Misja

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Lis 04, 2023 12:46 pm

Powrót do świadomości był tak bolesny, że od pewnego momentu zaczęła żałować, że w ogóle do niej wraca. Gdzieś z tyłu głowy mignęło jej wspomnienie tego, jak prawie zginęła z rąk demona, od czego chyba w ostatniej chwili uratował ją Tenka. Nie pamiętała już tamtego bólu; prawdopodobnie był wielokrotnie gorszy, a jednak teraz wydawał się tak niewielki w porównaniu z tym, który przeżywała aktualnie.
Spanikowana przez uraz nosa zaczęła oddychać głębiej i szybciej, czym uświadomiła sobie obrażenia klatki piersiowej. Do tego wszystkiego doszedł chyba najgorszy z nich wszystkich ból nogi. Czuła ją - to raczej dobrze - ale bała się spojrzeć w jej kierunku. Była tak wycieńczona i otumaniona, że nawet na to nie miała siły. Paradoksalnie ciepło posoki spływającej jej po twarzy było w tym wszystkim chyba najprzyjemniejszym doświadczeniem.
Nieźle cię poturbowali.
Wydała z siebie cichy jęk, który prawdopodobnie mógłby być nawet jakimś przekleństwem. Nie miała jak tego okazać ale widok Muroia oraz świadomość, że jej nie opuścił tylko próbował pozbierać do kupy, w pewnym sensie ją wzruszyła. Niby się lubili ale nauczona doświadczeniami zawsze była tak samo zaskoczona, kiedy ktoś nie wbijał jej noża w plecy.
Krzyknęła, gdy nią poruszył. Kurczowo zacisnęła palce na ubraniu mężczyzny, a zrażona swoją żenującą sytuacją zacisnęła także zęby, próbując więcej nie wydawać z siebie takich agonalnych symfonii. Ruch twarzą oraz wcześniejsze nabranie więcej powietrza rozbudziły na nowo pozostałe urazy; Uesugi poczuła na policzkach własne łzy.
— Jak ci się udało..? — wydukała nawiązując do jego posiadania sztyletu. Co dokładnie zadziało się, kiedy straciła przytomność? Czy jej "poświęcenie" pomogło im osiągnąć chociaż taki sukces?
Gdy pomógł jej usiąść, wreszcie mogła oszacować stan swojej nogi. Początkowo wpadła w panikę, która szybko przerodziła się w histerię - ponownie zaczęła łapczywie wciągać powietrze, co pokarało ją przeszywającym bólem klatki piersiowej, wskutek czego osunęłaby się ponownie na podłogę, gdyby nie zdążyła się przytrzymać Jojiego. Czy będzie w stanie wrócić na statek? Czy porzucą ją tutaj, ewentualnie w ostatnim geście łaski dobiją? Zaczęła drżeć i dusić się ze strachu dopóki siarczystego policzka nie wymierzył jej sam zamieszkujący jej głowę Guan Yu. Jego na pewno coś takiego by nie pokonało. On był legendą, a ona nie planowała od niego wiele odstawać.
— Gdzie moja glewia? — spytała nagle piskliwym głosem; myśli o Chińczyku od razu naprowadziły ją na ten tor. — Joji, proszę? — Popatrzyła na niego błagalnie, żeby rozejrzał się ze swojej wyższej perspektywy. Może widział, gdzie guan dao zostało odturlane? Nie mogła jej stracić. Nie mogła stracić jedynej pamiątki po Jishinie - tej szczęśliwej, którą pokonała Rengoku. Ale też nie byłaby w stanie rzucić się za nią w ciemną otchłań.
Oddychając przez ciągle zalewane krwią usta, cicho kwiląc przez zagryzione zęby, podjęła się próby prowizorycznego opatrzenia swojej kończyny. Siłą rzeczy podczas swoich wypraw podszkoliła się nieco w pierwszej pomocy, przez co tak samo jak dotychczas z guan dao nie rozstawała się z prowizoryczną apteczką.
Zaaferowana swoim stanem zapomniała dotychczas o starciu, które trwało nieopodal.
— Da się tego jakoś użyć? — zapytała, ponownie nawiązując do sztyletu dzierżonego przez archeologa. — Próbowałeś coś z tym zrobić? Są na nim jakieś napisy..? Nie wiem, wskazówka? — Kontynuowała, nie patrząc na mężczyznę, a jedynie zerkając co jakiś czas w kierunku Matsumoto - dla pewności, że demon jeszcze nie szedł rozprawić się z nimi. Nie wiedziała, czego Muroi mógł się dowiedzieć podczas jej "nieobecności", ale zakładała, że mógł być już w posiadaniu jakiejś wiedzy.

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Lis 04, 2023 8:30 pm

Błysk, trzask i kończyny przeciwnika wyleciały w powietrze, pokrywając okolice posoką i smrodem. Kolejny cios sprowadził już przeciwnika na ziemie, gdzie pełzał niczym robal w jego kierunku. Takashi lekko przekrzywił głowę, spoglądając złocistymi ślepiami z niejakim zawiedzeniem, że demon postanowił się kolejny raz wysłużyć marionetką, zamiast osobiście z nim się zmierzyć.
Przed sobą miał pustą skorupe, proste narzędzie jakie mógł wykorzystać wróg... To co przed sobą miał, ani troche nie było tym z czym myślał, że się zmierzy, to co zaplanowało i spowodowało całą tragedie toczącą się przez wyspę.
— Żałosne. — Podsumował swoje myśli, nie liczył, że to coś co miał przed sobą jakakolwiek go zrozumie. Poniósł miecz do cięcia, aby jednym prostym i szybkim ruchem odciąć głowę od reszty korpusu. Wziął głęboki oddech, używanie form było prędzej czy później wyczerpujące, szczególnie biorąc pod uwagę ogólne niekorzystne warunki w postaci wilgoci, przemoczenia i wyziębienia jakiego doświadczał ten cały czas. Zagrożenie jednak nie minęło więc wciąż musiał utrzymywać swój organizm na wysokich obrotach, jeśli mieli mieć okazje aby wyjść z tej całej wyspy cało. Rozejrzał się jeszcze, aby upewnić się czy niczego nie pominął i korzystając ze swojej nadludzkiej szybkości, miał zamiar pojawić się tuż przy nieszczęsnych archeologach.
Przez chwile myślał, że Uesugi oberwała od czegoś, a potem szybko się domyślił, że wynikło to z wyjątkowej szybkiej ewakuacji mnichów. Co zresztą było godne podziwu, kto by pomyślał, że można tak sprawnie biegać po wilgotnych kamieniach, w takiej grupie przy ograniczonej widoczności? Bezmyślni, chciwi, głupcy, jednak nie mylił się w ogóle w stosunku do nich, trochę mu się zrobiło szkoda Uesugi i to co ją spotkało. Rozejrzał się jeszcze za sztyletem, licząc, że mnichowie go opuścili i glewią samej szlachcianki. Choć może zdążył już usłyszeć słowa archeologa, że jednak znajduje się w ich posiadaniu?
— Myślę, że to nie koniec naszych problemów. — Mruknął pod nosem, podając Jojiemu przemoknięte bandaże. Nie miał nic lepszego. Obserwował otoczenie oraz samego archeologa, jego wcześniejszy obłąkańczy stan i niesamowita pewność siebie była w jakimś stopniu niepokojąca.
Po za tym, piętrzyły się problemy. Demon jeśli faktycznie nadal był na wyspie, mógł właśnie brać się za uciekających mnichów, a jak nie to nadal było problematyczne, że był jeden statek, a tamci mieli przewagę liczebną. Wystarczy tylko, że coś im strzeli do głowy i zacznie się rzeźnia... I wciąż pozostawało niezbadane centrum świątyni.

