Chihayaakasaka

Chihayaakasaka — Nie Lis 06, 2022 11:24 am

Chihayaakasaka

Po tym, jak w XIV wieku odbyła się wojna, większość mieszkańców wyniosła się z tego miejsca. Niewielka ilość, jaka pozostała postanowiła się zaszyć w domu, odzywając się do innych wyłącznie w chwili kryzysu. Jednak z czasem zaczęło to się zmieniać. Społeczność otworzyła się wyłącznie dla siebie, obcych traktując jak potencjalnych wrogów. Nikt jednak nie osiedlił się w jednej z trzech ruin po zamkach Chihaya, Kami-Akasaka oraz Shimo-Akasaka, znajdujących się na zboczu najwyżej góry w prefekturze Osaki (Góra Kongō). Za to wzniesiono fortyfikacje z drewna wokół osady, wzmocniono drewniane konstrukcje domów pomalowanych na biało i urządzono ogródki, aby być samowystarczalnym. I tak żyją po dziś dzień, starając się zapomnieć o koszmarze zwanym wojną.

Re: Chihayaakasaka — Wto Lis 08, 2022 2:53 pm

Gdzie był "X" na ziemi?

Pomyśleć, że jeszcze chwilę temu znajdowaliście się w Oguni. Przebywaliście tam w spokoju, niezaczepiani przez inne demony. Jednak przyszedł moment, gdy podeszła do was ta sama istota. Górowała od was rangą i przede wszystkim wymagała stawienia się w jednym z wielu nieużywanych w tej chwili pomieszczeń. Ciemne, nieumeblowane, z jednym obrazem naprzeciwko rozsuwanych drzwi. Samo malowidło przedstawiało tonące, tak to określmy, słońce w kolorze krwistej czerwieni. Jego blask roztaczał się na ciemnej tafli o wzburzonych, podkreślonych białym kolorem falach. Nie wiedzieliście, czyje było to dzieło, niemniej rozmyślanie o tym przestało być ważne po wejściu winnego całego zamieszania, a raczej jego pośrednika.
Zielonowłosy demon z charakterystycznym rogiem na czole oraz długim warkoczem na lewym boku wszedł do pomieszczenia pospiesznym krokiem. Z lekko uniesioną głową spojrzał po zgromadzonych i pokiwał sam do siebie głową, pamiętając, aby zasunąć drzwi przed przekazaniem tego, co sam niedawno usłyszał - Nie mamy na to czasu, dlatego pozwólcie mi przejść do sedna. Zostaliście wybrani przez ósmy księżyc, Ejiego-sama, aby odszukać lokalizację bardzo ważnego klejnotu. Resztę wam opowie demon o imieniu Reon, lecz aktualnie zamieszkuje górę Kongo. Kami-Akasaka, tak się chyba nazywały ruiny zamku, gdzie się zaszył - po tych słowach obrócił się, uśmiechnął szeroko, zarzucając do tyłu warkoczem i zostawił was samych z zadaniem do wykonania. Drzwi pozostawił otwarte.

I wtedy pojawiła się wioska, o której wam mówiono. Pełna drewnianych wzniesień, usytuowana u podnóża góry Kongo, a rozległa, aż po trzy zamki u jego zbocz. Pełna szlaków, pomalowanych na biało budynków oraz mniejszych ogródków pielęgnowanych przez lokalnych mieszkańców. Była już noc, choć to wam działało na rękę. Ludzie pozostali w swoich domach, a światła lampionów oświetlały główną drogę. Wokół was panowała cisza, jedynie las śpiewał swoje pieśni, drzewa kołysane przez wiatr lekko szeleściły. Znajdowaliście się przy drewnianej fortyfikacji nie wyższej niż trzy metry. Pomiędzy znajdowała się brama bez pilnujących jej strażników. Od niej prowadziły trzy ścieżki - pośrodku, na lewo i prawo. Tylko środkowa posiadała światła lamp. Z kolei, gdy ktoś z was spojrzał w niebo, to zobaczył bezchmurne niebo, choć w niektórych miejscach przesuwała się pojedyncza chmurka. Wiatr wiał z naprzeciwka, a księżyc prezentował się w formie sierpa.
Z tego, co wam powiedziano, resztę informacji posiadał wasz pobratymiec, do którego musieliście jakoś dotrzeć. Przekazano wam, iż jakiś czas temu zadomowił się w ruinach zamku Kami-Akasaka, lecz która droga była prawidłowa? Nie było nigdzie mapy, ni człowieka do zapytania. Każde ze szlaków pięło się do góry, w przyjemniejszych lub mniej przyjemnych warunkach. Najlepszy wydał się środkowy, później ten po prawej, a na szarym końcu - pełny kamieni, gałązek oraz nachodzących krzaków - lewy. I wtedy do Yukito dotarło, że słyszał kiedyś pewną pogłoskę o jednym z tym miejsc. Jednak, aby sobie przypomnieć, musiał spróbować odtworzyć słowa obcego handlarza. Pełno w nim było nazw, zakrętów, ale był niemal pewny, iż chodziło o jedną z tych dróg. Czy dzięki niemu dotrą na miejsce?
Kolejność dowolna
Czas na odpis Do dogadania
Dodatkowe informacje
1. Yukito rzuć kością d20, w tym temacie, wynik od 13 w górę sprawia, że sobie przypominasz historię
2. Określcie na początek, co zabraliście ze sobą oraz jak jesteście ubrani (ekwipunek poproszę w spoilerze)
3. Wszelkie pytania lub własne propozycje proszę o wysyłanie na discord - Mei#0402

ROAD TO HASHIRA

Re: Chihayaakasaka — Pią Lis 11, 2022 7:57 am

Dużo by się chciało opowiadać, lecz nic się nie działo by było z czego się innymi wyspowiadać. Został zaciągnięty wraz z innymi demonami do walnego starcia z zabójcami - nic nie wyszło. Poza pogonią za jednym i skończeniu z jego ostrzem w nodze, nic innego nie wyniósł. No... może. Ale to morze jest duże i głębokie więc marno w nim czegoś szukać. Ale co jego, to jego. To co dalej, również było jego.
Tak też jakoś trafił do Oguni, gdzie na długo nie zawitał. Od raz nawinął się ktoś komu musiał okazać się podwładny. Mimo koloru skóry, mimo otaczającego go wariactwa, znalazł się demon który postanowił go zaczepić. Nosz ku*wa mać! Zero miejsca dla szukania inspiracji i pracy nad sztuką! A skoro o niej mowa - przynajmniej mógł popatrzeć na jakiś marny obraz w miejscu spotkania. Słońce tonące w morzu, krwisty blask przeszywający morską pianę. Nie było to coś do czego mógłby przykuć oko z fascynacją, jednak malowidło przykuło jego wzrok do czasu przybycia innych demonów. Wpadali i wychodzili niczym powietrze do ust. Lekko go jedynie zdziwił zielonowłosy demon. No, może ciut bardziej niż lekko, nadal jednak nie było ono takie że popadałoby pod wyrażanie ekspresji.
- Te, widzieliście go? To my we trzech mamy iść szukać jakiegoś kamienia? - spytał z niedowierzaniem wskazując palcem na zamknięte drzwi. Cóż, i tak też zostali we trójkę, choć jeden wyglądał dla niego dosyć dziwnie. Taki jakby trochę sztywny był... ale zresztą co miał wytykać komuś wygląd samemu będąc czarnym gdy nie manipuluje ciałem?

