzy pomniejszymi wyspami, które w normalnych warunkach łączyłyby pewnie naturalne mosty, lecz teraz przepasał ciąg czarnej, wzburzonej wody.

Matsumoto wspiął się na burtę bez większego problemu. Deski pod nogami chwiały się, ale jeszcze nie zamierzały pękać. Z tego położenia wyraźniej widział, że statek - nieco większy od ich własnego - miał oderwany tył i to właśnie on zanurzony był w wodzie, która ciągnęła go powoli na dno. Wszelkie wyposażenie obijało się na wodzie, lub w kawałkach wyrzucone zostało już na brzeg. Niewiele było tu oznak ludzkiej bytności poza...

...cichy ludzi głos nawoływał z pod pokładu. Prosił o pomoc, na zmianę modląc się o bogów i nawołując kogokolwiek, kto mógł jeszcze przeżyć katastrofę, która spotkała tę jednostkę. Męski, niezbyt stary i wyraźnie słabnący z każdym kolejnym okrzykiem.
Na ruinie nie było śladów demona, a jego aura pozostała odległa.

Kolejność: obojętna
Czas na odpis: 72h (nie obowiązuje Asano która ma nieobecność)
Dodatkowe informacje:

Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Muroi Joji (NPC) - Wygląd

MAPA: Klik

ROAD TO HASHIRA

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Cze 18, 2023 2:35 pm

Nie zważając na protesty Muroia rzuciła się do przodu atakując nadchodzące potwory. W tym momencie nie liczyło się nic innego niż ona i jej przeciwnicy. Pełnym sprintem skracała dystans starając się jak najszybciej pokonać demony. Nie podobało jej się zostawianie Kyoran w tyle. W końcu nie wiedziała co czaiło się w ciemności, a głośne grzmoty i dudniący odgłos spadających kropel deszczu doszczętnie niwelował jej wyostrzony słuch. Musiała polegać na swoim instynkcie i doświadczeniu w walce. Tak jak zawsze, w końcu nie robiła tego pierwszy raz.

Już po pierwszym ataku zdała sobie sprawę, że jej ostrze Nichirin z łatwością przepoławiało kolejne części ciała demonów. Chociaż było ich więcej, w pojedynkę musiały być dosyć słabe. Może dlatego trzymały się w grupie, żeby zwiększyć swoje szanse? Było to ciekawe zjawisko, w końcu dotychczas spotykała się przede wszystkim z demonami działającymi w pojedynkę. Nie przejęła się tym faktem za bardzo, zbyt pochłonięta wirem walki. Dosłownie. Adrenalina huczała jej w uszach tak jak najbardziej uwielbiała i w końcu mogła być sobą. Mogła być wolna. Chociaż na te jedną, króciutką chwilę, kiedy narażała własne życie w walce z potworami; kiedy chroniła innych nie z wyboru, ale z rozkazu. Jej życie należało do kogoś innego, jednak w tym krótkim momencie to ona miała władzę i kontrolę.

Widząc jak jej atak nie przyniósł skutku zdecydowała się wyrwać z centrum otaczających je demonich marionetek.
- Ni no kata: Mizu Guruma - powiedziała nabierając powietrza w charakterystyczny dla zabójców sposób. Jej ostrze po raz kolejny ją posłuchało i Rin zamierzała podskoczyć i wykonać w powietrzu krąg tym samym wyrywając się z centrum przeciwników i zwiększając między nimi dystans. Następnie skupiła się na swoim słuchu starając się obeznać czy gdzieś w pobliżu nie znajdował się demon odpowiedzialny za to przedstawienie lub czy jej przeciwnicy nie posiadali ze sobą czegoś wspólnego lub nienaturalnego co mogłoby je łączyć z tym prawdziwym demonem kierującym wszystkim z ukrycia. Starała się wykorzystać światło błyskawicy i opadające krople deszczu, żeby zobaczyć to co mogło pozostać dla niej w ukryciu.

Spoiler:

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Cze 18, 2023 10:46 pm

"A więc ktoś dotarł tutaj przed nami" Pomyślał, kiedy wchodził na pokład. Chociaż słowo "dotarł" było na wyrost, biorąc pod uwagę opłakany stan statku, który zresztą też długo nie mógł tutaj być, skoro jeszcze nie zatonął. Czy jednak były szanse, że ktoś przeżył? Grasujący w okolic demon z pewnością nie dawał dużych nadziei, nie mówiąc, że same warunki wyspy również nie należały do tych sprzyjających.
Nie widział też reszty swojej grupy, najwyraźniej wyspa jest większa niż myślał i musieli udać się inną ścieżką, a może są nawet dwa wejścia do świątyni? Biorąc pod uwagę taką okoliczność powinien tym bardziej się pośpieszyć, zlikwidowania demona zapewni bezpieczeństwo wszystkim, a po tym sukcesie nawet nikt nie powinien narzekać na obecną pogodę. Wystarczyło tylko opuścić statek, a następnie ruszyć dalej w głąb.. Zresztą i tak musiał się pośpieszyć, ta krypa tonęła i nie była najstabilniejszą konstrukcją na świecie.