Re: Głębiny Wiedzy — Sro Lis 15, 2023 7:30 pm

Misja

Głębiny wiedzy - 28

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Takashi Matsumoto, Uesugi Kyōran
Wschodnia część ruin

Uciekający dawno zniknęli w mroku. Pozostała Kyoran, powoli dochodząca do siebie, uśmiechnięty Joji tuż nad nią, oraz walczący kawałek dalej Takashi. Lampa archeologa z ledwością oświetlała miejsce ich pobytu i wyglądało na to, że mogła niedługo zgasnąć. Muroi wykrzywił usta w kształt podkówki.
— Myślisz, że potrafi walczyć w ciemności? — skierował swoje pytanie do kobiety jej jedyny w tym momencie pomocnik. Lecz Muroi nie planował czekać na jej odpowiedź, tak samo jak w poprzednich wypadkach. Po prostu uniósł lampę i skierował ją na drogę w tył. — Wygląda paskudnie. Musimy to usztywnić i iść, nim zrobi się niebezpiecznie.
Na pytanie Uesugi o sztylet Joji spojrzał na broń i uniósł brwi.
— Tak też możemy go użyć — stwierdził, dość niepoprawnie interpretując intencje Kyoran. Przysiadł do jej nogi i przyłożył sztylet wzdłuż łydki, aby z pomocą wąskiego pasma bawełnianej szmaty umiejscowić starożytny artefakt przy uszkodzonej kończynie. Nie była to najlepsza pierwsza pomoc, ale musiała na ten moment wystarczyć. Szczególnie, że na platformie tuż obok nich zaczynało się robić krwawo i gorąco.
Złapał ją pod ramię i połowicznie ciągnąć, a połowicznie prowadząc skierował kobietą do poprzedniej, bezpiecznej bazy. Otaczający ich blask był już zaledwie smętnym płomyczkiem i każdy krok oddalający ich od Matsumoto sprawiał, że zabójcę zalewał większy mrok.
— Znajdziemy ją — obiecał, nawiązując do guan dao.

Sugerują, że nie był to koniec ich problemów Matsumoto być może ściągnął na nich kolejne zagrożenia.
Zaledwie machnął swoją bronią, aby pozbawić zagrożenia głowy, a zorientował się, że rana na szyi mnicha-marionetki wcale nie oznaczała zwycięstwa. Nichirin zagłębiło się w karku, ale tylko do połowy. Tak jak poprzednio lub... utknęło nawet kilka milimetrów mniej. Zanim dokończył dzieła postać rozlała się w formie wodorostów i zniknęła, a za nią podążył silny zapach demona.
Delikatne wibracje otoczenia sugerowały, że poruszał się bardzo szybko i gwałtownie, zmieniał kierunku i manewrował pod kamieniami. Pod wodą. Tam, gdzie pojawił się po raz pierwszy. Pod powierzchnią był bezpieczny. A poza tym odchodzący wraz z lampą mnich zabrał ze sobą światło. Takashi pozostał na kamiennej platformie sam czując, że jego przeciwnik szykuje się do ataku. Tylko skąd nadejdzie?

MNICH BOSS:
Ucięty do (niemal) połowy łeb. Mnich zniknął.

KYORAN:
Złamany nos - poziom 2; rozcięta warga - poziom 0;
Obite płuca, problemy z oddychaniem - poziom 2;
Złamanie otwarte nogi - poziom 3;

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: dowolna
Dodatkowe informacje:

Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.

Walczący mają do trzech akcji na post.

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Lis 18, 2023 12:11 pm

— Jest Zabójcą Demonów, chyba uczą ich takich rzeczy — bąknęła bez przekonania. Przed tą wyprawą poznała zaledwie trzy osoby parające się tym zawodem, więc o ile wydawało jej się, że wiedziała i tak całkiem sporo - szczególnie o samych demonach - o tyle wiele szczegółów wciąż było dla niej tajemnicą. Mimo wszystko, szybkie kalkulacje doprowadziły ją do wniosków, że mając za przeciwnika istoty żyjące nocą, musieli umieć walczyć nie mając przy sobie światła. Hiroki zdawał się sobie nie najgorzej radzić.
— Co ty... — zaczęła, widząc, jak mężczyzna przykłada sztylet do jej nogi. Przez krótką chwilę spanikowała wewnątrz z myślą, że Joji po prostu jej tę kończynę utnie - z całą pewnością nie spodziewała się tego, co ostatecznie zrobił. Zacisnęła zęby, próbując nie wydawać z siebie więcej bolesnych okrzyków podczas stosowanej przez niego pierwszej pomocy, chociaż na pewno domyślił się jej odczuć w momencie, w którym złapała go za ramię. Wyglądało na to, że badania nad tym egzotycznym nożem będą musieli przeprowadzić w innych okolicznościach.
Wstając zachłysnęła się powietrzem ale spróbowała złapać do ręki odłożony wcześniej przez mężczyznę miecz Asano Rin. Czuła się zobowiązana do zabrania go ze sobą.
Nie protestowała też, kiedy Joji wyprowadzał ją z sali; paraliżujący ból całego ciała skupiał na sobie większość jej uwagi. Pomimo zapewnień towarzysza rozglądała się bacznie za swoim guan dao z nadzieją, że rzeczywiście gdzieś pół metra dalej dostrzeże charakterystyczne ostrze. Zapewnienia archeologa wcale jej nie przekonywały, chociaż żywiła szczerą nadzieję, że miał rację.
Obejrzała się także w kierunku Matsumoto, któremu po prostu musiała życzyć powodzenia. Jedyna pomoc, jaką mogła mu zaoferować w swoim przekonaniu to było zaprzestanie bycia zawalidrogą.
— To, jeszcze raz, jak udało ci się go dorwać? — spytała, wracając do tematu sztyletu. Mówi się, że darowanemu koniu nie patrzy się w zęby, a jednak Uesugi doszukiwała się powodów, dla których Joji nie odpowiadał na jej pytania od razu. Odnosiła niepokojące wrażenie, że coś ważnego ją pominęło.

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Lis 18, 2023 1:49 pm

Świst przeciął powietrze, jedno proste cięcie mające zakończyć cierpienie i oddać sprawiedliwość tym co zginęli na wyspie. Zabłyszczało mu w oczach, gdy ostrze przecięło szyje przeciwnika, jednak tak szybko jak się pojawiło, tak samo szybko zgasła nadzieje, że demon rozwieje się wraz z wiatrem... Ciało rozpłynęło się na jego oczach, wędrując pod bezpieczną tafle wody, Takashi krzyknął wściekle próbując jeszcze dosięgnąć demona, mimo szybkiej reakcji ostrze tylko zazgrzytało nieprzyjemnie między kamieniami.
Cofnął się, przyjmując podstawową pozycje oddechu pioruna i schował katanę.
— Musi... — Chciał się zwrócić do cywili, jednak ci znikli już chwile potem, pogrążając go powoli w zupełnej ciemności. Ciemności, która pachniała krwią, beznadzieją i samotnością, jednak przez cały pobyt na wyspie zdołał się do niej przyzwyczaić. Miał nadzieje, że zarówno Joji, chcąc nie chcąc również Uesugi oraz reszta ludzi dotrze do łodzi bezpiecznie, a strach zaglądający im w głąb duszy nie odbierze im racjonalnego myślenia i nie dojdzie tam do większego rozlewu krwi.
— Zakończymy to demonie, tu i teraz. Bez dalszych sztuczek, bez uciekania. — Odrzekł w przestrzeń, a jego głos odbijał się echem pośród starego sklepienia świątyni, gniew wobec swojego przeciwnika pulsowała mu w żyłach, dodając mu energii. Czuł wibracje, czuł, że jego wróg zbliża się do ataku, skupił się na swoim zmyśle, choć nie wiedział skąd nadejdzie przeciwnik to miał plan. Gdy tylko usłyszał nagły wyskok, sygnał, że przeciwnik rzucił się do niego, spiął mięśnie i wykonał sekwencje ruchów, najpierw korzystając z piątej formy pioruna, aby wzbić się w powietrze, a potem kolejno z szóstej aby posłać grad pocisków pod siebie, potencjalnie raniąc demon by finalnie dopaść do niego.

