Osaka była istnym rajem dla demonów, ludzie sami pchali się im w łapska. Oddawali chętnie krew, niektóre chore pojeby nawet i części ciała przedstawicielom lepszej rasy. Ale od jakiegoś czasu do demonów docierały niepokojące wieści. Mieszkańcy Osaki, ci tak bardzo oddani Muzanowi i jego tworom, zaczęli znikać, jeden po drugim. Z początku nie było to takie zauważalne, ale gdy liczna drastycznie zaczęła rosnąć to było tylko kwestią czasu aż któryś demon się tym zainteresuje. A kto inny jak nie demonica lubiąca towarzystwo ludzi.
Plotki o dziwnie ubranych ludziach kręcących się za dnia po mieście, z tym miała problem bo jednak ze słońcem się cholernie nie lubiła. Ale gdy tylko zapadał zmrok, ruszała na polowanie. Nie było to łatwą rzeczą, grupa była dość dobrze zorganizowana i musiała się trochę pokręcić po obrzeżach Osaki zanim natrafiła na jakiś ciekawszy trop.
Dziwnie obrany młody człowiek pomykał właśnie uliczkami biedniejszej dzielnicy zanim wpadł w szpony Seiyushi. W dosłownym tego słowa znaczeniu. Uciekając przed biegnącym za nim demonem, wskoczył w uliczkę z której nie było ucieczki. - Nic Ci nie powiem paskudo! - warknął odwracając się nagle plecami do ściany widząc, jak kobieta zatrzymała się kilkanaście kroków przed nim. - No nie wiem.. potrafię być baaardzo przekonywująca.. - uśmiechnęła się bezczelnie idąc w jego stronę. Biała yukata i ciemno szare haori, to był ich specyficzny ubiór. - Nie zbliżaj się! - kolejny okrzyk, choć słyszała niepewność w głosie. W jednej chwili jeszcze trzymał jakiś dziwny sztylet w dłoni, a w następnej już był przyciśnięty do ściany budynku za plecami. Ciepła, lepka substancja rozlała się po jej czarnej yukacie, gdy ostrze wbiło się w jej bok. Dłoń demonicy zacisnęła się na karku członka sekty. - A teraz.. powiesz mi gdzie się chowają twoi bracia.. zanim obedrę cię ze skóry tą wykałaczką.. - warknęła zimnym tonem, wyszarpując sobie jego ostrze z ciała.
Okrzyki bólu a w ich akompaniamencie groźny, które szybko przeszły w błagania o litość. Zdobywając wszystkie potrzebne informacje od patroszonego na żywca mężczyzny, jedynie podrasowało jej apetyt. Posiliła się przy okazji, napełniając brzuszek do pełna zanim ruszyła w kierunku chramu z zamiarem rozlania więcej krwi śmieci, mających czelność wpierdalania się do piaskownicy Muzana i jego sadystycznej gromadki bachorów. Żaden demon nie lubił się dzielić żarciem, a tym bardziej nie z jakimś motłochem co marnował niepotrzebnie ich trzodę chlewną.
Wchodząc do środka, niebieskie ślepia błysnęły dziko w ciemności. Nastawiła uszu w poszukiwaniu jakichkolwiek odgłosów. Pojmanych ofiar, pozostałych członków ugrupowania, które chciała wytępić. Idąc długim, wąskim korytarzem dostrzegła jakieś pomieszczenie z którego mogłaby przysiąc że słyszy skamlanie. Otwierając drzwi aż się uśmiechnęła z zadowoleniem. W pomieszczeniu było kilka osób, niektórzy mocno pobici, inni z ciętymi ranami. Zapach potu, krwi, brudu i moczu unosił się w powietrzu. Przerażenie na twarzach zebranych ofiar prawie ją ucieszyło. Ale w powietrzu unosiło się coś jeszcze, coś czego nie potrafiła do końca zidentyfikować, ale ciągnęło ją do tego zapachu w jakiś sposób. Nawet jak był ledwo wyczuwalny w powietrzu. Pomknęła niebieskimi oczami po zebranych, skutych grubymi łańcuchami jeńców.

"Co się tak patrzysz? Zastanawiasz się, którego z nas wpierdolić na początku?"
