Chihayaakasaka

Re: Chihayaakasaka — Sro Kwi 19, 2023 6:20 pm

Gdzie był "X" na ziemi?Post nr 9

Postanowili wrócić do miasta. Nie mając czego szukać na peryferiach Sakai, zawrócili, schodząc powoli w dół. Gdy pokonywali dystans, znacznie szybciej, niż przeciętni ludzie, zobaczyli w oddali światła. Konkretniej to rozpalone płomienie, które wskazywały na wcześniej odwiedzoną przez nich wioskę. Z tej oddali było ciężko im cokolwiek usłyszeć. Wiatr nie był ich sojusznikiem, toteż mogli oglądać zgromadzenie maleńkich osób. Yukito wraz z Yue przypomnieli sobie, że dziadek, którego zabili, prawdopodobnie dalej leżał w miejscu zbrodni. Zapomniany i na widoku dla innych mieszkańców.
Sama podróż potrwała około trzy godziny, co oznaczało, że jeszcze drugie tyle i nastanie upragniony dla zabójców świt. Samo miasto było przyjazne demonom. Z Kiyo Uesugi u władzy mogliście czuć się jak w domu, wśród istot słabszych, ale wielbiących was jak samych Bogów. Gdy brama stanęła otworem, nikt nie musiał pytać, kim jesteście. Kupcy wraz z rzemieślnikami snuli się po dróżkach, aby dostarczyć dobra przed otwarciem straganów oraz dostarczyć je do okolicznych spiżarń, czy też magazynów. Nie było ich dużo. Minęły was dwa powozy ciągnięte przez konie oraz riksza, w której jechał młody mężczyzna.
Tylko on postanowił się zatrzymać i wysiąść koło was, nieopodal upragnionego wejścia do Osaki. Spojrzał po was przelotnie, ukrywając część oblicza za drogim wachlarzem. Gdy jego wzrok osiadł na Yukito wraz z Yue cicho się zaśmiał, niczego przy tym nie mówiąc - Moi bracia, czego szukacie w raju? Zwłaszcza o tej porze - powiedział melodyjnym głosem, wskazując wolną dłonią w stronę nieboskłonu. On również zdawał sobie sprawę, że lada moment ciemne chmury zostaną rozjaśnione przez pierwsze promyki ognistej kuli.
Ciemnoróżowe oczy na moment od was odbiegły, zwracając się ku wiekowemu mężczyźnie, co był odpowiedzialny za ciągnięcie rikszy. Lekkim ruchem odprawił jegomościa, a ten ze zrozumieniem skinął głową i powoli ruszył w stronę bramy. Po odzieniu wiedzieliście, że macie do czynienia z kimś położonym wyżej, prawdopodobnie ze szlachcicem. Jego kimono o bursztynowym odcieniu zostało zrobione z drogiego jedwabiu, a złote akcenty wyglądały na autentyczne. Jakby ktoś celowo skruszył oszlifowaną rudę, aby dogodzić jego oczekiwaniom. Karmazynowe ślepia po chwili wróciły do was. Głównie do Otosuke, który nie ukrywał swojej aury. Lekko uniesione kąciki ust dodawały mu elegancji, ale też nie wróżyły nagany, tak jak to było z Reon.

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje: Młody mężczyzna

ROAD TO HASHIRA

Re: Chihayaakasaka — Nie Kwi 23, 2023 4:17 pm

No i proszę. Człowiek się znalazł. Znaczy, nie do końca człowiek, ale ujdzie. Tylko pytanie teraz co z tym faktem zrobić. Yukito stał wpatrując się w jakże bogato ubranego mężczyznę z lekkim, choć nie dziwnym dla niego, zagubieniem, podczas gdy Yue mruknął tylko 'Czego się śmiejesz' zanim nie został uderzony w łeb z lekka. W końcu szacunek do innych trzeba mieć było... zwłaszcza, gdy tak dostojnie się prezentowali. Yukito potrafił to uszanować. I Yue też powinien. Cóż, zdarzyło im się już raz czy dwa występować na bardziej bogatych dworach, które zainteresowały ich wystąpienia uliczne więc szczerze, laleczka jakieś podstawy miała wbite.