Akcje:

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Lis 18, 2023 2:14 pm

Misja

Głębiny wiedzy - 29

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Uesugi Kyōran
Wschodnie wyjście

Ich marsz był powolny, co wynikało oczywiście ze stanu zdrowia Kyoran. Pomimo usztywnienia jej noga nie nadawała się do utrzymywania na niej wagi, a ból wynikający z otwartego złamania palił nerwy z racji samego egzystowania kończyny we wszechświecie. Innymi słowy nie była to przyjemna wędrówka. Szczególnie, że przejście było wąskie, a Muroi nieszczególnie chciał dreptać żółwim tempem i momentami wręcz ciągnął za sobą Uesugi.
— Za coś mnie z pałacu wyrzucili — odparł półgębkiem na ponowione pytanie. Skrzywił się, prawie jakby i jego zabolało. — Mam sprawne palce, wiem jak to i owo sprzątnąć gdy właściciel ma większe zmartwienie niż złodziej pod jego butami.
I na tym skończyła się rozmowa, gdyż dotarli właśnie do pozostałej grupy archeologów cesarskich, którzy za sprawą mnichów zapewne zorientowali się już w sytuacji. Większość ich rzeczy została spakowana, a nieduża grupa opuściła platformę. Tylko kilka osób czekało jeszcze na Joji'ego i jego koleżankę. Kyoran została posadzona na skrzyni, a po chwili przetransportowana - wbrew swojej woli - na nosze.
— Żarty żartami, ale teraz czas na trochę powagi Kyoran. Wiem, że będzie ci ciężko, ale koniec z zabawami — upomniał ją surowym tonem przewodnik, który w kilka minut zorganizował definitywny wymarsz. Dwie osoby niosły kobietę na prowizorycznej desce, a on maszerował obok. — Mamy już szkice i kilka ciekawych notatek. Reszta będzie musiała poczekać do... cóż, następnego odpływu. O, co? Myślałaś, że planuję tutaj popełnić masowe samobójstwo? — Złapał ją za dłoń i przez chwile pomasował palce. — Z tobą u boku, pewnie! Ale może następnym razem.
Po tych słowach wystrzelił z szaleńczym uśmiechem w przód, a grupa udała się do wyjścia z zalanej świątyni, wprost na jaśniejące słońce, przebijające się poprzez bure chmury.

Matsumoto Takashi
Wnętrze ruin

Demon w swoim żywiole poruszał się błyskawicznie. Niezdarny na powierzchni, lecz piekielnie sprawny pod wodą. Wrażenie jego poruszania się pod taflą mknęło wokół zmysłów Matsumoto, który był w stanie ledwo za tym nadążyć. Mimo to potwór zataczał kręgi, mącił w głowie zabójcy udając, że zaraz wyskoczy na powierzchnię, by znów wykonać zwód i czmychnąć głęboko, poza ludzką percepcję.
Zabójca był wściekły i demon był wściekły. Jego gniew otaczała woń własnej, przelanej krwi.
Cała świątynia zaczęła cuchnąć zagrożeniem. I gdy wydawało się, że właśnie nastąpi punkt kulminacyjny, Takashi wzbił się do piątej formy, chcąc uniknąć zagrożenia na ziemi tyle że to znów była zmyłka. Uniósł się, a w miejscu gdzie zabulgotała woda nie pojawiło się nic, poza uciekająca szybką ciemną smugą wodorostów. Już wcześniej, podczas walki z klonem Asano miał problem z nadążeniem, lecz teraz różnica w płynności ruchów stała się oczywista. Grad piorunów spadł na jedyny bezpieczny grunt, a siła włożona w atak uszkodziła podstawę.
Takashi opadł na nią w momencie, gdy woda zafalowała, a on sam stracił przez to równowagę.
Z brzegu zaczął zbliżać się do niego śliska, ciemnozielona macka przypominająca wrogów, z którymi zabójczyni wody mierzyła się na moście. Ale on tego nie wiedział, faktyczną formę demona widział tego dnia po raz pierwszy. Przeciwnik był sprytny, przeczekał jego ataki i dopiero wtedy wychylił się ponad niebezpieczną dla niego powierzchnię, chwytając mężczyznę za nogi.
W kolejnym ruchu macka owinięta wokół lewej łydki szarpnęła go w kierunku mrocznej toni.

KYORAN:
Złamany nos - poziom 2; rozcięta warga - poziom 0;
Obite płuca, problemy z oddychaniem - poziom 2;
Złamanie otwarte nogi - poziom 3;

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: dowolna
Dodatkowe informacje:

Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.

Walczący mają do trzech akcji na post.

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Lis 18, 2023 3:05 pm

Ciągnięta przez Jojiego raz po raz postękiwała z bólu. Być może gdyby nie myśl, że gdzieś z innego wymiaru przygląda się jej sam Guan Yu to po prostu kazałaby mu się zostawić i dobić. Chiński generał jednak nie odpuszczał jej przywiązaniu do świata żywych, a co za tym szło, zaciekle walczyła o powrót do domu.
Za coś mnie z pałacu wyrzucili.
Niespodziewanie parsknęła śmiechem, co przy poobijanych wnętrznościach skończyło się kolejnymi dusznościami i chwilą cierpienia.
— Jesteś niesamowity — przyznała szczerze. Cokolwiek reprezentował sobą ten sztylet, radowało ją, że nie podłożyła się za nic. Nawet, jeżeli był zwykłym nożem do ryby, z antycznych czasów to ważnym było, że był ich nożem do ryby, a nie załogi Tenjina.
Z ulgą zajęła swoje nowe miejsce, jednak na widok noszy - na które musiała się przemieścić - zaczęła się zapierać. Skoro już siedziała to nie chciała zmieniać miejsca, ból z nogi na chwilę zelżał, a ten krótki transport tylko doprowadził do jego nawrotu. Złapała się mocno krawędzi, czekając, aż ustąpi chociaż trochę. Błagała w myślach, aby nią zbytnio nie rzucano, jednak nie podzieliła się tą prośbą na głos. Była im wdzięczna, że w ogóle ją pozbierali.
Fuknęła cicho na słowa Muroia, jednocześnie kiwając głową w zgodzie. W tym stanie trudno było o wygłupy. Przytuliła do siebie miecz Asano (na tyle na ile mogła, żeby się nie skaleczyć), chociaż o wiele bardziej wolałaby mieć w ramionach własną glewię.
Myślałaś, że planuję tutaj popełnić masowe samobójstwo?
Milcząc, uśmiechnęła się półgębkiem. W zasadzie tak właśnie było. Kiedy jednak złapał ją za rękę, natychmiastowo spaliła buraka, nie komentując jego słów w żaden sposób ale wykrzywiając usta w wyrazie wdzięczności.
Na tyle, na ile mogła bez paraliżującego bólu, obejrzała się za siebie. Tak samo jak wcześniej miała nadzieję, że ujrzy zwycięską Asano, tak i teraz ciekawa była wyniku starcia Matsumoto z demonem. A najlepiej, żeby wyszedł ze świątyni w towarzystwie jej guan dao.

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Lis 18, 2023 3:37 pm

Serce mu waliło, jakby chciało wyskoczyć mu z piersi, dostając kolejny zastrzyk adrenaliny i utrzymując ciało na pełnych obrotach - Pytanie ile będzie w stanie się jeszcze tak utrzymać? Ile razy będzie łamane, niszczone, by mógł osiągnąć swoje cele - Najwyraźniej tyle razy ile będzie to potrzebne, a tak przynajmniej się upierał zabójca pioruna. Złote ślepia wypatrywały z nienawiścią swojego przeciwnika, a gdy nastąpił ten moment wystrzelił do góry, ciągnąc za sobą wyładowanie elektryczne, które natychmiast sprowadził ku platformie by zgładzić przeciwnika... Którego akurat tam nie było.
Opadł na grunt, chwiejąc się z kolejną dawką nerwów, gdy przeciwnik zdołał zwieść go po raz kolejny. Oślizgły, przebrzydły stwór, który umiał jedynie się chować pod wodą niczym jakaś wodna pijawka. Nim zdążył się zorientować, ku niemu pełza macka, która owinęła się wokół łydki aby wciągnąć go pod morską tonie. Domyślał się, że właśnie tak wcześniej skończyła Asano Rin. Gdy tylko dotknęła go ta oślizgła breja, oczy mu ponownie zabłyszczały.
Błyskawicznie ostrze zasyczało, gdy z pełnym impetem ciął mackę z pomocą drugiej formy pioruna, chcąc oswobodzić się z uścisku - Ale nie miał zamiaru na tym poprzestawać, po pierwszym ciosie, tuż za nim był kolejnym, który miał tym razem przebić mackę tylko do jednego celu.
— WYŁAZ! — Zakrzyknął niemalże zdzierając sobie gardło, a echo tylko potęgowało ten efekt. Chwycił swojego przeciwnika, napinając każdy mięsień, zmuszając je do osiągnięcia swoich limitów, zapierając się nogami by jednym pełnym ruchem szarpnąć demona ku powierzchni. Był teraz niczym rybak, który właśnie miał złowić największą rybe swojego życia.