Jego plan przerwało nawoływanie, błaganie, proszenie bogów o wybawienie - Co postawiło zmysły Takashiego w najwyżej gotowości, ktoś żył, a może to była pułapka? Niecna zasadzka. Każda sekunda teraz miała ogromne znaczenie, decydowała o czyimś życiu i również o sukcesie samej misji. W tym ułamku czasu, zapadała decyzja i biło się ze sobą wiele myśli.

"Znacznie więcej osób uratujemy, gdy nauczymy się poświęcać pewne rzeczy i... nawet pewne osoby "

Zadudniło mu w głowię, słowa Daisuke niekonieczne mogły być trafione w tej sytuacji, jednak jeśli demon był tak blisko, nadal zagrażał o wiele większej grupie, mimo że pokładał wiarę w Rin to jednak często jest za mało. Nie był jednak bez serca, nie mógł tak po prostu minąć błagań człowieka i wsłuchiwać się w jego cichnący głos i gasnącą nadzieje. Przecież Korpus Zabójców powstał nie tylko po to aby mierzyć się z nocnymi bestiami ale żeby również ratować ludzi.
Takashi wziął głęboki wdech, jakby chcąc się dotlenić przed wejściem pod niepewny pokład. Skupił się po raz kolejny na zmysłach, aby wspomóc swój wypad, tak aby żadna skrzynia czy inny pakunek go nie przygniótł, o dobycie broni się nie martwił, jako użytkownik oddechu Pioruna było to jego ostatnie zmartwienie. Śpieszył się, mając nadzieje, że zdąży przed tym zanim wołający głos zamilknie, uniemożliwiając mu lokalizacja ofiary.

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Cze 24, 2023 12:41 am

MisjaGłębiny wiedzy - 11

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Uesugi Kyōran, Asano Rin
Południowy brzeg wyspy Sado

Powalenie przeciwników dawało Asano nieco czasu na zorientowane się w sytuacji, ale kobieta szybko zdała sobie sprawę, że jej rozeznanie nie przynosi wielu rezultatów. Szczególnie, że jej przeciwnicy powstawali do pionu niemal od razu, prawie jakby elementy ich ciała przyciągane były przez wielki magnes w środku.
Pomimo zadanych im ran byli w stanie nadal mozolnie poruszać się w przód, zacieśniając krąg utworzony wokół zabójczyni, powoli odgradzając ją od towarzyszy.

Reakcją ich przewodnika na dziejąca się po przeciwnej stronie mostu sytuację był taktyczny odwrót. Zanim potwory na nowo dostrzegą ich obecność zamierzał wystarczająco się oddalić, aby wyprawa mogła kontynuować się, kiedy zabójczyni upora się z zagrożeniem.
Nawet jeżeli nie rozumiał skali napotkanego problemu.
— Kyoran, musimy iść. To nie nasza działka, ta walka... my walczymy na innym froncie, pamiętasz? — Muroi szarpnął za ramię swoją towarzyszkę z zawodu, która niechętnie miała zamiar zostawiać wierną sobie wojowniczkę na pastę nieznanego zagrożenia

Forma oddechu wody odrzuciła bezmyślnie ciągnące ku Asano Rin postaci. Tak jak i poprzednim razem, tak również teraz jej nichirin i otaczająca go manifestacja żywiołu cięły przeciwników gładko i bez wysiłku. Kobieta zyskała sobie kilka sekund na sprawdzenie otoczenia.
Na wyspie po tej stronie mostu poza nią była przynajmniej trójka przeciwników. Za ich plecami ciągnęła się ciemna plama lądu, gdzie nieco wcześniej piorun rozświetlił dziwne formy terenu. Poza tym kobieta była w stanie dostrzec jeszcze jakiś ruch, który jednak nie kierował się do nich. Im dalej, tym bezpieczniejszy wydawał się teren, z dala od szalejącej wody i kamienistych brzegów.
Odpowiedzi kryły się w głębi lądu.