Re: Chihayaakasaka — Sob Lis 12, 2022 9:21 am

Pomyśleć, że powrócił do Oguni tylko na chwilę. Pracował ostatnio nad nowym projektem i potrzebował, aby mu nie przeszkadzano.... przez projekt miał na myśli nową lalkę oczywiście, gdzie by przyłożył się do czegoś innego. A jednak zdarzyło się, że musiał. Humorku nie miał najlepszego, choć nie żeby ukazywało się to na jego twarzy. Żeby tak mu przerwać, mogli wybrać kogo innego... ale nic.

Nie znał się na kryształach czy klejnotach. Lubił i podziwiał wytwarzaną z nich biżuterię i ozdoby. Ta umiejętność była sama w sobie sztuką jakich mało, jednakże same, niezmącone kamyczki nie miały dla niego żadnego waloru, prócz ewentualnych materiałów. Gdyby tak przyozdobić jednymi kiedyś lalkę... cóż, mniejsza z tym. Co jak co, ładne były, a skoro ten klejnot jest poszukiwany przez ósmy księżyc, musiał być nie lada kamyczkiem. W sumie trzeba przyznać, że był lekko ciekawy.

Niestety ostawiony na rozdrożu miał teraz inne problemy. Jego głowa przechyliła się lekko, by spojrzeć na wezwanego wraz z nim demona. Przez chwilkę studiował go wzrokiem, podczas gdy Yue, lalka którą wiecznie w rączce trzymał, wydawał się jakże zamyślony nad wyborem dobrego kierunku.

Chwila... ta wioska....coś kiedyś mógł o niej słyszeć.

-Jaki kamyk, jaki kamyk! Kryształu szukamy! - Fuknął Yue, wymachując swoją drewnianą rączką. Yukito tylko pokręcił głową zmęczony, po czym schylił się aby mruknąć coś swojemu małemu towarzyszowi do ucha. -Ah, naprawdę? Faktycznie... - Yue zaraz zwrócił się do demona obok. - Podobno środkowa droga prowadzi bezpośrednio do sąsiedniej wioski. Do zamku droga musi być inna... Jak myślisz, lewo czy prawo? - Ruszał teraz palcem między jedną a drugą, jakby starał się coś wylosować w ten sposób.

Pamiętał, że słyszał od jednego z handlarzy, że ta środkowa to była jego przeważna droga wyboru, gdy przemieszczał się pomiędzy wioskami. A jeśli chodzi o pozostałe dwie drogi... cóż, chyba musieli liczyć na szczęście.

Ekwipunek:

Re: Chihayaakasaka — Czw Lis 17, 2022 4:00 pm

Gdzie był "X" na ziemi?Post nr 2

Po wymianie zdań, nie pozostało wam wiele do zrobienia. Wziąć, co potrzeba, wyjść z Oguni, ale co to? Otosuke, który wcześniej narzekał na temat zadania, kątem oka dostrzegł szybki ruch na końcu korytarza po lewej stronie. Długi, oświetlony jedynie za pomocą święcących na pomarańczowo lampionów. Po obu stronach zamknięte, zasuwane drzwi i wtedy postać się zatrzymała. Szeroki uśmiech, płomienne włosy. Oparta o ścianę sylwetka spojrzała na niego złotymi oczyma, paraliżując go na moment. Przytłaczająca aura na moment was otoczyła i zanim Yukito zorientował się, co się stało, owej osoby już nie było.

Gdy dotarliście na miejsce, pozostało wam wybrać prawidłową drogę. Dzięki lalkarzowi, wiedzieliście, że najbardziej oświetlona droga prowadzi do następnej wioski, ale czy na pewno? Ścieżka jak każda inna wydawała się piąć do góry w stronę samego szczytu, gdzie... Nie było żadnych osad. Jednak może ów handlarz przechodził nią na szczyt i stamtąd wybierał jedną z najbliższych osad? Ciężko było wywnioskować, z tak krótkiego wspomnienia, które snuło się za mgłą licznych wydarzeń. Nie zmieniało to jednak faktu, iż gdzieś pójść musieliście. W prawo? Lewo? Decyzja spadła na ramiona Otosuke i prawdopodobnie, to od niego będzie zależało jak szybko dotrą do demona o imieniu Reon.

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: -
Dodatkowe informacje:

ROAD TO HASHIRA

Re: Chihayaakasaka — Pią Lis 18, 2022 10:15 pm

No cóż, chyba nie mieli wyboru i cała robota faktycznie spadła na nich. Nie westchnął, nie wskazywał, ostatni opuścił po mieszczenie osobiście upewniając się, że nikt więcej nie został do tej brudnej roboty przydzielony. I coś mu z tym obrazem nie grało, nie wiedział tylko co... wpatrywał się w niego aż do zasunięcia drzwi licząc na coś. I w sumie to coś się stało. Niekoniecznie było to powiązane z malowidłem, ale wychodziło na to że byli obserwowani, zaś czyniąca to osoba niezbyt kryła się z tym. Chyba, czy coś tak. Skrzyżowali swoje spojrzenia na moment, jedno szybkie mrugnięcie. Coś go przycisnęło, tak jakby cała atmosfera a nawet grawitacja na moment zgęstniała, i było już po wszystkim.
Czyżby była to jakaś zjawa, przebłysk wspomnień lub wydarzeń z przyszłości? Być może, jednak wszystko wydawało się zbyt realne. Z drugiej strony był jedyną osobą która tego doświadczyła. Jego aktualni towarzysze doli zdawali się tego w ogóle nie zauważyć. Musiał więc sam wyciągnąć wnioski do tego co zaszło.

Dotarcie do celu było żmudne i nic nie zdawało się być po ich stronie w tej chwili. Albo po prostu zbyt pesymistycznie podchodził do zadania typu "znajdź i przynieś". Zero finezji, zero zwrotu akcji! Zero... wszystkiego. Liczył chociaż, że demon którego wpierw mają odszukać będzie miał im coś ciekawego do powiedzenia.
- Metal robi się z kamienia, szkło powstaje z piasku, wszystko dzięki odpowiednio wysokiej temperaturze. Kamienie w klejnoty pewnie też tak się przemieniają lecz ludzie nie potrafią stworzyć odpowiednio silnego ognia. Sprawdziłbym ale cóż, nie znam żadnego demona dysponującego odpowiednią siłą aby tego dokonać. Nie wiem nawet czy na coś tak trywialnego chciałby marnować swoją moc. - naburknął lalce intelektualnie. W końcu trochę się na tym zna i wypowiedzieć by się chciał. Wszystko w odpowiedniej temperaturze się stopi albo pali, lecz klejnoty wydają się być w tym wszystkim największymi twardzielami. Zarysować? Łatwo. Skruszyć? Łatwo. Stopić? Nie ma szans.
Złapał się za brodę filozoficznie gdy padło do niego pytanie o dalszy kierunek. To było bardzo dobre pytanie. Znali jedną ścieżkę i jak to zawsze bywa, noc też kiedyś się skończy i trzeba swoim czasem odpowiednio zarządzać. Pójście w ciemno najbardziej by jemu odpowiadało, ale mając już taki kawał drogi za sobą marzył o legnięciu się i mozolnym przygryzaniu czyiś palców... Nastał więc jeden z tych nielicznych momentów gdzie postanowił świat zaszczycić tym co chowa w głowie.
- Przed siebie. - skomentował krótko wskazując palcem i od razu spiesząc z wytłumaczeniem. - Światło oznacza ludzi, ludzie znają okolicę. Lepiej raz przejść się do wioski i zawrócić niż iść nie wiadomo ile błędną drogą. - zatrzymał się na chwilę jakby mu czegoś tutaj brakowało. O! Już wiedział czego. Wraz z tym wskazujący palec podniósł się do góry a Otosuke spojrzał na pozostałą dwójkę:
- Oraz idąc w gościnę wypada przynieść prezent. -

Re: Chihayaakasaka — Sro Lis 23, 2022 1:06 pm

-... - Irytowało Yue, że jego (jakże nieprzemyślany) komentarz spotkał się z inteligentną.... inteligentnie brzmiąca odpowiedzią! Skąd miał wiedzieć, czy mówi prawdę, co? On tam w takie rzeczy nie wierzył! Kryształ z kamienia! Ale Yukito pokręcił w zmęczeniu głową i rzucił spojrzenie lalce, powstrzymujące ją przed jakimkolwiek, innym komentarzem. Doprawdy, nie miał siły na kłótnie. Pod jego spojrzeniem Yue coś tam nieprzyjemnie mruknął po czym odburknął w końcu. -...widzę, że się znasz na tym.