Akcje:

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Lis 18, 2023 7:56 pm

Misja

Głębiny wiedzy - 30

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Uesugi Kyōran
Droga w kierunku statku

Odchodzący Muroi uśmiechnął się kącikiem ust tuż po słowach Kyoran. Na tym jednak ich rozmowa się zakończyła.
Za sprawą jednego rozkazu cała grupa archeologiczna rozpoczęła swoją żmudną wędrówkę przez wyspę. Atmosfera była tym razem zupełnie inna, czego źródłem była bez wątpienia zmiana aury poza ruinami Jasne światło prowadziło ich po rozmokłej ziemi w kierunku, z którego przyszli. Zgodnie ze słowami archeologa woda zdawała w dalszym ciągu się cofać, więc zalany wcześniej most dało się teraz przebyć bez obaw.
Uesugi drogę powrotną spędziła na noszach.

Matsumoto Takashi
Wnętrze ruin

Macka natychmiastowo poddała się atakom. Jej tempo na lądzie było zupełnie inne niż w wodzie i tym razem zabójca trafił bez skuchy. Wydało się to zbyt łatwe, jak wtedy gdy kroił na kawałki opętane ciało mnicha. Nawiasem mówiąc, jego fragmenty walały mu się pod nogami. Ucisk na łydce znikł, a urwany kawałek wodorostowej macki opadł na kamień.
Słowa i okrzyki nie wpływały na działanie demona. Jeżeli wodna bestia słyszała co mówił do niej mężczyzna, to całkowicie to ignorowała.
Musiała jednakże zareagować na to, co działo się dalej.
Matsumoto postanowił pochwycić za mackę i szarpnąć ją ku sobie. Zaparł się nogami i użył całej swojej siły, tyle że... nie spotkał się z żadnym oporem. Wynikiem takiej sekwencji wydarzeń był fikołek w tył w jego wykonaniu. W mroku spod jego ciała uciekła nagle platforma i zabójca pioruna zwalił się poprzez ramię prosto w mroczną wodę. Z głośnym pluskiem i szumem brudnej, ostałej wody znalazł się nagle na terenie przeciwnika.
W uszach pobawiło się przytłumione buczenie; gdzieś w oddali rozpoznał odgłos innego ciała wpadającego pod powierzchnię, a potem szybki świst tuż obok.

Jeden z nas.

Śpiewny, kobiecy głos rozległ się gdzieś obok. Pod wodą niczego nie widział, czuł wyłącznie słoność w ustach i nosie, a jedyny odgłos dochodzący z zewnątrz należał do nienaturalnego tonu demona.

KYORAN:
Złamany nos - poziom 2; rozcięta warga - poziom 0;
Obite płuca, problemy z oddychaniem - poziom 2;
Złamanie otwarte nogi - poziom 3;

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: dowolna
Dodatkowe informacje:

Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.

Walczący mają do trzech akcji na post.

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Lis 18, 2023 8:57 pm

Kolejne cięcie, kolejny plan - Z każdą kolejną minutą w jego umysł wgryzał się pewien rodzaj desperacji - Chciał zabić demona, aby wszyscy wreszcie mogli wrócić do domu? Z tymi myślami, ciągnął z całej siły, zapominając o zasadach ostrości wpadając do wody. Nie mógł zareagować na to niczym więcej niż zaskoczeniem, strachem i kolejną dawką gniewu, choć tym razem na samego siebie. Odruchowo skierował się ku powierzchni, dzielnie trzymając swój oręż jego ostatniego towarzysza w całej tej niedoli.

Kolejny plusk ciała wpadającego do wody, a potem kolejny świst obok uświadomił się, że jego cel jest blisko. Za każdym razem gdy się z nim mierzył, ten krył się pod wodą, rozpuszczjący się poprzez te przeklęte wodorosty... Czy była jednak nadzieja? Ludzie bezpiecznie wyszli, z pewnością są już w drodze na statku aby wkrótce opuścić wyspę... Nie musiał walczyć, musiał go jedynie przetrzymać.

Jeden z nas.

"Nie" Zazgrzytało mu w myślach, słysząc swoje własne zwątpienie i wkrótce zachęcający głos demona. Miał gdzie i po co wracać, był ostatnią osobą jaka mogła zaopiekować się rodziną Tsuny dał im obietnice, że będzie przy nich trwać do samego końca. Wystarczy, że grupa piorunów złamali słowo dane Hanie, że będzie bezpieczna w Yonezawie - Jeśli tu zginie, nigdy już nie będzie wstanie jej tego wynagrodzić. Jeśli odpuści, odejdzie teraz - Czy nie skończą jak Karasawa Yu, którą zostawił? Może gdyby został, jej życie potoczyłoby się inaczej.
Wokół niego zaczęły strzelać wyładowania elektryczne, skupiał swój tlen w mięśniach by wyzwolić je w postaci ezoterycznej formy. Trwoga, desperacja sprowadziła go do modlitw do boga, prawowitego władcy tej świątyni.
"Rajin"
Chciałby powiedzieć " Daisuke, wybacz" Jednak tym razem nie miał zamiaru, zawsze bardziej było mu bliżej Tsuny niż własnego Filara. Dziś poświęcił nie tylko swojego towarzysza broni ale i honor, tylko po to aby uratować innych. A przede wszystkim siebie, by móc żyć dla innych.
Nagła eksplozja elektryczności miała zdezorientować przeciwnika, postarał się otworzyć jarzące się od elektryczności oczy aby zorientować się w terenie.

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Lis 18, 2023 9:41 pm

Misja

Głębiny wiedzy - 31

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Matsumoto Takashi
Wnętrze ruin

Jedna, głupia wpadka mogła zadecydować o przebiegu dalszych wydarzeń. Mogli walczyć na powierzchni, gdzie demon nie był w stanie powstrzymać nawet jednego ciosu, i w wodzie, gdzie roztaczało się jego królestwo. Taką różnicę robiła obecność wąskiej, kamiennej platformy roztrzaskanej na kawałki poprzednimi atakami Matasumoto, z której ten w efektownym przewrocie zleciał.
Pod powierzchnią było jeszcze ciemniej niż na zewnątrz. Na moment przed upadkiem zza otwartej ściany ruin przebił się delikatny blask popołudniowego słońca, lecz teraz znów całkowicie zniknął. W toni widoczne były tylko szarawe smugi promieni, przez co całe otoczenie przypominało bardziej pustkę, niż zalaną, kamienną świątynie. Unoszenie się w tym stanie przypominało dryfowanie po bezkresie. I niosło ze sobą podobne temu uczucia.
Bezsilność. Brak kontroli. Obojętność. Zgubę.
Uderzenie chciało wyszarpnąć z płuc dech. Organ zapłonął ogniem, z ledwością utrzymując w sobie powietrze, które w formie kilku bąbelków uciekło mimo wszystko z pomiędzy zaciśniętych warg. Ruchy ciała były powolne; zimno wysysało z niego wolę walki. Marzenia, cele, wspomnienia, obowiązki, obietnice. Wiele rzeczy walczyło nagle o jego uwagę, chcąc utrzymać ciało i umysł na powierzchni, nie dać mu zatopić się w melodyjnym kobiecym głosie, który obiecywał swoim słodkim brzmieniem spokoju. Wiecznego spokoju, być może.
Ale ponad złudne nadzieje przebijały się rzeczywiste odczucia. Potrzeba podjęcia walki, aby śmierć nie wyciągnęła ku tonącemu swoich chudych ramion.
Użycie w tych warunkach, po obecnym wysiłku kolejnej, najbardziej szkodliwej ale i efektywnej formy było desperackim aktem. Jedynym, który miał prawo zadziałać, a przy tym ryzykownym. Daisuke jednoznacznie wspomniał o szkodliwym działaniu niedopracowanej techniki, której w najsilniejszej formie był w stanie używać tylko jeden człowiek. Ze skutkiem śmiertelnym.
W świątyni poświęconej Raijinowi bóg pioruna wysłuchał jednak prośby użyczenia sobie na moment jego mocy. Elektryczny impuls przeszył ciało zabójcy pioruna, niosąc z nagłym spięciem mięśni również ostry ból. Nerwy wybuchły nagle w okolicy twarzy, w momencie gdy Takashi zdecydował się otworzyć w słonej wodzie oczy. Obie gałki zapiekły pod wpływem soli, lecz jedna nie odpowiedziała na polecenie w ogóle, pozostawiając połowę podwodnej wizji w ciemności.
Najbezpieczniejszym wyjściem było w tym momencie użycie jeszcze jednej, wymuszonej formy aby szybkim ruchem wszystkich mięśni zniwelować opadanie i wystrzelić w kierunku powierzchni.
Takashi poczuł pod palcami szorstki dotyk skały - krawędź platformy, przy której się znalazł. Zmysł ostrzegł go, że z wody za plecami pędzą ataki demona.