Takashi Matsumoto
Środkowa część wyspy Sado

Głos cichł i odzywał się w nieregularnym rytmie. Z każdym postawionym krokiem stawał się wyraźniejszy i jasnym stało się, iż należy do rannego człowieka. I chociaż zejście pod pokład połamanego statku było niebezpieczne, pozostawienie na pastwę losu ofiary wypadku wydawało się brzemieniem zbyt dużym, aby Matsumoto po prostu odszedł.
Deski skrzypiały. Były śliskie i uginały się lekko pod wpływem ciężaru. Stopnie prowadzące pod pokład okazały się pochyłe i zalane woda, ale nie uległy zniszczeniu. Takashi mógł więc ostrożnie znaleźć się na dole i kiedy postawił pierwszy krok, jego buty znalazły się pod wodą.
Ta, ciemna i zimna wlewała się od spodu przez połamaną część statku. Od wody odbijała się odrobina zewnętrznego światła, ale wnętrze było niezwykle ciemne. Łatwiej było kierować się słuchem, niżeli wzrokiem.
— H-halo... — cichy głos z rogu odezwał się po raz kolejny. W jego brzmieniu dało się wyczuć zmianę; nutę nadziei. — Kto tam? P-pomocy!
Jęki były słabe, ale teraz towarzyszyło im ciche skrobanie paznokciami po deskach, które dodatkowo pomagało Matsumoto namierzyć rannego. Tyle tylko, że gdy znalazł się już wystarczająco blisko, aby dostrzec lekki zarys sylwetki człowieka, zauważył, że jego ciało kończyło się na wysokości bioder.
Cała reszta zniknęła, już dawno oderwana od korpusu wraz ze sporą częścią zniszczonego statku.

Kolejność: obojętna
Czas na odpis: 72h (nie obowiązuje Asano która ma nieobecność)
Dodatkowe informacje:

Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Muroi Joji (NPC) - Wygląd

MAPA: Klik

ROAD TO HASHIRA

Re: Głębiny Wiedzy — Pon Cze 26, 2023 9:31 pm

Było mu zimno, był zmęczony i mokry, choć wcześniej mógł być chociaż w ułamku suchy, to teraz wejście pod pokład i zanurzenie się w wodę skutecznie naprawiło to niedopatrzenie. Ciemność, cichnący głos mężczyzny, chłód, cała ta atmosfera była niezwykle przytłaczająca, a kolejne kroki stawiało się coraz ciężej, jednak musiał przeć do przodu jeśli mieli się stąd wydostać cali.
Tak też myślał, dopóki nie ujrzał mężczyzny - Jego stan był tragiczny, zdawał się nie mieć połowy ciała. Jak on w ogóle jeszcze żył? Czy to w ogóle było możliwe? Znieruchomiał na chwile, przyglądając się, sztuczka demona? Omamy? Wiedział, że nie zyska żadnej pewności, tak samo wiedział, że godziny tego nieszczęśnika są policzone i najlepsze co mógł dla niego zrobić, to wyciągnąć go z tej tonącej krypy, aby mógł umrzeć godnie na zewnątrz. Przysunął wakizashi bliżej siebie, jeśli byłaby to pułapka to łatwiej będzie mu się bronić krótszym ostrzem.
— Spokojnie — Odezwał się, powoli podchodząc do mężczyzny — Wkrótce będziesz bezpieczny, wyciągnę ciebie stąd. — Kontynuował, przybliżając się i oceniając na bieżąco sytuacje pod kątem potencjalnego niebezpieczeństwa.
Chwycił go ostrożnie, starając się go nie uświadamiać nieznajomego o stracie części swojego ciała, najdłużej jak tylko będzie mógł. Próbował zebrać w sobie słowa otuchy, czegoś czym mógłby pokrzepić na duchu, jednak nic mądrego nie przychodziło mu do głowy, a słowa jakby same utykały w gardle. Zdołał jedynie wyksztusić nieporadne...
— Będzie dobrze. — Powiedział ciepło i pewnie, utrzymując swoją aurę spokoju, jakby otaczający go statek właśnie się nie walił, trzymał w swoich dłoniach umierającego człowieka, jednak nie zamierzał pozwolić aby ostatnie swoje minuty, godziny spędził w strachu.
Kierował się do wyjścia, a potem dalej na drugi brzeg, gdzie obaj będą bezpieczni, przynajmniej na jakiś czas.
— Opowiesz mi, co się stało? — Zapytał, gdy już powoli wychodzili.

HD:

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Lip 01, 2023 10:24 pm

Szybko zdała sobie sprawę, że jej ataki nie przynosiły żadnych skutków. Nie przejmowała się tym za bardzo, wciąż kupując reszcie wyprawy czas. Miała nadzieję, że oddalili się a wystarczającą odległość, co wywnioskowała z krzyków Muraia. Nie zamierzała się poddawać wciąż cofając w ty - powoli ale stanowczo - pilnując, żeby atakujące marionetki podążały za nią, a nie za grupką ludzi. Kiedy znalazła się blisko drugiego krańca mostu zdecydowała się spróbować powoli pozbyć przeciwników. Odpychała ich swoim mieczem Nichirin, jeśli próbowały ją zaatakować, szukając odpowiedniej okazji. Jeśli taką znalazła spróbowała zepchnąć marionetki jedna po drugiej z mostu w dół z nadzieją, że roztrzaskane nie wrócą. W końcu poruszały się stosunkowo wolno. Chciała w jakiś sposób utorować drogę dla reszty wyprawy i jak najszybciej powrócić do boku Kyoran. Nie podobało jej się, że zostały rozdzielony. Ściskający serce niepokój nie utrudniał jednak jej ruchów, bo była nauczona działać pod presją.