Trzeba było się jednak skupić na wyborze drogi.

Cóż, najlepszym pomysłem było faktycznie zrzucenie odpowiedzialności za podejmowanie decyzji na kogoś innego. Yukito nie był w tym dobry, absolutnie.

No i stało się.

Najwyraźniej szli do wioski. Technicznie to co mówił wciąż nieznajomy demon miało jak najbardziej sens. Lepiej było nie marnować czasu. - Racja! Można kogoś zapytać! - Oznajmił z dumą w głosie należąca do kogoś, kto sam na to wpadł, mimo iż nie mogło być to dalsze od rzeczywistości. A więc prosto do wioski, brzmiało jak plan. Nie za bardzo miał zamiar czekać tutaj aż ktokolwiek z nich zmieni decyzję, więc ruszył powoli do przodu. -Dary? - Mruknął jednak niezadowolony z sugestii. - Zatrzymujemy się tylko w wiosce, nie ma po co ich obrzucać prezentami. - Może źle zrozumiał, ale i tak zawsze brzmiał pewnym swoich słów. Ale, ile już świata przebył, tak nigdy nie miał takiego zwyczaju. - Nie ma co tracić czasu. - machnął drewnianą ręką a Yukito tylko wzruszył ramionami. Jakimś cudem nieznajomy demon nie zaskarbił sobie sympatii Yue-

Re: Chihayaakasaka — Sob Lis 26, 2022 12:20 am

Gdzie był "X" na ziemi?Post nr 3

Chwilę zajęło, zanim decyzja została podjęta. Wskazana na wprost droga miała ich zaprowadzić w głąb, w stronę góry, a może i nawet do kolejnej wioski, o której wspomniała lalka o imieniu Yue. Minęli zatem barykadę, weszli na kamienną ścieżkę i ruszyli, mijając zamieszkałe budowle. W niektórych paliło się światło świec, lecz zdecydowana większość pozostała ciemna. Wielu z mieszkańców tej okolicy szło wcześnie spać, co głównie wiązało się z ich stylem życia.
Minęło kilkanaście minut, lecz żadna żywa dusza się nie pokazała. Jednocześnie droga stała się bardziej kręta. W końcu nim się obejrzeli, architektura została za nimi. Na jej miejscu pojawiły się poletka uprawne przeznaczone głównie pod uprawę górskich ziół i tutaj im szczęście dopisało. W pobliżu nie znajdowała się żadna rzeka, a oboje usłyszeli dźwięk, jakby ktoś rzucił czymś o taflę wody. Coś o płaskim dnie, twardym, ale nie ciężkim. I jeszcze to echo, które wzmocniło słyszany przez nich dźwięk. Idąc tym tropem, niemal na granicy z lasem znaleźli kamienną studnię, a przy niej starszego człowieka. Jak na swoje lata był dobrze zbudowany, o siwej czuprynie oraz obsydianowym, lekko podartym u dołu kimonie. Akurat, gdy dotarli, ciągnął wiaderko do góry i chwytając je, zamarł w miejscu. Jego głowa bardzo powoli obróciła się w waszą stronę, ciało powoli zaczynało drżeć, wzburzając substancję w środku drewnianego przedmiotu. Jego twarz zdradzała przerażenie, piwne oczy zwęziły się w szparki, a usta zamykały i otwierały bez wymówienia czegokolwiek. Gdy ślepia zerkały to na Yukito wraz z Yue, a potem na Otosuke wiaderko wypadło mu z rąk, upadając na ziemię. Woda w procesie rozlała się po ziemi i jak mogliście dostrzec, starzec był o krok od załamania się. Czy na pewno dobrze zrobiliście, idąc przez wioskę?

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: -
Dodatkowe informacje:

ROAD TO HASHIRA

Re: Chihayaakasaka — Sro Lis 30, 2022 3:20 am

No tak. Dary. Może nie do końca doraźnie się wypowiedział, ale skoro mieli znaleźć innego demona by uzyskać od niego informacje, to przekonanie go do swojej racji posiłkiem wydawało się w głowie Otosuke optymalniejszą metodą aniżeli przegadanie go, wykonanie jakiejś przysługi tudzież siłowe przekonanie do swojej racji. W końcu... po co to wszystko byłoby? Po co się tyle męczyć? A tak, obierając środkową trasę, mogliby spróbować upiec dwie pieczenie na jednym ogniu.
- Nie dla ludzi, dla demona co szukamy. - sprostował swoją wypowiedź słysząc jej błędne zrozumienie. - Po co zresztą mamy dawać im prezenty? Oni powinni je dawać nam. I racja - nie ma co tracić czasu. Chodźmy. - dorzucił nim ruszył w trasę środkową drogą.
Z początku nie żałował swojej decyzji, będąc przekonanym co do tego, że ludzi znajdą. Widok aczkolwiek jaki czekał go w "wiosce" sprawił, że z lekka zwątpił w swój plan. Co prawda wszedłby bez oporów do któregokolwiek domostwa i wytargał biedaka za fraki, jednak obawiał się innych. W końcu nie należał do tych "silnych" co pierdem zdmucheliby wieśniaków którzy przyszliby ratować swojego. Zaś co do nowego towarzysza... nie miał jeszcze pojęcia co potrafi. Wolał nie korzystać z dziwnego duo jako dzikiej karty. Nie jeszcze. Toteż spokojnie, przynajmniej on, przeszedł przez zabudowania dalej. I dalej idąc, wyglądało na to że jego plan w jakimś stopniu może się ziścić.
Stał i czekał na moment w którym staruch zauważy go jeśli Yukito wcześniej czegoś nie zrobił. A gdy nadszedł odpowiedni moment, rzucił krótki komentarz:
- Nie lubię starego mięsa, więc to raczej twoja szczęśliwa noc. -

Re: Chihayaakasaka — Sro Gru 07, 2022 12:35 pm

No i poszli.

Yue wywrócił oczkami, słysząc jakże lekcewarzący komentarz. Ale pomysł nie był najgorszy, dary by się jak najbardziej przydały. -Ludzie też zasługują na troszkę szacunku, to bardzo ciekawe istoty są. - Mruknął jednak, zdecydowanie niezbyt zachwycony tonem nieznajomego demona. Doprawdy, ludzie to było więcej niż zwykłe jedzenie, to źródło tak pięknej sztuki! Nawet po tylu latach podróży Yukito wciąż znajdywał co to nowe rzeczy do odkrycia. Jak już mieli wybrać mięso na dary, to chociaż kogoś nieciekawego, coby świat nie doznał specjalnej straty, ot co. Takich nikomu nie brakuje.

Cóż, pierwszy człowiek zdecydowanie nie przedstawiał się zbyt ciekawie. Do tego biedak tak się przestraszył, że prawie dostał zawału. Yukito skłonił lekko swoją główką na przywitanie. Nawet względem przyszłych ofiar należało zachować dobre maniery. Nie wydawało się to jednak zbytnio pomóc. Na pewno nie z jakże ekscentrycznym towarzyszem, który nie zważał na słowa.