KYORAN:
Złamany nos - poziom 2; rozcięta warga - poziom 0;
Obite płuca, problemy z oddychaniem - poziom 2;
Złamanie otwarte nogi - poziom 3;

TAKASHI:
Uszkodzenie nerwów w lewym oku - poziom 4;

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: tylko Takashi
Dodatkowe informacje:

Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.

Walczący mają do trzech akcji na post.

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Lis 18, 2023 10:16 pm

Bóg Piorunów wysłuchał jego modlitw, czuł jak elektryczność rozpala jego ciała, powołując go na nowo do życia, które niemalże było na utraceniu. Bóstwo podarowało mu iskrę życia, ostatnią pomoc jaką udzieli śmiertelnikowi, reszta zależała tylko od niego.
Wystrzelił ku powierzchni, a gdy tylko się wynurzył łapczywie nabrał powietrze wypluwając z siebie resztki wody, szybko się zorientował, że jego wizja jest zaburzona i coś stało się z jego lewym okiem, zadziało się to podczas użycia ezoterycznej techniki tym razem użytej w panice, wycieńczonym i nieprzygotowanym. Przeklną w myślach, nie chcąc i tym razem przyznawać racji swojemu Mistrzowi.
Natychmiast w człapał się na platformę, jedynie tam miał przewagę.. W każdej sytuacji demon unikał walki na powierzchni, za każdym razem uciekał kiedy miał zamiar go dopaść. Stało się to zarówno przy wejściu do świątyni, przy zabójstwie Rin i teraz, kiedy próbował ściąć głowę mnichowi - Jak jednak miał wyciągnąć go na powierzchnie? Może tym razem demon poczuje się zbyt pewnie i wyjdzie w całości na platformę?
W akcie walki o przetrwanie, zmusił po raz kolejny swoje mięśnie do działania, starając się dotrzeć na stabilny grunt i obracając się swoim zdrowym okiem w stronę nadchodzącego ataku. Nie musiał wkładać pełni sił w swoje ataki, musiał za wszelką cenę utrzymać się na platformie. Skupiał cały swój umysł na utrzymaniu równowagi, nie mógł sobie pozwolić na ponowne wpadnięcie do wody. Skoncentrował się na zmyśle i oddechu, starając się przywrócić równowagę w ciele, techniką całkowitej koncentracji, którą niegdyś nauczył ich Nobu na placu treningowym.

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Lis 18, 2023 10:42 pm

Misja

Głębiny wiedzy - 32

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Matsumoto Takashi
Wnętrze ruin

Decyzja o wspięciu się ponad wodę musiała być szybka. Demon, chwilowo odrzucony podwodnym szokiem odpuścił wyrzucenie cielska na kamienie kiedy tylko Takashi znalazł się na górze. A nawet pomimo nowej, niespodziewanej rany nie było to dla zabójcy zbyt trudne. Jego oko, choć bez wątpienia uszkodzone, nie krwawiło i nie oddziaływało na funkcjonowanie reszty ciała. Choć oczywiście ból i szok miały przynajmniej minimalny wpływ na to, co mogło dziać się dalej.
Ruiny platformy łączyła z resztą bezpiecznej powierzchni wyłącznie jedna, wąska ścieżka. Ta, którą zarówno mnisi, jak i Kyoran w towarzystwie archeologa użyli do bezpiecznego opuszczenia zatopionej świątyni. Sprzyjał im dzień i to, że demon nie był w stanie opuścić swojego nowego leża, które jako jedyne dawało mu cień. Wykorzystanie w tej sytuacji słońca wydawało się niemożliwe.
W przypadku mnichów z załogi Tenjina przeciwnik mógł sobie pozwolić na wyjście i zaatakowanie ich w deszczu, jednak teraz, walcząc z zabójcą wykazywał się znacznie większą ostrożnością. Krążył pod wodą niczym rekin, wyszukując odpowiedniej okazji do ataku. Potrzebował zaskoczenia, aby cokolwiek zdziałać, szczególnie że krew widoczna na wodzie świadczyła o tym, że był głęboko ranny.
Ale nie był głupi.
Nie walczył z zabójcami po raz pierwszy i wiedział, że swoją szansę miał tylko wtedy, gdy ci byli zbyt zmęczeni, aby ponownie zaatakować, dlatego kiedy Takashi wykorzystał chwile spokoju na opanowanie nerwów, demon znów wyłonił się spod tafli niczym torpeda, i strzelił mackami w kierunku zabójcy, chcąc jeszcze raz, w identycznym geście pochwycić go i wciągnąć pod wodę.

KYORAN:
Złamany nos - poziom 2; rozcięta warga - poziom 0;
Obite płuca, problemy z oddychaniem - poziom 2;
Złamanie otwarte nogi - poziom 4;

TAKASHI:
Uszkodzenie nerwów w lewym oku - poziom 4;

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: tylko Takashi
Dodatkowe informacje:

Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.

Walczący mają do trzech akcji na post.

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Lis 18, 2023 11:02 pm

Jeden oddech, za drugim, nie miał wiele czasu aby uspokoić zszargane nerwy. Wymagało to od niego pełnego skupienia, jednak doskonale wiedział, że nie jest w stanie w pełni zapanować nad swoim umysłem oraz mieszanką wielu emocji, jakie aktualnie ze sobą walczyły. Obowiązek, wspomnienia i wola walki przebijały się jednak przez chaos, nadając kierunek ciału, aby ten jeszcze raz przeciwstawił się nadchodzącemu zagrożeniu.
Słońce wybijało się ze świątyni, nadzieja bezpieczeństwa dla ludzi. Są bezpieczni, nic im się nie stanie - Gdybym nie ból, zmęczenie i czyhająca śmierć to wydobył by siebie uśmiech.
Poruszał się po platformie pewnie, szukając jak najwięcej stabilnej powierzchni pod nogami, a jednocześnie aby pozostać w choć minimalnym ruchu. Wpadł na doświadczonego przeciwnika, którego musiał przechytrzyć, a upływ krwi w jego ciele świadczył o tym, że czas też nie gra na korzyść jego demonicznego wroga.
Gdy tylko macki znów wystrzeliły, Takashi wykorzystał ponownie drugą formę pioruna, wykorzystując ją w pełni. Nie wykonywał kolejnych sekwencji, tak jak wcześniej, aby przytłoczyć wroga atakami, musiał oszczędzać siły.