Nie rozpraszała się gotowa na każdą możliwość. Starała się dostosować swoje następne ruchy i możliwości do obecnej, dynamicznie zmieniającej się sytuacji.

Spoiler:

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Lip 02, 2023 4:12 pm

Chociaż Muroi starał się odsunąć Kyōran i zachęcić, aby ta za nim podążyła, kobieta przesuwała się za każdym razem o krok czy dwa, nie decydując jeszcze na całkowitą ucieczkę. Walka po drugiej stronie mostu wydawała się nie być zbytnio wyrównana; Asano dzielnie wymachiwała kataną ale jej przeciwnicy ciągle wracali. Uesugi nie mogła oderwać wzroku, oczarowana tą precyzją i gracją Zabójczyni.
...my walczymy na innym froncie, pamiętasz?
Wreszcie obejrzała się na mężczyznę, piorunując go wzrokiem. Po upływie kilku sekund wyraz jej twarzy złagodniał, a ona powoli przytaknęła w niemej zgodzie. Niewiele mogła zdziałać, aby pomóc kobiecie w starciu; nie miała oddechu, nadludzkiej kondycji ani nawet nichirin. Nieprzysparzanie większej ilości problemów wydawało się więc logicznym wyjściem.
— Zabierzmy się stąd, ale pozostańmy w pobliżu. Nie wiemy, co nas czeka dalej, a jak wygra z tymi ale nas zgubi to nam nie pomoże jak znowu się na coś natkniemy — przypomniała mężczyźnie, zaciskając dłoń mocniej na swojej glewii i ostatni raz oglądając się na konfrontującą demony kobietę. Rin w jej odczuciu była ich jedynym wsparciem, bo tego drugiego zdążyła już w myślach pogrzebać. — Te stwory nie są zbyt szybkie, więc jak będzie bardzo źle to chyba damy radę wrócić na brzeg — dodała jeszcze, drapiąc się środkowym palcem między brwiami.

Re: Głębiny Wiedzy — Pią Lip 07, 2023 9:57 pm

MisjaGłębiny wiedzy - 12

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Uesugi Kyōran, Asano Rin
Południowy brzeg wyspy Sado

Przekonanie Kyoran do wycofania się nie przyszło łatwo, ale Muroi wreszcie zdołał odetchnąć, gdy kobieta powoli mu przytaknęła. W jego spojrzeniu natychmiast pojawiła się iskra i wielka ulga. Niemal od razu machnął na resztę grupy, by zaczęła się powoli wycofywać w stronę, z której nadeszli. Ich strona mostu wydawała się dużo bezpieczniejsza, a z każdym krokiem odgłosy walki toczonej przez zabójczynię wody cichły, pozostawiając wrażenie, że oddech wyspy uspokaja się, a burza odchodzi.
I być może rzeczywiście tak było.
Powarkiwania zza kopuły z chmur oddalały się, choć deszcz nadal lat strumieniami ku ziemi. Z gwałtownego i porywczego stał się jednak jednolity, co pomagało nieco opanować sytuację. Muroi prowadził ich w kierunku brzegu, z dala od zagrożenia.

Dla Asano Rin zmiana pogody nie miała większego znaczenia. Jej zmysł powoli wracał do swojej pełnej sprawności, choć tym, co słyszała najlepiej były mokre odgłosy jej przeciwników i swój własny, ciężki oddech. Przeciwnicy okazali się niezbyt szybcy, dlatego uniki wykonywała gładko, bez żadnego problemu, jednak sposób ich regeneracji był niespotykany nawet u demonów. Walka przypominała rozwalanie błotnych figurek, które natychmiast wracały do swojej poprzedniej formy.
Machanie nichirin stało się więc uciążliwe, bo gdy chociaż na moment przestawała, jedna z maziastych bestii korzystała z okazji i zbliżała się do kobiety chcąc ograniczyć jej ruchy. Desperackie kroki na krawędź mostu sprawiły, że Asano zagoniła w kąt samą siebie. Otoczona teraz trójką przeciwników mogła jedynie wymachiwać bronią w nadziei, że wreszcie zakończy ich egzystencje.

Tak się jednak nie stało.