-Weź go z góry nie strasz! - Yue machnął teatralnie ściśniętą ze złości piąsteczką, ale co tam zrobi. Nic. -Ah, dobry wieczór. Spokojnie, spokojnie, jesteśmy podróżnymi artystami! Myśleliśmy o tym, aby zatrzymać się w okolicy. Proszę nie zwracać na tego tutaj uwagi, lubi drastyczne wejścia. - Bez ceregieli wskazał na demona obok. Technicznie kłamał tylko w połowie. Yukito i Yue byli w końcu spersonizowanym podróżnym teatrzykiem. Ale cóż, zdecydowanie wyglądali jak dziwna, malutka trupa cyrkowa, nie ma co. Zależało mu, aby uspokoić człowieka choć z początku, może powie im coś ciekawego. Ludzie w mniejszych mieścinach dzielą się historyjkami jak nic! Już posłyszał cuda nie raz nie dwa.

Yukito przycupnął przy ziemi, aby Yue mógł sięgnąć po wiaderko, które przed chwilą upadło na ziemię. Nie zostało w środku wiele wody, co za szkoda. -Proszę. - Podał nieznajomemu ostrożnie.

Re: Chihayaakasaka — Pią Lut 24, 2023 6:35 pm

Gdzie był "X" na ziemi?Post nr 4

Yukito wraz z Yue chcieli dobrze. Próbowali przekonać staruszka, że są niegroźni, a nawet podać mu wiaderko, aby sam nie musiał się schylać. Problemem był Otosuke. Aura, która go otaczała, wpływała nawet i na jego demonicznego kompana. Lekki strach zmieszany z niepewnością towarzyszył mu od momentu, kiedy wyruszyli razem z Oguni. Był niemal utwierdzony w przekonaniu, iż ciemnoskóry jest znacznie silniejszy od niego.
W takim razie, skoro on był niespokojny, to jak musiał się czuć człowiek? Kiedy słuchał Yue, nawet na niego nie patrzył. Głowa spoglądała na tę przerażającą istotę. Podane wiaderko, nawet nie zostało odebrane. Ludzka dłoń gwałtownie odrzuciła przedmiot, a ciało zwróciło się w stronę wioski. Z krzykiem staruszek zaczął biec w głąb osady, krztusząc się przy tym ze strachu. Jego spojrzenie niemal błagało, aby ktoś mu przyszedł z pomocą.
Wtedy mogliście zobaczyć, że wokół przerażonej ofiary zaczęła pojawiać się czarna maź, zatrzymująca go w miejscu. Im bardziej się wiercił, tym bardziej go krępowała, aż powoli zaczęła pełzać po jego ciele, przykrywając każdy skrawek skóry. Gdy dotarła do szyi, zdusiła cały krzyk, dusząc człowieka, aż ten nie przestał się rzucać. Ciało w końcu opadło na ziemię, ale byliście pewni, iż on jeszcze żyje. Zwyczajnie stracił przytomność.
- Co to ma znaczyć? - usłyszeliście za sobą kobiecy głos, który nie wydawał się zachwycony całym tym spektaklem - Czekałam na was - gdy się odwróciliście, zobaczyliście na pobliskim drzewie młodą dziewczynę o czarnych niczym noc włosach związanych na czubku głowy w dwa, grube warkocze przewiązane czerwonymi nićmi. Jej rubinowe oczy wpatrywały się w was uważnie, świdrując przez wasze ciała. Żadne z was nie było w stanie jej wcześniej wykryć, zupełnie jakby pojawiła się tam przed chwilą.
- Ty - wskazała palcem na Otosuke, spoglądając wyłącznie na niego - Nie wiesz nic o tym, jak działasz na innych? - zapytała spokojnym głosem, zeskakując płynnie na ziemię - Założę się, że Twój towarzysz również nie czuje się pewnie przy Tobie - powiedziała z lekkim uśmiechem, spoglądając teraz na duecik Yue oraz Yukito - Zresztą mniejsza, za mną, pokaże wam mój zamek, a i zróbcie coś z nim. Widział za dużo - machnęła dłonią, idąc przed siebie.
Droga wybrana przez nich może i nie była poprawna, ale demonica szybko ją skorygowała. W tym celu skorzystali z pierwszego rozwidlenia, które prowadziło na zachód. Gdy dotarli na górę, trafili na zamek, a właściwie na jego ruiny. Część ścian się zawaliła, pozostawiając gołe filary. Pomieszczenie, do którego ich zaprowadziła, było ukryte wśród zarośli, które zapuściły korzenie. Kamienne podłoże, brązowa gdzieniegdzie posadzka od zaschniętej krwi, to pierwsze mogło się rzucić w oczy. Przestrzeń oświetlona przez kilka pochodni nie miała za wiele mebli. Raptem stał tutaj stolik, kilka pułapek ze zwojami oraz starymi księgami oraz cztery, drewniane krzesła. Na jednym z nich usiadła dziewczyna, wskazując dłonią, abyście uczynili podobnie.
- Nazywam się Reon, a wy macie dziesięć pytań. Po pięć na każde z was, a jeśli przypadną mi do gustu, powiem coś od siebie. Każde z nich ma dotyczyć zadania, które wam przydzielono - po tych słowach, oddała im inicjatywę, samej zachowując ciszę. Z lekkim uśmiechem wpatrywała się w wasze twarze.

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje: Reon

ROAD TO HASHIRA

Re: Chihayaakasaka — Sob Lut 25, 2023 10:07 pm

No i masz babo placek. Staruch był lepszy niż nic do jego planu, to jednak tamta dwójka postanowiła pobawić się w przyjaciół ludzkości. Nie wnikał kto jaką drogą podążą, bardziej liczył na efekty. A efektem było to, że ręka Otosuke z zażenowaniem zawędrowała na jego czoło. Człowiek mimo paraliżująceog strachu dostał bodźca do ucieczki... świetny początek.
- No i patrzcie co narobiliście. - skomentował z pretensjami. - Teraz się tym zajmijcie! - dorzucił. Naważyli piwa więc teraz muszą je wypić. Jednak wyglądało na to, że do tego chyba nie dojdzie, a raczej ktoś inny się tym zajmie. Nie ruszając się ze swojego miejsca, patrzył jak starzec powoli jest zjadany przez ciemną maź. Dopiero kobiecy głos sprawił, że oderwał wzrok od tego zdarzenia. Ciemność ciemnością, może przez to jej nie zauważyli, albo może dopiero teraz postanowiła się ujawnić? Chyba nie było to już ważne.
- Też chciałbym wiedzieć. - oznajmił spoglądając na nią nie komentując już kwestii, że trochę niezręcznie wyszło iż ona znalazła ich aniżeli na odwrót. Powinno... wyjść inaczej. Ale akcja ze starcem już wskazywała, że inne rzeczy w najbliższym czasie również mogą potoczyć się ku innym torom.
- Ja. - dodał wskazując na siebie dodatkowo palcem. Po jej wypowiedzi spojrzał na towarzyszy szukając potwierdzenia jej słów. Czy faktyczne, on mimo tak marnej postury, miałby na innych swoją samą obecnością wywierać wpływ? Ludzi by zrozumiał, ale demonów? Cóż, musiał to jakoś skomentować:
- Wiedza jest przekleństwem, a tą o którą pytasz właśnie zostałem spaczony. - powiedział ze sztucznym żalem i fałszywym lekkim uśmieszkiem skierowanym w jej stronę. Był to moment w którym jego nieświadomość stała się świadoma, a jego poczucie władzy znaczącą urosło. Uznał więc, że może być również w dobrej sytuacji aby przetestować swoją "nową moc".
Wymownie spojrzał na dwa demony od wiadra i przez moment zastanawiał się czy orientują się jaki przekaz ma im do przekazania. Uznał aczkolwiek, że chyba lepiej będzie to ubrać w słowa:
- Przez was rzucił się do ucieczki, więcej chyba nie muszę mówić? - po czym obrócił się na pięcie plecami do Yukito, zostawiając mu sprawę do rozwiązania. Ruszył od razu jeśli Reon też tak poczyniła, lub poczekał jeśli demonica wolała upewnić się, że pozostaną bez świadków.