Akcje:

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Lis 18, 2023 11:23 pm

Misja

Głębiny wiedzy - 33

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Matsumoto Takashi
Wnętrze ruin

Macki nadchodziły początkowo z jednej, dwóch, trzech stron. Powoli pełzły w głąb platformy i szybko były ścinane powtarzającymi się atakami pioruna. W odróżnieniu do walki o oddech i nieopadanie w mroczną toń było to zajęcie bajecznie łatwe. Wodorostowe odnogi cięło się niczym papier dobrze zaostrzonym nożem. Jednak demon nie planował dać się po prostu pokroić i w kilka chwil intensywność ataków znacznie wzrosła, prawie jakby krojenie go na kawałki niewiele dawało.
Z boku, z tyłu, z przodu po skosie.
A potem ciemnozielona breja zaczęła zlewać się w całość, wpełzając na platformę jednocześnie ze wszystkich stron, zamykając Matsumoto drogę ucieczki, jedyną, którą do tej chwili jeszcze posiadał. Wodorosty obrastały cały kamień, pełznąć ku niemu powoli, zamykając go na samym środku gdzie nie miał już innego wyjścia, niż walczyć z wrogiem, którego głowa musiała przybrać teraz formę mazi.
Tu i tam widoczne były cięcia, którymi oznaczył ciało wroga podczas poprzednich wymian ciosów. I być może była wśród nich jakaś charakterystyczna sekwencja, która pomogłaby mu określić, gdzie atakować, aby pokonać zagrożenie. O ile oczywiście miał na tyle czasu, by się na tym skupić.

KYORAN:
Złamany nos - poziom 2; rozcięta warga - poziom 0;
Obite płuca, problemy z oddychaniem - poziom 2;
Złamanie otwarte nogi - poziom 4;

TAKASHI:
Uszkodzenie nerwów w lewym oku - poziom 4;

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: tylko Takashi
Dodatkowe informacje:

Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)

Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.

Walczący mają do trzech akcji na post.

Re: Głębiny Wiedzy — Sob Lis 18, 2023 11:50 pm

Walka się przedłużała, a opcji zdawało się coraz mniej - Zapętlał się z przeciwnikiem, on ciął, ten tworzył kolejne macki, jednak im dłużej to trwało, to tym obie strony były zdeterminowane do kolejnych kroków. Tym razem jego przeciwnik tracił cierpliwość i wyszedł do niego, blokując mu jednocześnie ostatnią drogę ucieczki, z której przecież mógł skorzystać, a tego nie zrobił. Finalnie, nie mógł tak zhańbić swojego klanu.
Znalazł się w potrzasku, bez wyjścia - Demon był płynny, maź przypomniała mu formę jednego z Kizukich, choć w tamtym przypadku było wiadomo gdzie miał głowę. Był coraz bardziej osaczony, musiał sobie przypomnieć szczegóły poprzednich walk, obrażeń jakie mu zadał. Czy istniał gorszy moment do takich gier logicznych? Być może. Zaczął od dołu, przypominając sobie jakie sekwencje ciosów zadawał.
Odciął mu lewą nogę na wysokości kolana i to było jedyne cięcie, jakie zadał w okolicy dolnych kończyn. Wyżej były dwie odcięte ręce, mniej więcej na wysokości ramion, które powinny się być wyjątkowo blisko, poziomego cięcia na wysokości klatki piersiowej, przechodzące przez oba ramiona, dzięki czemu wszystkie te rany były blisko siebie. A to mu wyznaczało mu ostatnią odosobnioną ranę, podobnie jak w przypadku nogi jaką zdołał zadać, kiedy dobijał swojego przeciwnika. Szrama mającą szerokość, połowy szyi.
Tam też postanowił uderzyć z pomocą drugiej formy.

1. Analiza bitewna.
2. Druga forma pioruna.
3. Odganianie od siebie macek, jakby się nie udało.

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Lis 19, 2023 12:00 am

Misja

Głębiny wiedzy - 34

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Matsumoto Takashi
Wnętrze ruin

Te kilka cennych sekund, które powolny na powierzchni demon użył na pełznięcie ku kończynom Takashiego, zabójca użył na szybkie przypomnienie sobie fragmentów wcześniejszej walki. Asano Rin, mnich Tenjin... były też masy drobnych ran zadanych w trakcie obcinania wodorostów, które próbowały wciągnąć go do wody i teraz i w poprzedniej, udanej z resztą próbie. Wszystko układało się niczym przedziwne puzzle, plątanina linii i drobnych szram przez które spod zielonego gluta dało się dostrzec kamienistą powierzchnię platformy.
Na zewnątrz świeciło słońce, przebijając się poprzez deszczowe chmury, lecz pod dachem starej świątyni Raijina panował mrok, delikatnie rozświetlany tylko wybuchami pioruna, gdy zabójca panujący nad oddechem używał swoich technik aby odgonić od siebie wroga.
Przynajmniej miał dzięki temu pewność, że demon nie zamierza podarzyć śladem pozostałych, znacznie łatwiejszych ofiar. Najwyraźniej również był zdesperowany. Tym razem nie mógł wykorzystać cienia, aby zmienić swoją kryjówkę. Był tu zamknięty z zabójcą, który nie zamierzał mu odpuścić.
Oboje darzyli się silnym uczuciem nienawiści.
Pionowe, poziome cięcie. Linia przecinająca się z inną, drobną, zadaną zapewne całkiem niedawno. I jeszcze jedna, idąca z góry do doły. Brzegi w ogóle się nie zrastały, jakby od samego początku demon nie był w stanie się regenerować.
Był blisko. Bliżej. Zdawało się, że wraz z mokrym mlaskiem jego cielska słychać znów cichy, kobiecy szept, który odbijał się echem pod wodą.

Jeden z nas.

Takashi skupił się. Miał jeden atak, jedną szansę nim potwór otoczy go i będzie po wszystkim. Czy jego rozumowanie było poprawne i musiał celować właśnie tam, w kierunku wyraźnego poziomego cięcia, które wyznaczało jego kark?
Wdech. Wydech.
Druga forma wystrzeliła w kierunku celu, jednego punktu, ostatniego skrawka zielonego cielska, które sprawiało, że łeb trzymał się na swoim miejscu. Precyzyjne, silne. I celne.

Nie musiał wkładać w to nawet wiele wysiłku, ale jednak. Gdy cios dosięgnął celu, wodorosty cofnęły się nagle i zasyczały. Niczym brudna woda zaczęły się nagle rozlewać z powrotem do zbiornika za sobą, a w miejscu cięcia "karku" pozostała głęboka bruzda w kamieniu.

KYORAN:
Złamany nos - poziom 2; rozcięta warga - poziom 0;
Obite płuca, problemy z oddychaniem - poziom 2;
Złamanie otwarte nogi - poziom 4;

TAKASHI:
Uszkodzenie nerwów w lewym oku - poziom 4;

DEMON:
Ścięty łeb.

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: tylko Takashi
Dodatkowe informacje:

Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)
Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Walczący mają do trzech akcji na post.

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Lis 19, 2023 12:30 am

Postawił wszystko na jedną kartę, jego zwycięstwo albo porażka.

Cięcie, zbawienne plaśnięcie dotarło do jego uszu, a wkrótce po tym świat jakby ucichł.. Cisza przerywało tylko pluśnięcia cofających się wodorostów, cała maź znów wpłynęła do wodnej otchłani. Wpatrywał się w kamienną posadzkę, przed siebie tam gdzie zakończył cięcie, jego myśli zasłoniła mgła i znieruchomiał, wdychając i wdychając ciężko powietrze od zmęczenia, które przesiąkało jego organizm.
Wygrał, nie wygrał, nie wiedział, demon odszedł i nie było go tutaj, w całym tym mroku po raz pierwszy czuł namiastkę bezpieczeństwa. Upadł na kolana, czując ciężar ciała, które zaczęło niekontrolowanie się trząść, uświadamiając go po raz kolejny jakie limity przekroczył i jakie za tym będą stać konsekwencje. Jednak ból ciała, nie mógł się równać z ogromnym poczuciem winy, jakie w niego uderzyło, teraz kiedy mógł pomyśleć, nie martwić się niczym - Zabił Asano Rin, nie zdążył uratować młodego chłopaka w statku, nie zdążył zapobiec tragedii w świątyni. Krew zbrukała świątynie Rajina, a jeśli ten był zły to gniewał się w bardzo milczący sposób.
W obliczu tych wydarzeń, wspomnień jakie niosły ze sobą niedawne wydarzenia, zaniósł się zwykłym, ludzkim płaczem, - Nieważne jak silni zabójcy byli, każdy z nich był jedynie człowiekiem. Pozwolił swoim emocjom uciec, wyjść z zamknięcia gdzie je trzymał, nikt go w ciemności nie widział, nikt nie będzie oceniał.
Podniósł się w milczeniu, chowając z cichym sykiem złotą klingę, chwiejąc się z zmęczenia na nogach. Obejrzał się po raz ostatni po majestatycznej świątyni, spoglądając ku centrum, aby finalnie ruszyć w stronę wyjścia. Otarł mokrym rękawem twarz, przyjął dumną minę, musiał udawać silnego, aby inni czuli się przy nim bezpiecznie.