Jeden z przeciwników, jakby nie czuł wcale bólu, przebity na wylot mieczem Rin zbliżył się do niej na tyle, aby śmierdząca słoną wodą i wodorostami, mokrą i kleistą złapać ciemnowłosą za twarz, zasłaniając jej oczy, nos i usta. Inny w tym czasie złapał ją za ramię trzymające broń, a trzeci naparł na jej ciało i w jednej chwili plan zabójczyni by zepchnąć przeciwników dokonał się.
Tyle, że Asano Rin spadła w szalejącą toń wraz z nimi, a wokół nie było nikogo, kto by to zobaczył.

Woda pojawiła się wokół niej równie gwałtownie, co wtedy, gdy po raz pierwszy rzuciła się na pomoc kobiecie z rodu Uesugi. Tym razem jednak morze pochłonęło jej ciało z ciszą i spokojem. Opadając głową w dół Rin czuła, że ciężar morza nie uciska jej piersi, a oczy nie pieką od słoności. Wokół niej niczym wodorosty falowały ciała trzech mężczyzn w lejących się ciuchach. Ich twarze również wyrażały spokój.

— Na lądzie może się wydawać, iż człowiek jest w stanie okiełznać ocean, lecz dopiero w objęciach jego fal rozumie, że jest wyłącznie kroplą poruszaną przez fale. Lecz fala to nic więcej, jak wiele kropli które poddają się wyższej sile... poddaj się, stań się jedną z nas...

...jedną z nas

Jedną z nas...

...jedną z nas...

Takashi Matsumoto
Środkowa część wyspy Sado

Bezpieczny? Wyciągnę cię stąd?
Sytuacja była beznadziejna, a stan rannego człowieka oczywiście niemożliwy do odwrócenia. I choć zamiary Matsumoto mogły być szlachetne, nie było mowy, aby w tych warunkach mógł pomóc młodemu mężczyźnie zgniecionemu przez kawałki konstrukcji połamanego statku.
Słowa pociechy były w tym momencie jak śmiech prosto w twarz człowieka, którego oczy zdradzały, iż zna doskonale swój los. Jego twarz była blada, z ust odpłynęła krew, a spojrzenie wodziło bezmyślnie sylwetkę zabójcy.
Wzmocniona czujność dla odmiany niczego nie wykryła. Nie było to śladów demona, a jedynie ludzkie - resztki bagażu, kawałki kajut, przemoczone legowiska i strzępki wielkich wioseł. Do tego woda z każdą chwilą wdzierała się dalej, zalewając centymetr po centymetrze wnętrze zniszczonej łodzi, która mogła niebawem przechylić się pod ciężarem i raz na dobrze zniknąć na dnie.
Takashi zdecydował, aby śmiertelnie rannego przetransportować razem z sobą, pomimo wylewającej się z rozcięcia krwi. Mężczyzna nie protestował, a jedynie jęczał i stękał w odruchach bólu. Był całkowicie bezwładny, jego głowa obijała się przy każdym ruchu i zanim zabójca pioruna znalazł się bezpiecznie na drugim brzegu, ofiara ucichła pod strugami deszczu.
To, co doniósł na zewnątrz było już wyłącznie zimną połową ludzkiego ciała.

Kolejność: obojętna
Czas na odpis: 72h (nie obowiązuje Asano która ma nieobecność)
Dodatkowe informacje:

Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Muroi Joji (NPC) - Wygląd

MAPA: Klik

ROAD TO HASHIRA

Re: Głębiny Wiedzy — Pon Lip 10, 2023 9:34 pm

Kiedy odchodzili, z niezadowoleniem co jakiś czas oglądała się za siebie, żeby ocenić stan i sytuację Asano Rin. Chociaż wciąż nie były sobie jakoś szczególnie bliskie, nie chciała jej tracić. Nie wynikało to, co prawda, z przywiązania jako takiego, a bardziej z przyzwyczajenia do myśli, że nadludzkie umiejętności kobiety mogły pomóc jej osiągać swoje cele. Zdawała się być zaangażowana w swoje zadanie, co powoli utwierdzało Uesugi w przekonaniu, że będzie mogła kiedyś poprosić ją o coś mniej etycznego.
Na ten moment jednak zmuszona była zostawić ją samą sobie, świadoma, że i tak niewiele mogła jej pomóc. Co najwyżej ograniczała potencjalne straty w ludziach, bo razem z nią wycofali się wszyscy inni.

Usiadła na jakimś powalonym konarze, kryjąc się przed deszczem pod liśćmi jakiejś niewysokiej, chociaż bujnej rośliny. Złorzecząc pod nosem na wszystko - pogodę, demony, drugiego Zabójcę, wszechobecną wodę - wyglądała szans na koniec irytujących opadów, powracającej Rin lub kolejnego wroga.
— No ja pierdolę! — westchnęła głośno, chociaż to pod koniec przerodziło się w zmęczone warknięcie. Skryła w twarz dłoniach i krzycząc w nie, energicznie zatupała w miejscu, próbując znaleźć ujście dla swojej wściekłości. — Jak ty to dalej widzisz? — zwróciła się do Jojiego. Czy chciał kontynuować wyprawę nawet, jeżeli żaden z członków Korpusu Zabójców nie wróci?