- Szczekaj dalej a na Tobie skończę.. - powiedziała oblizując powoli górną wargę, wpatrując się w jego krwistej barwy oczy. Omiotła niebieskimi ślepiami pozostałych jeńców, patrzyli na nią z zaskoczeniem. W oczy od czerwonowłosego bardziej rzucił się w oczy najmłodszy schwytany. Ile mógł mieć? Wkomponowany w kąt, prawie umknął jej uwadze. Miał może z czternaście lat na oko. Ruszyła wolnym krokiem w jego stronę, widać było że dzieciak się skulił bardziej w sobie. - N.. nie jedz m.. mnie.. - wydukał nie umiejąc zamaskować przerażenia. Zapach uryny zdawał się być najsilniejszy przy nim. Powoli kucnęła przy nim i przechyliła lekko głowę w bok gdy zasłonił twarz skutymi kajdanami rękami. Jego zielone oczy patrzyły wyżej ponad jej spojrzeniem. Dopiero teraz się zorientowała czemu się przyglądał. Co zdradzało jej demoniczną prezencję. Sięgnęła dłonią nad czoło. Jej rogi. Pewnie ją poniosło jak wyciągała informacje z tamtego okultysty. Powoli schowała całkowicie ten element demoniczności, o którym zapomniała. - Tak lepiej? - spytała, obserwując dzieciaka. Jego podarte ubranie nie dawało zbytnio ochrony przed zimnem. Po kajdanach i łańcuchach nie trudno było się domyśleć że byli tu wbrew woli, kto by chciał zostać zarżnięty jak świnia ofiarna w imię wierzeń jakiejś zgrai pojebów. - Nie zjem Cię.. żadnego z was.. - to mówiąc zdjęła z siebie yukatę pozostając w samych hakama. Na prawym boku miała gojącą się ranę po dźgnięciu wcześniej, widać było jak się ładnie zasklepiała. Strzepnęła ubranie i okryła nim ostrożnie chłopca. Złapała za jego kajdany przysuwając je do siebie. Wolną dłoń przyłożyła do nie do końca zasklepionej rany. - Demoniczna Sztuka Kwi.. - szepnęła sprawiając że jej krew przy ranie zaczęła robić się czarna i jak za pomocą magii zaczęła płynąć w powietrzy do jej dłoni gdzie po chwili przybrała formę sztyletu. Wsadziła ostrze między kajdany a łańcuch i rozerwała ogniwo łączące wszystkie metalowe części oswobadzając chłopaka. - Tam nie jest bezpiecznie.. jeszcze.. poczekajcie tutaj do świtu.. zajmę się wszystkim.. - z tymi słowami podeszła do innego jeńca i zrobiła to samo, potem kolejny. - Demony mają nas w swojej opiece.. - powiedział kolejny zanim Sei nie pomogła mu z kajdanami. Został ostatni jegomość, ten najbardziej pyskaty. I gdy już się odwróciła w jego stronę, to drzwi pomieszczenia się otworzyły ze skrzypnięciem. Do pomieszczenia wbiło dwóch ubranych na biało mężczyzn. - Co tu się kurwa dzieje? Kto ich rozkuł.. kim ty kurwa jesteś?! - warknął nagle człowiek za plecami demonicy. Sei odwróciła się szybko i zwinnie rzuciła trzymanym sztyletem w krtań mężczyzny, który się odezwał. Drugi widząc to, wyjął nóż i rzucił się na w jego mniemaniu ranną kobietę. Czarnowłosa jedynie się uśmiechnęła robiąc unik przed ostrzem. Złapała za przegub ręki z bronią i wykręciła ją boleśnie w taki sposób, że napastnik siłą zrobił dwa kroki w jej stronę jęcząc z bólu. - Jestem kimś kto wyrżnie was wszystkich jednego po drugim.. za praktyki których się dopuściliście w Osace.. - to mówiąc, wydłużyła pazury, rozcinając sobie skórę na wewnętrznej stronie dłoni i przyłożyła ją do rozchylonych ust mężczyzny. Przechyliła lekko głowę na bok patrząc jak ten dławi się jej czarną krwią, którą wpychała mu wbrew jego woli do buzi tylko po to aby nagle zmienić stan cieczy w stały. Czarne ostre kolce wystrzeliły z wszystkich kierunków jego głowy mordując mężczyznę na miejscu. Puściła jego ciało, wyciągając czarną krew z niego w ciekłym stanie i zrobiła z niej kolejny sztylet. Po czym podeszła do ostatniego jeńca. - Hmm.. - mruknęła łapiąc go za szczękę i odchyliła jego głowę w bok gwałtownie. Zbliżyła twarz do jego szyi. Powoli przesunęła czubkiem nosa po delikatnej skórze od obojczyka aż po płatek ucha. - Coś w tobie jest interesującego.. może to tylko zapach frustracji.. a może to ten twój niewyparzony język.. - to mówiąc odchyliła się i puściła jego twarz. Demony nie były w stanie zidentyfikować zabójców w inny sposób niż po ich dzierżonej broni nichirin. - Nadawałbyś się na Demona.. - szepnęła wpatrując się w jego czerwone oczy.. jej niebieskie nagle zmieniły się i przybrały najpierw złotą barwę.. - w sumie to z takim zapałem.. nawet i na zabójcę demonów.. - w głosie dało się wyczuć nutkę fascynacji. Uśmiechnęła się bezczelnie. - Chyba mogę na Ciebie liczyć żebyś chronił tych ludzi, gdy ja się zajmę tym ścierwem panoszącym się po chramie? - spytała powabnym głosem. Obróciła czarnym ostrzem w dłoni przed jego oczami. - Zostawię ci to do obrony.. - to mówiąc wsunęła ostrze między ogniowo i jednym ruchem uwolniła Kame. Po czym obróciła ostrze w ręce i podała mu je. - Miej oko na dzieciaka.. - dodała zanim odwróciła się do niego plecami i podeszła do drzwi, uchylając je nieco, wyjrzała przez szczelinę dostrzegając kolejnych okultystów idących korytarzem.

"Na Twoim miejscu nie brałbym mojej osoby tak chętnie na demona. Znając mnie bardzo szybko stałbym się silniejszy od Ciebie i musiałabyś mi się kłaniać w pas."
Uniosła brew na jego słowa. - Mhm.. widzę że już masz jakieś wyobrażenie naszej znajomości.. uważaj czego sobie życzysz.. bo jeszcze się spełni.. - powiedziała uśmiechając się do niego bezczelnie. Tak! Chyba to jej się w nim spodobało. Ta parszywa zuchwałość, ciągnęło ją do takich osób jak ćmę do światła.
"Zwłaszcza… Jeśli złożyłbym ofiarę z całej organizacji zabójców."
Widział jak złote oczy rozbłysnęły, przechodząc w karmazynową barwę. Mógł to odebrać jako zadowolenie, bo przecież każdy demon chciał wyrżnąć w pień wszystkich zabójców. - Hmm.. musiałabym sabotować ten plan.. nie ważne jak bardzo innym demonom by się podobał twój ambitny cel.. - skomentowała uśmiechając się do niego zuchwale. Nie dlatego że sama chciała tego dokonać. - .. trochę za bardzo ich lubię.. - zaczęła już nieco ciszej. - .. nie wszystkich co prawda.. ale niektórzy są.. fascynujący.. jak Tsuna.. - w głosie o dziwo była łagodność a imię zmarłego zabójcy wypowiedziane z czułością. - Ale takich jak On, wartych uwagi.. jest może garstka.. - dodała zaznaczając że jest dość wybredna co do członków korpusu. Niemniej widać było że ma jakąś słabość do swoich wrogów, było to widać po tym jak się o nich wypowiadała.