-Ano właśnie.... My podróżnicy. Z daleka tutaj przybyliśmy, gonimy za pewnymi interesującymi plotkami. - Yue w końcu pozbierał się w sobie i już bardziej przyjaźnie się przywitał. Cóż, żadnych plotek jeszcze nie słyszeli w Osace, ale szukali czegoś. Ostatnio przesłuchanie im średnio wyszło. Aż myśli wróciły do tego ciała, które tak pozostawili bez większego zajęcia się nim. No cóż. -Nie jesteśmy stąd. Powiedz, doszło coś ciekawego do twoich uszu ostatnio?

Re: Chihayaakasaka — Nie Kwi 23, 2023 5:30 pm

Mieli jeszcze czas będąc nieopodal miasta. Jednak rozważał on słowa jakimi został niedawno uraczony... no w zasadzie kilka godzin temu. Czy powinien zacząć się kontrolować? Myśl ta jednak odeszła chwilowo w niepamięć gdy ktoś postanowił do nich zagadać na drodze. Wszyscy ich mijali, ciekawego czy nie przypadkiem przez jego aurę, to na tym mężczyźnie, czy nawet demonie, wydawała się jego aura nie wywierać wpływu. W chwili gdy wypowiadał się Yue, Otosuke postanowił coś zrobić z tym, jakoś to stłumić czy też może ukryć obecność owej aury lub nawet samego siebie. Ledwo nabył świadomość tego co czyni, teraz przed miastem musiałbym prawdopodobnie spróbować to ukryć. Nie potrzebują ściągać uwagi, lepiej załatwić tą misję szybko i bez dodatkowych problemów...
- Tak, tak, tak. Podróżnicy, rzemieślnicy, artyści - wiele umiemy, wiele szukamy. - próbował podpiąć się pod narrację Yue który to pierwszy przemówił do jegomościa. - Ale aktualnie poza plotkami, ważniejsze byłoby schronienie. -

Re: Chihayaakasaka — Pią Maj 05, 2023 3:09 am

Gdzie był "X" na ziemi?Post nr 10

Niektórzy z was podeszli do niego miło oraz pogodnie, jeden z kolei zachował ostrożność przy rozmowie z obcą istotą. Jednak wtedy, oboje zrozumieliście, że nie mieliście do czynienia z waszym pobratymcem. To był jedynie ciepły akt, ukrywający powolne bicie serca oraz zapach ludzkiego ciała. Szlachcic, czy też bogaty młodzieniec był człowiekiem odpornym na aurę Otosuke. Sam jednak nie wydawał się straszny dla nich, jawił się raczej jako wesołek o jednostajnym biciu serca. Bez strachu patrzył wam w oczy, stojąc nieco dalej, niż dało się sięgnąć ręką.
Ta maska, która otulała jego twarzyczkę wkrótce opadła. Powaga zagościła na jego buzi, kiedy słuchał waszych słów. Już nawet nie unosił brwi w zdumieniu, a marszczył je, jakby właśnie podejmował jakąś ważną decyzję. Odskoczył do tyłu, wystawiając wachlarz w waszym kierunku - Czemu miałbym udzielić wam schronienia? - zaśmiał się przy tych słowach z gorzkim uśmiechem na buzi - Plotki? Postawmy sprawy jasno. Powiem wam coś ciekawego... Dzisiaj was zabiję, czy to brzmi interesująco?
Jego oczy otworzyły się szeroko, a klatka piersiowa uniosła gwałtownie, aby zebrać jak najwięcej powietrza. To już nie był miły jegomość, a raczej szaleniec, który pokazał swoje pazury. Wachlarz, który był ozdobą, zmienił swoją formę, gdy z górnych krawędzi wysunęły się cienkie ostrza. Wtedy też mieliście pewność, iż stal zdecydowanie była groźnym dla was nichirin. Gdy sięgnął za siebie, zauważyliście, że druga dłoń pochwyciła właśnie za wakizashi o pięknych bladoniebieskich zakończeniach.
W tym momencie mogliście zdecydować, co zrobić z tym zagrożeniem. Mieliście okazję uciec w las lub podjąć się walki. Wasz przeciwnik nie szarżował głupio w waszą stronę. Pewnie stał w miejscu, przyjmując pozycję do ataku. Rozstawił szerzej stopy, pewnie na was spoglądając. Bliżej ciała trzymał nietypowy oręż, jakim był wachlarz, zaś na wysokości swojego ramienia, trzymał zwrócone w was wakizashi. Ludzie, którzy was mijali, w popłochu uciekli, nie chcąc znaleźć się w waszym w pobliżu, gdyby doszło do najgorszego. Dźwięk uderzanych w panice lejc, rozszedł się po okolicy, a konie aż zawyły z bólu, przebierając szybko nogami. Zostaliście sami z bombą czasową, jaką było słońce, które miało się pojawić w przeciągu trzech godzin.