Droga jak to droga - tego przeżycia chyba lepiej ponownie nie komentować. Wychodziło także na to, że wybór jakiego dokonał był zły. To wcale nie tak, że umyślnie wybrał złą ścieżkę. No ale zostali przynajmniej w porę skierowani na poprawne tory. Kryjówka demonicy nie porywała, aczkolwiek Otosuke sam w lepszych miejscach nie pomieszkiwał. Wygody nie potrzebował więc najczęściej jadał na mieście i spał w pracowni. Tak jak go poproszono, zajął miejsce i po chwili przystąpił do pierwszego pytania:
- Gdzie jest nasz cel? -

Re: Chihayaakasaka — Pon Lut 27, 2023 6:36 pm

No i rzucił się do ucieczki.

Yukito jak i Yukine wydawali się szczerze zaskoczeni takim zbiegiem wydarzeń, żeby tak prosto odrzucać czyjąś dobrą wolę! Jednakże może ściema o trupie cyrkowej nigdy nie była w stanie zadziałać przy tym jaką morderczą aurę roztaczał wokół siebie ich... nie do końca chciany towarzysz. Niestety misja skazała ich na znoszenie jego obecności. A tylko by przeszkadzał!

-My? Ty go straszysz! - Warknął wręcz urażony Yue. Można była wyczuć jakąś nerwowość w jego tonie, jednakże zanim zostały podjęte jakiekolwiek następne kroki, czarna maź otoczyła biedaka. Nie... nie zabiła go. Chyba dobrze, że coś przerwało, bo lalka pewnie kłóciła by się do skutku. Zamiast tego stali teraz twarzą w twarz z nieznajomym demonem. Uhm, no dobrze, mogli niekoniecznie pójść w dobrym kierunku. Ale wszystko dobre co się dobrze kończy, prawda? Cel najwyraźniej znalazał ich! Już nie potrzebowali wioski, tak.

Yukito spotkał wzrokiem Otosuke, może i po nim nie dało się odczytać absolutnie niczego i wydawało się, jakby ostry wzrok nie ruszał go specjalnie, jednakże Yue wydawał się ruszać z lekka bardziej nerwowo, kierując swoje oczka gdzie indziej, co tak naprawdę mogło tylko potwierdzać pewne przeczucia. -Przez ciebie. - Niestety i tak powiedział, ale ostry był tylko w słowach. Szczerze, Yukito przeczuwał, że w czystej walce z jego towarzyszem nigdy nie miałby szans. Wolał uniknąć bezpośredniej konfrontacji podczas tej misji, zwłaszcza, że mieli wspólny cel. -...W porządku, już go dobijemy. - Lalka prychnęła. Demon nie miał bladego pojęcia jak dobrze zrozumiał przekaz, ale i tak już nic po tym człowieku. Żeby dobić nieprzytomnego wieśniaka wystarczył ostry patyk i trochę siły, zwłaszcza, że byli w lesie. Wystarczająco długim kijem demon zadał cios prosto w gardło, szybko i skutecznie, a kij zostawił wbity, aby krew nie rozprysnęła się wszędzie.

Drewno było jak zwykle najlepszym narzędziem zbrodni.

No i po tym wszystkim wybrali się w dalszą drogę, aż nie doszli do prowizorycznego mieszkanka. Cóż, lepsze niż spanie w lesie, Yukito doprawdy nie miał żadnych standardów.

-Oh, jakiej barwy jest klejnot? - Zapytał już dużo bardziej podekscytowany Yue, oczywiście to było prawdopodobnie jedno z mniej użytecznych pytań, ale dla lalki jak i jej właściciela jakimś cudem największym priorytetem było wyobrażenie sobie ładnego kamyczka. -Jak duży? - No to już by były 2 pytania, a do tego mogące być ujęte w jednym jak wygląda cel, ale czasem nic nie da się poradzić na głupotę.

Re: Chihayaakasaka — Wto Mar 07, 2023 7:20 pm

Gdzie był "X" na ziemi?Post nr 5

Nieprzytomny mężczyzna leżał na ziemi żywy do czasu, aż demon podszedł z kijem i wbił go w szyję. Szybko docisnął drewienko do skóry, aż to przebiło szyję i w niej utknęło. Krew zaczęła się lać, tworząc kałużę wokół martwego, lekko podrygującego ciała.
Pierwsze pytanie zostało zadane przez Otosuke. Reon przeniosła rubinowe ślepia na niego, nie wykazując na początku zainteresowania jego pytaniem. Dopiero po chwili klasnęła w dłonie, szczerząc w szerokim uśmiechu kły - Banał - rzuciła słodkim głosem, patrząc teraz na niego z politowaniem - Gdyby to było takie łatwe... - machnęła dłonią, jakby odganiała złośliwego robaka, po czym założyła nogę na nogę i kontynuowała - Ale szczerze to nie wiem. Trochę już siedzę w tym miejscu, a kryształ wielokrotnie zmieniał swoją lokalizację.
Wydawało się, że oczekuję od niego jeszcze jednego pytania, jednak te nie padło z jego ust. Zerknęła na duecik, sądząc, iż może Ci pójdą śladami swojego kompana, ale ich zainteresowało coś zupełnie innego. Zerknęła w stronę wolnego krzesła, które stało puste, a następnie pochyliła się do przodu, głowę opierając o podpartą na kolanie ręce - Lubimy błyskotki? - skomentowała cichym głosem, skupiając się teraz na lalce - Jakby to opisać, taki? - oderwała na moment głowę, aby dłońmi pokazać wielkość. Na oko około dziesięciu centymetrów długości, po czym po kole przeszła dłońmi, aż do czubka kamienia, który starała się pokazać - Wygląda jak duża łza, barwy świeżej krwi... Kunszt przedni, świeci pięknie w świetle księżyca, a zapach... Aż od razu na myśl się nasuwa najwyborniejszy marechi - oblizała ze smakiem usta, odchylając się do tyłu - Ups. Trochę się rozgadałam - zaśmiała się pod nosem, lewą dłonią zakrywając usta.

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje: Reon

ROAD TO HASHIRA

Re: Chihayaakasaka — Sro Mar 08, 2023 6:38 am

Banał. Racja, że mogłaby to być banalne odpowiedzieć na pytanie jakie zadał... o ile by ją znalazła jak sama stwierdziła. Z dezaprobatą kiwnął głową w bok dla niesmaku. Pierwsze pytanie było za nim, a niczego się nie dowiedział. Potrzebował się zastanowić nad wykorzystaniem pozostałych, pozostawiając w międzyczasie pole do działania Yukito. I nie zawiódł się. Co prawda demon mógłby zmieścić się z tym w jednym pytaniu, ale z drugiej strony - jak bardzo doprecyzowanego opisu mogliby oczekiwać?
- Dziwne. Kamienie mają wygląd, wagę, strukturę, czasami smak, choć my chyba już jego nie poczujemy - pierwsze słyszę aby kryształy miały zapach. Na pewno to co mamy znaleźć jest klejnotem? A poza tym, skoro nie wiesz gdzie jest to jak mamy go zdobyć? Wywąchać po zapachu marechi? - a to nie brzmiało optymistycznie. Zawsze było to coś co Reon mówiła, jednak aktualne informacje wzbudzały u Otosuke więcej pytań i podejrzeń aniżeli ulg oraz odpowiedzi. Pozostawało pytać dalej...