Wpatrując się w czwórkę nowych celów zza winkla przy lekko uchylonych drzwiach wyczekiwała okazji do ataku. Drgnęła słysząc jego głos, gdy stał tuż za nią. Obróciła głowę w bok, zerkając przez ramię z zaciekawieniem na białowłosego. Opisy ludzi były zbyt dokładne. - Skąd ty.. - nie zdołała dokończyć pytania, bo wtrącił się jej w słowa nagle.
"Zdejmę grubego, Ty zajmij się resztą."
- Co? - mruknęła widząc jak zwinnie ją wyminął i ruszył prosto na grubasa. Jej czerwone oczy obserwowały całą sytuację z lekkim niedowierzaniem. "Samuraj?" przemknęło jej przez myśl obserwując jak sprawnie walczył z wybranym celem. Niebieskooki okultysta średniego wzrostu wyjął sztylet i ruszył się na pozbawionego broni Kamę z zamiarem dźgnięcia go. Na zamiarach się skończyło, bo nim zdołała doskoczyć do białowłosego, to został zmieciony z impetem, rzuconą czarną włócznią. Ostrze na jej końcu przebiło się przez kark od boku posyłając go na sporą odległość. Szamotanie się na kamiennej podłodze, podczas dławienia się własną krwią, było widokiem na który jego pozostałych dwóch kompanów nie było gotowych. Seiyushi ruszyła dość szybko w ich stronę. Najpierw doskakując do najwyższego z całej trójki, w dłoni miała kastet z długim, trzydziestu centymetrowym ostrzem, którym poderżnęła gardło mężczyźnie jednym ruchem ręki. Ostatni przeciwnik wolał zdecydowanie zabójcę bez broni, niż nią. Próbując czmychnąć bokiem i ominąć czarnowłosą, został pochwycony za dłuższe włosy i szarpnięty w tył. Od razu nadział się na wystawione w kierunku pleców ostrze jej kastetu. Rozwarł jedynie usta żeby wydać ostatni krzyk, ale ten został stłumiony w dłoni demona, którą docisnęła mu Sei w ostatniej chwili do mordy. - Ćśśśś.. - mruknęła przekręcając ostrze gwałtownie i wyrywając je z jego ciała, zanim pozwoliła uderzyć zwłokom o posadzkę. Przeniosła spojrzenie na Kamę. - Nie najgorzej.. jak na człowieka.. - skomentowała przesuwając powoli wzrokiem od jego twarzy w dół po całym ciele, aby po chwili wrócić do jego karmazynowych ślepi. - Już jednego samuraja przeciągnęłam na nasza stronę.. zwykłą rozmową.. może tym razem uda mi się przekonać na stronę Zabójców.. - uśmiechnęła się zawadiacko. Podeszła do pierwszego zabitego przez nią mężczyznę i opierając bosą stopę o jego skroń, złapała wolną dłonią za trzon włóczni i wyrwała ją z ciała nieszczęśnika. Po czym rzuciła ją Kamie w taki sposób, żeby bez problemu ją złapał. - To skoro już postanowiłeś mi pomóc.. to dobrze byłoby poznać się nieco bliżej.. - zaproponowała z tym samym bezczelnym uśmieszkiem. - Ja jestem Seiyushi.. a na Ciebie jak mam wołać? Śnieżnowłosy, krwistooki? - preferowała imię, ale jak nie poda jej to przecież znajdzie sobie jakiś zamiennik. - Tędy.. - machnęła głową w kierunku korytarza z którego wypełzli ich martwi już przeciwnicy.

Uniosła brew na propozycję nauki władania bronią. Rozchyliła lekko usta jakby chciała mu coś powiedzieć, żadne słowo jednak nie padło. Pamiętała próbę uczenia jej przez płomiennowłosego. Pomimo tego jak bardzo chciała władać lepiej bronią, którą tworzyła, to ich próba opanowania podstaw zakończyła się fatalnie. - Może i bym chciała.. ale to nie jest najlepszy pomysł.. więc spasuję.. - w głosie był chłód, chyba po raz pierwszy odkąd z nim rozmawiała.
"Serio? Mogę sam o coś poprosić następnym razem?"
Zerknęła na niego, przechylając lekko głowę w bok. - Proś o co chcesz.. jak masz jakieś preferencje co do broni, to ci ją zrobię. - odpowiedziała z lekkim uśmiechem. Potrafiła zrobić dosłownie wszystko i robiła to cholernie chętnie. Dumna z każdego tworu, jaki powstał z jej krwi. Gdyby tylko wiedziała czemu tak chętnie się tym bawiła, czemu taką radość sprawiało jej tworzenie oręży z jej krwi. Może kiedyś odkryje ten drobny sekret.
"Jaki sens jest dołączać do ludzi, którzy i tak w końcowym rozrachunku przegrają… Chociażby z czasem…"
Zatrzymała się na środku korytarza po tych słowach, spuszczając głowę w dół, pozwoliła żeby czarna grzywka przysłoniła jej oczy. - Czas nie ma nic do tego.. bo ich największą zgubą jest brak wartości dla ich własnego życia.. szastają swoim zdrowiem na prawo i lewo.. zupełnie jakby zapomnieli kim są.. - mówiła ze spokojem w głosie. - Zwykłymi ludźmi z limitami.. ich kończyny nie odrosną.. ich ciała goją się długo, a czasami nigdy nie wracają do sprawności jaką miały.. - kontynuowała. - A mimo tego wszystkiego.. nadal walczą o swoje.. ludzie to fascynujące.. godne podziwu kreacje.. tak unikalne w swojej naturze.. aż żal patrzeć jak się staczają i popadają w nicość.. - słychać było fascynację i entuzjazm w głosie.