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje: Młody mężczyzna

ROAD TO HASHIRA

Re: Chihayaakasaka — Wto Maj 09, 2023 5:10 am

No pięknie, tylko ich piekielne szczęście. Atmosfera zmieniła się w mgnieniu oka, Yukito aż odskoczył z czystej ostrożności. W końcu stał przed nim zabójca demonów... i to wrogi. Już ni jedno widział, jeśli zabójca demonów nie atakował, to Yukito sam też nigdy nie podniósłby na takiego ręki, nie był z tych, co wzniecali bójki bez powodu, ale jak już dochodziło do konfrontacji, nie było wyboru. Potrzebowali się dostać do miasta, teraz nie było specjalnie czasu na ucieczkę, zawracanie i szukanie nowych poszlak. A do tego... słońce niedługo wschodziło.

-Liczyliśmy na troszkę inne informacje. Chyba nie dojdziemy do porozumienia.....szkoda. - Mruknął zirytowany Yue, jakby jeszcze był czas na odpowiedź. Nawet Yukito zmrużył groźnie oczy. Niestety w walce wręcz czy z bliskiej odległości nie sprawdzał się wcale. Gdyby był sam pewnie by uciekał, ale nie był. Nie wiedział jednak jakie umiejętności ma demon, z którym już od jakiegoś czasu podróżował. -Bierzemy go. - jak nie był przyjazny i stał im na drodze, nie było wyjścia.

Re: Chihayaakasaka — Sro Maj 10, 2023 5:57 am

Masz babo placek. Nieznajomy od razu odskoczył i przygotował się do walki, a Yue i Yukito zdawali się połknąć ten haczyk. Westchnął głośno marszcząc brwi i opierając je o palce lewej dłoni:
- Ty to chyba faktycznie masz wióry w głowie. - marudnym tonem rzekł do lalki. - Mamy prostą robotę do wykonania, a ty drugi raz podejmujesz się rozmowy z człowiekiem i drugi raz dokładasz sobie tym roboty. - kontynuował wskazując teraz lewą ręką z towarzyszy na przeciwnika. Może nie miał nad całą misją kontroli ale czuł, że i tak tą kontrolę traci i nic nie szło po jego myśli. Mieli farta, że demonica ich znalazła, mieli farta że nie dorwała ich inna grupa, no i tutaj już szczęście się skończyło. A czasu do świtu też wiele nie mieli - spędzić jak idiota cały dzień w cieniu drzewa albo w jakiejś ruderze nie zamierzał. No, to drugie może by jeszcze mu nie przeszkadzało gdyby miał jakieś swoje narzędzia oraz materiały do pracy... Machnął na człowieka ręką i zaczął dalej iść przed siebie. Szkoda czasu:
- Tak, bierzecie go jak chcecie. Ja nie jestem głodny i szkoda mi czasu. - rzucił na odchodne. Głupotą byłoby jednak oddalenie się bez wzmożonej czujności i w trakcie tego całego teatrzyku powoli rozwijał pazury i jeśli starczyłoby czasu, z kawałku skóry na klatce piersiowej utworzyłby lalkę gotową do szybkiego wyciągnięcia na ewentualny atak...