Re: Chihayaakasaka — Nie Mar 12, 2023 6:12 pm

Czy lubili błyskotki. Yue tylko pokiwał swoim łbem parę razy w podekscytowaniu.

Duża łza w barwach świeżej krwi o zapachu marechi. Dostali nawet więcej informacji niż oryginalnie zakładali! Hm, Yukito nie znał się na kryształach. Szczerze, zawsze obserwował je raczej z daleka, ładne i błyszczące, kto by pomyślał, że i niektóre mają zapach! Musiał to sprawdzić wraz ze swoim lalkowym kompanem. -Może po prostu za mało znasz się na kryształach. - lalka wzruszyła ramionami, zerkając na ich towarzysza podróży. Najwyraźniej pachnące kryształy były rzadkie, jeszcze lepiej, może zobaczą coś doprawdy rzadkiego! A zresztą, może to i lepiej, że miało zapach, zawsze łatwiej coś wyczuć niż znaleźć wzrokiem! W sumie pierwsze też słyszał, aby kryształy miały smak, może to była dużo ciekawsza dziedzina niż oryginalnie zakładał.

Zostało im tylko jedno pytanie. Nie wiadomo do końca gdzie szukać, ale wiedzieli przynajmniej czego dokładnie szukać. To był plus. Skoro nie wiadomo było gdzie był... -Gdzie ostatnio go widziano? - Może mogli pójść po kolei, gdyby tylko mieli punkt zaczepienia.

Re: Chihayaakasaka — Nie Mar 12, 2023 7:13 pm

Gdzie był "X" na ziemi?Post nr 6

Reon wydawała się kompletnie nie przejmować ich rozmową między sobą. Z nieodgadnionym wyrazem twarzy przyglądała się im, aż nagle poderwała się z miejsca, gdzie siedziała. Jej płatki nosa się rozszerzyły, jakby właśnie wyczuła coś w powietrzu. Przeszła przez pomieszczenie, mijając oba demony i spojrzała przez wejście, które minęli, wchodząc do tego pomieszczenia. Na krótki moment dotknęła dłonią ściany, marszcząc przy tym brwi. Coś ewidentnie ją trapiło, ale po chwili tylko machnęła dłonią, mamrocząc krótkie - Aoi...
- To nie jest tak, że kompletnie nie posiadam informacji. Po to zadajecie pytania, aby przybliżyć sobie przyszłe śledztwo. To zadanie... nie jest tak proste, jak wam się może wydawać - odpowiedziała spokojnie na słowa Otosuke, odwracając się w jego stronę, jednocześnie plecami oparła plecy o zimną ścianę - To jak do tego podejdziecie, to już nie moja sprawa. Pozostały Ci trzy pytania - dokończyła po chwili, spoglądając teraz nie na niego, a na duet, który sprawił, że wyrzuciła z siebie potok słów.
- Wydaje mi się, że ostatnio był w jakiejś świątyni w pobliżu Kioto - powiedziała z lekkim zamyśleniem, stukając ostrym pazurem o podbródek. Spojrzała w chwilowym zamyśleniu w stronę sufitu, próbując sobie przypomnieć coś jeszcze. Gdy nic nie przyszło jej do głowy, uśmiechnęła się delikatnie, nie dopowiadając niczego.
Po krótkiej chwili z lekkim niepokojem przygryzła dolną wargę. Dłoń, która trzymała na ścianie, powoli pokrywała się czarną mazią, jakby w reakcji na coś, czego wcześniej nie czuli. Nawet Otosuke, którego aura wywoływała niepokój w Yukito, czuł się niespokojny, jakby coś mu zagrażało. Tym samym drugi demon wyraźnie odczuwał strach. Nie była to Reon, bo przy niej czuli się dość spokojnie, ale ktoś zupełnie inny, obcy, kompletnie nieznany - Mamy niewiele czasu, pospieszcie się - po wypowiedzeniu tych słów, oderwała się od ściany, kierując obie ręce w stronę wejścia. Czarna maź powoli zasklepiała ich jedyną drogę wyjścia.

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje: Reon

ROAD TO HASHIRA

Re: Chihayaakasaka — Sro Mar 15, 2023 9:46 am

Coś niepokojącego się zbliżało. Z początku Yukito zauważył tylko lekko niespokojne ruchy ich rozmówczyni, jednakże wystarczyło parę chwil a i on się wzdrygnął z niepokojem. Nie wiedział co się działo, ale zdecydowanie nikt z tutaj zebranych nie chciał mieć z tym nic do czynienia. Dobra, Kioto, to była jakaś wskazówka. Od czegoś trzeba było zacząć. Ale o tym pomyślą za chwilkę. -Yukito, ruchy. - Yue zaraz powiedział ostro, pospieszając właściciela. Wyjście im znikało, nie było czasu. -Ty też. - Warknął jeszcze na ich towarzysza podróży, który jakoś nigdy nie wydawał się specjalnie spieszyć-

Tak samo nie było czasu, aby zastanowić się nad pozostałymi trzema pytaniami, ale nie można było przepuścić szansy. -Czy ktoś jeszcze szuka tego kryształu? Kto? - Wydawało się jak bardzo sensowne pytanie w tym momencie i nie zapowiadało się za ładnie. -Skoro nie wiemy gdzie jest teraz... może wiemy kto go ma? - to chyba była jedyna pozostała opcja poza badaniem świątyni w Kioto. Choć szczerze, gorzej dla nich jeśli kamyczek był w czyimś posiadaniu i wiecznym ruchu.

Re: Chihayaakasaka — Pią Mar 17, 2023 3:58 pm

Przewrócił oczami na otrzymaną odpowiedź. Jak to jest jednocześnie wiedzieć i nie wiedzieć? Chyba tak jak ona - informacje Reon były albo nic warte, przestarzałem lub zbyt ogólnikowe. Jakaś świątynia przy Kioto? Czy ona ma pojęcie ile takich świątyń może być? I do tego jeszcze kiedy? Równie dobrze mogliby przeszukać całą Japonię...
Coś się działo, czuł to i obserwował u innych. Sam osobiście nie reagował tak jak inni, jednak ich reakcja wzbudzała w nim niepokój. Inny demon? Może sam mistrz? Nigdy nie spotkał człowieka mogące wytwarzać inną aurę niż zachęcającą do jego zjedzenia, więc nie brał ich pod uwagę, ale... czy powinien spodziewać się niespodziewanego? Jedno chciało uciekać, drugie chyba pieczętowało swoją kryjówkę. Będzie to trudna decyzja do podjęcia biorąc pod uwagę ich ograniczony czas - prędzej czy później będą musieli znaleźć kryjówkę przed słońcem nim wznowią poszukiwania.
- Dobra, dobra. - oparł się o stół powoli podnosząc swoje cielsko z krzesła. Zarówno on jak i lalka mieli jeszcze pytania, więc starał się nie śpieszyć, przodem w tej kwestii puszczając Yue. I było warto? Dokonał dobrej dedukcji, szybciej niż on. Na odchodne dorzucił się swoje do zestawu:
- I kiedy to wszystko było. Te informacje mogą być przestarzałe i zbędne jeśli wszystko działo się pełnie czy tam dwie temu. -