- Tak jak ta zgraja ścierwa.. zabijająca niewinnych w imię własnych popierdolonych wierzeń... sami niech sobie poderżną gardła i rozleją własną krew na ołtarzu przed swoim bogiem.. pierdolone tchórze.. - warknęła pod nosem powoli krocząc ramię w ramię z nim przed siebie. - Jak nie lubię zabijać ludzi.. tak ścierwo pokroju tych kultystów nie zasługuje na inny koniec niż skrócenie ich żywotu.. - skomentowała pod nosem.
- Wychodzi na to że cała przyjemność po mojej stronie Goku.. - odpowiedziała z uśmiechem na ustach. Gdy dotarli do sporych drzwi, zatrzymała się przed nimi na słowa mężczyzny. Zmrużyła nieco powieki i westchnęła cicho pod nosem. - Nic pomiędzy.. - powtórzyła niepewnym głosem i uśmiechnęła się delikatnie kącikiem ust. Wzdrygnęła się dość mocno w odpowiedzi na przyjemny szept przy uchu. - To nie to że się boję.. nawet jak będę ranna, moja regeneracja z wszystkim się upora.. ale Ty.. - urwała obracając się do niego przodem tak, że stała między nim a drzwiami do pomieszczenia. - Ty jesteś tylko człowiekiem Goku.. Dość silnym jak na przeciętnego młodzieńca.. - to mówiąc poklepała go po torsie wolną dłonią delikatnie. - Ale nadal tylko człowiek.. - przechyliła lekko głowę w bok obdarowując go łagodnym uśmiechem. - Mogę się nimi zająć sama.. nie ma sensu byś się w to mieszał.. nie chciałabym żebyś był ranny.. możesz zająć się porwanymi i bezpiecznie ich stąd wyprowadzić.. nie wymagam od Ciebie niczego.. a tym bardziej narażania swojego życia.. - dodała odwracając się w stronę drzwi twarzą. Naprawdę nie chciała go narażać, zwłaszcza że słyszała wiele głosów za drzwiami. Wyciągnęła nieco krwi ze swojej prawie zasklepionej rany i uformowała dwie bronie. Katanę i wakizashi. Odczekała chwilę zanim stopą z całej siły kopnęła w drzwi, wyrywając je z zawiasów. I co rzuciło się w oczy? Klęczący w półokręgu mężczyźni w szatach i jeden stojący ze złotą miską w dłoniach człowiek w ozdobnej błękitnej yukacie. Na środku leżała młoda kobieta na kamiennym stole z podciętym gardłem, z którego krew wpływała do większej misy.
Kilku klęczących na ustach miało ślady krwi, w złotej misie podawanej każdemu z zebranych przez ich lidera było nic innego jak karmazynowa ciecz upuszczona z biednej ofiary. Na to wszystko z czoła Seiyushi wyrosły jej długie rogi, oczy aż się iskrzyły od gniewu. - I jak tu mieć litość dla takiego ścierwa.. - szepnęła pod nosem wchodząc do komnaty, obracała w dłoni swoje bronie. - Ty... Ty będziesz mnie błagał o śmierć.. - wskazała czubkiem katany na mężczyznę w niebieskiej yukacie.

Kama ruszył pierwszy, wyskakując przed nią i atakując włócznią napastników szarżujących w ich stronę. Sama rzuciła się w bok zasłaniając się ostrzem wakizashi i po odbiciu broni cięła kataną przed tors mężczyzny. Krew bryzgnęła prosto w twarz demonicy. Nic sobie z tego nie zrobiła. Kolejny okultysta został pozbawiony lewej nogi a po chwili i głowy. Wzdrygnęła się na taką dekapitację. Zapach ludzkiej krwi, odgłosy okrzyków w koło. Jęki bólu i płacz. A w tym wszystkim szum krwi w skroniach i mocne dudnienie w klatce piersiowej gdy w zwolnionym tempie patrzyła jak głowa człowieka zsuwa się z karku, uderzając o ramię zanim opada na podłogę, tocząc się jeszcze kawałek. Czas zwolnił i stanął na ułamek sekundy w miejscu. Przełknęła głośniej ślinę, może nie zamierzała nikogo z nich zostawić przy życiu, ale upierdalanie im głów w taki sam sposób jak zabójcy robili to względem demonów zdawało się być pozbawione smaku? Było wręcz obrzydzające w tej chwili. W tym właśnie momencie.
Szybko została wyrwana z zamyślenia gdy poczuła ból i nieprzyjemne uczucie gdy ktoś wbił jej sztylet w plecy, Prawie trafiając w serce. Szarpnęła się wbijając katanę w klatkę piersiową kolejnej ofiary. Obróciła się w bok, kątem oka dostrzegając jak Kama morduje jednego po drugim bez żadnych skrupułów. Z jednej strony była pod wrażeniem. "Chyba naprawdę nadaje się bardziej na Demona niż Zabójcę.." przemknęło jej przez myśl. Widząc szarżującego od tyłu mężczyznę na niego, obróciła w dłoni wakizashi. - Goku! - warknęła rzucając swoją bronią tak że ostrze przebiło skroń nacierającego na Hayato okultystę. Po czym z kataną w dłoni zajęła się mordowaniem jednego po drugim człowieku w szatach. Rozchlapując swoją krew kroplami po ich zmasakrowanych ciałach. W końcu była ranna a każdy gwałtowny ruch jej ciała pomagał w rozsiewaniu swojej czarnej krwi po okolicy. W zetknięciu się z krwią umierających, czy już martwych członków sekty, karmazyn zaczął przybierać czarną barwę.