Re: Chihayaakasaka — Nie Maj 14, 2023 8:29 pm

Gdzie był "X" na ziemi?Post nr 11

Yukito wraz z Yue odskoczyli, niemal od razu jak się dowiedzieli, z kim mają do czynienia. Mężczyzna krótko rzucił okiem na ich aktualną pozycję, cały czas przygotowując się do podjęcia odpowiedniej akcji. Stojąc na twardej drodze, przed bramą do miasta utrudniał demonom dotarcie do niego.
Z przygotowaną bronią, oczekiwał, że oponenci rzucą się na niego, lecz Ci wdali się w słowną sprzeczkę z sobą. Duet chciał atakować, zaś Otosuke nie mieć z tym do czynienia. Nic dziwnego, że gdy byli zajęci sobą, usłyszeli świst powietrza. Yukito zauważył to wyraźnie. Przeciwnik nie tracąc czasu, machnął wachlarzem w waszą stronę. Cztery, cienkie ostrza pokonały dzielący was dystans, wbijając się w wasze ciała. W przypadku lalki był to jeden senbon w brzuch, brzuchomówca dostał w prawe ramię. Z drugiej strony Otosuke przyjął cios na górną część torsu oraz lewę ramię.
Po pierwszym ataku, naturalnie szykował się drugi. Wachlarz został upuszczony na ziemię, a szermierz zaczął biec, zmniejszając dystans. Rękojeść wakizashi trzymał oburącz, zaś cichy głos zdawał się powtarzać uczoną przez lata formułę techniki. Jednak nie zdążył do was dotrzeć, ni dokończyć tego, co mówił. Wyglądało to tak, jakby z nieba spadł przeciwnik godny tego zabójcy. Olbrzym z jednym rogiem na czole, uderzył dłonią o krótkich pazurach w tors waszego przeciwnika, odrzucając go kilka metrów dalej. Niespodziewany atak zaskoczył młodego mężczyznę na tyle, że z krzykiem opadł na plecy.
W tym czasie, wybiegła zza bramy młoda dziewczyna z dwoma rogami na czole. Z gracją ominęła leżącego człowieka, docierając szybko do was. Ze smutnym uśmiechem spojrzała na ogromnego demona, kręcąc jednocześnie głową - Znowu to zrobiłeś! - krzyknęła na niego, zaciskając dłonie w pięści - Oh? - spojrzała na dwójkę nieznajomych, przechylając głowę do boku - Nowi goście? - zapytała lekkim głosem, kładąc dłonie na biodrach. Materiał świątynnego ubrania się lekko zmarszczył w tym miejscu, podkreślając jej chudą sylwetkę.
Gdy tak mówiła z grymasem bólu, człowiek podniósł się z ziemi, celując katanę w nowego przeciwnika - Zabierz ich stąd, zajmę się nim - powiedział głębokim głosem towarzysz białogłowy, szarżując w stronę wroga - Ranpo... Dobra. Niedaleko stąd jest świątynia, w której rezyduje. Moglibyście tam uleczyć swoje rany... Co wy na to? - zapytała spokojnie, wyczekując waszej odpowiedzi. Jeśli się zgodzicie, wtedy pójdzie przodem, wskazując wam drogę do miejsca oddalonego o piętnaście minut. Następnie doda, że jest to budynek leżący na północ od Osaki, idealny do schowania się przed promieniami słońca.

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje:

Rany:

> Następny post zakończcie z/t, jeśli pójdziecie za demonicą.
Młody mężczyzna

ROAD TO HASHIRA

Re: Chihayaakasaka — Sob Maj 20, 2023 2:35 pm

No i oczywiście wszystko się popsuło, bo czemu miałoby działać! Jakoś nigdy nie potrafili dojść do porozumienia! Najwyraźniej tak bardzo mijali się ze swoimi ideałami, że jakimś cudem zawsze wybierali przeciwne opcje. -Ja dokładam nam roboty?! Ja próbuję nam... - Ale nie skończył, ponieważ, oh kto by się spodziewał, niezwykła głupotą było bycie sprowokowanym przez własnego sojusznika. No dobrze, nie wszyscy mieli łeb na karku, a niektóry mieli trociny w głowie (palcami wskazywać nie można było, ale fakt to fakt).