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Lis 19, 2023 12:04 pm

Misja

Głębiny wiedzy - 35

Początek pory Shunbun - Kaminari sunawachi koe o hassu

Matsumoto Takashi
Wnętrze ruin

Tak samo jak dla Kyoran, tak i dla zabójcy wyjście z ruin świątyni było jak przeniesienie się do innego świata. Burzowe chmury, które powitały ich po przybyciu na wyspę były teraz zaledwie odległą, burą zbieraniną kłębów na horyzoncie. Poprzez białe obłoki przebijały się błyszczące od słońca pęknięcia w pokrywającej nieboskłon kopule. Ostre smugi światła słonecznego padały na morze, na sąsiednią Sadogashime, ale również na wyspę, po której przyszło im dzisiaj stąpać.
Piękny widok był jednocześnie ostrzeżeniem. Cofająca się woda zwiastowała nadejście fali, która za jakiś czas zaleje nie tylko miejsce, które odwiedzili, ale również brzegi wszystkich japońskich wysp. Pozostało jedynie wyczekiwać jej i modlić się do bogów, aby żywioł nie okazał się zbyt destrukcyjny w skutkach.
Ale teraz nie pozostało nic innego, jak powolne skierowanie się na drugi koniec lądu, po wychylającym na powierzchnie kamiennym przejściu, z dala od resztek pożartej przez toń łodzi; przez most na którym Asano Rin walczyła z potworami które zmusiły ją do skoku wprost do wody; przez lekkie wzniesienie, gdzie przybili po raz pierwszy w towarzystwie wzburzonych, czarnych fal.
W odróżnieniu od początków powrót był niczym spacer.

Tōryanse, tōryanse
Koko wa doko no hosomichi ja?

Głos demona brzmiący w uszach zabójców był niczym ton matki wyśpiewującej Tōryanse, piękną i jednocześnie przerażająca kołysankę o świątyni Tenjina.

Iki wa yoi yoi, kaeri wa kowai

Łatwo jest tutaj dotrzeć, ale trudniej powrócić.

Matsumoto Takashi, Uesugi Kyōran
Statek na brzegu

Droga do łodzi była szybka i lekka, właściwie nie przypominała powrotu z boju. Z morzem odzyskującym powoli swój błękitny kolor, odbicie nieba. Z promieniami słońca wypalającymi ciała i wspomnienia demonów. Z zieloną, świeżą trawą powstająca po intensywnym deszczu.
Statek unosił się łagodnie na falach, nieco oddalony od wilgotnego brzegu. Dryfował zatopiony wyraźnie ponad stan, od kiedy na jego pokładzie znaleźli się nie tylko archeolodzy Muroia, ale także niedobitki z załogi kapłana Tenjina. Między ciasno zbitymi członkami załogi była jeszcze Uesugi, ułożona wygodniej od nich na noszach, z Jojim przygarbionym nad notatkami tuż obok.
Zaaferowany mężczyzna tylko kątem oka zauważył jakiś ruch na brzegu. I to on jako pierwszy wystrzelił do pionu i machnął w kierunku Matsumoto na brzegu.
— Wygląd na to, że twój koleżka jednak postanowił przytaszczyć tu swoje cztery litery. To znaczy, że przegrałem zakład, ah cholera! — Jęknął Muroi, i oddalił się do jakiejś liczącej monety grupy, gdy ktoś inny wyrzucił za burtę drabinkę.

KYORAN:
Złamany nos - poziom 2; rozcięta warga - poziom 0;
Obite płuca, problemy z oddychaniem - poziom 2;
Złamanie otwarte nogi - poziom 4;

TAKASHI:
Uszkodzenie nerwów w lewym oku - poziom 4;

DEMON:
Ścięty łeb.

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: dowolna. Ostatnia kolejka.
Dodatkowe informacje:

Pytania proszę kierować na PW lub do Suiren (Renfei#6499)
Obecne miejsce: Mała wyspa w cieniu Sadogashimy.
Walczący mają do trzech akcji na post.

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Lis 19, 2023 12:47 pm

Wypuściła powietrze nosem w cichym rozbawieniu i powoli, ostrożnie podniosła się do siadu. Otarła nadgarstkiem zebrane w oczach łzy - zarówno te wywołane bólem jak i stratą guan dao, jedynej prawdziwej pamiątki po tak bliskiej osobie. Chociaż śmierć Asano Rin była niewątpliwie nieodżałowana, nie zdążyła się do kobiety nadmiernie przywiązać. W gruncie rzeczy nie dała jej tej możliwości, umierając na ich praktycznie drugim spotkaniu.
Rozejrzała się dookoła. Całokształt przeżyć z ostatnich godzin nie pozwalał jej napawać się okolicznościami przyrody ani nagłą zmianą pogody. Wszystko teraz dla niej kręciło się wokół utraty glewii, odniesionych obrażeń i tego, czym Joji postanowił się z nią podzielić ze swoich notatek. Powrót Zabójcy przyjęła z pewną ulgą, chociaż nie poświęciła żadnej refleksji temu, czy chodziło o niego czy po prostu fakt, że wreszcie będą mogli odpłynąć z tej przeklętej wyspy.
— Matsumoto-san! — wypowiedziała nieco głośniej, czując, jak jej serce przyspiesza na widok trzymanej przez niego glewii. Kiedy tę od niego odbierze (niewysłowioną radość opisywał jej wyraz twarzy), ułoży ją sobie na kolanach obok miecza Rin i ostrożnie odwiąże wstążkę z tego drugiego, po czym doczepi ją do własnego guan dao. Katanę natomiast wyciągnie w kierunku Takashiego. — Wiem, że ta stal nie jest łatwo dostępna więc marnotrawstwem byłoby zostawiać ją w rękach kogoś, kto nie może jej w pełni wykorzystać — oznajmiła, sugerując, że miecz powinien zostać przetopiony na oręże dla innego Zabójcy. Byłaby to niewątpliwie ładna pamiątka, jednak Uesugi postanowiła tym razem zrobić coś dobrego dla świata - czym z resztą sama siebie zaskoczyła. — Dziękuję — dodała, patrząc na swoją włócznię w taki sposób, jakby to było co najmniej jej dziecko. Może dzięki temu z czasem nawet wybaczy Matsumoto, że przez jego brak współpracy na początku wyprawy prawie się utopiła.