Po chwili został już tylko przywódca i kilku jego podwładnych. Idąc w jego stronę, już podnosiła rękę z bronią nad głową mężczyzny. - Zdechniesz w męczarniach.. upierdolę ci nogi żebyś nie spierdolił.. a potem na żywca obedrę ze skóry za to co tu odpierdalałeś w imię swojego nieistniejącego boga! - warknęła zaciskając dłoń na rękojeści katany, gotowa pociągnąć ostrze w dół. Zesztywniała nagle. W powietrzy unosiła się woń czegoś, czego nie znała. Czegoś co sprawiało że szum jej własnej krwi i mocno bijące serce zagłuszały wszelkie myśli. Czuła jak w ustach ma coraz więcej śliny, przełykając raz za razem. Wszystkie zmysły się wyostrzyły. Zaciągnęła się zapachem słodyczy w powietrzu i w mgnieniu oka zlokalizowała źródło. Oczy zrobiły się większe, źrenice powiększyły się do stopnia że prawie całkowicie zasłaniały tęczówki. Oddech stał się ciężki, z trudem wciągała powietrze. Idąc powoli w stronę zabójcy. Ręka z kataną poleciała w dół, czarne ostrze uderzyło o kamienną posadzkę, wydając z siebie paskudny dla uszu odgłos ciągniętej stali po kamieniach. Pazury same się wydłużyły, kły tak samo. - Ten zapach.. taki słodki.. taki.. - mamrotała pod nosem, czując jak powoli zaczyna tracić zmysły. Ale im bliżej była białowłosego, tym ciężej było jej się zatrzymać.
Jeden z uciekających okultystów przed Kamą, wyrwał się przed siebie, wpadając w poślizg, trącił z impetem idącą w stronę białowłosego Seiyushi. Zderzenie z drugim ciałem na chwilę wybiło ją z transu. Pokręciła głową na boki, spojrzenie utknęło w twarzy Hayato. - G..Goku.. - mruknęła łamiącym się głosem. Zaciągnęła się mocniej zapachem, wypuściła z dłoni katanę. Całe ciało drżało z niewyjaśnionego uczucia. - Ten zapach.. twój zapach.. - zamknęła usta, przełykając kolejną porcję śliny. - .. nie mogę.. - jęknęła, czując jak łamie jej się głos. Nie potrafiła się opanować. - Uciekaj.. Goku.. uciekaj.. - wydukała czując jak instynkt przejmuje nad nią kontrolę. Widział jak całą drżała, pochylając sylwetkę w dół nieopodal niego. Jego zapach był zbyt intensywny dla niej. Nie wiedziała czemu nie potrafiła się opanować! Przecież była najedzona! Ale on! Nie umiała się oprzeć. Wyrwała się w jego stronę nagle, znienacka. Kompletnie tracąc kontakt z rzeczywistością. Ignorując ostatnich niedobitków kultu. Chciała go powalić, dociskając swoim ciałem do ziemi! Będzie jej zdobyczą, tu i teraz!

Rzut na opanowanie przy Marechi: 3 - porażka

"Jak Ci idzie Sei-chan?"
Jeszcze nigdy się tak nie czuła. Ni raz traciła kontrolę nad sobą z głodu, to były te czasy gdy jeszcze walczyła ze swoją naturą. Do póki Rash nie dał jej świetnej rady, żeby posilać się tylko na tym ścierwie co nie zasługiwało na życie. Od tamtej pory wszystko się zmieniło. Zaczęła faktycznie rosnąć w siłę i rozwijać się z pomocą tego tałatajstwa, którego nawet ich własna społeczność nie chciała wśród swoich.
"Sei?"
Ale teraz.. ten głód był inny. To przypominało bardziej pragnienie, któremu nie potrafiła się przeciwstawić. Imię które wypowiadał w jej stronę dźwięcznie rozbrzmiewało w umyśle. Przytwierdzając jej świadomość grubymi łańcuchami. Nie pozwalając się zatracić w żądzy, która skutecznie próbowała przejąć wadzę nie tylko nad ciałem.
"Sei.."
Złapała się za skronie, próbując się opanować. - G..go.. ku.. - naprawdę nie chciała się na niego rzucić. Polubiła typa! Ale zapach, ten zapach sprawiał że produkcja śliny się diametralnie zwiększyła, przełykała częściej jej nadmiar wbijając w niego swoje krwiste oczy. Nie rozumiała czemu nadal tu tkwił. Czemu nie uciekał. Widząc jak klęknął wyciągając szmaragdowy sztylet z buta aż drgnęła. - Nichirin.. - szepnęła pod nosem cała drżąc.
"Jako, że Twoje zachowanie stworzyło we mnie konflikt… Dam Ci jedną szansę Sei."
"Nazywam się Kama Hayato. Jestem zabójcą demonów."
- Ka..ma.. Ha.. ya..to.. - wydukała czując jak kły jej się wydłużyły. Więc jednak był zabójcą i kolejnym który chciał ją puścić wolno. Jak Orochi wtedy na moście. On też po rozmowie nie chciał jej zabijać, pozwolił jej odejść. Ale teraz sytuacje była inna. Orochi tak nie pachniał jak ten mężczyzna. Zapach drażnił do stopnia że chciała go mieć tylko dla siebie tu i teraz!
"Mogę na tym zakończyć, ale… Musisz się opanować."
- Chcę! Ale... Ale.. Nie potrafię! - warknęła nie kryjąc w głosie frustracji, rzuciła się w jego stronę, tuż przed doskoczeniem do niego wyrzuciła wakizashi, zamachnęła się kataną w taki sposób żeby mógł ją zablokować. - Nic nie rozumiesz.. nie mam władzy nad własnym ciałem! Ten zapach.. jest za silny.. za intensywny.. za słodki.. - warczała.
"Nie zmuszaj mnie do tego żebym musiał Cię zabić… Nie dziś…"
- Uciekaj.. - szepnęła napierając swoją katana na jego własny miecz. - Uciekaj.. albo mnie zabij! - dała mu ultimatum. Bo nie widziała innej opcji. - W końcu od tego jesteś.. żeby zabijać demony.. bez wyjątku.. nie ważne kim byliśmy wcześniej.. w końcu jesteśmy tylko ścierwem, które trzeba wytępić! - kontynuowała próbując przebić się przez jego obronę. - Więc zrób to! - nie chciała umierać, ale sama myśl że nie potrafiła panować nad swoim ciałem przerażała ją do stopnia że chyba wolała żeby jej żywot teraz się zakończył.