Ostry ból przeszył ramię Yukito i parę kropel krwi upadło na ziemię, zdobiąc uliczki miasta, jednak większy stres wydawał się u niego wywołać fakt, że Yue też został uszkodzony. Teraz już nie było wyboru, już był gotowy wykorzystać krew aby przywołać jedną z lalek, wyciągnął nóż ze swojego ramienia, ale wtedy.......cóż....

Kolejny wróg. Już z jednym ledwo mieli szansę, a co dopiero z takim, co bez problemu powalił pierwszego. Yukito był uparty, ale nie aż tak-

Tylko, że, jak się okazało, postać, która się pojawiła, wydawała się mieć wrogie intencje tylko wobec łowcy demonów. Huh. Ich szczęście jednak. Demon. Dwa nawet. Z początku Yukito jeszcze myślał, żeby może przecisnąć się za bramę, skoro łowca jest zajęty. Nie był to zły pomysł… gdyby nie fakt. -Hej… bardzo możliwe, że jednak… zwróciliśmy na siebie troszkę uwagi. - mruknął cicho Yue. Hm. Ciężko powiedzieć, że nie. Dwie łączone szare komórki między Yue a Yukito zaczęły troszkę pracować, nawet jeśli byli jacyś ludzie w pobliżu, to już dawno uciekli.

Kto by się spodziewał.

Zerknął na krew na swoim ramieniu. Zerknął na Yue. Zerknął na powoli wychodzące słońce. Podobno logiczne myślenie to potrzebny skill, niektórym go czasem było brak.

Nie chcąc się ponownie sprzeczać ze swoim towarzyszem w końcu wstał ostrożnie z ziemi i sam podjął decyzję. -Hej! Gdzie idziesz! Yukito, weź, możemy się przebić do Osaki! - Najwyraźniej nawet lalka i podróżny kuglarz się nie zgadzali momentami, bo Yukito wydawał się zupełnie to zignorować. -Hej! Słuchasz mnie?? Hej!

Nie słuchał. Skinął ładnie na nieznajomą, która im zaproponowała pobyt w świątyni, jakby w podziękowaniu. Lubił miłe stworzenia, nie ważne od rasy. Tamten łowca zdecydowanie się nie wpasowywał.

z/t

Re: Chihayaakasaka — Nie Maj 21, 2023 11:57 pm

No nie wierzył. Znaczy inaczej, wierzył w to słyszy ale nie wierzył, że akurat lalka to wypowiada. Jeszcze chwila i zaczęliby się kłócić gdyby nie fakt, że ich wymianę zdań wykorzystał przeciwnik. Najwyraźniej nie zamierzał przyglądać się ich rozmowie i od razu przystąpił do atak. Jakże nie elegancko z jego strony! Wchodzić komuś w zdanie! Szczególnie z ostrzem. Cała trójka oberwała niespodziewanie z dystansu, a chyba najbardziej poszkodowanym stał się tutaj Otosuke. Tamci otrzymali po jednym uderzeniu, w niego trafiły dwa. Zachłysnął się z bólu aby powstrzymać krzyk w gardle od tak żałosnych obrażeń. Bywało gorzej, ale nichiri zawsze boli. Trzeba być chyba zaprawionym w boju aby nie zwracać na to uwagi, a on taki nie był.
Robiło się nieciekawe, będąc szczerym. Częściowo pozbawiony mobilności nie mógłby pozwolić sobie na zbyt wiele, jednakże okazuje się, że szczęście powróciło... Nacierający na nich człowiek został nagle odrzucony przez obcego im demona przybywającego z odsieczą. Z lekka czuł się uradowany, że uniknie kolejnej walki, tak jak od początku planował. Chociaż w rzeczywistości chyba nie zdołałby uciec, ale hej! Ważny jest efekt końcowy. Tym bardziej, że nim się zorientował, z jednego demona zrobiło się dwóch, dwóch przyjaznych im. Może mając tego dość, może nie, poddał się fali i za nią podążył, przystając na ofertę zatrzymania się w świątyni. Nawet nie mówił, nie chciało już mu się otwierać japy do tego, po prostu kiwnął oznajmującą głową i ruszył za demonicą.

[z/t]