Re: Głębiny Wiedzy — Wto Lip 11, 2023 9:11 pm

Ostatnie nadzieje o szansie przeżycia mężczyzny, odeszły bezpowrotnie wraz z jego ostatnim oddechem. Wiedział, że tak to się skończy jednak nadal się łudził, że może polepszyć los tego człowieka, wyciągając go z otaczającej go ciemności i beznadziejności sytuacji w jakiej się ów znalazł. Pocieszał się tym, że w ostatnich minutach swojego życia nie był sam, fakt był jednak taki, że biedak dołączył do grona osób, którzy nie zdołają opuścić wyspy o własnych siłach.

Odłożył jego ciało delikatnie, wpatrując się jeszcze w niego przez chwilę - Nie było czasu na godny pochówek, na to przyjdzie odpowiednia pora, zwłaszcza, że na wyspie pozostawały inni żywi o których musiał zawalczyć.
— Wybacz — Szepnął, skłaniając się lekko w kierunku ciała. Upierał się w przekonaniu, że mógł zrobić więcej.
Czuł jak narasta w nim iskra gniewu, goryczy, tliła się dodając mu sił, aby mimo trudów przeć naprzód. Podobne uczucie towarzyszyło mu w Kaminarimon, kiedy walczył wśród pożogi trawiącą samą świątynie. I tym razem zamierzał dać z siebie wszystko, wystarczająco dużo osób zginęło przez niedopatrzenie Korpusu. Był blisko, a więc udał się dalej ku wejściu, zmierzyć się z tym co sam Raijin na niego przygotował.

Re: Głębiny Wiedzy — Sro Lip 12, 2023 12:33 am

Walka nie była ani łatwa, ani przyjemna. Chociaż jej przeciwnicy wcale nie okazali się trudni, nie potrafiła pokonać ich na dobre. Wiedziała, że grała zaledwie na czas próbując wykombinować wyjście z sytuacji. Wiedziała, że zegar tykał, a ona musiała się pospieszyć. Chociaż posiadała sporo doświadczenia w walce, była wytrenowana i silna, wciąż pozostawała zaledwie człowiekiem. Zmęczenie bardzo często okazywało się największym przeciwnikiem Zabójców Demonów, którzy w końcu popadali w jego sidła w przeciwieństwie do demonów. Musiała działać szybko, zanim skupiony na walce umysł nie zacznie panikować. Cały czas odpychała ataki przeciwników próbując przecinać kolejne kończyny wyciągane w jej stronę i próbując zepchać przeciwników z mostu. Sama ciągnąc za sobą marionetki, z dala od wyprawy i Kyoran, dala się zapędzić w nieciekawą pozycję. W którymś momencie jej miecz dosłownie ugrzązł w ciele marionetki. Wtedy dopiero mogła odrobinę lepiej im się przyjrzeć.

Wszystko działo się jednocześnie i nim się obejrzała leciała w dół otoczona zapachem morza i wodorostów. Niemy krzyk ugrzęzł w jej gardle ,kiedy lepka dłoń zasłaniała uchylone lekko usta. Czekała na ten moment uderzenia, na zimno i ostatni wdech. Nic takiego jednak się nie stało. Ciemna otchłań wody przyjęła ją z dziwnym spokojem, który od razu jej się udzielił.

Za dużo woody. Masz w sobie za dużo wody - słyszała w umyśle ciche słowa matki patrzącej z dezaprobatą w jej ciemnoniebieskie tęczówki. Czy to właśnie miała na myśli mówiąc, że woda była niebezpieczna? Słowa zlewał się w jedną całość z resztą szeptów wokół. I po raz pierwszy miała ochotę odpuścić. Poddać się ciemności i odpocząć.

- Jedną z nas - cisnęło jej się na usta i nie była w stanie powiedzieć czy jej słowa zostały wypowiedziane na głos. Tak samo bardzo jak chciała odpuścić tak mocno nie mogła. Miała swoją powinność, swoje zadanie, swój honor i dumę, swoją odpowiedzialność. Miała wszystko to w co wierzyła, a co także niszczyło ją od środka. Rzuciła się w ostatniej próbie przecięcia na oślep wszystkiego wokół swoim mieczem tworząc przy tym wodny wir. Desperacki atak, w który włożyła całą swoją siłę, ale nie wolę, bo przecież została już jedną z nas. Spróbowała odepchnąć się i płynąć ku powierzchni magicznej wody.