"A więc jesteś taka jak inni."
Te słowa zabolały bardziej niż wbijający się w ciało nichirin. - Zamknij się! Nic o mnie nie wiesz! - warknęła rozjuszona. Nie cierpiała gdy ktoś ją wrzucał do wora z innymi demonami. Bo czuła się od nich lepsza. - Pierdol się! Ty też jesteś zwierzęciem! Widziałam ten uśmieszek na twoich ustach gdy mordowałeś! Wszyscy jesteśmy zwierzyną! Jedni bardziej drapieżni od drugich.. ale zanim demony się pojawiły.. kto wyżynał w pień niewinnych i słabych?! - nie kazała mu odpowiadać na to pytanie, oboje znali odpowiedź na nie i ta odpowiedź z pewnością się Kamie nie podobała.
Nie miał pojęcia jak bardzo wewnętrznie walczyła ze sobą. Jak sromotnie rozum przegrywał z instynktem. Tak bardzo chciała jego krwi.. tak bardzo jej ciało się domagało Kamy jako posiłku. Czuła że jak spróbuje jego krwi czy mięsa to już nie będzie odwrotu!
- Idioto kazałam Ci uciekać! - warknęła na niego. Jak bardzo głuchy czy może głupi był?! Nienawidziła się za to czym się stawała tylko po tym jak wyczuła jego krew. Ten zapach nie był podobny do niczego innego.
"Wierzyłem, że jesteś inna. Najwyraźniej się pomyliłem… Nie pierwszy zresztą raz.."
- Dobrze że inni zabójcy nie są tak ślepi jak TY! Bo pewnie już dawno by mnie nie było! - warknęła zimnym tonem. Czy on serio uważał że był pierwszym zabójcą, do którego chętnie podeszłaby bez chęci wyrządzenia mu krzywdy? Gdyby nie ta krew! Ta pierdolona krew Kamy doprowadzała ją do szału.
Ostrze nie wbiło się tak głęboko jakby sobie tego zabójca życzył. Choć syknęła z bólu, bo jak nie czuła nic szczególnego przy zwykłej stali, tak nichirin parzył, pozostawiają paskudne uczucie po sobie. Szybki obrót wokół własnej osi silny cios na jej twarz sprawił że poleciała z impetem na kamienną posadzkę. Z chwilą gdy jego dłoń zderzyła się z jej twarzą, zahaczył kończyną o ostry kieł kobiety, nie tylko rozcinając skórę na zewnętrznej stronie dłoni ale i dając jej posmakować jego krwi.
Uderzając o posadzkę, przekręciła gwałtownie ciało tak że po chwili wylądowała na czworaka przed nim w sporym dystansie. Widział jak źrenice zwęziły się w pionowe kreski, niczym igły. Karmazyn w jej oczach aż błyszczał. Czuła jak mocno serce jej teraz biło. Jakby chciało się wyrwać z klatki piersiowej. - Ten smak.. - jęknęła nie kryjąc euforii. - Jak Ty dobrze smakujesz.. - wyjęczała oblizując się lubieżnie gdy wpatrywała się w sylwetkę zabójcy. Ta odrobina krwi wystarczyła żeby wszystkie łańcuchy pozrywały się jeden po drugim.. pozostawiając jeden jedyny, trzymający jej świadomość na krawędzi szaleństwa.
Choć już teraz tonęła w gęstej, karmazynowej brei, nie mogąc się oswobodzić.. czuła jak się zatraca w pożądaniu! Z rany na brzuchu wydobyła się czarna krew, mknąc w gorę jej ciała, jakby prawa fizyki jej nie obchodziły. Oplatając się wkoło jej szyi, tworząc twardy, gruby kołnierz.
Wyrwała się w jego stronę, w biegu tworząc z czarnej krwi dwa dłuższe Kunaie. Doskakując zamierzała skrzyżować z nim swoją broń. Już się nie odzywała. Instynkt przejął kontrolę nad biedna Seiyushi, gdyby widziała się od boku, załamałaby się na ten obraz nędzy i rozpaczy.. że była na tyle słaba że nie potrafiła się powstrzymać przed atakowaniem go..

"Uwierz mi, w innych warunkach stwierdziłabyś, że smakuję jeszcze lepiej."
Słyszała jego głos ale nie odezwała się na zaczepkę. Widział tylko jak lubieżnie się oblizywała na jego widok. Rozmowy się skończyły, jej ciało chciało działać. Zapach krwi był tak słodki, tak bliski że aż namacalny w powietrzu. Rzuciła się więc w jego stronę pozbawiona kontroli. Widziała jak element wiatru spowija zwykłą stalową katanę, jak oplata ostrze. Widok był piękny a ona szarżowała w jego stronę. "Stój.." cichy, ledwo słyszalny szept przemknął przez jej skalany głodem umysł. "Nie rób tego.." ciche brzdąknięcia ostatniego łańcucha gdzieś tam się przebijały przez pustkę. Czuła jak tonie i jedynie te ciche szepty do niej docierały z głębi, pogrzebane na dnie świadomości.
Będąc przy nim, doskoczyła do niego i zamachnęła się na niego kunaiami.
"Roku no kata: Kokufū Enran.."
Te słowa nic jej nie mówiły. Hayato jednak bez najmniejszego problemu uskoczył w bok. Był szybszy od niej i zręczniejszy w tej chwili. Karmazynowe spojrzenie z pionową źrenicą demonicy pomknęło za jego ciałem. I choć wzrok nadążył to jej ciało już nie. Poczuła jak ostrze katany wbiło się w skórę tuż nad jej łokciami. I choć nie był to płynny i szybki ruch, to obie kończyny zostały obcięte w jednej chwili. Odłamek katany poszybował w stronę młodzieńca. Wtedy też zabójca pozbył się połamanej, stalowej katany i pochwycił spadający sztylet o szmaragdowym kolorze. Wszystko działo się tak szybko.