Re: Chihayaakasaka — Wto Mar 21, 2023 8:39 pm

Gdzie był "X" na ziemi?Post nr 7

Spojrzała niepewnie w stronę bariery, którą tworzyła. Maź nagromadzała się, tworząc warstwy. Najpierw cienka powłoka wypełniła z wolna przejście, lecz z czasem przybyło jej coraz więcej i więcej, aż widzieli tylko czerń. Na pierwszy rzut oka wydawała się solidna, lecz w obliczu nieznanego zagrożenia, ktoś mógłby pomyśleć, że to mogłoby nie wystarczyć. Niemniej Reon po chwili, cicho westchnęła, unosząc dumnie podbródek do góry. Zwróciła ślepia do nich, wiedząc, iż po tych pytaniach, będą musieli opuścić to miejsce. Nawet jeśli ich droga ucieczki właśnie zniknęła im sprzed oczu.
Jedna dłoń ciągle wisiała w powietrzu, niemal stykając się opuszkami palców ze stworzonym tworem. Jej wzrok padł na dynamiczny duet, a spomiędzy ust wydobyło się ciche parsknięcie. Otwarcie bawiła ją interakcja między nimi, nawet jeśli nie było na to czasu. Kiedy padło pierwsze pytanie, nie odpowiedziała od razu. Poczekała na serię, już spoglądając na demona z zamyśleniem - Demony, zachęcone słodkimi słowami Siódmego Kizukiego. Kryształ jest dość specjalny, więc zespołów podobnych do waszych może być kilka. Konkretna liczba nie jest mi znana - wzruszyła ramionami, połowicznie po to, aby się zrelaksować. W drugiej połowie miała po prostu to gdzieś - Aktualnie znajduje się w rękach kultu. Nie pamiętam nazwy, bo była jakaś dziwna, ale w ich wierzeniu ten kryształ jest bardzo cenny. Mówi się, że emanuje mocą wykraczającą poza pojęcie ludzkie. Te kruchy istoty są... dziwne. Nie pojmują, co mają, ale trzymają to w swoich brudnych rękach - zmarszczyła brwi w przypływie irytacji, przechylając głowę do tyłu. Mrużąc ślepia, zerknęła na zamknięte przejście i wtedy, każdy z nich poczuł wibracje idące po ziemi. Kroki w tym momencie stały się słyszalne.
- Informacje są aktualne, akurat w tym aspekcie prawdopodobieństwo zmiany właściciela jest nikłe, ale jeśli się nie pospieszycie, możecie się minąć ze znalezieniem zguby - kłapnęła w złości kłami, niezadowolona, iż jakiś niżej postawiony demon śmiał kwestionować jej źródło. Aż na koniec warknęła, zanim zapomniała na moment o ich obecności. Zanim usłyszeli uderzenie w barierę, ta odwróciła sylwetkę, tworząc więcej czarnej substancji. Część niej wniknęła w powłokę, rozciągając ją, aby tworzyła półkule, która o wiele szybciej się wypełniła. O ile wcześniej byli w stanie dostrzec jej ruchy, tak teraz wszystko się działo natychmiastowo. Zupełnie, jakby byli świadkami pojedynczych klatek, a nie całego procesu. Nawet nie wiedzieli kiedy, a demonica miała stworzoną przez siebie włócznie w dłoni.
Ostatecznie usłyszeli, jak ściana się za nimi rozwaliła i utworzyła im nowe, ciasne przejście. Gdyby chcieli przez nie przejść, mogli to zrobić, ale pojedynczo - Uciekajcie - warknęła do nich, nawet się nie odwracając. Kolejne uderzenia w barierę doprowadziły do wzbicia w górę kurzu oraz zatrzęsienia ścianami ruin - Aoi, to nie wrogowie! - krzyknęła w stronę przeciwnika, nie ukrywając dłużej swojej aury. Gdyby któreś z nich zamierzało się ociągać, teraz było to niemożliwie. Reon przerażała ich do tego stopnia, że automatycznie chcieli się znaleźć jak najdalej od niej. Za dziurą znajdował się las, pełen zarośli oraz średniej wysokości krzewów. Nie było żadnej oczywistej drogi, ani czego co przypominało ścieżkę. Księżyc wysoko na niebie rzucał im nikłe światło na najbliższe otoczenie, który w przeciwieństwie do terenów zamku wydawał się emanować ciszą.

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje: Reon

ROAD TO HASHIRA

Re: Chihayaakasaka — Sob Mar 25, 2023 1:07 am

Kult.

....kult?

Ta misja robiła się coraz dziwniejsza, to trzeba było przyznać. Ani Yukito ani Yue nie spodziewali się naprzykrzać któremuś z ludzkich zgromadzeń... hm... ekscentryków. Może i fascynujących ekscentryków, ale kryształ był dużo ważniejszy. Jednakże bez nazwy ani niczego innego w zanadrzu, jedyne co mieli jako poszlakę, to fakt, że kult ten skupiał się wokół cennego kamyczka. -Myślę, że to jest nasz najlepszy trop.- mruknął cicho Yue, jakby w odpowiedzi na myśli swojego kompana. Yukito mógł tylko pokiwać główką.

Ale teraz nie było co rozmyślać, gdy wróg się zbliżał.

-Słyszałeś ją, za wolno się ruszasz, musimy się spieszyć! - odezwał się zaraz do Otosuke, jakby to oczywistym miałoby być, że słowa były skierowane właśnie do drugiego demona, a nie przypadkiem do nich też. Cóż, ale na razie nie było czasu na kłótnie, wróg się zbliżał i wszystko stało się tak szybko, że Yukito ledwo zdążył zareagować, zanim nie zalał go prawdziwy strach, większy niż cokolwiek dotychczas w tej misji zdołało u niego wywołać. Rzucił Reon bardzo krótkie, trudne do odczytania spojrzenie, zanim nie przecisnął się przez dziurę i pędem ruszył przed siebie. W tym momencie polegał tylko na jednym z najbardziej podstawowych instynktów - przeżycia - a on mu mówił, żeby uciekać stąd jak najdalej.

Przez dziurę i przez las.

Aż w końcu nie był wystarczająco daleko. Szczerze, nawet nie spojrzał za swoim towarzyszem podróży. Tak długo jak Yue był cały, nic innego nie miało znaczenia. -Aoi? - Zapytała na głos lalka, gdy wszystko już się lekko uspokoiło. Yukito tylko pokręcił głową, opierając się o najbliższe drzewo. Imię, które zostało rzucone w te ostatnie momenty... wróg? Na pewno nie przyjaciel. Nie żeby Yukito miał przyjaciół poza Yue. -Mniejsza z tym, musimy szukać dalej. Tylko jak wytropić kult? - Kult bez nazwy... szczerze, nawet nie znali jego lokacji. Byli w kropce. Przynajmniej okolica skąpana w świetle księżyca była ładna. -Na razie chyba zostaje rozejrzeć się po lesie... - Nawet nie mieli bladego pojęcia gdzie teraz byli.

Dopiero wtedy rozejrzał się, czy może drugi demon nie znalazł się gdzieś w pobliżu, jakby to on mógł mieć lepsze pomysły.