Spoiler:

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Lip 30, 2023 7:44 pm

MisjaGłębiny wiedzy - 13

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Uesugi Kyōran,
Południowy brzeg wyspy Sado

Wycofywanie się przychodziło im znacznie łatwiej niż wcześniejszy, mozolny marsz przez nieznane tereny wyspy. Schodzili lekko w dół, w kierunku brzegu, pozostawiając za sobą odgłosy toczonej na moście walki.
Joji zgrzytał zębami. Taszczenie sprzętu w te i we wte nie przybliżało ich w żadnym stopniu do celu, jakim miała być eksploracja ruiny. Nawet jeżeli zdążyli przed sztormem, to pogoda okazała się zbyt gwałtowna, aby zatopić się w swojej pracy. W pewnym momencie zaczął cofać się i maszerować w przód, na zmianę.
Pytanie Kyoran, dodatkowo podszyte gniewem dodatkowo go wzburzyło.
— A skąd ja mam to wiedzieć? Nie sądziłem, że wraz ze swoją "ochroną" planujesz zabrać na wyspę jakieś paskudztwa. Więc może po prostu pozwolimy twojej towarzyszce zająć się pracą, którą podobno powinna dobrze wykonywać? — warknął mężczyzna, choć jasne było, że część jego nieprzychylnych słów brało się z frustracji. Dopiero po chwili wziął oddech, i słodkim tonem zwrócił się do Usuegi ponownie. — My jesteśmy archeologami. Ona zabójczynią. Niech każe z nas skupi się na swojej pracy. Poczekamy tu aż pogoda się uspokoi i wtedy ruszymy dalej. Rozumiesz?
Machnięciem rąk nakazał kobiecie zostać tam, gdzie usiadła. Sam pozostał w pionie, doglądając swojej grupy i taszczonego przez nią sprzętu. Podnosząc dłonie łudził się, że ulewa wkrótce ustanie.

Takashi Matsumoto
Północna część wyspy Sado

Gdyby nie łódź, która utknęła pomiędzy dwiema pomniejszymi wysepkami, dostanie się na górę sprawiłoby nie lada problem. Teraz jednak zabójca pozostawił za sobą tonące szczątki, a na stały ląd wytaszczył martwego uczestnika jeszcze jednej, tajemniczej wyprawy, która dotarła tu przed nimi na wyspę.
Gdyby pozostał z Muroi wystarczająco długo, wiedziałby, że natknął się na - jeszcze jednego - mnicha, z grupy, którą miał ze sobą zabrać niesławny, skorumpowany duchowny. Bez tej wiedzy miał przed sobą wyłącznie resztki człowieka, którego ciało wylewało z siebie resztki ciemnej krwi.
Woda poniżej nich barwiła się szkarłatem, który to czarne fale pochłaniały bez śladu.

Wcześniejsze podejrzenie zdawały się potwierdzać. Deszcz nieco zelżał, grzmoty nieco rzadziej odzywały się nad jego głową, choć ciemne chmury nadal zakrywały niebo i słońce, które tego dnia zdawało się być jedynie wspomnieniem.
Na tle szarego morza majaczył już nieco wyraźniejszy kontur nienaturalnej, ludzkiej bez wątpienia budowli. Pięć, ułożonych w kształt ogromnej dłoni palców wyrastało z wyspy, przez co zdawało się, że pozostałości budynku na środku podtrzymywane są przez jakiegoś boga.
I choć istnienie bogów mogło być wątpliwe, z wnętrza dobywała się intensywna aura siły, a także zapach, należący bez pomyłki do demona.

Asano Rin
Środkowa część wyspy Sado

Ramiona wody otaczały ją z każdej strony, niczym uścisk bezpiecznych rąk matki.
Tym razem potęga żywiołu potraktowały zabójczynie wody jak starą przyjaciółkę, pochłaniając huk deszczu i fal, a pozostawiając w ich miejsce stłumiony szept morza. Przejmujące uczucie wlewało się do umysłu Rin chcąc pochłonąć nie tylko jej ciało, ale również umysł.
Syrenia pieść zwodziła ją, przyzywała i mamiła, ale kobieta wiedziała, że coś, albo ktoś próbuje ją złamać.

Shirayuki trwała u jej boku i odpowiedziała na wezwanie.
Technika wody nie miała takiej samej siły jak na lądzie, a mimo to wokół Asano pojawiła się czysta, błękitna struga, która otoczyła jej ciało, wirując i szukając miejsca do wydobycia swojej potęgi. Bąbelki powietrza ukryły ją przez wzrokiem ciemnych stworzeń, unoszących się wokół niej w hipnotyzującym rytmie fal.
Szósta forma oddechu wody wybuchła gwałtownie, wypychając wojowniczkę na powierzchnię, tnąc i rozganiając niebezpieczeństwo. Zamieszanie i chaos zamieniały się w kontrolowany przez nią żywioł i gdy jej płuca piekły już, zwiastując rychły niedosyt tlenu, Rin znalazła się już pod powierzchnią.
Przed samym wydostaniem się na górę dostrzegła jedynie czarny kontur zniszczonego statku, który pochłonęło właśnie morze. On opadał na dno, a ona otoczona spokojną, czystą wodą znalazła się na powierzchni.