Widziała jak ostrze mknie na jej oplecioną czarną skorupą szyję. Wzdrygnęła się na ułamek sekundy, choć to umknęłoby każdemu, kto nie miał rozwiniętego zmysłu wzroku. Drgnięcie ciała było jednak dobrze wyczuwalne z pomocą zmysłu dotyku. Wibracja towarzysząca temu, była specyficzna. To mógł być jej koniec.. Widziała to w jego oczach! Determinację i coś czego nie potrafiła teraz wyjaśnić..
"Kurwa."
Zerwał kontakt wzrokowy! Ostrze zeszło niżej i z impetem uderzyło o obojczyk, schodząc z kości tuż pod nią i wbijając się na sporą głębokość. Siła z jaką zabójca to zrobił, odepchnęła Seiyu na spory dystans, powalając ją na posadzkę. Obcięte dłonie nie były problemem, przynajmniej nie dla niej. Z obciętych kończyn wydobyło się więcej czarnej krwi. Jęknęła z bólu, oblepiając rękojeść nichirin i twardniejąc z miejsca. Poruszyła za rękojeść sztyletu i z okrzykiem bólu wyrwała go ze swojego ciała. Swąd palonego mięsa zaczął się roznosić po pomieszczeniu, przejmując wszystkie inne zapachy jakie się unosiły w chramie.
Podnosząc się z ziemi poruszyła głową, strzelając kręgami. Z prawego kikuta kończyny stworzyła solidne przedłużenie ręki z pomocą stwardniałej krwi na której końcu był jego sztylet. Stający się częścią jej ciała tak jakby. Za szybko go w ten sposób nie odzyska. Z lewego kikuta wyłoniło się więcej krwi i stwardniało tak samo jak przy drugiej kończynie ale nie było ostre z żadnej strony. Miała go przed sobą, bez broni.. Ruszyła w jego stronę nagle.. "Stój.." kolejny szept, tym razem nieco wyraźniejszy. Zapach jego krwi nie był już tak intensywny, po chwili jej zmysł węchy był skorumpowany przez zapach przypalonego mięsa.
Tuż przed nim wyskoczyła w jego stronę jak zwierzę. Lewą kończynę wysuwając poziomo, frontalnie w jego stronę na wysokości torsu. Z impetem się w niego wbiła, powalając swoim ciałem na ziemię, znalazła się nad nim z uniesioną prawą, zremasterowaną za pomocą krwi kończyną z jego sztyletem błyszczącym nad jej głową. "Nie.. rób.. tego.." kolejny szept. Czuł jak drżała na nim cała. - Ha.. - szepnęła ledwo słyszalnym głosem, dociskając go wydłużonym lewym kikutem ze sporą siłą do posadzki, na której leżał. - .. ya.. - jej wąskie jak pionowe wykałaczki źrenice powoli zaczęły przybierać owalny kształt. - .. to.. - lewe oko zaczęło zmieniać barwę z karmazynowego na niebieskie. Gdy zamachnęła się, ciągnąć z niebywałą siłą prawą kończynę z nichirin w dół na jego kark żeby zakończyć jego żywot.. Głośny huk rozniósł się po pomieszczeniu, gdy srebrnej barwy sztylet nichirin został przez nią wbity tuż przy nad jego barkiem w szczelinę między kamieniami posadzki aż po samą rękojeść. Odetchnęła z trudem czując jak cała nadal drży. Rogi powoli zaczęły się chować. Patrzyła mu cały czas w oczy, krwiste tak samo jak jej sprzed chwili. Zmieniła stan skupienia krwi na prawej ręce, puszczając jego oręż i poderwała się z niego jak poparzona. - Wynoś.. się.. wy..pier.. dalaj.. - wykrzyczała czołgając się z dala od niego w kierunku odciętych kończyn.
Na kolanach pochyliła się nad swoją prawą dłonią i złapała ją w zęby, starając sobie pomóc z przymocowaniem jej do odciętego kikuta, oblepiając czarną krwią żeby przytrzymać odcięty fragment ręki dla szybszej regeneracji. Po czym będąc na kolanach zamachnęła się i z całej siły przyjebała twarzą o kamienną posadzkę, pozbawiając się węchu na czas dopóki regeneracja wszystkiego nie naprawi. Nie mogła pozwolić sobie na przegranie z zapachem jego krwi jeszcze raz. Nie po tym jak powoli odzyskiwała kontrolę na tyle aby bo nie chcieć wpierdolić.

Rzut na opanowanie: 8 - sukces!

"To była fajna noc Sei-chan."
Nie miał nawet pojęcia jak bardzo się z nim zgadzała w tej chwili. Naprawdę świetnie się bawiła z nim, mordując ścierwo ramię w ramię do momentu kiedy nie straciła nad sobą panowania przez zapach jego krwi. Nie mając panowania nad sobą, czuła się tak bardzo żałośnie słaba. Jak wygłodniałe zwierzę, gotowe rozszarpać każdego kto napatoczy się przed nią. Tym razem nie doszło do tragedii, istnym cudem oboje nadal żyli. A może wcale nie trzeba było tego zwalać na wyższą siłę..
Wyganianie go wcale nie podziałało tak jak się spodziewała. Słysząc kroki w swoją stronę zerknęła przez ramię na niego, trzymając w zębach swoją odciętą kończynę. Zawarczała ostrzegawczo w jego stronę żeby nie próbował stawiać kolejnego kroku. Zatrzyma się. Warkot wydobywający się z gardła ucichł.
"Jesteś pierwszym demonem, z którym chciałbym spędzić więcej czasu."