Re: Chihayaakasaka — Nie Mar 26, 2023 4:17 pm

Ucieczka z każdą wypowiedzią wydawała się coraz bardziej absurdalna. W końcu demonica była po ich stronie, tak? Bunkrowała się w swojej kryjówce, więc na logikę walka w grupie byłaby na korzyść całej czwórki. Coś musiało być na rzeczy, albo ktoś. Zmarszczył na całokształt brwi próbując znaleźć w tym lukę, ale jedyną dziurę jaką widział to tą do ucieczki. Gra między siódmym a ósmym, inne grupy, ona... Potrzebowałby do tego usiąść na spokojnie. Tutaj nie było na to warunków i prawdopodobnie czasu.
- Tsk! - przecisnęło się przez jego zaciśnięte zęby gdy lalka skomentowała jego zdolności fizyczne. Ukłuło to lekko jego dumę. Był uzdolniony... inaczej. Wpakował się do tunelu jako ostatni próbując jeszcze ukradkiem przez ramię spoglądać na Reon co ona tam kombinuje, nim całkowicie stracił ją ze wzroku i był zmuszony do patrzenia przed siebie. Jedyne co pozostawało to ucieczka przez las. Nie był z tego zadowolony - nadal mieli niewykorzystane pytania a ogólnikowe odpowiedzi nie zawężały zbytnio obszaru poszukiwań. I do tego jeszcze konkurencja. Westchnąłby w tym momencie gdyby nie fakt, że biegł i próbował dogonić współdzierżycieli doli. Jak się udało i miał gdzie, oparłby się o drzewo i zsunął po nim na ziemię:
- Potrzebujemy kilku kultystów. - wysapał, bardziej z niezadowolenia aniżeli zadyszki. - Wycisnę z nich informację, nawet te o których nie mają bladego pojęcia. - po czym pod nosem, bardziej do siebie i półszeptem. - Oby kilku wystarczyło... -

Re: Chihayaakasaka — Sro Kwi 05, 2023 9:14 pm

Gdzie był "X" na ziemi?Post nr 8

Najpierw uciekł duet, a za nim ruszył Otosuke. Ostatnie spojrzenie na to, co się wydarzyło w środku i mógł uciekać. Jednak wtedy zobaczył, jak kurz wzbił się w powietrze, tworząc zasłonę dymną. Ruchy powietrza były wywołane przez dwójkę demonów. Drobną demonicę, która obnażyła kły w złości oraz wysokiego potwora z maską na twarzy. Jego dłoń zaciskała się na smolistej włóczni wycelowanej w jego klatkę piersiową, ale nawet nie spoglądał na kobietę, a w stronę słabszego przeciwnika. Czerwone oczy łypały groźnie na Otosuke, przed tym jak jego ciało spięło się niekontrolowanie, pospieszając dziecię Muzana do szybkiej ucieczki przed silniejszym drapieżnikiem.
Biegli w stronę gęsto porośniętego lasu, nie wiedząc, gdzie ostatecznie wylądowali. Sam teren leżał wysoko na szczycie góry, na którą wcześniej się wspięli. Stąpali po skalistym podłożu, otoczonym ostrymi krzewami. Nie było tutaj kwiatów, ani nawet zwierząt. Nawet jeśli towarzyszyła im cisza, tak nie wykryli żadnych zwierząt, czy śladu ludzi. Jedynie po wschodniej stronie, mogli podziwiać zbocze, które ciągnęło się głęboko w dół. Księżyc przeświecający im wysoko, teraz skrył się za chmurami, kąpiąc otoczenie w mroku. Jako drapieżcy widzieli wierzchołki sosnowych drzew w dole pochylających się lekko pod naporem silnego wiatru.
Odnaleźliście się po chwili, zaledwie kilka minut później. Aura, która was otaczała, zniknęła kompletnie, pozostawiając po sobie nieprzyjemne uczucie. Tylko jeden z was zobaczył tego, co zagrażał waszej egzystencji. Wysoki, umięśniony, z kruczoczarnymi włosami, aż do ramion. Co prawda, część twarzy została przesłonięta, ale Oto miał stuprocentową pewność - jeszcze chwila dłużej i po nim zostałaby mokra plama na podłodze. Zostaliście sami ze zdawkowymi informacjami o kulcie w Nagoi. Do wschodu słońca pozostało sześć godzin.

Kolejność: dowolna
Czas na odpis: 72h
Dodatkowe informacje: Reon || Aoi

ROAD TO HASHIRA

Re: Chihayaakasaka — Wto Kwi 11, 2023 11:45 pm

Było blisko.

To jest wszystko, co w tamtym momencie przyszło do głowy Yukito. Nawet jeśli nie widział, przed czym uciekł, wiedział, że uciekł przed czymś... bardzo niepokojącym. Nawet jak już niebezpieczeństwo minęło, wciąż nie mógł się otrząsnąć zbyt szybko. Jednakże teraz nie było zbytnio czasu na rozwodzenie się nad... rychłą śmiercią.

Teraz musieli znaleźć kult. Tak.

Znaleźć kult.

-Świetny pomysł! - Yue nie mógł ukryć sarkazmu w swoim głosie. -Tylko gdzie takich znajdziemy! Jesteśmy w środku lasu! - Ciężko było tego nie zauważyć. A w okół brak jakiejkolwiek obecności ludzkiej... czy nawet innych żyjątek. Szansa, że trafią na kult, którego akurat szukają tak po prostu, była tak niska, że aż strach. Yukito poklepał Yue po głowie, a ten tylko prychnął.

Podobno ostatni raz kryształ widziano w jakiejś świątyni w pobliżu Kioto, ale to nie był najlepszy trop. Nie wiadomo jak dawno było ostatnio... i Kioto było duży kawałek stąd.

-Wracamy na dół, potrzebujemy ludzi. - Zonajmiła w końcu lalka. Z umiejętnościami... zastraszania ich towarzysza podróży powinni być w stanie wyciągnąć z takich wiele, choć fanem tego ani Yue ani Yukito nie był. Oboje istnieji bardziej dla spokojnych interakcji z osobnikami ludzkimi, zwłaszcza niezbyt agresywnymi. Ale czasem trzeba było (jak czasu było mało). Yukito już zodłał zrozumieć, że z ich towarzyszem podróży przy boku pokojowe konwersacje z ludźmi nie będą możliwe.

Re: Chihayaakasaka — Sro Kwi 12, 2023 1:07 am

Nie przeceniał siebie, chyba. Był to aczkolwiek jeden z momentów w życiu których mógłby żałować. Siły demonicy nie przyszło mu dokładniej poznać, jednak gdy demon zmierzył go wzrokiem to nagle stał się mistrzem matematyki i wyliczył w try miga, że nie miałby szans w zamieszaniu między tamtą dwójką. Niekoniecznie przygoda, ale miał jeszcze wiele planów do realizacji i przedwczesna śmierć, szczególnie w tak obskurnym miejscu, nie pasowała mu. Nie wspominając jeszcze nadrzędnych celów dla każdego demona! Toteż czym prędzej wyleciał z dziury, pognał przed siebie, a co było dalej i wcześniej - już wiadomo.

Sarkazmu mu nie szczędzono. Przecież to było oczywiste. Gdzie w środku lasu z dala od Kioto znajdą jakichkolwiek kultystów związanych z religią z tamtego regionu? Musieliby mieć niesamowite szczęście aby napotkać jakiś pielgrzymów i do tego związanych z tematem. Spojrzał na lalkę zastanawiając się przez chwilę czy warto to komentować. A póki był nastawiony na obliczenia, wyliczył że nie. Machnął ręką olewając próbę odgryzienia się. Przyjdzie jeszcze na to pora... może. Przytaknął i sam też ruszył swoje osadzone cztery litery w dół. Chyba nadeszła pora przenieść działania do miasta, tylko czym zając się wpierw? Bezpośrednio sprawą kryształu czy może powinien lepiej wybadać grunt wokół konkurencji? Strzelił z szyi - będzie się tym martwił na miejscu. W końcu jest ich trzech, powinien chyba zacząć częściej brać pod uwagę że są również inni, niezależnie od umiejętności i kompetencji.