Czystą, dopóki nie zbrudziła ją krew spływająca ze skalistego lądu powyżej.

Kolejność: obojętna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje:

Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Muroi Joji (NPC) - Wygląd

MAPA: Klik

ROAD TO HASHIRA

Re: Głębiny Wiedzy — Pon Lip 31, 2023 11:05 pm

— "Planujesz"? — powtórzyła za mężczyzną, jakby nie dosłyszała - a w rzeczywistości usłyszała jego słowa znakomicie, pomimo padającego deszczu. Chociaż otaczała ich ciemność, być może zauważył, jak Uesugi czerwieni się na twarzy i bynajmniej nie był to wstydliwy rumieniec. — "Planujesz", tak? — Kyōran jak poparzona zerwała się na równe nogi i ciężko stawiając kroki, z piersią wypiętą do przodu, zaczęła skracać dystans między sobą, a rozmówcą. Efekt zastraszenia raczej nie miał nastąpić, biorąc pod uwagę jej mało pokaźny wzrost. — Może zamiast tego zaplanuję teraz, że ci... — Zaślepiona wściekłością oraz poczuciem bezradności nie zastanowiła się nawet, co by rzeczywiście zrobiła, gdyby Muroi Joji jednak nie spuścił z tonu chwilę przed tym, jak zakończyła to zdanie.
Zatrzymała się, zamrugała i tak samo jak on odetchnęła głęboko, co podkreśliła lekkim uniesieniem, a następnie opuszczeniem rąk. Złożyła dłonie, przytknęła je do ust i odczekała jeszcze chwilę.
— Masz szczęście, że mam do ciebie słabość — fuknęła, chociaż w tej groźbie-wyznaniu można było wyłapać żart. Uesugi bardzo ceniła sobie obecność szlachcica i zakładała, że był tego świadom nawet, kiedy rzucała się na niego z pięściami (na przykład jak wcześniej na plaży, kiedy posądziła go o próbę zamordowania jej).
Obróciła się na pięcie, aby wrócić na swoje miejsce. Korciło ją, żeby wrócić do Rin, a przynajmniej podejść kawałek, żeby spróbować ukradkiem dojrzeć jak sobie radziła. Z drugiej strony w miejscu trzymała ją myśl, że akurat teraz szczególnie powinni trzymać się razem z resztą. Czy ktoś z grupy drugiego archeologa potrafił walczyć, czy też w przypadku ataku to ona będzie zmuszona podjąć się próby spowolnienia wroga?
— Jakieś prognozy? — zapytała łagodnie z nadzieją, że Muroi wie coś, czego ona nie była świadoma.

Re: Głębiny Wiedzy — Wto Sie 01, 2023 10:30 pm

Nie mógł więcej zrobić dla nieżywego człowieka - Szedł więc dalej, zbliżając się do niezwykle tajemniczej struktury, a raczej pozostałości? Początku czegoś większego? Wielka dłoń była sama w sobie magiczna, tajemnicza, cisnęło się na usta wiele pytań, na które nie miał odpowiedzi, a mieli zapewnię inni specjaliści na wyspie, których Rin chroniła, aby dotarli bezpiecznie na miejsce. Kto postawił taki obiekt na tej wyspie? Jak tego dokonali, jakim kosztem? Sprowadzenie ludzi, sprzętu i materiałów musiało być niezwykle kosztowne. Jaki właściwie był cel tego wszystkiego?

Zbliżał się, krok za krokiem, strzepując z siebie za każdym razem, połacie wody jakie nabrał po nieudanej próbie ratunku nieszczęśnika. Czuł demona, jego aure, wroga, którego tak szukał, za którymi podążał pośród chaszczy, błota i wody tylko po to aby go dopaść, aby zapłacił za śmierć wielu niewinnych ludzi.
— Tylko Ty i Ja. — Szepnął do siebie, zaciskając dłoń na rękojeści i wyczulając się na zmysły. Nie liczył, że jego wróg go usłyszał, ani też, że zachowa przynajmniej jakakolwiek resztki godności wychodząc na pojedynek, zdążył się przyzwyczaić, że nocne bestia mają w zwyczaju wykorzystywać każdą możliwość oraz niecną sztuczkę, aby zachować swoją oślizgłą głowę na karku.

Myśl, że ta poczwara jeszcze tak nonszalancko plugawiła świątynia bóstwa tylko dodawała mu siły. Podchodził bliżej i bliżej, a sam zarys budowli robił się wyraźniejszy.. Tak samo jak przeciwnik był coraz bliżej, tak samo kończyło się miejsce do ucieczki, przynajmniej na lądzie.