Poczuła jak całe ciało mocniej drgnęło na te słowa. Aż zacisnęła mocniej zęby na swojej kończynie. "..a Ty kolejnym zabójcą.. którego nie chcę skrzywdzić.." odpowiedziała na jego słowa. Zmiażdżona nasada nosa do stopnia gdzie krew zalała całą jej przegrodę nosową, pozbawiając na jakiś czas zmysłu powonienia przyczyniła się do szybszego odzyskania rezonu. Teraz jednak była jak bezbronne, ranne zwierze, stroniące od swojego oprawcy. W końcu Kama upierdolił jej obie ręce podczas ich starcia. Choć trzymała teraz dystans w obawie że znowu mogłaby stracić nad sobą panowanie.
Niemniej jednak nie spuszczała z Hayato swoich już niebieskich ślepi. Widząc jak odciął większy kosmyk swoich włosów i położył na kamieniu, przechyliła lekko głowę w bok zaskoczona jego zagraniem.
"Do zobaczenia Seiyushi."
Drgnęła słysząc te słowa. Zaskoczona że po tym wszystkim, bo jej dzikim wstępie, jak już się okazało że był zabójcą, nadal chciał ją kiedyś zobaczyć. Wpatrywała się w niego jak odwrócił się plecami do niej i ruszył do wyjścia z sali, na korytarz którym tu przyszli. Twarde korki odbijały się cichym echem w pustym chramie. - .. do.. zobaczenia.. Hayato.. - szepnęła pod nosem wpatrując się w jego plecy do momentu aż zniknął jej z oczu całkowicie.
Złapała za fraki leżącego na ziemi martwego okultysty i zatopiła zęby w jego ciele pożywiając się nie tylko krwią ale i mięsem. Potrzebowała zregenerować swoje ciało. Na szczęście miała przed sobą 'zimną płytę' usłaną typem ludzi, których nie miała problemu wpierdolić w całości. Czując jak głód został kompletnie zaspokojony, poruszyła kontrolnie prawą kończyną. Ręka nie zregenerowała się do końca. Palce dłoni poruszały się karykaturalnie, sztywno i z trudem jeszcze. Podeszła powoli do leżącej na ziemi odciętej lewej dłoni i przytwierdziła ją do kikuta z pomocą swojej krwi. Jej wzrok wbił się biel leżącą na kamieniu. Podeszła bliżej i klęknęła przed drobnym upominkiem pozostawionym jej przez białowłosego. Ostrożnie pozbierała kosmyk w palcach i zbliżyła od twarzy, wpatrując się w śnieżną biel. Drugą dłonią sięgnęła go jednego ze swoich białych kosmków i przyrównała oba. - huh.. Kama Hayato.. zabójca z oddechem wiatru.. - wyszeptała zaciskając dłoń na upominku i ruszyła powoli w przeciwną stronę. Musiała poszukać bezpiecznego schronienia przed świtem. Na szczęście była na obrzeżach Osaki, a to oznaczało jedno.. Jej siedlisko było tylko rzut beretem stąd.

Hayato & Seiyu z tematu.

⠀⠀⠀⠀W pewnym punkcie tamtego dnia postanowiła zignorować woń drażniąca ją od momentu wyrwania się ze snu. Czy to pierwszy raz, gdy jakiś jeleń wpadł do strumienia skażając ją wonią zgnilizny? Czy demony nie polowały przypadkiem niedaleko Nose na tyle często, by przywykła już do zapachów ich brutalnych uczt?
⠀⠀⠀⠀A jednak podświadomie odszukała swój kosz podróżny, który jak zwykle wypełniała przede wszystkim pustka. Stanowił symboliczny element powiązany ściśle z opuszczaniem Hatsuyuki na dłuższy czas. Wyciągnęła w jego kierunku dłoń i zatrzymała tuż obok skórzanego paska. Czekała na falę wątpliwości, przez którą postanowi się jednak wycofać, lecz coś znacznie silniejszego kazało jej złapać pakunek. Bez namysłu zabrała również swój parasol.
⠀⠀⠀⠀Teraz nie mogła się wycofać.

⠀⠀⠀⠀Dōtonbori było dzielnicą Osaki. Zamiast w kierunku Nose, wystarczyło wybrać przeciwny kierunek i droga do miasta była od tego punktu dziecinnie prosta. Za dnia traktem wędrowały tłumy, lecz w nocy okolica usypiała, tylko sporadycznie rozbrzmiewając głosami ucztujących demonów. Mimo to, Suiren przemykała za tajemniczym zapachem dyskretnie.
⠀⠀⠀⠀Z każdym przebytym metrem miała wrażenie, że zbliża się już do celu i niebawem odkryje źródło, a wraz z tym odkryciem znikną powody do obaw, ale smuga zgniłego swędu wodziła ją znacznie dalej. Działo się tak do momentu, aż rzeczywiście przekroczyła granicę wielkiego miasta i wkroczyła na jedną z dzielnic.
⠀⠀⠀⠀Dōtonbori - pamiętała ton głosu, którym wypowiedziano tą nazwę we śnie.
⠀⠀⠀⠀Stała się tutaj jeszcze czujniejsza, niż gdy kilka godzin wcześniej opuściła progi Hatsuyuki. Nawet skrajne odnogi Osaki były gęsto zabudowane, dlatego kiedy zapach zaprowadził ją w okolice Hōzen-ji, odzyskała odrobinę pewności. W nocy mało kto odwiedzał chramy, powinna więc z daleka usłyszeć, gdyby działo się tu coś niepokojącego.
⠀⠀⠀⠀Ostrożność wymagałaby, aby trzymać się ubocza, może nawet zagajnika otaczającego chram, ale ona wkroczyła na główną, kamienną drogę prowadzącą od bramy torii aż do głównego posągu. Palce zaciśnięte w formę pięści czekały na niepokojące odgłosy, aby móc natychmiast zareagować.