Re: Głębiny Wiedzy — Nie Lis 19, 2023 1:12 pm

Blask słońca ogrzewał jego twarz, rozgrzewał ziębione opuszki palców i uspokajał dygotanie ciała - Małe to pocieszenie, ale jednak kolejny dzień i nadzieja na lepsze jutro. Idąc przez kolejne partie wyspy, wracały wspomnienia samotnej pogoni, jakiej się podjął. Szalejąca w umyśle burza, uspokajała się na rzecz nienaturalnego spokoju, wręcz pustki, która towarzyszyła mu podczas ostatniej podróży.
Kołysanka demona dopominała się o jego uwagę, niczym ostatnie przypomnienie o tym co tu się stało, jakie ofiary zostały tutaj poniesione. Jednak moment uświadomienia sobie, o możliwości powrotu do ludzi, którzy na niego liczyli i czekali, był niczym przyjemna iskra, która lekko rozświetliła mrok, jaki przytłaczał jego umysł. Miał dla kogo żyć i to właśnie się liczyło.
Powrót na statek był spokojny, samotnie wyruszył do świątyni i teraz samotnie z niej wraca, najwidoczniej tak właśnie miało być. Skwitował machnięcie ze statku, unosząc glewie w geście zwycięstwa, a także dając dobitnie znać Kyoran, że znalazł jej zgubę, którą na jego gust powinna nauczyć się lepiej z nią obchodzić i przy okazji nie nosić ciężkiej zbroi samurajskiej do wodnych wypadów.
— Uesugi-san — Odpowiedział, choć z mniejszym entuzjazmem, być może nie z powodu niechęci do niej, a z wymalowanego na jego twarzy zmęczenia i bólu, jaki go dotykał. Choć równie zabolały go rany widoczne na ciele Kyoran, kolejny raz ktoś ucierpiał przez jego nierozwagę. I jak poprzednio, przyjmie to również na siebie.
— Wybaczcie, że was nie uchroniłem przed obrażeniami. Poślę po korpusowych medyków, aby odpowiednio się tym zajęli, tak samo jak resztą — Odpowiedział, przyjmując w dłonie miecz Asano Rin, zadrżała mu ręka kiedy objął rękojeść, ale tylko na chwile.
— Dziękuje — Odpowiedział, skłaniając się płytko. Mogli mieć wobec siebie wiele do zarzucenia, w ten czy inny sposób finalnie liczyło się, że przeżyli. Takashi spojrzał na ostrze, które miała zawiązana wokół nogi. Jeśli okaże się, że jest to nichirn, albo w inny sposób się przyda mu się w dalszej walce - To wróci on z nim do Korpusu, być może w ramach wymiany za pismo w nieznanym języku? Albo w inny sposób, czas pokaże.
— Demon nie żyje, odpływajmy stąd. — Rzucił w stronę Muroiego.

Re: Głębiny Wiedzy — Sro Lis 22, 2023 8:55 pm

Misja

Głębiny wiedzy - 36 - FINAŁ

Matsumoto Takashi, Uesugi Kyōran
Statek na brzegu

Statek odbił od brzegu niemal w tej samej chwili, gdy Takashi wspiął się na pokład.
Zakołysał się pod ciężarem powiększonej załogi, w skład której włączono teraz mnichów bez własnej łodzi. Ich spojrzenia były pociemniałe, twarze wyrażały ból i urazę, choć ta skrupulatnie była tłamszona przez ciągłe upomnienia, że są teraz na łasce Muroia. Sam archeolog nucił pod nosem i wydawał się nieobecny. Jego wzrok wertował wszystkie notatki sporządzone przez członków wyprawy; rysunki i próbki ze świątyni zajmowały całą jego uwagę. Od czasu do czasu kiwał głową, czy wyciągał w kierunku Kyoran rękę z jakąś kartą, lecz wszystkie próby wciągnięcia go do rozmowy spełzały na niczym. Mężczyzna był jak w transie, choć jak się okazało po tych kilku godzinach na wyspie, jego dziwaczne zachowanie nie wynikało wcale z tego, iż był demonem.
Był po prostu dziwakiem.
Niegroźnym i w zasadzie godnym zaufania, jeżeli zignorowało się fakt, że wieść o śmierci Asano Rin przyjął właściwie z zadowoleniem. Rzucił wtedy: "Co za szczęściara! Dokonać żywota przed obliczem boga! Jakże zazdroszczę...". Po czym nie wspominał o tym już ani razu.
Choć Matsumoto bez wątpienia świadomy istnienia sztyletu, mógł go w tym momencie jedynie obserwować. Kyoran z równą chciwością trzymała się otrzymanego reliktu, choć nie miała wcale pewności, że przed opuszczeniem statku Joji nie sprzątnie pamiątki spod opatrunku. Kobieta nie zasugerowała jednak ani przez moment, żeby zabójca rzucił okiem na tajemnicza broń. Ta pozostała ukryta pod warstwami szmat, które trzymały jej nogę w jednym kawałku.
Sama rana oznaczała, że Uesugi musiała na jakiś czas odpuścić sobie wyprawy. Leczenie będzie nie tylko kosztowne, ale groziło nawet konsekwencjami już po całkowitym uleczeniu. Powracające bóle, osłabienie kończyny i rekonwalescencja, a może nawet potrzeba używania laski. Wszystkie te wizje krążyły nad nią niczym burzowa chmura, choć resztę rejsu spędzili w promieniach słonca.
Woda w dalszym ciągu była niezwykle spokojna. Do portu przybili o kilkanaście metrów dalej, niż miejsce gdzie wsiadali na pokład. Plaża była pokryta mułem i mokrym piaskiem, poza tym zdecydowaną część łodzi rybackich wciągnięto głęboko na ląd. Poławiacze zdążyli zauważyć nadchodzący kataklizm i od kilku godzin gotowali się już na przyjęcie fali. Załogę archeologów ewakuowano szybko na ziemię, a tam kazano im uciec jak najdalej.
Muroi porzucił swój statek uznając, że jest mniej warty od tego, co dzisiaj odkryli.

W wiosce rybackiej kawałek dalej na Uesugi czekała reszta jej świty. Wierni ludzie zrobili wszystko, by ulżyć kobiecie w jej bólu, lecz zadecydowali też, aby nie nadużywać pomocy korpusu. Korpus z resztą niezbyt chętnie skłaniał się do pomocy kobiecie, która nosiła to samo nazwisko, co Uesugi Kiyo, dawna demoniczna księżniczka która jeszcze do niedawna terroryzowała niektóre miasta.
W którymś momencie marszu do Matsumoto dołączyły dwa kruki. Nie wiadomo gdzie były dotychczas, ani czym się zajmowały. Jeden usiadł na ramieniu mężczyzny, a drugi bez słowa szybował nieco wyżej, od czasu do czasu machając główką jakby czegoś, albo kogoś szukał. Ani razu nie wylądował.
Do pełnego zakończenia wyprawy zabójcę czekał jeszcze marsz do jednego z garnizonów, gdzie miał zdać raport z wyprawy. Tylko od niego zależało w jaki sposób zamierzał wyjaśnić sytuację, i to, które szczegóły chciał zachować dla siebie. Ostatecznie w przeciągu tych kilku dni tropienia zabił nie jednego, a dwa demony. Poświęcenie Rin mogło uratować znacznie więcej istnień niż te, które stracono.
Od mnichów w trakcie podróży dowiedział się, że ich martwy towarzysz nazywał się Matsumoto Hatsu, choć w świątyni przyjął imię Kome.
Zbieg okoliczności, nie byli w żaden sposób spokrewnieni.

Choć niekiedy zbiegi okoliczności z czasem okazują się czymś więcej.

KONIEC MISJI

PODSUMOWANIE - MG napisał:KYORAN:
Złamany nos - poziom 2; rozcięta warga - poziom 0;
Obite płuca, problemy z oddychaniem - poziom 2;
Złamanie otwarte nogi - poziom 4;

WYNIK: Złamanie otwarte nogi wymaga leczenia. Z racji time skipu nie musi to przybierać formy fabuły z medykiem/lekarzem, ale o leczeniu należy wspomnieć w notatce opisującej działania postaci w przeciągu mijającego roku. Dodatkowo rzuć kostką k10: wynik 1 oznacza, że po leczeniu postać będzie kulała. Pozostałe wyniki gwarantują całkowite uleczenie.

Postać otrzymuje Sztylet z symbolem Raijina. Stal ma złotawy odcień i mieni się niczym ostrza zabójców. Kyoran nie jest w stanie samodzielnie rozpoznać, czy jest to nichirin. Wątek sztyletu można rozwinąć w przyszłości. Broń jest w dobrym stanie, ale może pęknąć gdy zostanie użyta do walki. Postać odzyskuje również Guan Dao i wstążkę z miecza Asano Rin.

MATSUMOTO TAKASHI:
Uszkodzenie nerwów w lewym oku - poziom 4.

WYNIK: Uszkodzenie narządu wzroku, brak wizji w lewym oku. Gałka oczna pozostaje ruchoma. Brak możliwości uleczenia przy obecnym poziomie medycyny - próbę można podjąć za dwa fabularne lata od dnia rozpoczęcia misji. Poza tym brak innych ran.

ASANO RIN:
Postać poniosła śmierć. Jej miecz znajduje się w rękach Takashi'ego. Kruk wrócił do korpusu - nie był świadkiem śmierci swojej właścicielki. Ciało zostało pochowane przez morze i nie ma możliwości odzyskania go czy odnalezienia.